| | Mythology Academy อัพตอนที่3 |  |
|
|
| เธเธนเนเธเธฑเนเธ | เธเนเธญเธเธงเธฒเธก |
|---|
SrwKung
นักเรยนประถม
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 82
อายุ : 33
สังกัด : Climax!!!
อาชีพ : Climax!!!
ความสนใจ : Robot,2D Girl
Registration date : 27/03/2007
ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน
| |
| | |
ReshaValentine
นักเรียนมัธยม
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 145
อายุ : 32
สังกัด : โทโฮคลับ
Registration date : 27/03/2007
ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน
|  เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: Mythology Academy อัพตอนที่3  Wed Apr 04, 2007 3:44 pm | |
| อย่าปาหมอน อย่าดอง อย่าดรอปล่ะ *-*
จารออ่านน้า | |
|
| | |
SrwKung
นักเรยนประถม
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 82
อายุ : 33
สังกัด : Climax!!!
อาชีพ : Climax!!!
ความสนใจ : Robot,2D Girl
Registration date : 27/03/2007
ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: Mythology Academy อัพตอนที่3 Wed Apr 04, 2007 8:55 pm | |
| Chapter 1"เทอมใหม่ เริ่มร่ายมนต์"
OP: Time has come
...ใครๆก็คงคิดว่าเรื่องเวทมนตร์มันเป็นแค่เรื่องไร้สาระ...แต่ไม่...มันมีจริง...
"นี่มัน...อะไรนะ..."
เด็กหนุ่มผมดำในตาสีฟ้านาม นาิคิรุ ริสึกะอดประหลาดใจไม่ได้เมื่อมีประตูปรากฎขึ้นมาในห้องนอน
ของเขา...ใช่แล้วมันเกิดขึ้นหลังจากที่ได้รับจดหมายที่จ่าหน้าซองถึงเขา...เนื้อความในจดหมายนั่น
เขียนไว้ว่าเขาได้รับการคัดเลือกให้ไปเขาเรียนในโรงเรียนเวทมนต์ Mythology Academyแถมยัง
มีการบอกด้วยนะว่าให้เก็บของให้เรียบร้อยเดี๋ยวจะมีประตูไปรับเมื่อเขาอ่านจบประตูก็โผล่ออกมา
จริงๆ...
ริสึกะกุมขมับเล็กน้อยก่อนที่จะเริ่มคิดว่าจะทำยังไงต่อดี...แต่เนื่องจากนี่มันเป็นช่วงเริ่มปิดเทอมหน้า
ร้อนของโรงเรียนเขายังมีสิ่งที่อยากทำกองเป็นภูเขาแต่นี่กลับมีจดหมายเรียกเขาไปเรียนซะอีก...
"ลองดูหน่อยก็ได้ยังไงมันก็คงไม่พิลึกมากไปกว่านี่แล้วหรอก..."
ริสึกะบอกก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อผ้ารวมถึงของใช้ที่จำเป็นใส่เป้เอาไว้...หลังจากที่เตรียมของเสร็จ
เรียบร้อยแล้วเขาก็เดินไปหน้าประตูอย่างหวาดๆ...
"เอาละ...เป็นไงเป็นกัน"
ริสึกะเดินเข้าไปจับลูกบิดมันออก...พริบตาเขาก็รู้สึกมึนหัว ตาพร่า...รู้สึกตัวอีกทีเขาก็ยืนอยู่ใน
สถานที่ ที่คล้ายศูนย์การค้าขนาดใหญ่...
"นี่...มัน...ที่ไหน"
ริสึกะพึมพำออกมาพร้อมกับสำรวจบรรยากาศรอบๆตัว
"นี่เธอนะ...มาใหม่ก็มาลงทะเบียนตรงนี่สิ"
เสียงดุดังออกมาจากด้านหน้าของริสึกะเมื่อเขาหันไปมองตัวก็อบลินตัวนึงที่สวมชุดสูทนั่งอยู่บน
โต๊ะตรงหน้าเขา...
"เอ่อ..ครับ"
เนื่องด้วยความตกใจทำอะไรไม่ถูกของริสึกะทำให้เขาตอบไปแบบนั้น ก็อบลินตัวนั้นเอามือไปหยิบ
แหวนที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา...
"ยื่นมือมาสิ"
ก็อบลินตัวนั้นตวาดริสึกะทำให้เขายื่นมือออกไปมันก็สวมแหวนนั้นไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเขา...
ในขณะที่ริสึกะกำลังคิดอยู่ว่าทำไหมมันต้องนิ้วนางข้างซ้ายแหวนวงนั้นก็ส่องแสงแล้วตัวหนังสือที่
ดูเหมือนน่าจะเป็นอักขระโบราณขนาดเล็กก็พุ่งออกมาแหวนแล้วก็พุ่งลงไปประทับลงบนกระดาษที่
อยู่ด้านหน้าก็อบลิน...
ก็อบลินตัวนั้นดึงแหวนออกจากมือของริสึกะ วางแหวนไว้บนโต๊ะก่อนจะหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมา
อ่าน...
"โห...น่าแปลก...น่าแปลกสุดๆ..."
ก็อบลินตัวนั้นพึมพำ
"อะไร...น่าแปลกเหรอครับ..."
ริสึกะถามด้วยท่าทีกล้าๆกลัวๆ
"ปล่าวไม่มีอะไรหรอกแค่ตกใจนิดหน่อยที่ปีนี่ีนักเรียนจากMythology Academyมีคนจากโลกปกติ
มามากเป็นพิเศษนะ...."
ก็อบลินตัวนั้นตอบคำถามของริสึกะ...
"เอะ...โลกปกติหมายความว่าไงครับ"
ริสึกะทวนคำพูดของก็อบลินแต่เขาก็ไม่ตอบ...ตรงกันข้ามเขายื่นกระกาษที่เหมือนลิสท์รายการ
อะไรสักอย่างให้พร้อมกับถุงเงินขนาดเล็ก...
"เสร็จแล้วก็รีบๆไปคนอื่นเขารออยู่..."
ก็อบลินตัวนั้นบ่นริสึกะอีกครั้งก่อนที่ริสึกะจะพึ่งนึกได้แล้วหันไปดูด้านหลังมีคนที่ดูท่าทางงงๆเป็น
จำนวนมากต่อหลังเขาเป็นแถว...
ริสึกะไม่มีทางเลือกนอกจากต้องหยิบของพวกนั้นแล้วเดินออกไปด้วยความงงงวย
"เอาละ...สงบสติไว้โลกมนุษย์ไม่มีตัวก็อบลินหรอก...งั้นนี่ก็ต่างโลกจริงๆสินะ"
ริสึกะพึมพำพร้อมกับหยิบแผ่นกระดาษที่เป็นเหมือนลิสท์รายการขึ้ันมา
"รายการหนังสือกับข้าวของเครื่องใช้เหรอ...วัฒนกรรมแห่งราเกียส์ปี1 วงเวทอย่างง่าย วิธีพลังและ
จิตเบื้องต้น..."
ริสึกะอ่านรายชื่อหนังสือตามลิสท์ก่อนที่ลองสำรวจดูรอบๆอีกครั้ง...
แล้วเขาก็พึ่งรู้สึกว่าร้านรอบๆตัวเขามีแต่ร้านขายอะไรแปลกๆทั้งนั้นอย่างเช่นร้านขายน้ำยาเวท
ร้านขายอปุกรณ์เพิ่มพลังมนตร์ ๆลๆ ริสึกะจึงตัดสินใจเดินตามหาร้านขายหนังสือเรียนแล้วก็มาเจอ
กับร้านขายหนังสือเรียนร้านนึงที่มีเด็กจำนวณมากออกันอยู่ในร้าน...ริสึกะตัดสินใจเดินเข้าไป
อย่างหวาดๆ...
ในร้านตกแต่งด้วยสีเหลืองและเขียวมีชั้นหนังสือที่มีหนังสืออยู่เต็มชัดวางอยู่ทั่วไป...
"ดูจากเสื้อผ้าแล้วคนจากโลกปกติสินะ...มีอะไรให้ช่วยไหม"
เสียงของหญิงสาวเจ้าของร้านที่นั่งอยู่ที่แคชเชียร์เอ่ยขึ้นมา...ริสึกะพยักหน้าทีนึงก่อนตอบว่า
"เอ่อครับอยากได้หนังสือตามลิสท์นี่นะครับ"
ริสึกะเอ่ยพร้อมกับยื่นรายการหนังสือให้กับหญิงสาว
"อืม...ตำราเรียนแบบนี่มัน...ของMa(Mythology Academy)ใช่มั้ย"
หญิงสาวคนนั้นถามริสึกะซึ่งเขาก็พยักหน้า
"เรียนที่เดียวกับลูกฉันเลยนะ...ไม่เบาเหมือนกันนิเป็นคนจากต่างโลกแต่กลับเข้าเรียนที่Maได้"
เธอกล่าวชมริสึกะที่ตอนนี่กำลังทำหน้างงงๆ
"เอ่อคือจริงๆแล้วผมพึ่งมาถึงที่นี่เมื่อกี้นี่เองแล้วก็ถูกจับส่งลิสท์รายชื่อหนังสือกับเงินมาให้ยังไม่รู้เลย
ครับว่าอะไรเป็นอะไร"
ริสึกะบอกซึ่งหญิงสาวก็หัวเราะแล้วบอกกับเขาว่า
"ไม่แปลกหรอกจ๊ะเพราะ คนที่มาจากโลกปกติทุกคนจะเป็นแบบนี้กันทั้งนั้นและ...งั้นจะเล่าให้ฟัง
คร่าวๆละกันนะ"
"โลกที่เธออยู่นะจะเรียกว่าโลกปกติส่วนที่นี่จะเรียกว่าโลก ราเกียส์เป็นโลกที่มีท้องฟ้าสีชมพู...และ
เป็นโลกที่มีพลังเวทหลั่งไหลไปทั่ว....Maเป็นโรงเรียนชั้นนำของคนที่มีพลังเวทสิงสู่อยู่ในตัวนะ"
"งั้นแปลว่า...ผมได้ถูกรับเลือกเข้าไปเรียนในโรงเรียนหัวกระทิเหรอครับ..."
ริสึกะพึมพำพร้อมเหงื่อเม็ดโตที่ผุดขึ้นมาบนหน้า
"ควรจะภูมิใจนะจ๊ะที่ได้เรียนที่โรงเรียนที่ดังที่สุดของโลกราเกียส์"
เมื่อหญิงสาวพูดประโยคนี่ขึ้นมาอีกเขาก็เหงื่อตกมากกว่าเดิม
"เอ่อแล้ว...จะกลับโลกปกติได้เมื่อไรละครับ"
ริสึกะถามหญิงสาวเธอก็ตอบกลับมาโดยทันทีว่า
"จนกว่าทางโรงเรียนที่เรียกเธอมาจะปิดเทอมนะจ๊ะ...หรือไม่ก็ในกรณีอื่นๆ"
"อืม...งั้นก็คงต้องอยู่ไปก่อนใช่มั้ยเนี่ย..."
ริสึกะคอตก
"เธอเผลอ...เปิดประตูมาสิท่า"
หญิงสาวคนนั้นตั้งสมมุติฐานแต่ริสึกะก็ส่ายหน้าพร้อมกล่าวว่า
"เปล่าครับ...แต่แค่รู้สึกตกใจนิดหน่อยนะครับ..."
ริสึกะบอกซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่หญิงสาวหยิบเอาหนังสือในลิสท์มากองไว้ตรงหน้าริสึกะ
"นี่จ๊ะ..."
"ขอบคุณครับ"
ริสึกะบอกพร้อมกับหยิบถุงเงินออกมาเตรียมจะจ่ายให้หญิงสาวแต่เธอส่ายหน้าพร้อมกับบอกว่า
"ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ พวกนี่ฉันให้ฟรีเพราะยังไงตำราเรียนพวกนี่สั่งมาก็เหลือทุกที...และเธอก็เรียน
ที่เดียวกับลูกฉันด้วย"
"ที่เดียวกับลูก..เหรอครับ"
ริสึกะทวนครับเธอก็ยิ้มแล้วตะโกนขึ้นมาว่า
"เกม!!!ลงมานี่หน่อยสิ..."
สักพักเด็กหนุ่มคนนึงสวมแว่นายตาก็เดินลงมาจากชั้นบนของร้าน...
"มีอะไรหรือครับแม่"
"เด็กคนนี่เขาเรียนที่เดียวกับลูกนะ...ดูเหมือนจะพึ่งเข้ามาน่าจะอยู่ปี1...มาจากโลกปกตินะ"
หญิงสาวบอกชายหนุ่มก็เขยิบแว่วนก่อนจะเอ่ยออกมาว่า
"เทนมะ มาซาโตะยินดีที่ได้รู้จัก"
"นาคิรุ ริสึกะครับ"
ริสึกะก็แนะนำตัวกลับไปเช่นกัน
"ถ้าปี1ละก็คงต้องไปหาอาวุธร่ายมนตร์ด้วยสินะได้มารึยังล่ะ"
มาซาโตะยิงคำถามใส่ริสึกะซึ่งเขาก็ทำหน้างงๆตอบกลับก่อนจะเอาลิสท์ของตัวเองมาดู...มีรายชื่อ
อาวุธร่ายมนตร์อยู่ในนั่นจริงๆด้วย
"ถ้าไม่รังเกียจละก็ช่วยผมหาด้วยจะได้มั้ยครับ"
ริสึกะบอกเกมก็เอ่ยตอบขึ้นมาว่า
"ด้วยความยินดี"
ในขณะที่ริสึกะกำลังจะหอบกองหนังสือไปนั่นหญิงสาวเจ้าของร้านได้ยกมือห้ามแล้วบอกว่า
"ยังไม่มีที่พักใช่มั้ยถ้าไม่รังเกียจพักที่นี่ก็ได้"
"จะดีเหรอครับ..."
ริสึกะเอ่ยเบาๆพร้อมกับเกาแก้ม
"ไม่เป็นไรหรอกน่าแม่เขาชอบรับแขกนะ..."
มาซาโตะบอกก่อนที่ริสึกะจะตัดสินใจตกลงเพราะยังไงเขาก็ไม่มีที่ไปแล้วนิ...
มาซาโตะเดินนำเขาเข้ามาในส่วนลึกของห้าง...มาหยุดอยู่หน้าร้านที่เขียนไว้ว่า "อาวุธร่ายมนตร์
ชาล์ตัน"
และแล้วทั้งคู่ก็ผลักประตูเข้าไปในร้าน...
ของในร้านที่เป็นอาวุธชนิดต่างๆที่ถูกบรรจุอยู่ในตู้ที่ฝุ่นจับหนาเตอะใยแมงมุงเต็มเพดาน สภาพร้าน
นี่ไม่ค่อยน่าพิศมันเท่าใดนัก...
ชายชรานั่งอยู่ที่อีกด้านของโตีะทำงานกำลังทำงานเช็ดปืนกระบอกนึงอยู่...เมื่อเห็นมาซาโตะเดินเข้า
มาเขาจึงขว้างปืนทิ้ง( - -")แล้วยืนขึ้น...
"โอ้หวัดดี คุณเทนมะเป็นยังไงบ้างล่ะ"
ชายชราคนนั้นกล่าวทักทายมาซาโตะ
"ก็เรื่อยๆและครับ"
"วันนี่มีปัญหาอะไรเหรอคุณเีทนมะ"
ชายชราคนนั้นถามมาซาโตะ
"พาลูกค้ามานะครับ"
มาซาโตะตอบพร้อมชี้มาที่ริสึกะ
"อา..ชุดแบบนี่คนจากโลกปกติมาหาอาวุธร่ายมนตร์ใช่มั้ยเนี่ย....เรียนที่ไหนละ"
ชายชราเอ่ยถามริสึกะขณะเดินไปที่ตู้ไม้ใบนึงหยิบอาวุธออกมานาๆชนิดๆ
"Mythology Academyนะครับ"
ริสึกะตอบชายหนุ่มคนนั้นก็สะดุ้งไป...
"งั้นหรือ...เรียนที่นั่นของกระจอกพวกนี่คงจะใช้การไม่ได้...."
เขาพึมพำออกมาเบาๆซึ่งริสึกะไม่ได้ยิน
"ไอ้หนูแกชื่ออะไรรึ"
ชายชราคนนั้นหันมาถามริสึกะ
"นาคิรุ ริสึกะครับ..."
"ชื่อนี่ชาวตะวันออกของโลกปกติสินะ...ดีเลยมีอาวุธที่คล้ายๆของคนตะวันออกในโลกปกติอยู่ด้วย"
ชายคนนั้นพึมพำแล้วก็เดินหายไปหลังร้านครู่นึงเขาก็เดินกลับออกมาพร้อมกับหยิบดาบเล่มนึงมา
ด้วย....มันเป็นดาบคาตานะ(ดาบญี่ปุ่น)ทีถูกเก็บอยู่ในฝักดาบสีม่วง....
"คาตานะนิ...."
ริสึกะพึมพำเมื่อเห็นชายชราถือดาบมาแล้วเขาก็โยนมันไปให้ริสึกะ....
"เป็นไงเหมาะดีไหม..."
ชายชราถามริสึกะเมื่อเขาลองดึงดาบออกจากฝักดู...
"เยี่ยมไปเลยครับ..."
ริสึกะตอบ...
หลังจากจ่ายตังค์ให้ชายชราแล้วทั้งริสึกะและเทนมะก็เดินกลับร้าน
"ว่าแต่ไอ้อาวุธร่ายมนตร์นี่มันคืออะไรล่ะครับ"
ริสึกะถามมาซาโตะในขณะที่กำลังเดินกลับร้าน
"ออ...เป็นสิ่งที่ใช้ร่ายมนตร์นะ...เพราะมนต์ของราเกียส์นะจะมีลักษณะพิเศษอยู่"
"ลักษณะพิเศษ!?"
ริสึกะทวนคำมาซาโตะเลยอธิบายต่อว่า
"คนในราเกียส์อ่ะเชื่อว่าเวทมนตร์นะเป็นคุณสมบติพิเศษเฉพาะตัว แต่ละคนเลยมีพลังเวทมนตร์ที่ไม่
เหมือนกัน โรงเรียนก็เป็นที่ฝึกสอนพื้นฐานของพลังเวทมนตร์ให้เท่านั้นและ แล้วไอ้อาวุธร่ายมนตร์
ก็เป็นสิ่งที่ช่วยสร้างลักษณะพิเศษของเวทมนตร์ให้เด่นขึ้น"
มาซาโตะอธิบายแต่ริสึกะก็เกาหัว...ซึ่งมาซาโตะพอเห็นกริยานี่ก็หัวเราะขึ้นมาพร้อมกับเอ่ยออกมา
เบาๆว่า
"ไว้เรียนเองที่โรงเรียนดีกว่า"
เมื่อทั้งสองกลับมาถึงร้านของมาซาโตะซึ่งมันก็ได้เวลาปิดร้านแล้ว...
"อ้าวพี่กลับมาแล้วหรือ"
เสียงทักทายจากเด็กสาวที่ดูถ้าท่างอายุอานามจะเท่ากับริสึกะ...
"กลับมาแล้วลูเซียน่า"
มาซาโตะเอ่ยทักทาย
"คนคนนี่คือ..."
ริสึกะถามมาซาโตะพร้อมชี้นิ้วไปที่เด็กสาวที่เทนมะเรียกว่าลูเซียน่า
"ออ...น้องสาวฉันเองนะ เทนมะ ลูเซียน่า"
มาซาโตะแนะนำเด็กสาวซึ่งเธอก้โค้งให้ริสึกะเป็นการทักทาย
"ลูเซียน่าค่ะ ปีนี่พึ่งเขามาเป็นปีแรกเหมือนกันฝากตัวด้วย..."
"นาคิรุ ริสึกะเช่นกันครับ"
"เห...ว่าแต่ดึกขนาดนี่แล้วไม่รีบนอนพรุ่งนี่จะตื่นทันไหมเนี่ย"
มาซาโตะพึมพำขณะดูเวลาในนาฬิกาข้อมือ
"พรุ่งนี่จะไปไหนกันเหรอครับ"
ริสึกะถามมาซาโตะซึ่งมาซาโตะ็ก็ทำหน้างงและถามริสึกะกลับว่า....
"ริสึกะไม่รู้หรือ...พรุ่งนี่วันเปิดเทอมของMythology Academyนะ?"
...
...
...
"หา!!!!!!!!"
โปรดติดตามตอนต่อไป
ED: Usuragu Kioku
---------------------------------------
ได้ลงซะที ฟิกโรงเรียนเวท(แน่เหรอ)ยำตัวละครนะครับ!!!!
เนเธเนเนเธเธฅเนเธฒเธชเธธเธเนเธเธข เนเธกเธทเนเธญ Thu Apr 05, 2007 12:22 am, เธเธฑเนเธเธซเธกเธ 2 เธเธฃเธฑเนเธ | |
|
| | |
Rai
นักเรยนประถม
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 85
อายุ : 30
สังกัด : E.S.
อาชีพ : Fiction Burner
ความสนใจ : Moe
Registration date : 27/03/2007
ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: Mythology Academy อัพตอนที่3 Wed Apr 04, 2007 9:01 pm | |
| เหมือนแฮรี่พ็อตเตอร์ ผสมกะอะไรซักอย่าง เอาเถอะ สนุกใ้ช้ได้ - - | |
|
| | |
ReshaValentine
นักเรียนมัธยม
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 145
อายุ : 32
สังกัด : โทโฮคลับ
Registration date : 27/03/2007
ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: Mythology Academy อัพตอนที่3 Wed Apr 04, 2007 9:23 pm | |
| คำผิดน้อยลงนะเนะ หนุกดีเหมือนกัน จะมีผิดตรงทับศัพท์ แล้วก็ "เวทมนตร์" ขอโทษคนอื่นๆด้วยนะคะที่สแกน คำว่า "เวทมนตร์" ผิดไป ต้องเขียน "เวทมนตร์" นี้แหละค่ะถึงจะถูก มะไจ้ เวทย์มนตร์ เวทย์ ค่ะ ขอโทษด้วยนะค้า - เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
...ใครๆก็คงคิดว่าเรื่องเวทมนต์(เวทมนตร์ / เวท)มันเป็นแค่เรื่องไร้สาระ...แต่ไม่...มันมีจริง...
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
"นี่มัน...อะไรนะ..."
เด็กหนุ่มผมดำในตาสีฟ้านาม นาิคิรุ ริสึกะอดประหลาดใจไม่ได้เมื่อมีประตูปรากฎขึ้นมาในห้องนอน
ของเขา...ใช่แล้วมันเกิดขึ้นหลังจากที่ได้รับจดหมายที่จ่าหน้าซองถึงเขา...เนื้อความในจดหมายนั่น
เขียนไว้ว่าเขาได้รับการคัดเลือกให้ไปเขาเรียนในโรงเรียนเวทมนต์ Mythology Academyแถมยัง
มีการบอกด้วยนะว่าให้เก็บของให้เรียบร้อยเดี้ยว(เดี๋ยว)จะมีประตูไปรับเมื่อเขาอ่านจบประตูก็โพล่(โผล่)ออกมา
จริงๆ...
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
"เอาละ...เป็นไงเป็นกัน"
ริสึกะเดินเข้าไปจับลูกบิต(บิด)มันออก...พริบตาเขาก็รู้สึกมึนหัว ตาพร่า...รู้สึกตัวอีกทีเขาก็ยืนอยู่ใน
สถานที่ ที่คล้ายศูนย์การค้าขนาดใหญ่...
"นี่...มัน...ที่ไหน"
ริสึกะพึมพำออกมาพร้อมกับสำรวจบรรยกาศ(บรรยากาศ)รอบๆตัว
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
ก็อบลินตัวนั้นดึงแหวนออกจากมือของริสึกะ วางแหวนไว้บนโต๊ะก่อนจะหยิบกระดาศ(กระดาษ)แผ่นนั้นขึ้นมา
อ่าน...
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
"เอะ...โลกปกติหมายความว่าไงครับ"
ริสึกะทวนคำพูดของก็อบลินแต่เขาก็ไม่ตอบ...ตรงกันข้ามเขายื่นกระกาษที่เหมือนลิส(ลิสท์)รายการอะไร
สักอย่างให้พร้อมกับถุงเงินขนาดเล็ก...
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
"เสร็จแล้วก็รีบๆไปคนอื่นเขารออยู่..."
ก็อบลินตัวนั้นบ่นริสึกะอีกครั้งก่อนที่ริสึกะจะพึ่งนึกได้แล้วหันไปดูด้านหลังมีคนที่ดูท่าทางงงๆเป็น
จำนวณ(จำนวน)มากต่อหลังเขาเป็นแถว...
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
ริสึกะไม่มีทางเลือกนอกจากต้องหยิบของพวกนั้นแล้วเดินออกไปด้วยความงงงวย
"เอาละ...สงบสติไว้โลกมนุษย์ไม่มีตัวก็อบลินหรอก...งั้นนี่ก็ต่างโลกจริงๆสินะ"
ริสึกะพึมพำพร้อมกับหยิบแผ่นกระดาษที่เป็นเหมือนลิส(ลิสท์)รายการขึ้ันมา
"รายการหนังสือกับข้าวของเครื่องใช้เหรอ...วัฒนกรรมแห่งราเกียส์ปี1 วงเวทอย่างง่าย วิธีพลังและ
จิตเบื้องต้น..."
ริสึกะอ่านรายชื่อหนังสือตามลิส(ลิสท์)ก่อนที่ลองสำรวจดูรอบๆอีกครั้ง...
แล้วเขาก็พึ่งรู้สึกว่าร้านรอบๆตัวเขามีแต่ร้านขายอะไรแปลกๆทั้งนั้นอย่างเช่นร้านขายน้ำยาเวท
ร้านขายอปุกรณ์เพิ่มพลังมนต์(มนตร์) ๆลๆ ริสึกะจึงตัดสินใจเดินตามหาร้านขายหนังสือเรียนแล้วก็มาเจอ
กับร้านขายหนังสือเรียนร้านนึงที่มีเด็กจำนวณมากออกันอยู่ในร้าน...ริสึกะตัดสินใจเดินเข้าไป
อย่างหวาดๆ...
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
"เอ่อครับอยากได้หนังสือตามลิส(ลิสท์)นี่นะครับ"
ริสึกะเอ่ยพร้อมกับยื่นรายการหนังสือให้กับหญิงสาว
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
"เอ่อคือจริงๆแล้วผมพึ่งมาถึงที่นี่เมื่อกี้นี่เองแล้วก็ถูกจับส่งลิส(ลิสท์)รายชื่อหนังสือกับเงินมาให้ยังไม่รู้เลย
ครับว่าอะไรเป็นอะไร"
ริสึกะบอกซึ่งหญิงสาวก็หัวเราะแล้วบอกกับเขาว่า
"ไม่แปลกหรอกจ๊ะเพราะ คนที่มาจากโลกปกติทุกคนจะเป็นแบบนี้กันทั้งนั้นและ...งั้นจะเล่าให้ฟัง
คร่าวๆละกันนะ"
"โลกที่เธออยู่นะจะเรียกว่าโลกปกติส่วนที่นี่จะเรียกว่าโลก ราเกียส์เป็นโลกที่มีท้องฟ้าสีชมพู...และ
เป็นโลกที่มีพลังเวทหลังไหล(หลั่งไหล)ไปทั่ว....Maเป็นโรงเรียนชั้นนำของคนที่มีพลังเวทสิงสู่อยู่ในตัวนะ"
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
"เธอเพลอ(เผลอ)...เปิดประตูมาสิท่า"
หญิงสาวคนนั้นตั้งสมมุติฐานแต่ริสึกะก็ส่ายหน้าพร้อมกล่าวว่า
"ปล่าว(เปล่า)ครับ...แต่แค่รู้สึกตกใจนิดหน่อยนะครับ..."
ริสึกะบอกซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่หญิงสาวหยิบเอาหนังสือในลิส(ลิสท์)มากองไว้ตรงหน้าริสึกะ
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
"ถ้าปี1ละก็คงต้องไปหาอาวุธร่ายมนต์(มนตร์)ด้วยสินะได้มารึยังล่ะ"
มาซาโตะยิงคำถามใส่ริสึกะซึ่งเขาก็ทำหน้างงๆตอบกลับก่อนจะเอาลิส(ลิสท์)ของตัวเองมาดู...มีรายชื่อ
อาวุธร่ายมนต์(มนตร์)อยู่ในนั่นจริงๆด้วย
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
มาซาโตะเดินนำเขาเข้ามาในส่วนลึกของห้าง...มาหยุดอยู่หน้าร้านที่เขียนไว้ว่า "อาวุธร่ายมนต์(มนตร์)
ชาล์ตัน"
และแล้วทั้งคู่ก็ผลักประตูเข้าไปในร้าน...
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
ชายชรานั่งอยู่ที่อีกด้านของโตีะทำงานกำลังทำงานเช็ดปืนกระบอกนึงอยู่...เมื่อเห็นมาซาโตะดิน(เดิน)เข้า
มาเขาจึงขว้างปืนทิ้ง( - -")แล้วยืนขึ้น...
"โอ้หวัดดี คุณเทนมะเป็นยังไงบ้างล่ะ"
ชายชราคนนั้นกล่าวทักทายเทนะ(เทนมะเฟ้ย)
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
"อา..ชุดแบบนี่คนจากโลกปกติมาหาอาวุธร่ายมนต์(มนตร์)ใช่มั้ยเนี่ย....เรียนที่ไหนละ"
ชายชราเอ่ยถามริสึกะขณะเดินไปที่ตู้ไม้ใบนึงหยิบอาวุธออกมานาๆชนิดๆ
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
"ว่าแต่ไอ้อาวุธร่ายมนต์(มนตร์)นี่มันคืออะไรล่ะครับ"
ริสึกะถามมาซาโตะในขณะที่กำลังเดินกลับร้าน
"ออ...เป็นสิ่งที่ใช้ร่ายมนต์(มนตร์)นะ...เพราะมนต์ของราเกียส์นะจะมีลักษณะพิเศษอยู่"
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
"คนในราเกียส์อ่ะเชื่อว่าเวทมนต์(เวทมนตร์)นะเป็นคุณสมบติพิเศษเฉพาะตัว แต่ละคนเลยมีพลังเวทมนต์ี่(เวทมนตร์)ที่ไม่
เหมือนกัน โรงเรียนก็เป็นที่ฝึกสอนพื้นฐานของพลังเวทมนต์(เวทมนตร์)ให้เท่านั้นและ แล้วไอ้อาวุธร่ายมนต์(มนตร์)
ก็เป็นสิ่งที่ช่วยสร้างลักษณะพิเศษของเวทมนต์(เวทมนตร์)ให้เด่นขึ้น"
มาซาโตะอธิบายแต่ริสึกะก็เกาหัว...ซึ่งมาซาโตะพอเห็นกริยานี่ก็หัวเราะขึ้นมาพร้อมกับเอ่ยออกมา
เบาๆว่า
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
"เห...ว่าแต่ดึกขนาดนี่แล้วไม่รีบนอนพรุ่งนี่จะตื่นทันไหมเนี่ย"
มาซาโตะพึมพำขณะดูเวลาในนาฬิกาคอ(ข้อ)มือ
| |
|
| | |
Rui
ผู้คุมอำนาจแห่งบอร์ด
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 103
อายุ : 32
สังกัด : ไร้สาระทีม
อาชีพ : นักดนตรี
ความสนใจ : เสียงเพลง
Registration date : 27/03/2007
ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: Mythology Academy อัพตอนที่3 Wed Apr 04, 2007 11:44 pm | |
| นี่รึคำผิดน้อยลง=w=''
แต่งจริงเร๊อะ ชอบแหะ เจเนะแต่งแล้วอ่านเคลิ้มดี= =''
ต่างกะฟิคชั้นเลย...เหมือนบ่นๆๆๆๆ=_=''
งืม ส่วนที่ชั้นคิดได้นี่... ก้ไอ้ก็อบลินกับแหวนเนี่ยแหละ ไปคิดถึงลอร์ทออฟเดอะไร | |
|
| | |
Hoiji
นักเรยนประถม
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 65
อายุ : 37
สังกัด : Minerva Guard
อาชีพ : นักศึกษามหาลัย , คาเมน ไรเดอร์
ความสนใจ : การ์ตูน เกม ฮีโร่ญี่ปุ่นและความสงบสุข
Registration date : 27/03/2007
ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: Mythology Academy อัพตอนที่3 Thu Apr 05, 2007 12:10 am | |
| เหมือนแฮรี่ พอทเตอร์เลยแฮะ แล้วจะอ่านต่อไปน้า เจเนะ | |
|
| | |
SrwKung
นักเรยนประถม
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 82
อายุ : 33
สังกัด : Climax!!!
อาชีพ : Climax!!!
ความสนใจ : Robot,2D Girl
Registration date : 27/03/2007
ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: Mythology Academy อัพตอนที่3 Thu Apr 05, 2007 9:40 pm | |
| Chapter 2 “ภายในMythology Academy”
OP: Time has come
กริ้ง!!~~~~~~~~~~
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นในห้องแคบๆ ริสึกะลุกขึ้นมาขยี้ตาอย่างงัวเงีย.... แน่นอนนี่ไม่ใช้ห้องนอนของเขาแต่เป็นห้องพักที่
แม่ของมาซาโตะ(ริสึกะเรียกคุณนายเทนมะ)จัดเตรียมไว้ให้เขา... มันไม่ได้ใหญ่โตเท่าไรเป็นห้องแคบๆแต่ก็สะอาดไร้ซึ่ง
ฝุ่นและตัวแมลง... ริสึกะลุกขึ้นยืนเดินไปที่นาฬิกาปลุกแล้วปิดมันลงอย่างนิ่มนวลเพราะว่านี่ไม่ใช่นาฬิกาปลุกของเขาแต่
เป็นนาฬิกาของครอบครัว
เทนมะ... หากเขาปิดมันโดยขว้างเหมือนนาฬิกาของเขาละก็คงจะต้องโดนโวยอย่างแน่นอน...
ริสึกะเดินไปที่หน้าต่างที่มีม่านปิดไว้แต่แสงสว่างยังคงส่องเข้ามาในห้องเป็นสายตามรอยที่ม่านปิดไม่สนิท... ริสึกะกระชากม่านให้เปิดออกเพื่อขยายลำแสงเหล่านั้น...ไม่ใช้แค่แสงที่สาดเข้ามาในห้องเมื่อริสึกะเปิดหน้าต่างออกลมเย็นๆ อากาศเย็นๆก็ลอยเข้ามาในห้องปะทะตามร่างกายของเขา...
“นี่ไม่ใช้ความฝันสินะ....”
เขาพึมพำ...ใช่แล้วริสึกะกำลังนึกถึงเรื่องที่ตัวเองได้ถูกเรียกให้มาเรียนที่Mythology Academyโรงเรียนสอนเวทมนตร์แห่งราเกียส์ ไม่ใช้โรงเรียนสอนเวทปลายแถวแต่เป็นโรงเรียนสอนเวทชั้นแนวหน้าซะด้วย...
สถานที่ ที่ริสึกะอยู่ที่มีลักษณะเหมือนห้างสรรพสินค้านี่เรียกว่า “Mall Land”ก็เป็นที่ขายสินค้าตามชื่อของมันแต่ว่าแตกต่างจากห้างสรรพสินค้าในโลกปกติโดยที่ว่ามันจะเป็นที่อยู่อาศัยของคนที่เป็นเจ้าของร้านในนี่ด้วย... ก็คงเหมือนกับพวกตึกแถวที่ด้านล่างเปิดร้านขายของข้างบนเป็นที่นอนไม่ก็ปาน...
ตึง!!
เสียงประตูห้องนอนถูกกระแทกให้เปิดออก ริสึกะหันหน้ากลับไปด้วยความตกใจแล้วก็พบว่าผู้ที่มาเปิดไม่ใช้ใครอื่น มาซาโตะนั่นเอง...
“ริสึกะทำอะไรอยู่นะรีบแต่งตัวซะ...เดียวก็ตกรถหรอก...”
“อา...อืมพึ่งตื่นนะเดี๋ยวจะรีบแต่งตัวแล้วลงไป”
ริสึกะตอบมาซาโตะจึงเดินออกจากห้องแล้วปิดประตู... สักครู่ริสึกะก็ได้ยินเสียงเขาลงบันไดไป...
“เอาละ...ต้องเปลี่ยนเสื้อ”
ริสึกะพึมพำพร้อมเดินไปที่กระเป๋าหยิบเอาพวกแปรงสีฟันออกมาแล้วเดินเข้าห้องน้ำขนาดเล็กที่มีอยู่ในห้องนอนของเขาแล้วเริ่มทำธุระส่วนตัว...
หลังจากนั้นอีกประมาณ15นาทีริสึกะก็เดินมาถึงชั้นล่างพร้อมกับสะพายกระเป๋ามาด้วย... คุณนายเทนมะ มาซาโตะแล้วก็น้องสาวของมาซาโตะ ลูเซียน่ามารอเขาก่อนแล้ว... เมื่อริสึกะอำลาคุณนายเทนมะเขากับพวกมาซาโตะก็ได้เดินออกจากMall Landออกสู่ภายนอกนี่เป็นครั้งแรกที่ริสึกะได้เห็นโลกของราเกียส์... ท้องฟ้าสีชมพูสว่างอยู่บนหัวเขาทำให้ทุกอย่างในโลกนี่เมื่อถูกย้อมไปด้วยสีแดงอ่อนๆ... ทางเดินออกจากMall Landค่อนข้างเหมือนชนบททุ่งหญ้าเขียวขจีกว้างใหญ่ไพศาลสุดลูกหูลูกตา... มีฝูงสัตว์เช่นวัว ม้ากำลังกินหญ้าอยู่ในตามทางเท้าที่เขาเดินไป... ทางเท้าที่ริสึกะเดินเป็นทางเท้าเรียบถนนแต่ริสึกะก็ไม่เห็นว่ามันจะมีรถผ่านมาสักนิด... เมื่อเดินไปได้ประมาณ20นาทีเขาก็เห็น...ป้ายรถเมล์ที่เหมือนกับโลกของเขาตั้งอยู่ไม่ใกล้...
“นี่...เราจะใช้รถประจำทางไปโรงเรียนกันหรือครับ”
ริสึกะถามมาซาโตะเขาก็ส่ายหัวพร้อมตอบริสึกะักลับมาในทันทีเลยว่า
“ใกล้เคียงนะเราจะใช้รถโรงเรียนที่มารับนักเรียนทุกๆวันเปิดเทอมนะ...อะนั่นไง”
เหตุการณ์นี่คล้ายกับสำนวนของประเทศจีนอันนึงคือ”พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มา”เป็นการเปรียบเปรย โจโฉ เมิงเตอะตัวละครในวรรณกรรมจีนอย่างสามก๊กที่มีตัวตนจริงในประวัติศาตร์ที่พอพูดถึงโจโฉ โจโฉก็ปรากฎตัวมาทันทีในเหตุการณ์นี่ใช้กับการที่มาซาโตะเอ่ยถึงรถโรงเรียน... รถโรงเรียนก็มาเลยจริงๆ...
รถโรงเรียนของ Mythology Academyออกจะแปลกอยู่สักหน่อยเพราะว่ารอบรถเพนท์สีถึงสี่สีสลับกันไปมาดูแล้วชวนให้ปวดตาจริงๆ ทั้งสีแดงและสีเหลืองที่พอสะท้อนกับสีชมพูทำให้มันออกจะดูแสบตาหน่อยๆสีน้ำเงินที่พอกระทบแสงสีชมพูมันชวนให้หดหู่และสุดท้ายสีเขียว เมื่อมันกระทบแสงดูทำให้รู้สึกวังเวงชอบกล... แต่ริสึกะไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมายเขาเดินตามพวกมาซาโตะขึ้นรถไปอย่างง่ายดาย...
“สวัสดีจ๊ะมิจัง”
ลูเซียน่าทักทายเด็กสาวผมสั้นสีเขียวคนนึงเมื่อเธอเดินขึ้นรถมาริสึกะคิดในใจว่าคงจะเป็นเพื่อนของลูเซียน่าเป็นแน่แท้...
“อืมสวัสดีจ๊ะลูคุง...”
เด็กสาวที่ชื่อว่ามิจังตอบกลับไป...ตรงนี่ทำให้ริสึกะฉุกใจคิดขึ้นมาว่า ไม่ได้มีแต่ประเทศเค้า(ญี่ปุ่น)ที่ลงท้ายชื่อคนด้วย คุงหรือจัง... ที่ราเกียส์ก็คงนิยมเรียกกันด้วยคนทั่วไปคงจะนึกว่าคุงใช้กับเด็กชาย ส่วนจังใช้กับเด็กหญิงแต่ๆจริงๆแล้วไม่จำเป็นผู้หญิงบางคนยังใช้คำว่าBokuในการเรียกตัวเองเลย (สรรพนามบุรุษที่หนึ่งสำหรับผู้ชายในญี่ปุ่น)
“พี่ค่ะ หนูนั่งกับมิจังนะค่ะ”
ลูเซียน่าขอพี่ชายของเธอซึ่งมาซาโตะก็พยักหน้า... พร้อมเดินเข้าลึกเข้าไปทางด้านส่วนหลังของรถริสึกะก็ตามเขาไป
ระหว่างทางดูเหมือนเมื่อริสึกะเดินผ่านจะมีคนซุบซิบกันหนาหู... เนื่องจากเขาใส่เสื้อผ้าที่แปลกกว่าคนแถวนี่ก็ได้ละมั่ง... แต่เขาก็ไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าคงรู้กันอยู่แล้วว่าเขาคือคนจากต่างโลก...
เหลือที่ว่างเพียงไม่กี่ที่เท่านั้น... เมื่อเห็นมาซาโตะเดินไปนั่งข้างหนุ่มหล่อหน้าตาดีคนนึงริสึกะเลยต้องตัดสินใจหาที่นั่น... แล้วเขาก็เห็นเด็กผู้ชายคนนึงที่ดูถ้าอายุน่าจะพอๆกับเขาแถมยังแต่งชุดจากโลกปกติด้วยและที่สำคัญเหนืออื่นใดที่นั่งข้างๆเขายังว่างอยู่... ริสึกะจึงพุ่งไปตรงนั่นทันที....
“เอ่อขอโทษครับ...ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ”
ริสึกะเอ่ยถามเด็กหนุ่มคนนั่นพร้อมกับสังเกตุลักษณะของเด็กหนุ่มคนนั้นไปด้วย เขามีผมสีแดงเพลิงหน้าตาที่ดูไร้เดียงสาดวงตาสีแดงเป็นประกาย...
“ได้สิครับ”
เขาตอบริสึกะไป... ริสึกะจึงหย่อนก้นลงนั่งข้างๆเด็กหนุ่มในทันทีซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่รถเคลื่อนที่ออกไป...
20นาทีผ่านไป... ริสึกะไม่ได้พูดคุยอะไรกับเด็กหนุ่มคนนี่สักคำ... ใช่แล้วมันหาคำพูดไม่ค่อยออกเด็กหนุ่มคนนี่ก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจด้วยเพราะเขาเล่นมองออกนอกหน้าต่างลูกเดียว...
“เอ่อ...”
และแล้วริสึกะก้เอ่ยประโยคทำลายความเงียบออกมา..
“อะไรหรือครับ”
เด็กหนุ่มผมเพลิงรีบหันขวับกลับมาทางริสึกะในทันที... จนเขาต้องกลืนน้ำลายต่อคำพูดต่อไปว่า...
“อากาศดีนะครับ...”
ในใจนึกอยากด่าตัวเองที่เอ่ยประโยคสนทนาแบบนี่ แต่ริสึกะก็คงไม่ทราบการเริ่มบทสนทนาแบบนี่เป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว ตามผลวิจัยเพราะเป็นเรื่องที่สามารถต่อได้ทันท ีและหากใช้ความกล้าอีกนิดก็สามารถเขยิบเข้ามาในเรื่องอื่นได้
“อืม...อากาศไม่ได้เลวซะหน่อยนิครับ”
อึ้งกิมกี่.... เจอคำพูดตอบแบบนี่เข้าไปริสึกะถึงกับอึ้งแต่ความเครียดของเขาก็ถูกทำลายลง...
“มาจากโลกมนุษย์เหมือนกันเหรอครับ...”
ริสึกะเอ่ยถามเด็กหนุ่มผมเพลิงเขาก็ตอบกลับในทันทีเช่นเดิมว่า
“ครับ...ผมมาจากสวีเดนนะ”
“นาคิรุ ริสึกะครับ”
ริสึกะตัดสินใจแนะนำตัวออกไป...
“เนโร.S.ฟอร์จูนเนอร์ครับ”
เด็กหนุ่มผมเพลิงนามเนโรก็แนะนำตัวกลับ
“ว่าแต่...ริสึกะคุงรู้สึกยังไงบ้างเหรอที่จะได้เรียนที่โรงเรียนสอนเวทเนี่ย”
คราวนี่เนโรยิงคำถามใส่ริสึกะบ้าง
“ก็...น่าสนุกดีนะ...”
ริสึกะตอบไปแบบนี่เพราะนึกหาคำตอบอื่นไม่ออก...
“ผมก็เหมือนกัน”
เนโรตอบแล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ...ริสึกะคิดว่าน่าจะคุยกับเนโรคนนี่ได้...
ในที่สุดรถนักเรียนคันนี่ก็เดินทางมาถึงMythology Academyซะที...ด้านหน้าโรงเรียนเป็นบันไดสูงที่ถ้าให้เดินขึ้นคงขาลากแน่ๆ... และที่ประหลาดกว่านั่น... โรงเรียนนี่ประกอบด้วยหอคอยสูง ที่สูงจนเห็นได้จากชั้นล่างสุดของบันได... แต่ความแปลกของมันไม่ใช้ความสูงหรอกนะ แต่รูปร่างของหอคอยพวกนั้นกลับไม่เหมือนกันเลย... ใช่แล้วหอคอยอันนึงรูปส่งเป็นแบบสิ่งก่อสร้างของโรมัน... อีกอันก็เป็นไม้ที่ทำรูปร่างเหมือนของคนจีน... และยังมีหอที่เหมือนของอาหรับ สวิสเซอร์แลนด์
และแน่นอนยังมีญี่ปุ่นบ้านเกิดของริสึกะด้วย
เมื่อทั้งหมดเดินขึ้นบันไดมาแล้วก็ต้องตกใจเมื่อทางเข้านั่นมีเป็น10ถึง20ประตู มีคนสวมชุดดำที่บนเสื้อมีตัวอักษรMaปรกาฎอยู่คอยเดินชี้แจงแก่กลุ่มนักเรียนว่าต้องเข้าประตูไหน... ดูเหมือนจะเป็นเจ้าหน้าที่ของโรงเรียนละมั่ง... มาซาโตะกับเด็กอีกกลุ่มนึงแยกเดินออกไปอีกประตูนึงส่วน... เขา ลูเซียน่าและเนโรก็เดินเข้าไปในอีกประตูนึง...
เมื่อเดินเขาไปตามทางเดินที่กว้างและใหญ่โตและัถูกตกแต่งด้วยสถาปัตยกรรมของประเทศต่างๆบนโลก ในความคิดของริสึกะคนที่ออกแบบที่นี่คงมีรสนิยมที่ห่วยสิ้นดี... ใช่แล้วมันยังมีแบบจำลองของดังๆอย่างภาพของโมนาลิซ่ามาตั้งคู่กับชุดเกราะซามูไรของญี่ปุ่น... รสนิยมดิ่งลงเหวไหมล่ะ... ในห้องโถงกว้างที่อยู่อีกด้านของทางเดินแปลกๆริสึกะเห็นเด็กอีกหลายๆกลุ่มปรากฎตัวออกมาจากประตูสี่ถึงห้าบานในห้องโถงใหญ่... พวกนี่ดูถ้าจะเป็นเด็กปีแรกที่มาจากที่อื่นเหมือนกันแน่นอน..
“เอาละเด็กปี1ทุกคน...ฟังนะ...ต่อไปนี่เราจะทำการคัดเลือกเผ่า”
เสียงของบุคคลชุดดำคนนึงประกาศออกมา... น่าแปลกที่เสียงของเขาดังมากโดยไม่เห็นจะมีโทรโข่งหรือไมค์แม้แต่ชิ้นเดียว...
“เลือกเผ่า? ”
ริสึกะพึมพำ...แต่เขาก็ได้รับคำตอบจากเด็กผู้ชายอีกคนนึงที่ยืนอยู่ข้างๆเขา
“มาจากโลกปกติสินะ... เผ่านี่นะก็เหมือนกับห้องหรือว่าคณะนั่นและ”
“งั้นหรือครับ...ว่าแต่คุณ? ”
ริสิกะยิงคำถามใส่เด็กผู้ชายคนนั้นเขายิ้มให้ริสึกะแล้วก็ตอบว่า
“ผมชื่อ แอร์ อาร์ดโพครับเรียกว่าแอร์ก็ได้”
“ครับ...คุณแอร์”
“เอาละขอให้ทุกๆคนเข้าไปในทีทางเดินด้านหลังฉันนี่เร็วเข้า...”
บคุคลชุดดำที่ประกาศตะกี้บอกและแล้วกำแพงด้านหลังของเขาก็แยกออก... เผยให้เห็นถึงทางเดินที่มองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ข้างในเพราะมันมืดไปหมด...
นักเรียนทั้งหมดค่อยๆทยอยเดินเข้าไปอย่างช้าๆ... ในความมืดนั่นริสึกะรู้่สึกร่างกายสั่นๆพิกล... และแล้วเพียงพริบตาเดียว... นักเรียนปี1ที่อยู่ข้างๆเขาทุกคนก็หายลับไป...
“ทุกคน...หายไปไหนกัน...”
ริสึกะเอ่ยออกมาแต่เสียงไม่ออกจากลำคอของเขา...
“อา...คนจากโลกปกติงั้นเหรอ...บอกชื่อของเจ้ามาสิ”
เสียงดังขึ้นในหัวของริสึกะเขาไม่รู้ว่าเป็นใครมาจากไหนแต่ก็ไม่ไ่ด้มีอาการตื่นกลัวแต่อย่างไร... แน่ล่ะเห็นท้องฟ้าเป็นสีชมพูถึงจะมีเรื่องให้น่าตกใจกว่านี่มามันก็คงไม่รู้สึกตกใจเท่าไร...
“นาคิรุ ริสึกะ”
ริสึกะเอ่ยออกมาเบาๆ แต่คราวนี่เสียงของเขาออกมา...
“ความฝัน เกียรติ ความถูกต้อง ความรับผิดชอบ ความมีน้ำใจ การเสียสละ ความกล้าหาญ ความชาญฉลาด อิสระเจ้าชอบคำไหนมากที่สุดเลือกได้คำเดียว”
เสียงนั้นถามริสึกะ...
ริสึกะนั่งนึกอยู่ภายในความเงียบและความมืด... สิ่งที่เขาคิด.. .คำตอบออกมาแล้วในหัวของเขา
“อิสระครับ”
ริสึกะตอบออกมาอย่างมั่นใจ
“ทำไหมล่ะ...”
เสียงนั่นถามต่อซึ่งริสึกะก็ตอบอย่างมั่นใจว่า
“เพราะหากเรามีอิสระเราก็จะสามารถเลือกที่จะทำอะไรก็ได้... เราสามารถเลือกที่จะทำอะไรก็ได้หมายความว่้าหากผมเลือกอิสระผมก็เท่ากับมีสิทธ์ที่จะเลือกคำอื่นๆก็ได้ไงครับ”
“อืม....เป็นคำตอบที่ไม่เลว...งั้นเผ่าของเจ้าก็คงจะเป็น...”
เสียงนั่นทิ้งท้ายไว้แค่นี่ก็ที่จะเกิดแสงสว่างจ้าไปทั่วจนทำให้ริสึกะต้องหลับตา
“นี่มัน...ทีไ่หนกันนะ...”
ริสึกะพึมพำสถานที่ ที่เขาอยู่ตอนนี่ไม่ใช้ในความมืด ในความเงียบแบบเมื่อกี้อีกแล้ว... แต่เห็นบนชายหาดที่เห็นทะเลได้่สุดลูกหูลูกตา... น้ำทะเลเย็นๆซัดมาโดยเท้าของเขาทำให้เขารู้สึกสบายๆด้านหลังเขามีต้นไม้ตามชายทะเลกำลังโบกไปตามลม... และยิ่งกว่านั่นเขาเห็นเด็กคนอื่นๆอยู่ที่นี่ด้วย....ประมาณ10-20คนเห็นจะได้...และข้่างๆเขา เขาก็เจอเนโรและก็แอร์ที่ดูเหมือนจะกำลังงงเหมือนเขาด้วย... แต่ก่อนที่จะได้คิดว่าทำไหมถึงมาอยู่ที่นี่ได้...ก็มีเรื่องที่ต้องงงมากกว่านี่...
ตูม!!!!
อะไรบางอย่างกำลังขึ้นมาจากทะเลทำให้รอบๆเกิดคลื่นพลัดไปรอบทิศทาง พวกริสึกะก็ด้วยทุกคนโดนคลื่นซัดกระเด็นไปนอนแผ่หลาบนพื้นทรายที่อ่อนนุ่มตามเนื้อตัวเปียกปอนไปหมด... เมื่อริสึกะลุกขึ้นแล้วมองสิ่งที่โผล่ออกมาจากทะเล... มันไม่ใช้ปลาวาฬอย่างที่เขาคิด...มันก็คือเต่า...เต่าสีเขียวขนาดยักษ์...
“หวัดดี!”
เต่าตัวนั้นเอ่ยทักทาย...ทำเอาริสึกะงงต่อ...
โปรดติดตามตอนต่อไป
ED: Usuragu Kioku
---------------------------------------
เนเธเนเนเธเธฅเนเธฒเธชเธธเธเนเธเธข เนเธกเธทเนเธญ Thu Apr 05, 2007 11:02 pm, เธเธฑเนเธเธซเธกเธ 1 เธเธฃเธฑเนเธ | |
|
| | |
Rui
ผู้คุมอำนาจแห่งบอร์ด
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 103
อายุ : 32
สังกัด : ไร้สาระทีม
อาชีพ : นักดนตรี
ความสนใจ : เสียงเพลง
Registration date : 27/03/2007
ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: Mythology Academy อัพตอนที่3 Thu Apr 05, 2007 10:07 pm | |
| อา....สวีเดนงั้นเร๊อะ= w='' | |
|
| | |
ReshaValentine
นักเรียนมัธยม
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 145
อายุ : 32
สังกัด : โทโฮคลับ
Registration date : 27/03/2007
ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: Mythology Academy อัพตอนที่3 Thu Apr 05, 2007 10:42 pm | |
| คำผิดน้อยลงจิงๆละ แทบหมดละ หนุกดีเน้อ ลงเร็วๆล่ะ ^^ - เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
นี่ไม่ใช้ความฝันสินะ....
เขาพึมพำ...ใช่แล้วริสึกะกำลังนึกถึงเรื่องที่ตัวเองได้ถูกเรียกให้มาเรียนที่Mythology Academyโรงเรียนสอนเวทมนตร์แห่งราเกียส์ ไม่ใช้โณงเรียน(โรงเรียน)สอนเวทปลายแถวแต่เป็นโรงเรียนสอนเวทชั้นแนวหน้าซะด้วย...
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
เหตุกราณ์(เหตุการณ์)นี่คล้ายกับสำนวนของประเทศจีนอันนึงคือพูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาเป็นการเปรียบเปรย โจโฉ เมิงเตอะตัวละครในวรรณกรรมจีนอย่างสามก๊กที่มีตัวตนจริงในประวัติศาตร์ที่พอพูดถึงโจโฉ โจโฉก็ปรากฎตัวมาทันทีในเหตุกราณ์(เหตุการณ์)นี่ใช้กับการที่มาซาโตะเอ่ยถึงรถโรงเรียน... รถโรงเรียนก็มาเลยจริงๆ...
รถโณงเรียน(โรงเรียน)ของ Mythology Academyออกจะแปลกอยู่สักหน่อยเพราะว่ารอบรถเพนท์สีถึงสี่สีสลับกันไปมาดูแล้วชวนให้ปวดตาจริงๆ ทั้งสีแดงและสีเหลืองที่พอสะท้อนกับสีชมพูทำให้มันออกจะดูแสบตาหน่อยๆสีน้ำเงินที่พอกระทบแสงสีชมพูมันชวนให้หดหู่และสุดท้ายสีเขียว เมื่อมันกระทบแสงดูทำให้รู้สึกวังเวงชอบกล... แต่ริสึกะไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมายเขาเดินตามพวกมาซาโตะขึ้นรถไปอย่างง่ายดาย...
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
เหลือที่ว่างเพียงไม่กี่ที่เท่านั้น... เมื่อเห็นมาซาโตะเดินไปนั่งข้างหนุ่มหล่อหน้าตาดีคนนึงริสึกะเลยต้องตัดสินใจหาที่นั่น... แล้วเขาก็เห็นเด็กผู้ชายคนนึงที่ดูถ้าอายุน่าจะพอๆกับเขาแถมยังแต่งชุดจากโลกปกติด้วยและที่สำคัย(สำคัญ)เหนืออื่นใดที่นั่งข้างๆเขายังว่างอยู่... ริสึกะจึงพุ่งไปตรงนั่นทันที....
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
เมื่อเดินเขาไปตามทางเดินที่กว้างและใหญ่โตและัถูกตกแต่งด้วยสถาปัตยกรรมของประเทษ(ประเทศ)ต่างๆบนโลก ในความคิดของริสึกะคนที่ออกแบบที่นี่คงมีรสนิยมที่ห่วยสิ้นดี... ใช้(ใช่)แล้วมันยังมีแบบจำลองของดังๆอย่างภาพของโมนาลิซ่ามาตั้งคู่กับชุดเกราะซามูไรของญี่ปุ่น... รสนิยมดิ่งลงเหวไหมล่ะ... ในห้องโถงกว้างที่อยู่อีกด้านของทางเดินแปลกๆริสึกะเห็นเด็กอีกหลายๆกลุ่มปรากฎตัวออกมาจากประตูสี่ถึงห้าบานในห้องโถงใหญ่... พวกนี่ดูถ้าจะเป็นเด็กปีแรกที่มาจากที่อื่นเหมือนกันแน่นอน..
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
เอาละขอให้ทุกๆคนเข้าไปในทีทางเดินด้านหลังฉันนี่เร็วเข้า...
บุคล(บุคคุล)ชุดดำที่ประกาศตะกี้บอกและแล้วกำแพงด้านหลังของเขาก็แยกออก... เผยให้เห็นถึงทางเดินที่มองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ข้างในเพราะมันมืดไปหมด...
- เธญเนเธฒเธเธญเธดเธเธเธฒเธ :
ตูม!!!!
อะไรบางอย่างกำลังขึ้นมาจากทะเลทำให้รอบๆเกิดคลื่นพลัดไปรอบทิศทาง พวกริสึกะก็ด้วยทุกคนโดนคลื่นซัดกระเด็นไปนอนแผ้่(แผ่)หลาบนพื้นทรายที่อ่อนนุ่มตามเนื้อตัวเปียกปอนไปหมด... เมื่อริสึกะลุกขึ้นแล้วมองสิ่งที่โผล่ออกมาจากทะเล... มันไม่ใช้ปลาวาฬอย่างที่เขาคิด...มันก็คือเต่า...เต่าสีเขียวขนาดยักษ์...
| |
|
| | |
Rui
ผู้คุมอำนาจแห่งบอร์ด
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 103
อายุ : 32
สังกัด : ไร้สาระทีม
อาชีพ : นักดนตรี
ความสนใจ : เสียงเพลง
Registration date : 27/03/2007
ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: Mythology Academy อัพตอนที่3 Fri Apr 06, 2007 1:08 am | |
| อะเจเนะโลโก้ที่สั่ง=w= ถ้าไม่ถูกใจเดี๋ยวทำให้ใหม่  | |
|
| | |
Hoiji
นักเรยนประถม
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 65
อายุ : 37
สังกัด : Minerva Guard
อาชีพ : นักศึกษามหาลัย , คาเมน ไรเดอร์
ความสนใจ : การ์ตูน เกม ฮีโร่ญี่ปุ่นและความสงบสุข
Registration date : 27/03/2007
ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: Mythology Academy อัพตอนที่3 Fri Apr 06, 2007 11:10 am | |
| คนที่เกมมันไปนั่งข้าง ๆ ก็คือชั้นสินะ | |
|
| | |
SrwKung
นักเรยนประถม
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 82
อายุ : 33
สังกัด : Climax!!!
อาชีพ : Climax!!!
ความสนใจ : Robot,2D Girl
Registration date : 27/03/2007
ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: Mythology Academy อัพตอนที่3 Sat Apr 07, 2007 11:28 pm | |
| Chapter 3 “งานเลี้ยงต้อนรับ”
“ห้องใหญ่จังเลยแฮะ”
ริสึกะพึุมพำขณะเดินเข้ามาในห้องพักที่ดูเหมือนบังกะโล้ชายหาดมากว่า...โดยที่แอร์กับเนโรก็ตาม
เข้ามาในบ้านด้วย...
“อืม..ห้องนอนของแต่ละคนแยกกันเป็นสัดเป็นส่วนบ้านพักสบายจริงๆเลยแฮะ”
แอร์็ก็บอกความเห็นของตัวเองบ้าง...
“งั้นผมขอจองห้องนี่นะครับ”
เนโรบอกพร้อมชี้ไปที่่ห้องริมสุดที่อยู่ติดระเบียงที่หันหน้าไปหาทะเล...โดยไม่รอคำตอบเนโรลาก
กระเป๋าเข้าไปในห้องที่เขาต้องการในทันที...
“งั้น...ริสึกะคุงจะเอาห้องไหนละครับเดี้ยวผมค่อยเลือกเป็นคนสุดทางเอง”
แอร์ถามริสึกะซึ่งเขาก็ตอบแอร์โดยการลากกระเป็าเข้าไปในห้องทางขวาเป็นห้องโปร่งซึ่งมีแสง
ส่องผ่านเข้ามาได้สะดวก
“เฮ่อ...”เต่า”งั้นหรือก็ไม่เลวนิ”
ริสึกะพึมพำขณะเริ่มต้นจัดของ...
ย้อนกลับไปเมื่อราวๆ10นาทีก่อน
หลังจากเต่านั้นกล่าวทักทายพวกริสึกะที่ทำเอาพวกเขางงกันเป็นแถวๆแล้ว ก็ปรากฎเรื่องชวนงงอีกอย่างขึ้นมา...
“หวัดดีนักเรียนทุกคน!!!!”
เสียงทักทายดังมาแต่ไกล...ไม่ใช้เสียงของเต่ายักษ์แต่มาจากเต่ายักษ์ ชายหนุ่มคนนึงอายุอานามราวๆ20ปีปรากฎขึ้นบนหัวของเต่าตัวนั้น...
“มันจะมีอะไรแปลกๆอีกไหมนะ...”
ริสึกะพึมพำ...ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ชายหนุ่มคนนั้นเอ่ยต่อไปว่า
“ยินดีต้อนรับทุกคนเข้าสู่เผ่า”เก็นบุ”นะ...เรียกสั้นๆว่าเผ่าเต่าก็ได้...ฉันชื่ออาจารย์ สตีเฟ่น ลี โอลาฟเป็นอาจารย์ประจำเผ่ามีปัญหาอะไรก็ถามได้นะ...”
“หนูมีเรื่องจะสอบถามค่ะ...เรื่องที่พัก”
เด็กสาวผมสีน้ำเงินยาวสลวย...ใส่ชุดที่คล้ายๆกับริสึกะ...ใช้แล้วชุดจากโลกปกติ...
เธอมีใบหน้าที่สละสลวยเปรียบเสมือนเป็นเจ้าหญิงที่หลุดออกมาจากนิยายไม่ก็ปาน...
ตามร่างกายที่เปียกปอนไปด้วยน้ำของเธอนั่นช่วยทำให้เสื้อผ้าของเธอนั้นมีความบางตาลงจนมอง
ให้เห็นเนื้อที่อยู่ภายใต้เสื้อผ้าได้อย่างเด่นชัด...
“โอ...ดูถ้าเธอคงเป็นคุณเรียวโกะสินะั...ที่พักก็นั่นไง”
อาจารย์สตีเฟ่นชี้ไปที่บังกะโลสีขาวจำนวณมากที่อยู่ด้านขวาของทุกคน....
“ขอถามเพิ่มค่ะอาจารย์รู้จักชื่อหนูได้ยังไงค่ะ”
เรียวโกะยิงคำถามต่อไปด้วยเหมือนเธอจะมีความระแวงต่ออาจารย์คนนี่เพิ่มขึ้นในแววตาของเธอ
แล้ว
“ฉันรู้จักคนนักเรียนทุกคนในเผ่าที่ฉันเป็นครู...อาจารย์ประจำเผ่าเองก็เช่นกัน...”
สตีเฟ่นตอบคำถามของเรียวโกะด้วยรอยยิ้ม
“งั้นหรือค่ะแล้ว...เต่าตัวนั้นมัน...?”
นี่คือคำถามของเรียวโกะต่อไปของเรียวโกะแต่ผู้ตอบไม่ใช้อาจาร์ยสตีเฟ่นแต่เป็นเต่ายักษ์ตัวนั้น
“ฉันชื่อเก็นบุเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ประจำเผ่า...ยินดีทีไ่ด้รู้จัก”
เต่ายักษ์ตอบด้วยน้ำเสียงที่เป็นกันเอง...หลังจบประโยคอาจารย์สตีเฟ่นก็พูดต่อไปว่า
“สำหรับห้องพักจะพักกันห้องละ3คนนะ...เลือกกันไปอยู่เองได้เลย...ออ5โมงอย่าลืมไปงานเลี้ยง
ต้อนรับของโรงเรียนนะ”
และเมื่ออาจารย์สตีเฟ่นกล่าวจบอาจารย์กับเก็นบุก็จมลงไปอยู่ใต้น้ำ....
เรื่องก็เป็นตามนี่และ ริสึกะจับหลุ่มอยู่กับแอร์และก็เนโร...หลังจากเสร็จสิ้นจาการจัดของ...เขามองนาฬิกาในห้องและ
เห็นว่ามันยัง3โมงอยู่เอง...ริสึกะจึงออกมาเดินเล่นริมชายหาด...
สถาณที่แห่งนี่ไม่มีท้องฟ้าสีชมพู....แต่เป็นท้องฟ้าสีฟ้าแทนมันทำให้ริสึกะนึกถึกบ้านขึ้นมา....
“ดูจากชุดเสื้อผ้าแล้วคุณก็คงมาจากโลกปกติเหมือนฉันใช่ไหมค่ะ”
เสียงนึงดังขึ้นด้านหลังริสึกะ...เมื่อเขาหันไปมองก็เห็นกับหญิงสาวที่เขาไม่ต้องถามชื่อก็รู้จัก คนที่ยกมือถามอาจารย์สตีเฟ่น...เรียวโกะนั่นเอง...เธอเปลี่ยนชุดแล้วอยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงขา
สั้นสบายๆ...
“ครับ...”
ริสึกะตอบเรียวโกะไป...
“คิดถึงบ้านไหมค่ะ”
“แล้วเธอล่ะ”
คราวนี้ริสึกะถามสวนกลับไปบ้าง....
“ฉันเหรอ...คิดถึงสิค่ะยังมีพ่อ...มีแม่...มีพี่น้องที่ต้องกลับไปหาตั้งเยอะ...”
เรียวโกะเอ่ยออกมา...
“แล้วทำไหม...ถึงเลือกมาที่นี่ละครับ”
ริสึกะถามตอนนี่เขาเห็นเรียวโกะเบือนหน้าหลบเขาไป...
“เอ่อคือผมขอโทษครับไมไ่ด้ตั้งใจจะ...”
แต่ในขณะที่ริสึกะจะพูดต่อเรียวโกะก็หันหน้ามาหาเขาพร้อมตอบไปว่า
“ตอนนั้น...ฉันทะเลาะกับพ่อแม่นะ...ทะเลาะกันรุนแรงมาก...แล้วพอกลับชึ้นไปอยู่บนห้อง...
ก็มีประตูปรากฎออกมาพร้อมกับจดหมายที่บอกให้ฉันมาเขาเรียนที่นี่...ฉันก็เลยเข้ามา”
เธอตอบริสึกะกลับไป...
“งั้นหรือครับ...ขอโทษที่ถามนะครับ”
ริสึกะรีบก้มลงขอโทษขอโพยเธอในทันที...
“ไม่เป็นไร...ก็เธอไม่รู้นิแล้วก็เธอ...อะ...เธอ...เธอชื่ออะไรหรือ”
เรียวโกะถามริสึกะซึ่งริสึกะก็เกาหัว1คร้้งก่อนจะก้มหน้าตอบเรียวโกะไปว่า
“นาคิรุ ริสึกะครับ”
“ชิราทานิ เรียวโกะ คนญี่ปุ่นเหมือนกันสินะ...บังเอิญจังเลย”
เธอกล่าวพร้อมกับยิ้มให้ริสึกะ...ริสึกะเองก็พลอยใจหวั่นไหวไปด้วย...
“เอาละ...ไปเปลี่ยนเสื้อดีกว่าหวังว่าคงมีชุดใส่ไปในงานเลี้ยงต้อนรับนะริสึกะคุง”
เรียวโกะบอกริสึกะก่อนที่จะเดินจากไป...ริสึกะคิดในสิ่งที่เรียวโกะพูด...แล้วเขาก็ต้องรีบแจ้น
กลับที่พักในทันที....
“มะ...มีแต่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นเท่านั้น...”
ริสึกะพึมพำ...ขณะค้นกระเป๋า...แน่นอนแฟชั่นประจำตัวเขาที่มีแค่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นใส่ไป
งานไหนก็อายเขาปล่าวๆ
“แล้วเราจะทำยังไงดีละเนี่ย...”
ขณะนี่ริสึกะกำลังคิดไม่ตกเสียงเคาะประตูห้องของเขาก็ดังขึ้น ริสึกะเดินไปเปิดอย่างรวดเร็ว แอร์นั่นเองเขาถือกล่องสีดำมาด้วย...
“มีอะไรหรือแอร์คุง”
ริสึกะถามแอร์ก็ตอบกลับมาว่า
“กระเป๋านี่ข้างในเป็นพวกเครื่องแบบของโรงเรียนนะ...ตะกี้อาจารย์สตีเฟ่นเขาเอามาแจก”
แอร์บอก ริสึกะก็รับกระเป๋ามาจากแอร์แล้วก็ปิดประตูห้องไป...ริสึกะวางกล่องสีดำไว้บนเตียงแล้วเปิดออก เครื่องแบบที่ประกอบด้วยเสื้อสีเขียวอ่อนและกางเกงสีเขียวออกถูกบรรจุอยู่ในกล่องสีดำนอกจาก
นั้นยังมีสิ่งของที่รูปร่างเหมือนโทรศัพท์มือถือ...หลังจากการที่ริสึกะได้ลองสำรวจสิ่งของนั่นดูก็พบ
ว่ามันเป็นโทรศัพท์นั่นเอง นอกจากนั้นยังเป็นบัตรนักเรียน กล่องถ่ายรูปและยังใช้ดูหนังฟังเพลงได้ด้วย....ที่สำคัญในนี่ยังเป็นอุปกรณ์ที่เก็บรวบรวมเครดิต
เอาไว้ซึ่งเป็นค่าเงินที่ใช้ในโรงเรียน...การจ่ายเงินหรือรับเงินของจะใช้โดยการเอาไอ้เจ้าที่เหมือน
โทรศัพท์เนี่ยเสียบกับเครื่องรับแล้วเงินก็จะถูกเพิ่มและหักตามอัตโนมัติ....
“ไฮเทคจริงนะ...”
ริสึกะพึมพำขณะดูเจ้าสิ่งที่เหมือนมือถือ....(ต่อไปนี่จะเรียกมันว่าบัตรนักเรียนนะครับ)
หลังจากนั้นเมื่อถึงเวลาราวๆ4โมง40 ริสึกะ แอร์และก็เนโรก็ได้เดินทางออกจากบ้านพัก...ตอนแรกๆพวกเขาก็งงๆเกี่ยวกับทางออกจากที่นี่แต
่อาจารย์สตีเฟ่นก็ได้โผล่ออกมาพอดีพร้อมกับเดินนำไปยังทางออก...มันเป็นประตูขนาดใหญ่ที่ถูก
ฝังไว้บนหน้าผาหินที่อยู่กลางเกาะ(พึ่งรู้นะเนี่ยว่าบังกะโล้ที่พวกผมอยู่นั่นแท้จริงแล้วมันตั้งอยู่บน
เกาะ) แน่นอนเมื่อเปิดประตูออกอีกด้านที่เห็นก็มีแต่สีดำมืด...และเมื่อเดินผ่านเข้าไปก็มาถึงห้องโถงที่
ขนาดใหญ่ที่เป็นทางเชื่อมต่อไปส่วนอื่นๆของโรงเรียน...พวกริสึกะเดินตามอาจารย์สตีเฟ่นไป...
อาจารย์สตีเฟ่นพาเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่นักเรียนในโรงเรียนจำนวณมากก็อยู่ที่นี่ด้วยแต
่ละคนใส่ชุดราตรีไม่ก็สูทเพื่อเตรียมจะมาออกงานโดยเฉพาะขนาดแอร์ถึงกับใส่มาอย่างเต็มยศสวน
เนโรก็มีชุดสูทธรรมดาๆ...คงจะเตรียมเพื่อมา...ส่วนริสึกะเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น...เรียกได้ว่า
เด่นสะดุดตามาก...
“แฟชั่นของคนบนโลกปกตเหรอ...”
“ว้าว...สุดยอดไปเลยแฮะ...”
“ไม่เคยเห็นชุดแบบนีมาก่อนเลย”
ริสึกะรู้สึกแปลกใจเหมือนกันตอนแรกเขานึกว่าจะมีแต่เสียงคนบ่น...คนว่าซะแล้ว...
ไม่นานนักอาจารย์ใหญ่ก็ออกมากล่าวเปิดงาน...น่าแปลกที่อาจารย์ใหญ่โรงเรียนนี่กลับเป็นหญิง
สาวที่ท่าทางใจดีแล้วก็หุ่นดีไปได้...แถมยังรู้จักการพูดแบบไม่ให้นักเรียนเบื่ออีก...หลังจากที่
อาจารย์ใหญ่ “วิต้า ไวโอเล็ต”กล่าวเปิดงานจบหลายๆคนก็เริ่มลงมือรัปประทานอาหารกองโตที่อยู่ตรงหน้า...
บางคนก็เริ่มเต้นรำเมื่อเพลงเริ่มบรรเลง...
“เห...ดูๆแล้วงานนี้ก็หรูไม่เบานิน่า...”
ริสึกะพึมพำ...ขณะยืนจิบเครื่องดื่มแล้วก็มองออกไปทางดวงจันทร์ที่นอกหน้าต่างพล่างคิดว่าวัน
พรุ่งนี่ีของเขาจะเป็นเช่นไร | |
|
| | |
| | Mythology Academy อัพตอนที่3 | |
|
