REDICULOUS X WKCreative
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.


ยินดีต้อนรับทุกท่านสู่ สมาคมไร้สาระ ที่ๆท่านควรระลึกไว้ว่าท่านจะไม่พบความมีสาระ ณ ที่นี่
 
เธšเน‰เธฒเธ™Portalliเธ„เน‰เธ™เธซเธฒLatest imagesเธชเธกเธฑเธ„เธฃเธชเธกเธฒเธŠเธดเธ(Register)เน€เธ‚เน‰เธฒเธชเธนเนˆเธฃเธฐเธšเธš(Log in)

 

 Masked Rider Blast

Go down 
+4
vspell
-Ken-
Rei
Hoiji
8 posters
เธœเธนเน‰เธ•เธฑเน‰เธ‡เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก
Hoiji
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
Hoiji


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 65
อายุ : 37
สังกัด : Minerva Guard
อาชีพ : นักศึกษามหาลัย , คาเมน ไรเดอร์
ความสนใจ : การ์ตูน เกม ฮีโร่ญี่ปุ่นและความสงบสุข
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeTue Mar 27, 2007 8:17 pm

Masked Rider Blast

Episode 0 Future of Darkness ( อนาคตแห่งความมืด )




คริสต์ศักราช 2037
อนาคตแห่งฝันร้ายได้เข้ามาเยือนมนุษยชาติ จากการที่เกิดเหตุการณ์ระเบิดปริศนาบนสถานีวิจัยนอกอวกาศ
เป็นผลทำให้เชื้อไวรัส " ไบโอบีสต์ " ได้แพร่กระจายไปทั่วโลก ผู้คนทั่วโลก 3 ใน 4 ได้รับเชื้อไวรัสนี้ทำให้
เกิดการกลายพันธุ์กลายเป็นสิ่งมีชีวิตรูปร่างน่าเกลียดน่ากลัวและสูญเสียจิดใจของมนุษย์ไป เหล่าผู้คนที่
กลายเป็นไบโอบีสต์จะดุร้าย และกินสิ่งมีชิวิตอื่นเป็นอาหาร ซึ่งนั่นเป็นจุดเริ่มต้นการต่อสู้ระหว่างเหล่ามนุษย์
ที่เหลืออยู่กับไบโอบีสต์ ถึงแม้ว่าจะมีอาวุธที่มีประสิทธิภาพที่สามารถกำจัดไบโอบีสต์ได้ในทีเดียว แต่ด้วยที่
พวกไบโอบีสต์มีจำนวนมากกว่า ทำให้การต่อสู้ยากลำบากขึ้นทุกที ๆ หนำซ้ำเหล่าไบโอบีสต์ยังมีผู้นำที่เก่ง
กาจที่คอยหนุนหลังในการกวาดล้างพวกมนุษย์อีกด้วย ซึ่งทางเดียวที่จะจัดการเหล่าไบโอบีสต์และผู้หนุนหลัง
พวกมันได้มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้น ซึ่งนั่นก็คือ......




ภายในตึก คราเวน อินดัสทรี

" เฮ้ ! เร็น...... แน่ใจนะว่าทางนี้ " ชายคนหนึ่งที่สวมแว่นก๊อกเกิ้ลถามทางกับเด็กหนุ่มที่ถืออาวุธเป็น
ปืนเลเซอร์คู่อยู่

" อา.....ข้อมูลจากสายของเราที่ได้รับมา คาดว่าคงมาไม่ผิดทางหรอก...." เด็กหนุ่มที่ชื่อเร็นตอบเสียงเย็น

" ขอให้ชัวร์นะ เพราะพวกเราเป็นกลุ่มเดียวที่สามารถลอบเข้าฐานใหญ่ได้สำเร็จ อย่าให้การเสียสละของกลุ่มอื่น ๆ ต้องเปล่าประโยชน์ "

" อา....ไว้ใจได้เลย.... " เร็นตอบเสียงเย็นอีกครั้ง ก่อนที่เขาและกลุ่มคอมมานโดติดอาวุธจำนวนหลายสิบ
เริ่มกระจายกำลังบุกเข้าไปภายในตึก

" ห้องทดลองคงอยู่ข้างหน้านี่แหละ.... " เร็นยิ้มกระหย่องแต่ทว่าก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น


" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกซ์ !!?!??!?!?!?!? " เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นมาจากหน่วยจู่โจมด้านหลัง

" ฮะ....ฮาคิม !?!?!??! "

" อะ...อะ...อะ.... " กองหลังคนนั้นถูกไบโอบีสต์ที่เกาะอยู่บนเพดานใช้ลิ้นขนาดใหญ่แทงทะลุร่างกายแล้ว
ใช้ลิ้นยกร่างของชายคนนั้นขึ้นมาจากพื้น... ( โปรดนึกถึงภาพลิคเกอร์ใน Bio )

" ชิ ! พวกมันรู้ตัวแล้วสินะ " เร็นสบถอย่างเสียอารมณ์พลางยกปืนคู่ไปที่ไบโอบีสต์ที่เกาะอยู่เพดานตัวนั้น

" ยะ...อย่า !?!? เดี๋ยวโดนฮาคิม !!! " หัวหน้ากลุ่มพุ่งเข้ามาขวางทางปืนของเร็น

" ถอยไป !!!! ไอ้หมอนั่นน่ะ ! ไม่รอดแล้ว !!! ต้องรีบกำจัดมันก่อนที่มันจะแห่ฝูงกันมา " เร็นถีบหัวหน้ากลุ่ม
กระเด็นแล้วยิงปืนเลเซอร์คู่ทะลุร่างของฮาคิมไปโดนตัวไบโอบีสต์ทันที

" กี๊ซซซซซซซซซซซซซ !!!!!!! " ไบโอบีสต์ตัวนั้นร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะตกลงพื้นคอหักตาย

" บ้าชิบ ! " เร็นสบถอย่างเสียอารมณ์อีกครั้ง เพราะเสียงร้องก่อนตายของไบโอบีสต์ตัวเมื่อกี้คงทำให้พวกที่
เหลือคงบุกมาในไม่ช้า ซึ่งหมายความว่าพวกเขาจะช้าอีกไม่ได้แล้ว

" กาซิม ! " เร็นพุ่งเข้าไปกระชากเสื้อหัวหน้ากลุ่มที่ยังคงเศร้าสลดกับร่างของลูกน้องที่พรุนเพราะเลเซอร์

" อะ... "

" เพราะความงี่เง่าของแก ทำให้ตอนนี้พวกเราตกอยู่ในสถานการณ์คับขันแล้ว เห็นไหม "

" ชะ...ชั้น... "

" เพราะฉะนั้นแกต้องรับผิดชอบ ด้วยการไปทำให้ภารกิจของเราสำเร็จลุล่วงซะ! ห้องทดลองอยู่ข้างหน้าแล้ว"
เร็นชี้ไปยังประตูห้องทดลองที่อยู่ตรงหน้า

" ละ....แล้วแกล่ะ ? "

" ชั้นจะอยู่ถ่วงเวลาไว้ให้เอง.... " พูดจบเร็นก็ควงกระบอกปืนคู่ในสภาพพร้อมต่อสู้

" จะบ้าเรอะ !?!? แกตัวคนเดียวไม่มีทางหยุดพวกมันได้หรอก ! งั้นชั้นจะอยู่ด้ว... อ่อคคคค !?!??!" หัวหน้ากลุ่มถูกเร็นชกกระเด็น

" แกสิบ้า ! แกบอกเองไม่ใช่เรอะ ว่าพวกเราเหลือเพียงกลุ่มเดียวที่สามารถเข้ามายังฐานทัพใหญ่ได้เพราะความเสียสละของกลุ่มอื่น ๆ อย่าลืมสิ ! ว่าภารกิจของพวกเราคืออะไร ถ้าหากพลาดโอกาสนี้ ไม่ใช่แค่พวกเรา
ต้องตาย ! แต่มันหมายถึงมนุษยชาติก็ต้องถึงจุดจบด้วย ! รีบไปซะ ! "

" ............... ตกลง....แกก็เอาชีวิตรอดให้ได้ล่ะ " หัวหน้ากลุ่มรีบนำกำลังที่เหลือมุ่งหน้าไปยังห้องวิจัยทันที

" หึ....คนที่ถูกเลือกบนเส้นทางแห่งสวรรค์แบบชั้นน่ะ ไม่มีทางตายง่าย ๆ หรอกเฟ้ย.... " เร็นยิ้มและเริ่มยิง
ปืนเลเซอร์ใส่พวกไบโอบีสต์ที่เริ่มพุ่งเข้ามาหาเขาด้วยความดุร้าย

ฟึ่บบบบบบบบบบบบ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

" อะ......... " เร็นก้มตัวหลบอะไรบางอย่างที่พุ่งเข้ามาทางเขา เมื่อเร็นตั้งตัวได้ เขาก็เห็นบุคคล 4 คนเดิน
ฝ่าฝูงไบโอบีสต์มาทางเค้า

" ชิ.... 4 องครักษ์โผล่มาแล้วสินะ... " เร็นยิ้มอย่างลำบากใจ เมื่อพบว่าเขาได้พบกับตัวอภิมหาอันตรายเข้าซะแล้ว

...............................................................
...............................................
...........................
...............
.......
...
..
.

ณ ห้องทดลอง

" นี่น่ะเหรอ..... Blast Card... " หัวหน้ากลุ่มพูดพลางจ้องมองสิ่งที่คล้ายตลับสีดำที่อยู่ในหลอดทดลอง

" สิ่งนี้คือกุญแจที่จะพาเรากลับสู่อดีตสินะครับ.... " เหล่าลูกทีมเริ่มยิ้มอย่างมีความหวัง

" ใช่แล้วล่ะ....แต่ว่ามันคงไม่ง่ายนักหรอกนะ " เสียง ๆ หนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังของกลุ่มคอมมานโด

" ซะ....เซาคาน.... " หัวหน้ากลุ่มพูดด้วยความตื่นตะลึง เมื่อชายที่ใส่หน้ากากสีดำ สวมชุดคลุมดำเดินเข้า
มาบีบคอลูกทีมของเขา 2 คนลอยขึ้นจากพื้น

" อะ....อั่ค !??!?! "

" เชรูฟ !!?! มาคินะ !?!?! " หัวหน้ากลุ่มร้องตะโกน

" หะ....หัวหน้า !?!? ไม่ต้องสนพวกเราครับ รีบเอา Blast Card แล้วหนีไปเร็วเข้า " พูดจบลูกทีมทั้ง2 คน
ที่ถูกบีบคออยู่ก็เอาปืนเลเซอร์จ่อยิงชายชุดดำที่บีบคอพวกเขาอยู่ระยะเผาขน แต่ทว่า ลูกกระสุนกลับยิงไม่
เข้าตัวชายชุดดำเลย

" หึ.....อาวุธพวกนี้เคยใช้กำราบเหล่าไบโอบีสต์มามากแล้วสินะ... แต่มันไม่ได้ผลกับข้าหรอก... " เซาคาน
ยิ้มเยาะ ก่อนที่จะใช้มือที่บีบคอดึงเอาวิญญาณของทั้ง 2 คนออกมาจากร่าง

" อะ....อ๊ากกกกกกกกกก !?!??! " วิญญาณของทั้ง 2 คนค่อย ๆ ถูกดึงออกมาจากร่างกายช้า ๆ แต่ถึง
กระนั้น พวกเขาทั้งสองคนก็ยังร้องตะโกนบอกหัวหน้ากลุ่มกับคนที่เหลือว่า....

" หะ...หัวหน้า...ระ...ระ...รีบ...หนี...ไป.... " พูดจบวิญญาณของทั้งสองก็ถูกดึงออกจากร่างเนื้อจนได้
ร่างที่ไร้วิญญาณก็ร่วงลงสู่พื้น...

" ชิ....เชรูฟ....มาคินะ..... " หัวหน้าหน่วยสะเทือนใจเป็นอย่างมาก เขาใช้มือทุบหลอกทดลองเพื่อเอาตลับ
สีดำที่อยุ่ภายในออกมา

" ทุกคน ! ถอนตัว !!!!!! " พูดจบลูกทีมที่เหลือก็ปาระเบิดควันใส่บริเวณนั้นทันที เพื่อพรางตาชายชุดดำจน
สามารถหลบหนีไปได้สำเร็จ...



ณ โกดังเก็บยานยนต์

ทีมคอมมานโดที่เหลือรีบเข้าไปในรถถังสีน้ำเงินขนาดใหญ่ เมื่อพวกเขาเข้ามาในห้องควบคุมยานแล้ว
หัวหน้าหน่วยก็ใช้ Blast Card เสียบที่แท่นควบคุม เพื่อให้ระบบการทำงานของรถถังเปิดทำงาน

" พิกัด ประเทศญี่ปุ่น กรุงโตเกียว ปี ค.ศ. 2007 เวลา 12.00 น. ครับผม ! "

" อา.....เราจะไปเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์เพื่อไม่ให้กลายเป็นอนาคตแบบนี้กัน.. ไปกันเลย !!!!"

" วิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "

สิ้นเสียง รถถังข้ามมิติเวลา ไทเพลนเซอร์ ก็ทำการเปิดประตูมิติเวลาและเข้าสู่อุโมงค์แห่งการเวลาเพื่อทำการ
ย้อนอดีตทันที.....

" หึ ๆ การที่พวกแกสามารถย้อนอดีตสำเร็จเนี่ย ก็เป็นส่วนหนึ่งของแผนการเหมือนกัน... " เซาคานหัวเราะ
ในลำคอเบา ๆ หลังจากไทเพลนเซอร์ย้อนเวลากลับไปแล้ว....

" นายท่าน...จะทำอย่างไรดีคะ ? " กลุ่มบุคคลลึกลับทั้ง 4 คนปรากฏตัวขึ้น

" ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก....ว่าแต่...กำจัดหนูหมดแล้วสินะ "

" มีหลบรอดไปได้ 1 ตัวค่ะ ! ฝีมือพอตัวเหมือนกัน.... "

" หึ...ในหมู่มนุษย์ก็มีพวกมีฝีมือพอที่จะหลบรอด 4 องครักษ์ไปได้เหมือนกันเหรอเนี่ย ? "

" ขอประทานอภัยเป็นอย่างสูงค่ะ "

" ไม่เป็นไร...ถึงมันจะอยู่ในแผนการของข้า แต่เพื่อความไม่ประมาท ข้าจะส่งไบโอบีสต์กองกำลังหนึ่งไปยังอดีตเพื่อกำจัดพวกมันด้วยเลยละกัน พวกเจ้าเองก็ไปเตรียมการเอาไว้ซะ ! "

" รับทราบค่ะ/ครับ " พูดจบเหล่าองครักษ์ทั้ง 4 ก็หายตัวไป... เหลือเพียงเซาคานที่มองจุดที่ไทเพลนเซอร์
เคลื่อนย้ายเวลาไปเพียงคนเดียว

" ปี 2007 งั้นรึ.....สมัยนั้น...เราเองใช้อีกชื่อหนึ่งอยู่เลยนี่นะ... " เซาคานพึมพำกับตัวเองเบา ๆ

......................................................
...........................................
............................
................
........
....
..
.


โตเกียว ญี่ปุ่น ปี 2007

ครืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน~~~~~~~~~~~~~~

" หวา ๆ ๆ !??!?! ท่าทางฝนจะตกแฮะ " เด็กหนุ่มชื่อโทโมยะรีบวิ่งหาที่หลบฝน

" แย่จัง.....เมื่อเช้ายังอากาศดีอยู่แท้ ๆ ==" " เขาถอนหายใจแบบเบื่อหน่ายโดยที่ไม่ได้รู้เลยว่า นี่เปรียบเสมือน
ลางบอกเหตุอะไรบางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นกับชีวิตของเขา


Episode 0 End
To be Continue in Episode 1
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
Hoiji
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
Hoiji


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 65
อายุ : 37
สังกัด : Minerva Guard
อาชีพ : นักศึกษามหาลัย , คาเมน ไรเดอร์
ความสนใจ : การ์ตูน เกม ฮีโร่ญี่ปุ่นและความสงบสุข
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeTue Mar 27, 2007 8:21 pm

Masked Rider Blast

Episode 1 Blast Awaken ( การตื่นขึ้นของ บลาสต์ )




" ขอบคุณเธอจริง ๆ นะ นี่ถ้าไม่ได้เธอช่วยส่งรายงานฉบับนี้มาให้ล่ะก็บริษัทชั้นขาดทุนย่อยยับแน่ ๆ "

" ไม่เป็นไรครับ ผมเองก็ทำตามหน้าที่อยู่แล้ว "

" ถ้ามีอะไรที่ชั้นตอบแทนได้ ชั้นยินดีจะช่วยเหลือเต็มที่เลยนะ "

" ครับ ! งั้นอย่าลืมมาเป็นลูกค้าประจำของ บริษัทรับส่งของ มิยาบิ ดิลิเวอร์รี่ด้วยนะครับ " โทโมยะตอบอย่างร่าเริง ก่อนที่จะขับมอเตอร์ไซด์จากไป

ครืนนนนนนนนนนนน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

" หวา....ท่าทางคืนนี้ฝนจะตกหนักนะเนี่ย.... " โทโมยะบ่นพลางเร่งมอเตอร์ไซด์ขับไปตามถนนอย่างเร่งรีบ


ครืนนนนนนน......เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของรถถังติดอาวุธ " ไทเพลนเซอร์" ที่ข้ามอุโมงค์มิติเวลามาได้สำเร็จ

" นี่คือ...ประเทศญี่ปุ่น กรุงโตเกียว ปี ค.ศ. 2007 งั้นหรือ " หัวหน้ากลุ่มคอมมานโดจากอนาคตพูดขึ้นมาหลังจากที่พวกเขาข้ามกาลเวลาได้สำเร็จ พวกเขาก็ลงจากไทเพลนเซอร์ลงมาสำรวจรอบ ๆ

" ในที่สุดพวกเราก็ทำสำเร็จแล้วนะครับ หัวหน้า "

" ไม่หรอก...ภารกิจของเราพึ่งเริ่มขึ้นเท่านั้น....พวกนายเองก็ไปเตรียมตัวซะ "

" รับทราบครับผม !!! "

..............................................
.......................................
.............................
..................
.........
....
...
.

ณ บริษัท Miyabi Delivery

" กลับมาแล้วครับผู้จัดการ " โทโมยะเดินเสยผมที่เปียกไปด้วยน้ำฝนที่พึ่งตกระหว่างทาง เข้ามาในบริษัท

" เอ้อ ! กลับมาแล้วเหรอ ? โทโมยะ นายอย่าพึ่งเลิกงานก่อนนะ "

" เอ๋ ? มีอะไรเหรอครับ ? " โทโมยะแปลกใจเล็กน้อย เพราะปกตินี่เป็นเวลาเลิกงานของเขาแล้วแท้ ๆ

" พอดี มีลูกค้ากลุ่มหนึ่งติดต่อให้นายไปรับของน่ะ ที่โกดังท่าเรือโฮชิคาว่า " ผู้จัดการยื่นเอกสารให้โทโมยะดู

" เอ๋ ? ท่าเรือโฮชิคาว่า ? แล้วทำไมไม่ให้คนอื่นทำล่ะครับ ? "

" ไม่รู้สิ.... ทางโน้นเค้าเจาะจงว่าต้องเป็นนายน่ะ รู้จักกับทางท่าเรือเค้ารึ ? "

" เอ๋ ? ไม่นา.... "

" จะยังไงก็เถอะ ! ไปรับของก่อนกลับก็แล้วกันนะ "

" อ่ะ.....ครับ " โทโมยะค่อนข้างเซ็งเล็กน้อย เพราะท่าเรือเองก็ไม่ได้อยู่ในตัวเมือง ท่าทางงานนี้เค้าคงต้อง
เสียค่าน้ำมันไป - กลับ เยอะแน่ ๆ แต่บ่นไปก็เท่านั้น
..........................................
..............................
....................
..............
........
....
...
.

บรืนนนนนนนนนนนนนนนนนน~~~~~~~~~ เอี๊ยดดดดด !!!!!

โทโมยะจอดรถมอเตอร์ไซด์ไว้ด้านนอกท่าเรือ บรรยากาศภายในท่าเรือยามดึกนี้ค่อนข้างน่ากลัวไม่ใช่น้อย
แม้ว่าจะเทียบกับบรรยากาศในโรงพยาบาลหรือในโรงเรียนที่เขาดูในหนังไม่ได้ก็เถอะ แต่ก็ทำให้เขาใจเต้น
ตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ได้มากพอดูเหมือนกัน เขาดูแผ่นกระดาษที่ผู้จัดการให้มา ซึ่งจุดนัดพบอยู่ที่โกดังที่ 5 ของท่าเรือ

" อ่ะ...เจอแล้ว " โทโมยะเมื่อเดินมาถึงโกดังที่ 5 ก็พบกลุ่มคนจำนวนหนึ่งแต่งชุดลายพรางยังกับชุดทหาร
แถมถืออาวุธที่ดูคล้าย ๆ ปืนด้วย ซึ่งแม้จะแปลกใจกับการแต่งกายของพวกเขา แต่เรื่องงานต้องมาก่อน โทโมยะจึงเข้าไปติดต่องานทันที

" สวัสดีครับ ! มิยาบิ ดิลิเวอร์รี่ครับผม ! ของที่จะให้ส่งอยู่ไหนเหรอครับ ? "

" เซาคาน...ไม่สิ ! คิซารากิ โทโมยะสินะ " คนที่ดูเหมือนหัวหน้ากลุ่มของกลุ่มถามเขาขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็น

" คะ...ครับ !?!? ไม่ทราบว่ารู้ชื่อของผมได้อย่างไรเหรอครับ ??? " โทโมยะอึ้งเล็กน้อยและเริ่มรู้สึกไม่ดี
เล็กน้อยเมื่อเห็นรอยยิ้มมุมปากของผู้ที่ถาม

" ไม่มีอะไรหรอก....แต่ขอบคุณนะ ที่อุตส่าห์เอามาส่งให้ หึ ๆ "

" เอ๋ ??? ผมมารับของจากคุณลูกค้านะครับ ? ไม่มีอะไรมาส่งให้คุณลูกค้าซักหน่อย " โทโมยะเลิกคิ้วอย่างสงสัย

" ชีวิตของแกยังไงล่ะ ! " พูดจบ ชายคนนั้นก็ชักอะไรบางอย่างที่คล้ายปืนขึ้นส่องหน้าโทโมยะ ซึ่งโทโมยะดู
ไม่ค่อยสบอารมณ์นัก ในเมื่อของที่ถูกส่องใส่หน้าเขามันเหมือนปืนของเล่นที่ขายตามห้างสรรพสินค้าทั่วไป

" ไม่ทราบว่าจะเล่นอะไรกันครับเนี่ย ? คุณลูกค้า "

" หึ ๆ คอยดูละกัน "

" หา ? ถ้าล้ออะไรเล่นเนี่ยผมกลับก่อนนะครับ เพราะว่า...โอะ !?! " โทโมยะสังเกตุเห็นเชือกรองเท้าของตนเองหลุด จึงก้มลงไปผูกขณะที่ผู้ชายคนนั้นก็ลั่นไกปืนขึ้นมาพอดี

แช๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~~~~~~~~

ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

กระสุนผ่านหัวของโทโมยะในขณะที่เขาก้มลงไปผูกเชือกรองเท้าพอดี ซึ่งกระสุนเลเซอร์นั้นได้กระทบกับพื้น
ถนนทำให้เกิดการระเบิดขึ้น

" หวา !?!?!?!?! นี่มันอะไรกันเนี่ย !?!??! " โทโมยะตกตะลึงในอาณุภาพของสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นปืนเด็กเล่น
ในตอนแรกแท้ ๆ แต่ยังไม่ทันที่เขาคิดจะทำอะไรต่อ โทโมยะก็ถูกชายคนนั้นกระชากเสื้อมาจ่อปืนเล็งตรง
หน้าอีกที

" ตายซะเถอะ !!!! เพื่ออนาคตของพวกเรา !!!!!!!!!! "

" หา !?!??!?!?! นี่พวกคุณพูดอะไรกันน่ะ !?!?!??! " โทโมยะไม่เข้าใจความหมายที่ชายคนนี้พูดเลย แต่ที่
แน่ ๆ หากเขาโดนปืนที่ชายคนนี้จ่อใส่เขาอยู่ทั้ง ๆ ที่พึ่งเห็นประสิทธิภาพของมันไป ท่าทางหน้าเขาได้ทะลุแน่
โทโมยะจึงบิดข้อมือของชายคนนั้นและทำการถีบยอดอกใส่ทันที จนชายคนนั้นกระเด็นไป

" อั่คคคคค !?!??!?!?! แก....... " เมื่อชายคนนั้นลุกขึ้นเขาก็เล็งปืนใส่โทโมยะอีกที แต่คราวนี้ยังไม่ทันที่
จะได้ลั่นไกก็เปิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น......

วิ้งงงงงงงงงงงงงงงงง.........เปรี้ยะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

" อะ....อุโมงค์กาลเวลา !?!??!?!?! " ชายคนนั้นกล่าวอย่างพรั่นพรึง เมื่อเห็นแสงสว่างรูปวงรีปรากฏขึ้นใน
บริเวณใกล้ ๆ นั้น...

" นะ.....นี่มันอะไรกันเนี่ย !?!?!??!?! " โทโมยะตกตะลึงเป็นอย่างมาก และยิ่งตกตะลึงยิ่งกว่าเมื่อเขาเห็น
สัตว์ประหลาดสีเทาจำนวนมาก ซึ่งรูปร่างคล้ายเอเลี่ยนที่เขาเห็นในหนังปรากฏตัวออกมาจากแสงสว่างนั้น...

" ซะ....เซาคานส่งพวกไบโอบีสต์มาที่ยุคนี้แล้วอย่างนั้นรึ ??? " กลุ่มคนนั้นทำการเปลี่ยนเป้าหมายจากตัว
โทโมยะหันอาวุธปืนไปยังเหล่าสัตว์ประหลาดทันที ซึ่งโทโมยะที่ยังคงยืนงงอยู่นั้นก็ได้สังเกตุเห็นสัตว์ประหลาดตัวหนึ่ง ซึ่งมีรูปร่างเหมือนด้วงกว่างสีดำขนาดใหญ่ซึ่งปรากฏตัวออกมาหลังพวกเอเลี่ยนเป็นตัวสุดท้ายก่อนที่แสงสว่างนั้นจะหายไป

" หึ ๆ นี่เหรอ....โลกในยุค 2007 " พระเจ้า เจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นมันพูดได้ด้วย !?!? โทโมยะคิด

" กะ....แก..... " กลุ่มทหารพวกนั้นยิงปืนใส่ปีศาจด้วงตัวนั้นทันที แต่มันใช้มือปัดกระสุนเลเซอร์ได้อย่างสบาย ๆ

" คิดว่าอาวุธกระจอก ๆ พรรนั้นจะยิงไบโอบีสต์ระดับ 3 อย่างข้าเข้างั้นรึ ? หึ ๆ " มันหัวเราะในลำคอ....

" บ้าน่า !?!??! " ชายคนที่เล็งปืนใส่โทโมยะกล่างอย่างตื่นตระหนก " นี่เซาคานมันส่งพวกระดับ 3 มาเพื่อกำจัดพวกเราเลยรึ ??? "

" อย่าคิดเข้าข้างตัวเองให้มากนัก....คิดหรือว่าท่านเซาคานจะส่งพวกข้ามาเพียงเพื่อกำจัดกลุ่มปลดแอกมนุษย์ที่กระจอกงอกง่อยอย่างพวกแก ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจุดประสงค์ที่ส่งพวกข้า ไบโอบีสต์ระดับ 2 กับ 3 มาในโลกยุคนี้จำนวน 35 ตัวมาทำไม แต่ว่าท่านเซาคานบอกกับพวกข้าว่าสามารถอาละวาดได้อย่างเต็มที่ เพราะฉะนั้น....ข้าจะกำจัดพวกแกซะ ! และกินคนในโลกนี้ให้หมด ฮ่า ๆ ๆ ๆๆ " เจ้าปีศาจตัวนั้นหัวเราะด้วยเสียงอันดัง

" พระเจ้า....บอกทีสิว่านี่มันรายการล้อกันเล่น.... " โทโมยะเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวไม่ถูก ตอนแรกเขาจะ
โดนกลุ่มทหารพวกนี้ฆ่า คราวนี้พวกสัตว์ประหลาดที่เขาไม่คิดว่าน่าจะมีในโลกนี้ปรากฏตัวออกมาอีก แถมขู่
ว่าจะกินคนบนโลกให้หมด... นี่ตัวเขาควรจะทำยังไงดีเนี่ย

" จัดการพวกมันให้หมดดดดดดดด !!!!!!!!!!! " ปีศาจด้วงตัวนั้นสั่งการด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด แล้วพวกที่คล้ายเอเลี่ยนก็เริ่มพุ่งเข้าโจมตีทหารกลุ่มนั้นแล้วโทโมยะทันที !?!?!

" หวา !!?!?!?!??! " โทโมยะหลบกรงเล็บอันแหลมคมของสัตว์ประหลาดที่เข้ามาใกล้เขาตัวแรกสุดแล้ว
ผลักมันกระเด็น แต่ทว่าเขาโดนตัวที่ 2 ที่ตามเข้ามาทีหลังพุ่งชนกระเด็นกลิ้งไปหลายตลบ

" หนอยแน่ !!!!!!! " กลุ่มคอมมานโดติดอาวุธยิงปืนเลเซอร์ใส่พวกตัวประหลาดนั้นทันที แต่ด้วยจำนวนที่
ต่างกัน แม้ว่าพวกกลุ่มหน้าจะโดนปืนเลเซอร์ยิงตาย แต่ตัวต่อ ๆ มาก็สามารถพุ่งเข้ามาใส่กลุ่มคอมมานโดจนได้

" อ่อคคคค !?!?!? หะ....หัวหน้า !?!??! " มีคอมมานโดหลายคนที่ต้องสังเวยชีพให้แก่กรงเล็บอันแหลมคม
ของเหล่าไบโอบีสต์ไปหลายนาย คนที่เหลือก็พยายามเกาะกลุ่มยิงใส่พวกมัน

" กรอด....... " หัวหน้าหน่วยใช้ด้ามปืนกระแทกใส่หน้าของไบโอบีสต์ตัวนึง แล้วจ่อยิงระยะเผาขน แต่ทว่า

" อ๊ากกกกกกกกกก !?!?!? " หัวหน้าหน่วยโดนกรงเล็บของไบโอบีสต์ฟันใส่กลางหน้าอกเข้าอย่างจัง ทำให้
ของสิ่งหนึ่งกระเด็นไปทางโทโมยะที่อยู่นอกวงการต่อสู้

" นะ...นี่อะไรน่ะ ??? " โทโมยะเก็บสิ่งที่ดูคล้ายตลับการ์ดสีดำขึ้นมา

" Blast Card !?!?! " หัวหน้าหน่วยตกใจเป็นอย่างมาก แต่เขาไม่มีเวลาไปเอาสิ่งนั้นคืนจากโทโมยะ เพราะไบโอบีสต์เริ่มบุกเข้ากระหน่ำโจมตีหน่วยของเขาอย่างรุนแรง

" หืม..... Blast Card อย่างนั้นรึ ? " ไบโอบีสต์ด้วงกว่างสีดำเอะใจเล็กน้อย มันบินถลาพุ่งเข้าไปหาโทโมยะที่ยังคงยืนงงอยู่ทันที

" เฮ้ย !?!?!??! " โทโมยะกลิ้งตัวหลบการพุ่งชนของมันได้อย่างฉิวเฉียด

" ส่งสิ่งนั้นมาให้คูงะผู้นี้ซะดี ๆ ไอ้หนู !!!!! " ไบโอบีสต์ด้วงกว่างตัวนั้น คำรามในลำคอ โทโมยะที่เห็นท่าไม่ดี
จึงตัดสินใจวิ่งหนีออกจากบริเวณนั้นทันที

" ชิ ! คิดเหรอว่าจะหนีข้าพ้น " คูงะไบโอบีสต์กางปีกแล้วบินตามโทโมยะไปขณะที่เหล่าคอมมานโดติดอาวุธ
ทุกคนก็ถูกเหล่าไบโอบีสต์ฆ่าตายกันจนหมด...

" บะ....บ้าที่สุด...นี่พวกเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอนาคตได้เลยอย่างนั้นหรือ... " หัวหน้าหน่วยพูดอย่างเจ็บช้ำ เขาเสียลูกทีมไปจนหมด อาวุธเลเซอร์ของเขาก็พลังงานหมดแล้ว ตอนนี้เขาไม่มีอะไรพอที่จะต่อกร
กับไบโอบีสต์ฝูงนี้อีกแล้วด้วย...

" กี๊ซซซซ !!!!!!!!!! " ไบโอบีสต์ใช้กรงเล็บอันแหลมคมของมัน ตัดคอของหัวหน้าหน่วยคอมมานโดกลุ่มนั้นขาดกระเด็น เลือดสีแดงพุ่งออกมาดุจน้ำพุ แล้วร่างที่ปราศจากศีรษะของหัวหน้าหน่วยก็ทรุดลงกับพื้น
พร้อมกับเสียงคำรามในชัยชนะของไบโอบีสต์ที่เหลือได้ดังขึ้น....

..............................................
..................................
......................
............
.....
...
.
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
Hoiji
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
Hoiji


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 65
อายุ : 37
สังกัด : Minerva Guard
อาชีพ : นักศึกษามหาลัย , คาเมน ไรเดอร์
ความสนใจ : การ์ตูน เกม ฮีโร่ญี่ปุ่นและความสงบสุข
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeTue Mar 27, 2007 8:21 pm

" แฮ่ก ๆ ๆ " โทโมยะเริ่มหอบ...เขาวิ่งหนีสุดชีวิตจากการตามล่าของคูงะไบโอบีสต์มาเป็นเวลาครึ่งชั่วโมงจน
สามารถหาที่หลบภายในโกดังที่ 2 ของท่าเรือได้ เขาได้แต่ภาวนาอย่าให้พวกมันรู้ตัวแต่ดูเหมือนว่าโชคจะไม่
เข้าข้างโทโมยะเลย...

" เจอตัวแล้วเจ้าหนู หึ ๆ ๆ "

ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เสียงกำแพงระเบิดขึ้นเพราะการพุ่งชนของคูงะไบโอบีสต์ มันบินพุ่งเข้ามาบีบคอโทโมยะที่ไม่ทันตั้งตัวพอดี

" อ่อคคคค !?!?!??! " โทโมยะหายใจไม่ออก เขาไม่สามารถสลัดแรงอันมหาศาลของคุงะไบโอบีสต์ได้เลย

โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

โทโมยะถูกคูงะไบโอบีสต์เหวี่ยงกระเด็นไปชนถังน้ำมันที่ตั้งอยู่บริเวณนั้นอย่างรุนแรง

" อ๊า !?!??!?! " สีหน้าของโทโมยะบิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บปวด แม้ว่าใจของเขายังอยากจะหนีต่อ แต่ร่าง
กายของเขาไม่ยอมฟังตามคำสั่งแล้ว พระเจ้า....นี่เขาจะต้องตายที่นี่เหรอ ? ตายโดยน้ำมือของตัวประหลาด
ที่ไม่น่าจะมีอยู่บนโลกพวกนี้น่ะเหรอ ? ในขณะที่โทโมยะเริ่มสิ้นหวัง จู่ ๆ เขาก็ได้ยินเสียงลึกลับดังขึ้น

( สู้สิ ! )

" สะ....เสียงใครน่ะ !?!?! " โทโมยะหันไปดูรอบ ๆ ไม่มีวี่แววเจ้าของเสียง มีเพียงคุงะไบโอบีสต์ที่กำลังย่าง
สามขุมเข้ามาหาเขาอย่างช้า ๆ

( ถ้ายังไม่อยากตายก็จงสู้สิ ! )

" สู้...สู้เจ้าตัวประหลาดนั้นน่ะนะ "

( ใช้ Blast Card ไง )

" Blast Card !?!?!?! " โทโมยะจ้องดูสิ่งที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อของเขา ตลับสีดำที่มันเป็นของหน่วย
คอมมานโดกลุ่มนั้น แล้วมันกระเด็นมาทางเขาโดยบังเอิญ

( ถ้าไม่อยากตายก็จงใช้สิ่งนั้นแปลงร่างซะ ! )

" เดี๋ยวสิ ! ไอ้นี่มันใช้ยังไงล่ะ !?!?!? " แต่ทว่า....เสียงลึกลับนั่นก็ได้เงียบหายไปซะแล้ว

" พล่ามอะไรของแกฟะ ! เจ้าหนู " คูงะไบโอบีสต์เริ่มเข้ามาใกล้เขาเรื่อย ๆ แถมพวกตัวประหลาดที่สังหาร
หน่วยคอมมานโดก็ตามมาสบทบแล้ว

" ส่ง Blast Card มาซะดี ๆ แล้วแกจะได้ตายสบาย ๆ " คุงะไบโอบีสต์แยกเขี้ยวอันแหลมคมขึ้นมา...

" อะ.....อึก..... " โทโมยะกัดฟันพยุงร่างตัวเองให้ลุกขึ้นมา เขาจำเป็นต้องเสี่ยงกับคำพูดลึกลับนั่นแล้ว
ไม่อย่างนั้นเขาจะต้องตายอยุ่ที่นี่แน่ ๆ เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงยื่น Blast Card ออกมาทางด้านหน้าแล้ว
พูดว่า....

" แปลงร่างงงงงงงงงงง...... "

ทันใดนั้นก็มีเข็มขัดรูปทรงประหลาด ๆ ปรากฏขึ้นตรงหน้าท้องของเขา แถมด้านบนของเข็มขัดยังมีช่องที่
มีขนาดพอกับตลับการ์ดที่เขาถืออยู่ด้วย โทโมยะลังเลใจอยู่ครู่นึงก่อนที่จะใส่ Blast Card ลงไปในช่องนั้น

" Changing Complete " มีเสียงดังขึ้นจากเข็มขัด แล้วจู่ ๆ ก็มีแสงสว่างสีทองโอบร่างเขาไว้ทีละส่วน ๆ

" หวา !?!?!??!?!?!?! นี่มันอะไรกันเนี่ย !?!?!?!?!??!!??!?!!?? "

....................................................
.......................................
.......................
...........
....
..
.

" อ่ะ.......ความรู้สึกนี้มัน..... " เซาคานรู้สึกถึงพลังบางอย่างที่เกิดขึ้น เนื่อจากเขามีความสามารถในการ
เปิดอุโมงค์กาลเวลาได้ ทำให้เขารู้สึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นภายในอดีตได้เช่นกัน

" หึ ๆ ทุกอย่างเป็นไปตามที่เราคาดการณ์เอาไว้จริง ๆ....เวลา 6.13 น. เมื่อพระอาทิตย์เริ่มฉายแสง....
เป็นเวลาที่เราแปลงร่างได้ครั้งแรกพอดี " เซาคานยิ้ม เมื่อทุกอย่างดำเนินไปตามเวลาที่เขาเคยประสบมา

.................................................
.....................................
........................
..............
.....
..
.

" นะ....นี่มันอะไรกัน !?!??! " คุงะไบโอบีสต์ตกใจกับบรรยากาศโดยรอบที่สว่างวาบขึ้นเหมือนกับกลางวัน
ก็ไม่ปาน ซึ่งเวลาในขณะนั้นคือ 6 นาฬิกา 13 นาทีพอดี

วิ้งงงงงงงงงงงงงงงง~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

" นะ....นี่มันอะไรกัน..... "

ร่างนั้น....ร่างสีเหลืองทองที่ยืนสะท้อนแสงอาทิตย์ที่พึ่งขึ้นต้อนรับวันใหม่นั้นยืนอยู่...

โทโมยะตกตะลึงเป็นอย่างมาก หลังจากแสงสว่างที่เกิดจากการที่เขาเสียบตลับนั่นลงไปในเข็มขัดหายไป
ร่างกายเขาก็เปลี่ยนแปลงไป ชุดเกราะสีเหลืองทองนี่มันคืออะไรกัน....

" มะ....ไม่จริงน่า.... บลาสท์ ซิสเต็ม สามารถใช้กับเจ้าเด็กนี่ได้ด้วยอย่างนั้นรึ ? " โทโมยะได้ยินน้ำเสียงที่
แสดงถึงความพรั่นพรึงของคุงะไบโอบีสต์เป็นครั้งแรก ทำไมท่าทางมันดูหวาดกลัวถึงขนาดนั้น ?

" ฮึ่ย !!!!! ฆ่ามันนนนนนน !!!!!!!! " คุงะไบโอบีสต์ออกคำสั่งให้เหล่าไบโอบีสต์ที่เหลือพุ่งเข้าโจมตีทันที

" กี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ !!!!!!!!!!!!! " พวกมันคำรามก้อง และพุ่งเข้ามาหาโทโมยะ

" อ่ะ..... !?!??! " โทโมยะเบี่ยงศีรษะหลบการโจมตีของไบโอบีสต์ตัวแรก และต่อยมันเข้าไปที่ซอกคอ

" กี๊ซซซซซซซซซซ !?!??!?!? " ไบโอบีสต์ตัวนั้นกระเด็นไปชนกับตัวที่ตามมาอย่างแรง และขาดใจตายทันที

" เอ๋ ???? " โทโมยะงง เล็กน้อย... เขาเองก็ไม่ได้ต่อยออกไปเต็มแรงนี่นา ? ดูเหมือนว่าชุดเกราะที่เขา
สวมใส่อยู่นี่จะทำการเพิ่มพลังให้เขามากมายขึ้นเลยทีเดียว

" กรอดดดด..... " คุงะไบโอบีสต์กางปีกและบินถลาเข้ามาหมายกะพุ่งชนโทโมยะอีกครั้งแต่โทโมยะกระโดด
ม้วนตัวตีลังกาหลบได้

" อะไรกัน !?!??!? " คุงะไบโอบีสต์ถึงกับตกตะลึง

" พะ....พลังกระโดดก็เพิ่มขึ้น..... " โทโมยะเองก็ยังงงไม่หาย แต่ทว่าหากมีพลังนี้ล่ะก็...เขาคงสามารถต่อ
กรกับเหล่าปีศาจพวกนั้นได้อย่างแน่นอน เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาก็ลุกขึ้นมาตั้งท่าต่อสู้กับเหล่าไบโอบีสต์ที่
เหลือทันที

" กี๊ซซซซซซซซ !!!!!! " ไบโอบีสต์พุ่งเข้ามาหาเขาพร้อมกันถึง 2 ตัว แต่โทโมยะหมุนตัวจรเข้ฟาดหางใส่
หน้าของพวกมันเต็มแรงจนพวกมันกระเด็น แล้วโทโมยะจึงพุ่งเข้าไปกระโดดต่อยใส่หน้าไบโอบีสต์ตัวที่ 3 ใส่
อย่างแรง จนมันขาดใจตายตามพรรคพวกของมันไปในเวลาอันรวดเร็ว

" จะมากเกินไปแล้ว !!!!!!!!!!! " คุงะไบโอบีสต์พุ่งเข้ามาใส่โทโมยะอีกครั้ง คราวนี้เขาใช้มือต้านเขาด้วงกว่าง
อันใหญ่ของคุงะไบโอบีสต์ไว้ได้และออกแรงยกทุ่มข้ามหัว จนมันกระเด็นตกสู่พื้นอย่างรุนแรง

" อั่ค !?!? แก.... " คุงะไบโอบีสต์ยังไม่ทันลุกขึ้นตั้งตัวดี มันก็ถูกโทโมยะเตะกระเด็นไปอีกครั้ง...

" เอาล่ะ.....ปิดฉากกันซักที !!!!!!!!! " โทโมยะทำสมาธิเตรียมโจมตีครั้งสุดท้าย ซึ่งในขณะนั้นเข็มขัดก็
เปล่งแสงสว่างขึ้น แล้วมีแสงสีทอง 2 เส้นลากยาวจากขาของโทโมยะไปถึงคุงะไบโอบีสต์ที่ยืนจุกอยู่...

" ย๊ากกกกกกกกกกกก !!!!!!!!!!!!! " โทโมยะวิ่งไปตามทางลำแสงสีทองนั้นแล้วกระโดดม้วนตัวตีลังกาเตะ
ใส่ยอดอกคุงะไบโอบีสต์อย่างจัง

" อั่คคคคค !?!??!?!? " คุงะไบโอบีสต์ถึงกับกระอัก แต่การโจมตียังไม่จบแค่นั้น โทโมยะใช้เท้าที่เหลือถีบ
คุงะไบโอบีสต์เพื่อเป็นแรงส่งให้เขากระโดดม้วนตัวลังกาหลังอีกรอบ ในขณะที่แสงสว่างจากเข็มขัดของ
โทโมยะเปล่งแสงออกมาสว่างเจิดจ้า

" ตายซะเถอะ !!!!!!!!!!!! " โทโมยะกระโดดรวบขาทั้ง 2 ข้างถีบใส่คุงะไบโอบีสต์อีกครั้ง คราวนี้มันกระเด็น
ตามแรงถีบของโทโมยะไปไกล

" บะ...บัดซบ !!! ถึงแกจะกำจัดข้าไปได้ แต่เหล่าไบโอบีสต์อีก 34 ตัวที่เหลือ จะต้องมาฆ่าแกอย่างแน่นอน
คอยดูสิ !!!! ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ " คุงะไบโอบีสต์หัวเราะเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ร่างกายมันจะระเบิดกลายเป็น
เสาแสงสีทองพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า...

" แฮ่ก ๆ ๆ " โทโมยะนั่งทรุดลงกับพื้น แล้วแสงสว่างสีทองก็โอบร่างกายของเขาอีกครั้ง ทำให้ชุดเกราะที่เขา
สวมอยู่หายไป แล้ว Blast Card ก็โผล่ในมือของเขาอีกครั้ง.....

" ไอ้ตลับนี่มันคืออะไรกันแน่..... " โทโมยะดู Blast Card ที่อยู่ในมือของเขาด้วยความสงสัย แต่จู่ ๆ ก็มี
บางสิ่งพุ่งเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็วแบบไม่ทันตั้งตัว

" อะ...อะไร !?!??!?! "

ฉัวะ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

สิ่งนั้นเฉี่ยวเสื้อของโทโมยะไปเพียงนิดเดียว เมื่อเขาสังเกตุดี ๆ ก็พบว่าสิ่งนั้นคือ ดาบญี่ปุ่นที่ยาวขนาด 1เมตร
แล้วก็มีบุคคลลึกลับโผล่ขึ้นมาทางที่ดาบถูกปล่อยออกมา

" คะ.....ใครน่ะ !?!?!? " โทโมยะร้องถาม ซึ่งร่างของบุคคล คนนั้นก็ปรากฏตัวขึ้น เป็นหญิงสาวผมสีแดง
แต่งการชุดสีดำ ซึ่งเพียงเธอยื่นมือออกมาข้างหน้า ดาบคาตานะที่ปักพื้นอยู่ด้านหลังของโทโมยะ ก็พุ่งเข้ามา
ในมือของเธออย่างกับเธอมีพลังจิตอย่างไรอย่างนั้น

" อะ..... " โทโมยะถึงกับอึ้ง พูดอะไรไม่ออก มีเรื่องราวประหลาด ๆ เกิดขึ้นกับตัวเขามากมายเกินกว่าที่เขา
จะรับได้ แต่ไม่เพียงแค่นั้น ผู้หญิงคนนั้นหันดาบมาทางเขาอีกแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อัดแน่นไปด้วยความ
ชิงชังว่า...

" คุณควรจะต้องตายอยู่ที่นี่ "

" หา !?!?! " โทโมยะสับสนกับคำพูดของเธออีกครั้ง ทั้ง ๆ ที่เขาเองก็ไม่ใช่คนที่เที่ยวไปสร้างความแค้นกับ
ใคร แต่ก็มีคนมากมายที่พยายามจะเอาชีวิตของเขา นี่มันอะไรกัน ? เขาไปทำอะไรผิดอย่างนั้นหรือ ? แล้ว
ทำไมเสียงของเธอ ถึงเหมือนกับเสียงลึกลับที่บอกให้เขาแปลงร่าง ????

Episode 1 End

To be Continue in Episode 2






ตัวอย่างตอนหน้า

นักข่าว : เกิดคดีฆาตรกรรมลึกลับที่ผู้เคราะห์ร้ายถูกสูบเลือดหมดตัวจนเสียชีวิตค่ะ !
??? : ทั้ง ๆ ที่หากคุณตายไปซะคน โศกนาฏกรรมในโลกอนาคตก็จะไม่เกิดขึ้นแท้ ๆ
โทโมยะ : Blast Card อย่างนั้นเหรอ....
ผู้จัดการ : ช่วงนี้มีแต่คดีแปลก ๆ เกิดขึ้น อย่างศพที่ถูกดูดเลือดนั่น ทางแพทย์ก็ยังไม่อาจระบุได้ว่าถูกอะไรฆ่าตาย
ลีชเชอร์ไบโอบีสต์ : โฮ่.....แกคือ คนที่สามารถใช้ Masked Rider System ได้งั้นสินะ
โทโมยะ : กะ...แก...เป็นพวกของสัตว์ประหลาดตัวนั้นสินะ !?!?!?!?!?!?

Masked Rider Blast
Episode 2 Blood Seeker Evil ( อสูรกายผู้เสาะหาโลหิต )
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
Hoiji
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
Hoiji


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 65
อายุ : 37
สังกัด : Minerva Guard
อาชีพ : นักศึกษามหาลัย , คาเมน ไรเดอร์
ความสนใจ : การ์ตูน เกม ฮีโร่ญี่ปุ่นและความสงบสุข
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeTue Mar 27, 2007 8:22 pm

Masked Rider Blast
Episode 2 Blood Seeker Evil ( อสูรกายผู้เสาะหาโลหิต )





ณ อพาธเมนท์ของโทโมยะ...


" คะแนนที่ได้ 39 จาก 100 เนี่ยนะ ? " หญิงสาวทำเสียงเอือมระอา หลังจากที่ตรวจคะแนนเทสต์ย่อยวิชา
ภาษาญี่ปุ่นของโทโมยะเสร็จสิ้น....

Masked Rider Blast Katekyosione001

" อ่า....พอดีบทนี้มันค่อนข้างยากน่ะ แหะ ๆ " โทโมยะหัวเราะกลบเกลื่อน แต่ดูเหมือนสาวเจ้าจะไม่เล่นด้วย

" เพราะโทโมะจังไม่ค่อยเข้าเรียนต่างหาก ถึงได้เรียนตามเค้าไม่ทัน แล้วอย่างนี้สอบปลายภาคจะรอดเหรอ "

" โทษทีนะ "

" บอกแล้วให้แบ่งการเรียนกับงานพิเศษให้ดี ๆ นี่เอาแต่โหมงานพิเศษจนการเรียนย่ำแย่เลยนะ "

" อย่าจุ้นเลย "

" แล้วนี่ไปขับรถล้มที่ไหนมาอีกล่ะ ? หน้าตาถึงยับเยินติดพลาสเตอร์ยา ซะเละเทะดูไม่ได้อีกต่างหาก "

" มากไปแล้วเจ๊ "

" ถามจริง...สอบปลายภาควิชาภาษาญี่ปุ่นเนี่ย ? ท่อง อะ อิ อุ เอะ โอะ ได้รึยังหือ ? "

" ........นี่...หล่อน.... "

" ฮะ ๆ โทษที ๆ แต่แกล้งโทโมะจังสนุกดีออก ^-^ "

" นี่ชั้นกำลังแย่นะ....ใกล้จะสอบปลายภาคแล้วด้วย อย่าพึ่งเล่นแล้วมาช่วยชั้นก่อนซี่... "

" แล้วเมื่อกี้ชั้นอธิบายไปรอบนึงแล้วนี่ ? โทโมะจังมัวสนใจอะไรอยู่ล่ะ ? "

" มัวแต่ดู ( กกน. ) สีชมพูใต้กระจก ( โต๊ะใส ) อ่ะ "

" หา ? สีชมพูใต้กระจกอะไร ??? "

" เอ้อ ! เปล่า ๆ โทษที -*- ติวต่อเถอะ "

" เฮ้อ....เอาล่ะ ท่องตรงนี้ให้ขึ้นใจนะ อาจารย์บอกออกเยอะด้วย "

..................................................
...................................
......................
.............
.....
..
.

" แน่ใจเหรอว่าจะไม่ให้ไปส่ง ? " โทโมยะถามริโอะเพื่อนสนิทของเขาหลังจากทั้งคู่ติวหนังสือกันเสร็จแล้ว

" อื้อ ! ไม่เป็นไรหรอก....บ้านชั้นอยู่ใกล้แค่นี้เอง " เธอยิ้มตอบขณะที่ใส่รองเท้าอยู่

" เอ่อ...ริโอะ... "

" หืม ? อะไรเหรอ ? โทโมะจัง "

" ขอโทษที่ต้องรบกวนเธอนะ...ทั้ง ๆ ที่ชิโนบุ น้องสาวเธอก็กำลังจะสอบเข้ามหาลัยแท้ ๆ แต่ก็ยังต้องมาช่วยติวให้ชั้นอีก "

" อื้อ ! ไม่เป็นไรหรอก อีกอย่างทางนั้นน่าเป็นห่วงน้อยกว่าเธอซะอีก "

" นี่จะบอกว่าชั้นโง่กว่าน้องเธอเรอะ -*- "

" ฮะ ๆ ๆ ล้อเล่น ๆ แต่จริง ๆ แล้วโทโมะจังน่ะหัวดีนะ อาจจะฉลาดกว่าชั้นก็ได้ ถ้าเพียงเธอมีความขยันกับความรับผิดชอบมากกว่านี้น่ะ "

" ช่วยไม่ได้นิ -*- ถ้าชั้นไม่ทำงานพิเศษแล้วจะหาเงินจากไหนมาจ่ายค่าเทอมล่ะ ? เธอเองก็ยังทำงานพิเศษเป็นครูสอนพิเศษเด็กมัธยมเลยนี่นา "

" แต่ชั้นก็แบ่งเวลาเรียนกับเวลางานพิเศษได้ไม่เหมือนนายหรอก... "

" .......... อือ ๆ ชั้นผิดก็ได้ -*- "

" แหม.....โทโมะจังเนี่ย เมื่อไหร่จะเลิกนิสัยขี้งอนแบบเด็ก ๆ ซักทีนะ "

" อะ...ขอโทษทีนะ พอดีช่วงนี้มีเรื่องอารมณ์เสียเกิดขึ้นอ่ะ... "

" เรื่องอะไรเหรอ ? " ริโอะเลิกคิ้วด้วยความสงสัย

" คือ........ขอโทษที ลืมมันซะเถอะ -*- " โทโมยะเลิกล้มความคิดที่จะบอกความจริงให้แก่ริโอะได้ฟัง

" ??? เอาเถอะ ! ถ้าเธอไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร.... งั้นราตรีสวัสดิ์นะ โทโมะจัง "

" อือ...ราตรีสวัสดิ์ ริโอะ... " หลังจากริโอะเดินกลับบ้านไปแล้ว โทโมยะก็เก็บตัวอย่างข้อสอบที่ติวกัน
เมื่อกี้พร้อมกับเปิดโทรทัศน์ดูไปด้วย ซึ่งในขณะนั้นเป็นรายการข่าวช่วงหัวค่ำพอดี ซึ่งในข่าวกำลังเสนอ...

" เกิดคดีฆาตรกรรมลึกลับที่ผู้เคราะห์ร้ายถูกสูบเลือดหมดตัวจนเสียชีวิตค่ะ ! ซึ่งขณะนี้ทางแพท์กำลังทำการ
ตรวจสอบศพของผู้เคราะห์ร้ายเพื่อการวินิจฉัยในขึ้นต่อไปค่ะ "

( ฝีมือเจ้าพวกสัตว์ประหลาดที่เรียกว่าไบโอบีสต์งั้นเหรอ ? )

................................................
....................................
.......................
...............
.......
...
.

" คุณควรจะต้องตายอยู่ที่นี่ "

" หา !?!?!?!?! เดี๋ยวสิ ! ทำไมมีแต่คนจ้องเอาชีวิตชั้นนัก -*- " เธอคนนั้นเอะใจเล็กน้อยและลดดาบที่จ่อ
หน้าโทโมยะลง

" พวกนั้น...ยังไม่ได้บอกอะไรคุณสินะ ? "

" บอกอะไร !!!!!! -*- " โทโมยะเริ่มปวดหัวขึ้นเรื่อย ๆ พวกคอมมานโดนั่นก็มาพูดอะไรไร้สาระกับเค้า แล้ว
ผู้หญิงแปลก ๆ ที่ถือดาบนี่ ยังพูดอะไรแปลก ๆ แบบที่เขาตามไม่ทันอีก โอ...วันนี้เขาบ่นถึงพระเจ้าเป็นครั้งที่
เท่าไหร่แล้วเนี่ย ? แต่ขอร้องเถอะครับ พระเจ้า...ช่วยบอกลูกที....นี่มันเรื่องอะไรกัน -*-

" ถ้าคุณยังไม่รู้...งั้นก็แล้วไป... " เธอพูดจบก็เก็บดาบไว้ในเสื้อ เอ๊ะ ? เดี๋ยว ๆ ดาบไม่มีฝักแบบนั้นเก็บไว้
ในเสื้อนี่มันไม่บาดเอาแย่เรอะ ? แต่นี่ไม่ใช่เวลาสนใจเรื่องพรรณนั้นซักหน่อย...

" เดี๋ยวสิ ! เธอรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับตัวชั้นกัน !?!? " โทโมยะตั้งท่าจะลุกเข้าไปเพื่อเรียกเธอไว้เพื่อถาม แต่
บาดแผลที่เขาได้รับจากการต่อสู้เมื่อกี้เริ่มออกอาการ ทำให้เขาทรุดกับพื้นดังเดิม

" ตอนนี้คุณยังไม่จำเป็นต้องรู้อะไรมากมายหรอก....รู้แต่ว่า หลังจากนี้ไป....ชีวิตที่ผ่านมาของคุณจะไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว... "

" หา ???? หมายความว่ายังไงกัน ?? "

" คุณครอบครอง Blast Card และแน่นอนว่าจะต้องมีเหล่าไบโอบีสต์มากมายมาเพื่อตามล่าคุณแน่ ๆ "

ไบโอบีสต์ ??? ชื่อเรียกตัวประหลาดที่เขาพึ่งกำจัดไปเมื่อกี้น่ะเหรอ ? นี่หมายความว่ายังไง ? แล้วทำไมเขาต้องโดนพวกมันตามล่าด้วย ?

" งั้นถ้าชั้นทิ้งไอ้ตลับนี่ไป พวกมันจะเลิกตามล่าชั้นไหม ? "

" ถึงคุณทิ้งไป ยิ่งแต่จะเป็นผลร้ายกับตัวคุณเปล่า ๆ ทางที่ดี เก็บมันไว้และรอรับชะตากรรมเถอะ "

" เดี๋ยวสิ ! แล้วเธอเป็นใครกัน !?!?!? " เมื่อโทโมยะถามไป....เธอคนนั้นก็นิ่งเงียบไปซักครู่ก่อนที่จะตอบ
ออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น

" ชั้นก็คือ... คนที่จะมาฆ่าคุณ หากคุณเปลี่ยนแปลง " เวลานั้น " ไม่สำเร็จยังไงล่ะ !!!!!! "

" วะ.....เวลาอะไร !?!?!? " โทโมยะหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นใบหน้าที่บิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธของเธอคนนั้น
นี่เขาไปทำอะไรให้เธอเคียดแค้นมากมายขนาดนั้นกัน

" เมื่อถึง " เวลานั้น " คุณก็จะรู้เอง.....ถ้าคุณเปลี่ยนแปลงไม่สำเร็จ... ชั้นก็จะฆ่าคุณอย่างโหดเหี้ยมที่สุด " เธอลดเสียงลง แต่ก็ยังแฝงไปด้วยรังสีอำมหิต

" แต่แม้ว่าจะมีโอกาสเป็นไปได้เพียง 1 ใน 100 หากคุณเปลี่ยนแปลง " เวลานั้น " ได้....คุณก็........ "
ทั้ง ๆ ที่ยังพูดไม่ทันจบ.....แต่สาวน้อยผมแดงคนนั้นก็หายตัวไปต่อหน้าต่อตาของโทโมยะ !?!??!

" เดี๋ยวสิ !!!!!!! ถ้าหากชั้นเปลี่ยนแปลงสำเร็จแล้วมันจะมีอะไรเกิดขึ้น !?!?!? อย่าพึ่งไปสิ !!!!!!! " โทโมยะ
ได้แต่สับสน...งุนงงกับชีวิตตัวเองมากขึ้นทุกที ๆ แต่ทว่าเธอผู้นั้นก็ไม่อยู่ซะแล้ว...

........................................
..........................
...............
.......
...
.

" ถ้า... " เวลานั้น " ถูกเปลี่ยนแปลงไป...จะเกิดอะไรขึ้นกับตัวชั้นกันแน่นะ ? " เขาพึมพำกับตัวเองพลาง
หยิบ Blast Card ที่อยู่ในกระเป๋าออกมา

" Blast Card อย่างนั้นเหรอ.... "




ณ บริษัท มิยาบิ ดิลิเวอร์รี่

" โอ๊ทส์ อรุณสวัสดิ์ครับ ผู้จัดการ " โทโมยะ เข้ามาในบริษัทสายเล็กน้อยเพราะเมื่อคืนเขามัวแต่คิดเรื่องนั้น
จนนอนแทบไม่หลับ

" ไง โทโมยะ นายมาสายนะ -*- วันนี้ออร์เดอร์เยอะด้วย ! รีบ ๆ เปลี่ยนชุดเร็วเข้า "

" แหงะ ! งานเยอะเหรอครับ ? "

" ช่วงนี้มีแต่คดีแปลก ๆ เกิดขึ้น อย่างศพที่ถูกดูดเลือดนั่น ทางแพทย์ก็ยังไม่อาจระบุได้ว่าถูกอะไรฆ่าตาย
ทำให้ผู้คนเกิดกลัวไม่กล้าออกจากบ้านกัน เพราะฉะนั้นเลยมีออร์เดอร์เยอะยังไงล่ะ ! " ผู้จัดการอธิบาย

" แล้วกัน....แล้วผู้จัดการไม่ห่วงความปลอดภัยของผมบ้างเลยรึ ? -*- "

" ไม่ซักนิด =w= "

" ............................... -*-................................... "

" เอาเถอะน่า ! เร็วเข้า "

" ครับ ๆ "

สรุปว่าวันนั้น โทโมยะต้องขับรถ รับของ - ส่งของ หลายรอบ เพราะงานเยอะเป็นสิบกว่างานได้ เรียกได้ว่ายุ่ง
แทบทั้งวัน......

( อ๊ากกกกกก !!!!! ต้องชาร์จค่าน้ำมันกับค่าดูแลเครื่องกับบริษัทแล้วนะเนี่ย -*- ) แต่ก็เช่นเดิม บ่นไปก็ไม่ได้อยู่ดี

...........................................................
...........................................
...........................
.................
.......
...
.

" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !?!?!?!??!?!!??!? " เสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว
ของหญิงสาวดังขึ้น ขณะที่เธอกำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่างที่คลานเกาะตามกำแพงตรอกซอยมาเรื่อย ๆ ยังกะ
ไอ้แมงมุม.....

" หึ ๆ เจอแล้ว...เลือดสาวอันโอชะ..... " สิ่งนั้นแสยะยิ้มเผยให้เห็นเขี้ยวซี่เล็ก ๆ รอบปากของมันจนไปถึง
ส่วนท้อง มันไม่รอช้า เจ้าปีศาจตัวนั้นกระโดดจากกำแพงเข้าคว้าตัวหญิงสาวคนนั้นทันที

" ม่ายยยยย !?!??! ใครก็ได้ช่วยด้วยยยยยย !!!!!!!!!!!! " เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการของมัน แต่
มีหรือที่แรงของสาวน้อยอ่อนแอ จะต้านพลังของไบโอบีสต์ได้

" ไม่ได้หรอก.... เพราะเลือดของหญิงสาวน่ะ...คืออาหารอันโอชะของข้า 5555 " พูดจบ มันก็ใช้ปากที่ยาว
เป็นงวงของมันกัดเข้าที่ซอกคอของหญิงสาวทันที

" กะ.....กรี๊ดดดดดดดดดดดดด...... " เสียงร้องของเธอค่อย ๆ เงียบลง พร้อม ๆ กับร่างของเธอเริ่มซูบซีด
ผิวหนังหดลีบลง ผิวสีขาวอมชมพูของเธอค่อย ๆ กลายเป็นสีขาวซีด...

" จ๊วบบบ จ๊วบบบ จ๊วบบบบ.... หึ ๆ อร่อยมากเลยจ๊า " ไบโอบีสต์ตัวนั้นยิ้มอย่างพอใจ แล้วใช้มือของมันปล่อยร่างไร้วิญญาณของหญิงสาวผู้โชคร้ายทิ้งกับพื้น.....

.................................................
................................
...............
......
...
.

" นี่ !!!!!! โทโมะจัง อย่าพึ่งหลับสิ -*- " ริโอะพยายามปลุกโทโมยะที่พึ่งทำข้อสอบไปได้ไม่กี่ข้อก็ฟุบลงกับโต๊ะด้วยความเหนื่อยอ่อน...

" อือ.....ซอรี่... วันนี้ทำงานหนักไปหน่อยอ่ะ " โทโมยะงัวเงียตอบ

" เมื่อคืนนอนดึกด้วยล่ะสิ ? ขอบตาคล้ำเชียว... "

" แทบไม่ได้นอนเลยตะหาก.... ==" "

" รักษาสุขภาพด้วยสิ เดี๋ยวไม่สบายตอนสอบปลายภาคล่ะก็ ชั้นไม่รู้ด้วยนะ "

" อืม ๆ "

" เอาเถอะ ! วันนี้คงติวกันไม่รู้เรื่องแล้ว งั้นเดี๋ยวชั้นกลับก่อนละกัน.... " ริโอะเก็บหนังสือเข้ากระเป๋า

" อ้าว ? จะกลับแล้วเหรอ ? "

" อือ....แล้วจะให้ชั้นอยู่ดูหน้าตอนเธอหลับรึไง ? "

" หล่อนนี่.....กวนชั้นได้เรื่อยเลยนะ -*- เอาเถอะ ! งั้นเดี๋ยวชั้นไปส่งละกัน "

" แหม....ไม่ต้องหรอกจ๊ะ เธอพักผ่อนไปเถอะ ! "

" ไม่ได้หรอก เพราะรบกวนเธอไว้ตั้งหลายครั้ง อีกอย่าง....ข่าวช่วงนี้มัน.... "

" อ๋อ....นี่เธอเป็นห่วงชั้นด้วยอย่างนั้นรึ ? พ่อยอดชายนายโสด ศิษย์กินไร่แห้ว ฮิ ๆ " ริโอะยิ้มพร้อมกับแกล้งยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ

" หะ.....ห่วงอะไรกันเล่า !?!?!? " โทโมยะชักหน้ากลับ

" ว่าแต่.....เธอไปรู้สมญานามนั้นมาจากใคร ?? -*- "

" นั่นสิ.....ใครกันน้า~~~~~ "

" เจ้าไรล่ะสิ -*- "

" แหม.....อย่าไปโทษสึบาสะคุงเลยน่า ก็มันจริงไม่ใช่เหรอว่ามันเป็นความจริง... "

" ........ ( แทงใจดำนะเฟ้ย -*- ) เอาเหอะ ! กลับบ้านดี ๆ ก็แล้วกัน.... "

" จ้า~~~ แล้วเจอกันพรุ่งนี้ที่มหาลัยนะ ห้ามโดดด้วยล่ะ "

" เออ ๆ รู้แล้ว.... "

" งั้นราตรีสวัสดิ์ "

" อือ ราตรีสวัสดิ์ "

เมื่อริโอะเดินทางกลับบ้านไปแล้ว....โทโมยะก็เข้าไปเก็บหนังสือที่วางกองพะเนินไว้บนโต๊ะ แต่จู่ ๆ...

วิ้งงงงงง~~~~~~~~~~~~

" อุ๊ !?!??!?! " โทโมยะรู้สึกเหมือนมีอะไรผ่านเข้ามาในหัวของเขา และเขารู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นเรื่อย ๆ

" อะไรกัน....ความรู้สึกนี้...... ริโอะ... " โทโมยะรู้สึกเป็นห่วงริโอะขึ้นฉับพลัน....

..........................................................
........................................
.......................
...........
....
..
.

" ทำไมรู้สึกคืนนี้มืด...และเปลี่ยวกว่าที่คิดนะ....รู้งี้ไม่น่าฟอร์ม ให้โทโมะจังมาส่งซะก็ดีหรอก ==" "
ริโอะเริ่มรู้สึกใจไม่ดี เธอได้ยินเสียงอะไรแปลก ๆ ที่ไม่เหมือนเสียงฝีเท้าไล่ตามหลังมาตลอด แต่เมื่อหันไป
ดูก็ไม่พบอะไรเลย....

" ระ....รีบกลับบ้านดีกว่า.... " เธอเริ่มเร่งฝีเท้าและภาวนาให้ถึงบ้านตัวเองเร็วขึ้นซักวินาทีนึงก็ยังดี

" หึ ๆ จะรีบไปไหนรึ ? สาวน้อย..... " ริโอะชะงักทันทีเมื่อได้ยินเสียงชวนขนหัวลุกมาจากด้านบน เมื่อเธอ
เงยหน้าขึ้นไปมองก็ต้องพบกับ อสูรกายที่เกาะติดกำแพงหน้าตาคล้ายปลิง แต่รูปร่างน่าเกลียดมากกว่าเยอะ

" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ~~~~~~~~~ " ริโอะตกใจจนแทบสลบ เธอทิ้งกระเป๋าและเตรียม
วิ่งหนีทันที แต่ไม่ทันแล้ว เมื่อเจ้านั่นกระโดดลงมาจากกำแพง คว้าข้อมือของเธอ และโอบเอวของเธอเอาไว้

" หึ ๆ หนีไปไม่รอดหรอกน่า..... " เจ้าตัวนั้นยิ้มกริ่ม

" ปะ...ปะ....ปีศา................ " ริโอะพูดไม่เป็นภาษาเพราะความตื่นตระหนก แล้วปีศาจตัวนั้นใช้ปากที่
ยาวเป็นงวงของมันกัดเข้าที่คอของริโอะทันที

" อะ.....อ๊ายยยยย !?!?!?!? " ริโอะน้ำตาไหลพรากด้วยความเจ็บปวด.....

" หึ ๆ ๆ อร่อยจริง ๆ " มันดูดเลือดริโอะอย่างเอร็ดอร่อย แต่ทว่า

แว๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ~~~~~~~~~~~~~~

" อะ....อะไร !?!?!?!? " จู่ ๆ ก็มีแสงไฟสว่างวาบถูกส่องมาที่ตัวมัน มันตกใจจนปล่อยตัวริโอะทันที

บรืนนนนนนนนนนนนนนนนนนน~~~~ โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม !!!!!!!!!!!!!

" อั่คคคคค !?!??!?! " มันถูกมอเตอร์ไซด์ของโทโมยะชนกระเด็นกลิ้งไป ก่อนที่โทโมยะจะลงจากรถเข้า
มาประคองริโอะที่นอนกองอยู่กับพื้น

" เฮ้ ! ริโอะ !?!?? ทำใจดี ๆ ไว้ !!!?!?!? " แต่เธอก็ไม่ตอบรับ เพราะเสียเลือดมากเกินไปจนสลบไปแล้ว

" โฮ่.....แกคือ คนที่สามารถใช้ Masked Rider System ได้งั้นสินะ " เจ้าปีศาจตัวนั้นลุกขึ้นมาแล้ว....

" กะ...แก...เป็นพวกของสัตว์ประหลาดตัวนั้นสินะ !?!?!?!?!?!? " โทโมยะตะโกนด้วยเสียงเกรี้ยวกราด

" ถูกต้อง....ข้าคือ ลีชเชอร์ไบโอบีสต์ เป็นไบโอบีสต์ระดับ 4 ที่ถูกส่งมายังโลกในยุคนี้ยังไงล่ะ "

" แก....ต้องการอะไร ???? "

" หึ ๆ จริง ๆ แล้วเป้าหมายของเราคือการกำจัดแก แล้วแย่งชิง Blast Card มา แต่อย่างน้อยก็ขอข้าสนุกกับ
โลกในยุคนี้ให้มันเต็มที่ก่อนสิ 555 "

" แก............................ "

" หึ ๆ ๆ " ลีชเชอร์ไบโอบีสต์หัวเราะในลำคอเบา ๆ แล้วก็กระโดดปีนป่ายกำแพงหนีไป

" หยุดนะ !!!!!!!! " โทโมยะคำรามก้อง

" นี่คุณครับ ! มีอะไรรึเปล่า ??? " พอดีมีนายตำรวจคนหนึ่งปั่นจักรยานผ่านมาพอดี

" อ๊ะ ! คุณตำรวจครับ ! ช่วยพาเธอคนนี้ไปส่งโรงพยาบาลให้ที เธอเสียเลือดมาก " โทโมยะอุ้มริโอะส่งให้กับ
ตำรวจคนนั้น เมื่อนายตำรวจคนนั้นรับตัวริโอะไว้ โทโมยะก็รีบขึ้นมอเตอร์ไซด์ขับไล่ตามลีชเชอร์ไบโอบีสต์
ตามไปทันที

" อ๊ะ ! เดี๋ยวสิคุณ !! คุณ !!! " นายตำรวจคนนั้นรับตัวริโอะมาอย่างงง ๆ แต่ทว่าเขาก็ห้ามโทโมยะไม่ทันซะแล้ว


บรืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน~~~~~~~~~~~

" แก........ทำไมไม่มาจัดการชั้นคนเดียวล่ะ ? ทำไมต้องทำให้คนอื่นเดือดร้อนด้วย " โทโมยะดึงเอา
Blast Card ออกมาจากกระเป๋าเสื้อแจ๊คเก็ตของเขา เข็มขัด Blast Belt ก็ปรากฏขึ้นที่ท้องของโทโมยะ
โทโมยะยืนขึ้นบนมอเตอร์ไซด์ แล้วผายมือขวาที่ถือ Blast Card ทำมุมเฉียง 45 องศา แล้วกวาดมือมาทับ
มือซ้ายที่ข้อมือ แล้ววาดมือเป็นครึ่งวงกลมก่อนที่จะชูมือขวาที่ถือ Blast Card ขึ้นท้องฟ้า แล้วพูดว่า....

แปลงงงงงงง ร่างงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

" Changing Complete "

วิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


โทโมยะเสียบ Blast Card ลงใน Blast Belt แล้วแสงสีทองก็โอบร่างเขาเอาไว้ เพื่อเปลี่ยนร่างเป็น
Masked Rider Blast ทันที ! ไม่แค่นั้น....มอเตอร์ไซด์ที่เขาขับอยู่ก็เปลี่ยนสภาพไปตามการแปลงร่าง
ของโทโมยะด้วย มอเตอร์ไซด์ของโทโมยะกลายสภาพเป็น Thunder Riserทันที และความเร็ว
ก็เพิ่มขึ้นด้วย

" หึ ๆ ๆ " ลีชเชอร์ไบโอบีสต์พาบลาสท์มาถึงลานกว้างที่กำลังก่อสร้างแห่งหนึ่ง แล้วในที่สุดทั้งคู่ก็ได้ประจัญหน้ากัน...

" ชั้นจะกำจัดแกเอง คอยดูสิ !!!!! " บลาสท์ประกาศกร้าว

" งั้นก็เข้ามาดูสิ ข้าเองก็อยากรู้เหมือนกันว่า ประสิทธิภาพของคนธรรมดาที่ใส่ Rider System จะมีมากแค่ไหน... "

" ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!!!!!!!!!!!!!!! " บลาสท์พุ่งเข้าใส่ลีชเชอร์ไบโอบีสต์ทันที


Episode 2 End

To be Continue in Episode 3



ตัวอย่างตอนหน้า

คาเมนไรเดอร์ บลาสท์ : อึก......มันแข็งแกร่งจริง ๆ -*-
ลีชเชอร์ไบโอบีสต์ : แน่นอน ก็ข้าคือไบโอบีสต์ระดับ 4 นี่นา หึ ๆ
โทโมยะ : ตัวเราในตอนนี้.....อ่อนแอเกินไปอย่างนั้นรึ ?
ลีชเชอร์เมก้าเดธ : กี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
คาเมนไรเดอร์ บลาสท์ : อะไรกัน ???? สัตว์ประหลาดยักษ์ !!?!?!?!?!?


Masked Rider Blast
Episode 3 Giant of Sin ( ยักษ์แห่งตราบาป )



" ทำไมตอนนั้น....ชั้นไม่บอกคุณไปนะ...ว่าถ้าหากคุณเปลี่ยนแปลง " เวลานั้น " ได้ คุณก็คือ.....


เนเธเน‰เน„เธ‚เธฅเนˆเธฒเธชเธธเธ”เน‚เธ”เธข เน€เธกเธทเนˆเธญ Thu Mar 29, 2007 12:07 pm, เธ—เธฑเน‰เธ‡เธซเธกเธ” 1 เธ„เธฃเธฑเน‰เธ‡
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
Hoiji
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
Hoiji


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 65
อายุ : 37
สังกัด : Minerva Guard
อาชีพ : นักศึกษามหาลัย , คาเมน ไรเดอร์
ความสนใจ : การ์ตูน เกม ฮีโร่ญี่ปุ่นและความสงบสุข
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeTue Mar 27, 2007 8:26 pm

Masked Rider Blast
Episode 3 Giant of Sin ( ยักษ์แห่งตราบาป )



เปรี้ยงงงงงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!! โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ร่างของไรเดอร์บลาสท์กระเด็นไปกระแทกกับกองเครื่องมือสำหรับก่อสร้างจนเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

"อั่ค....มันแข็งแกร่งจริง ๆ " บลาสท์พยายามลุกขึ้นอย่างยากลำบาก

"แน่นอน ก็ข้าคือไบโอบีสต์ระดับ 4 นี่นา หึ ๆ " ลีชเชอร์ไบโอบีสต์ยิ้มกริ่มเดินเข้ามาหาบลาสต์อย่างช้า ๆ

" หนอย.... " บลาสท์พุ่งเข้าไปเหวี่ยงหมัดขวาใส่ลีชเชอร์ไบโอบีสต์อย่างแรง แต่มันสามารถเบี่ยงคอหลบ
การโจมตีของบลาสต์ได้ง่าย ๆ พร้อมกับใช้เท้าขวาถีบสวนใส่บริเวณยอดอกของบลาสต์อย่างจัง จนเขา
กระเด็นลงไปนอนคลุกฝุ่น

" แค่นี้เองรึ ? ความแข็งแกร่งของแก " ลีชเชอร์ไบโอบีสต์เดินเข้ามาหิ้วปีกของบลาสท์แล้วกระหน่ำใช้หมัด
ของมันต่อยเข้าใส่หน้าอกของบลาสท์ที่เป็นจุดเดิมที่มันถีบเข้าเมื่อกี้อย่างเมามัน

" อั๊ค !?!?!? อ๊อคคค !??!? " บลาสท์กระอัก แต่เขาไม่ยอมถูกมันอัดอยู่ฝ่ายเดียวแน่ บลาสท์ใช้มือข้างที่
เหลือรับหมัดของไบโอบีสต์ที่กระหน่ำต่อยเขาได้ และเตะใส่ชายโครงของลีชเชอร์ไบโอบีสต์เต็มแรงแต่ทว่า

" ไม่เห็นรู้สึกซักนิด.... " การโจมตีของบลาสท์ไม่ได้ผลเลย...ลีชเชอร์ไบโอบีสต์เหวี่ยงตัวบลาสท์ข้ามหัว
ไป จนบลาสท์กระแทกพื้นอย่างแรง....

" อะ....อึก..... " บลาสท์จุกจนแทบลุกไม่ขึ้น ร่างกายก็บอบช้ำหลายส่วน...แต่เขาแพ้ไม่ได้ ! เขายังไม่ได้
ล้างแค้นให้ริโอะที่ถูกมันเล่นงานเลย แต่ว่า...ถึงจะคิดแบบนั้น แต่ร่างกายของเขาในตอนนี้มันไม่ฟังคำสั่ง
ซะแล้ว พลังของปีศาจตัวนี้เหนือกว่าตัวที่เขาเจอก่อนหน้านี้มาก... เขาโจมตีใส่มันไปเท่าไหร่ ๆ ก็แทบไม่
สะกิดมันเลย กลับกันขณะที่มันอัดเขามาแต่ละที ๆ มันช่างรุนแรงและเจ็บปวดอะไรเช่นนี้...

" ปิดเกมกันซะที.... ข้าจะกำจัดเจ้าล่ะ " ลีชเชอร์ไบโอบีสต์แยกเขี้ยวจำนวนมากที่อยู่ในปากของมัน แล้ว
ย่างสามขุมเดินเข้าหาไรเดอร์บลาสท์

วิ้งงงงงงงงง~~~~~~~~ บรืนนนนนนนนนนนนนน~~~~~~~~~

" อะ...อะไร !?!?!??! " ลีชเชอร์ไบโอบีสต์ตกใจที่จู่ ๆ ก็มีแสงไฟฉายสว่างจ้าใส่ตัวมัน จนต้องเอามือปิดตา

โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกซ์ !?!????!??!?! " ลีชเชอร์ไบโอบีสต์กระเด็นเพราะการชนของ
ธันเดอร์ไรเซอร์ เพราะระบบคอมพิวเตอร์ของธันเดอร์ไรเซอร์ตอบสนองต่อภาวะอันตรายของบลาสต์จึง
ทำงานเองเพื่อปกป้องเจ้านายของมันทันที

" กะ....แก... ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ ! ครั้งหน้า ข้าต้องกำจัดแกให้ได้ !!! " ลีชเชอร์ไบโอบีสต์ที่บาดเจ็บก็
กระโดดหนีหายไปทันที ทิ้งให้ไรเดอร์บลาสท์นอนกองอยู่กับพื้น ฝ่ายธันเดอร์ไรเซอร์นั้น เมื่อขับไล่
ลีชเชอร์ไบโอบีสต์ไปได้แล้ว ก็เข้ามาจอดข้าง ๆ ไรเดอร์บลาสท์ราวกับว่ามาดูอาการของเจ้านาย...

" อะ.....อึก... " ไรเดอร์บลาสท์ค่อย ๆ ใช้มือจับธันเดอร์ไรเซอร์เพื่อพยุงตัวขึ้นอย่างอ่อนแรง เขาหยิบตลับ
Blast Card ออกจาก Blast Belt แล้วก็คืนร่างเป็นโทโมยะทันที

......................................
......................
............
.....
...
.

เช้าวันรุ่งขึ้น....

"ตัวเราในตอนนี้.....อ่อนแอเกินไปอย่างนั้นรึ ?" โทโมยะคิดพลางเข็นธันเดอร์ไรเซอร์ซึ่งขณะนี้กลับคืนร่าง
กลายเป็นมอเตอร์ไซด์ประจำตัวของเขาเพื่อหาที่จอดรถมอเตอร์ไซด์ในโรงพยาบาล


ณ โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง

" ขอโทษครับ.... คุณโคโนเดระ ริโอะ พักอยู่ห้องไหนเหรอครับ ? " โทโมยะถามประชาสัมพันธ์

" ห้อง 2804 ค่ะ ! เดี๋ยวเลี้ยวซ้ายแล้วขึ้นลิฟท์ข้างหลังนี้ไปได้เลยนะคะ "

" ขอบคุณมากครับ... " โทโมยะขึ้นลิฟท์ตามที่ประชาสัมพันธ์บอก แล้วเดินวนอยู่ซักครู่ก็เจอห้องผู้ป่วยที่ติด
ชื่อริโอะจนได้


ณ ห้องผู้ป่วย 2804

" ขออนุญาติเข้าไปนะครับ " โทโมยะเปิดประตูเข้าไปก็พบกับริโอะที่สีหน้าดีขึ้น แต่ยังต้องทำการให้เลือดอยู่
และมีคุณพ่อกับคุณแม่ของเธอนั่งอยู่ตรงโซฟาข้าง ๆ เตียง และน้องสาวที่นั่งข้างเตียงและกำลังคุยกับริโอะอยู่

" อ๊ะ ! พี่โทโมะ ! " น้องสาวของริโอะที่ชื่อชิโนบุ หันมายิ้มให้กับโทโมยะทันที

" สวัสดีจ้า ชิโนบุจัง "

" สวัสดีจ๊ะ ! โทโมยะคุง " พ่อและแม่ของริโอะยิ้มให้กับโทโมยะ

" สวัสดีครับ คุณลุง คุณป้า ! "

" เธอมาพอดีเลย เดี๋ยวช่วยฝากดูแลริโอะด้วยนะ พวกป้าเองก็ต้องไปทำงานน่ะจ๊ะ ให้ชิโนบุดูแลคนเดียวป้า
ไม่ค่อยไว้ใจน่ะจ๊ะ "

" โธ่....คุณแม่นี่ล่ะก็... " ชิโนบุหันมาทำหน้าบูดบึ้งใส่แม่ทันที

" ไว้ใจได้เลยครับ คุณป้า " โทโมยะยิ้ม

" งั้นพวกป้าขอตัวก่อนนะจ๊ะ ! "

" ริโอะ..เดี๋ยวพ่อกับแม่จะมาเยี่ยมใหม่นะจ๊ะ " คุณพ่อกับคุณแม่ให้กำลังใจลูกสาวก่อนที่จะเดินออกจากห้อง
ไป

" ................ " เมื่อพ่อกับแม่ของริโอะออกจากห้องไปแล้ว โทโมยะก็คว้าเก้าอี้ตัวหนึ่งมานั่งที่ข้าง ๆ เตียง
ริโอะ ฝั่งตรงข้ามกับชิโนบุ

" เป็นอะไรไปเหรอ ? โทโมะจัง ? " ริโอะรู้สึกสังเกตุเห็นโทโมยะมีอาการแปลก ๆ จึงถามออกไป

" ขอโทษนะ.... " โทโมยะพูดเสียงสั่นเล็กน้อย คล้ายคนจะร้องไห้

" ขอโทษอะไรเหรอ ? "

" ถ้าเมื่อคืน...ชั้นไปส่งเธอถึงที่บ้าน เธอก็คงไม่เป็นอย่างนี้หรอก... "

" ................. " ริโอะอึ้งไปเล็กน้อยก่อนที่จะบอกกับโทโมยะอย่างอารมณ์ดีว่า

" แหม ๆ มันไม่ใช่ความผิดโทโมะจังหรอก ชั้นเองแหละที่ไม่เชื่อคำพูดโทโมะจังจนซวยแบบนี้อ่ะ ฮะ ๆ ๆ "

" ช่าย ๆ เป็นเพราะความซุ่มซ่ามของพี่น่ะแหละค่ะ ไม่ใช่เพราะพี่โทโมะเลย " ชิโนบุที่นั่งข้าง ๆ ตอบกวน ๆ
จนเธอโดนริโอะเบิร์ดกะโหลกไป 1 ที ด้วยความหมั่นไส้

" แล้ว....จริง ๆ ชั้นต้องขอบคุณโทโมะจังนะ ที่ไปช่วยชั้นเอาไว้ได้พอดี " ริโอะบอกกับโทโมยะเมื่อเธอได้ฟัง
เรื่องราวจากคุณตำรวจที่พาเธอมาส่งที่โรงพยาบาลว่า โทโมยะเป็นคนช่วยเหลือเธอ

" แล้วนี่...โทโมะจัง ทำไมหน้าตายับเยินแบบนั้นล่ะ ? " ริโอะพูดพลางจ้องมองหน้าของโทโมยะที่เต็มไปด้วย
พลาสเตอร์ยา

" ก็.....พอดีไล่ตามเจ้าโจรตัวนั้นไป แล้วก็โดนมันอัดเอาอ่ะ แหะ ๆ " โทโมยะพยายามหัวเราะกลบเกลื่อน
ก่อนที่เขาเปลี่ยนคำถามกับริโอะ

" ว่าแต่...เธอจำเรื่องเมื่อคืนได้รึเปล่า ? "

" เอ...คือว่า...ยังไงดีล่ะ ? ชั้นเองก็จำหน้าคนร้ายไม่ได้ เพราะมันมืดมาก และชั้นก็สลบไปซะก่อนนี่สิ "

" งั้นเหรอ.... " โทโมยะค่อนข้างโล่งอกที่ดูเหมือนว่าเธอจะจำไม่ได้ เพราะเขาไม่อยากให้ริโอะต้องเข้ามา
พัวพันไปด้วย

" ว่าแต่โทโมะจังเถอะ ! คราวหลังอย่าทำอะไรเสี่ยงอันตรายแบบไล่ตามคนร้ายไปอีกนะ " ริโอะหันมาค้อน
โทโมยะเล็กน้อย

" เอ๋ ???? "

" ที่โทโมะจังโกรธน่ะ ก็เข้าใจความรู้สึกดีอยู่หรอก แต่โทโมะจังน่ะเป็นประเภทโกรธแล้วมักขาดสติ ทำอะไร
วู่วามน่ะสิ "

" เอ๋ ? ชั้นเป็นแบบนั้นน่ะเหรอ ? "

" ใช่ค่ะ ! พี่โทโมะเป็นแบบนั้นน่ะแหละ " ชิโนบุยืนยัน

" เพราะฉะนั้น คราวหน้าคราวหลัง หัดคิดอะไรให้รอบคอบก่อนที่จะลงมือทำอะไรบ้างนะ " ริโอะเริ่มบ่น

" นี่ ๆ ชั้นอุตส่าห์มาเฝ้าเธอแท้ ๆ นะ... ทำไมต้องมาโดนเธอบ่นใส่ด้วย -*- "

" เอ.....นั่นสินะ ฮิ ๆ ๆ " ริโอะหัวเราะ ซึ่งโทโมยะที่ได้เห็นรอยยิ้มของเธอก็ใจชื้นขึ้น

" ดีแล้วล่ะ...เห็นเธอสบายดีอย่างนี้ชั้นก็หายห่วง... " โทโมยะลุกจากเก้าอี้

" อ้าว ? โทโมะจังจะไปแล้วเหรอ ? "

" นั่นสิ ! ไม่อยู่เฝ้าพี่กับหนูก่อนเหรอ ? "

" อื้อ ! เห็นเธอพูดมากแบบนี้แสดงว่าอาการดีขึ้นแล้วล่ะ ให้ชิโนบุเฝ้าคนเดียวก็พอ ชั้นเองก็มีงานต้องทำด้วย "

" จ้า ๆ ตาคนบ้างาน.... " ริโอะค้อนใส่โทโมยะ

" อื้อ....งั้นชั้นไปก่อนนะ หายเร็ว ๆ ล่ะ "

" จ้า ๆ "

" บายค่า พี่โทโมะ "

" บายจ้า " หลังจากโทโมยะออกมาจากห้องผู้ป่วยของริโอะแล้ว เขาก็ลองมาทบทวนตัวเองถึงคำพูดของริโอะ


( จริงอย่างที่เธอพูด เรามักวู่วามเวลาโกรธเสมอ.... ทำให้โดนมันอัดอยู่ฝ่ายเดียว... แต่ครั้งหน้านี่แหละ )

.............................................................
...............................................
.................................
....................
...........
.....
..
.

ในตรอกซอยมืด ๆ แห่งหนึ่ง เวลา 14.30 น.

" จ๊วบบบบ..จ๊วบบบบ... ฮ่า.... " ลีชเชอร์ไบโอบีสต์ทิ้งร่างของเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายที่ถูกมันดูดเลือดกับพื้น
พลางเช็ดปากที่เต็มไปด้วยเลือดของมัน

" ได้ดูดเลือดของหญิงสาวนี่ค่อยยังชั่วหน่อยแฮะ พลังฟื้นคืนขึ้นมาแล้ว... " มันพูดอย่างพอใจ แต่ทว่า

" เจอตัวแล้ว....เจ้าปีศาจปลิงดูดเลือด.... " โทโมยะปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าปากซอย

" แก....อีกแล้วเรอะ " ลีชเชอร์ไบโอบีสต์ไม่สบอารมณ์

" คราวนี้ชั้นจะจัดการแกให้ได้ ไอ้หนู !!!! " ลีชเชอร์ไบโอบีสต์คำรามก้อง แล้วปล่อยปลิงตัวเล็ก ๆ ออกจาก
ปากของมันจำนวนมากใส่โทโมยะ แต่เขากลิ้งหลบปลิงพวกนั้นอย่างว่องไว

" นั่นมันคำพูดของชั้นต่างหาก !!! " โทโมยะดึงเอาBlast Card ออกมาจากกระเป๋าเสื้อแจ๊คเก็ตของเขา
เข็มขัด Blast Belt ก็ปรากฏขึ้นที่ท้องของโทโมยะ เขาผายมือขวาที่ถือ Blast Card ทำมุมเฉียง 45
องศา แล้วกวาดมือมาทับมือซ้ายที่ข้อมือ แล้ววาดมือเป็นครึ่งวงกลมก่อนที่จะชูมือขวาที่ถือ
Blast Card ขึ้นท้องฟ้า

แปลงงงงงงง ร่างงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

" Changing Complete "

วิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


แสงสว่างสีทองโอบร่างของโทโมยะเอาไว้กลายเป็นเกราะหุ้ม แล้วโทโมยะก็เปลี่ยนร่างเป็น Masked Rider
Blast ทันที

" ฮึบ ! " ไรเดอร์บลาสท์กระโดดตีลังกาหลบ ปลิงที่ถูกยิงใส่เขาระลอกสอง แล้วกระโดดถีบใส่ลีชเชอร์
ไบโอบีสต์จนมันกระเด็นตามแรงถีบไป ไรเดอร์บลาสท์ไม่ยอมเสียโอกาส เข้าพุ่งเข้าใส่และระดมทั้งหมัด
และเท้าเข้าใส่ลีชเชอร์ไบโอบีสต์อย่างรวดเร็ว จนมันไม่ทันตั้งตัวและโดนไปหลายดอก เนื่องด้วยบริเวณซอย
นั้นแคบ ทำให้แขนยาว ๆ ของลีชเชอร์ไบโอบีสต์ไม่สามารถออกอาวุธได้มากนัก

" หนอย.... " ลีชเชอร์ไบโอบีสต์กระโดดข้ามกำแพงตึกไป

" คิดหนีเหรอ !?!??! " ไรเดอร์บลาสท์เรียกธันเดอร์ไรเซอร์ขับตามลีชเชอร์ไบโอบีสต์ไปในทันที

.....................................................
..................................
..................
..........
...
.
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
Hoiji
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
Hoiji


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 65
อายุ : 37
สังกัด : Minerva Guard
อาชีพ : นักศึกษามหาลัย , คาเมน ไรเดอร์
ความสนใจ : การ์ตูน เกม ฮีโร่ญี่ปุ่นและความสงบสุข
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeTue Mar 27, 2007 8:26 pm

ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม บรึมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

" แก.....ตื้อนักนะ !?!?! " ลีชเชอร์ไบโอบีสต์ยิงปลิงที่สามารถระเบิดตัวเองได้ออกจากปากใส่ไรเดอร์
บลาสท์ที่ขับธันเดอร์ไรเซอร์ไล่ตามจากข้างล่าง แต่ว่า ไรเดอร์บลาสท์สามารถขับหลบระเบิดปลิงได้อย่าง
คล่องแคล่ว ไรเดอร์บลาสท์ขับไล่ตามมันมาจนถึงท่าเรือแห่งหนึ่ง

" หึ ๆ ข้าไม่รู้หรอกนะว่าแกไปทำอะไรมาถึงแกร่งขึ้น แต่เมื่อกี้แกได้เปรียบเรื่องพื้นที่ คราวนี้ไม่มีทางซะล่ะ "
ลีชเชอร์ไบโอบีสต์คุยโวโดยหารู้ไม่ว่าเมื่อไรเดอร์บลาสท์สำรวจสถานที่แล้ว เขาก็ยิ่งมั่นใจว่าศึกนี้เขาต้อง
ชนะอย่างแน่นอน

" ตายซะ !!!!!!! " ลีชเชอร์ไบโอบีสต์พุ่งเข้าเหวี่ยงหมัดใส่อย่างรวดเร็ว แต่ไรเดอร์บลาสท์สามารถหลบได้
อย่างไม่ยากเย็นและกระโดดถีบมันกระเด็นไปชนกับถังน้ำมันที่อยู่ใกล้ ๆ อีกด้วย

" ตอนนี้ล่ะ !!!! " บลาสท์ใช้พลังเรียกปืน " Blast Shooter " ออกมาและยิงใส่ถังน้ำมันตรงนั้นทันที

ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

" อ๊ากกกกกกกกก ไฟ !?!? ไฟ !?!?!? " ลีชเชอร์ไบโอบีสต์ร้องอย่างหวาดกลัว เมื่อถังน้ำมันระเบิดจากการ
ยิงบลาสท์ชู๊ตเตอร์จนกลายเป็นกำแพงไฟล้อมรอบตัวมันซะแล้ว

" ปลิงอย่างแกคงกลัวไฟสินะ.... " บลาสท์ใช้พลังเรียกดาบ " แกรนซอร์ด " ซึ่งเป็นดาบประจำตัวของ
ไรเดอร์บลาสท์ออกมา และรวบรวมพลังอัดลงดาบ จน Blast Belt ส่องประกายแสงสีทองสว่าง ส่วนที่เป็น
กำบังดาบของแกรนซอร์ดก็ขยายออกมาเพื่อปล่อยแสงสีทองอาบตัวดาบแกรนซอร์ด จนกลายเป็นดาบ
ลำแสงสีทองขนาดใหญ่ที่สูงประมาณตึก 10 ชั้นได้

" นะ....นั่นมันอะไร !?!?!?!? " ลีชเชอร์ไบโอบีสต์กล่าวอย่างหวาดกลัวเมื่อเห็นดาบลำแสงขนาดยักษ์ที่
บลาสท์แบกเอาไว้

" ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "
ไรเดอร์บลาสท์ฟาดดาบลำแสงขนาดยักษ์ใส่ลีชเชอร์ไบโอบีสต์ที่ตอนนี้ไม่สามารถหนีได้เพราะกำแพงไฟ
ล้อมรอบมันอยู่

" Final Grand Swordddddddddddddd !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก " ลีชเชอร์ไบโอบีสต์ถูกดาบลำแสงฟันใส่อย่างจังจนระเบิดดังสนั่น
หวั่นไหว

" ชะ....ชนะแล้ว.... " ไรเดอร์บลาสท์กล่าวอย่างดีใจ แต่ทว่า มีสิ่งหนึ่งที่มีขนาดใหญ่มาก ๆ โผล่ออกมาจาก
กลุ่มควันที่เกิดจากการระเบิดของลีชเชอร์ไบโอบีสต์ และพุ่งโจมตีเข้าใส่เขาทันที

" เฮ้ย !?!?!?!? " เขารีบหลบตามสัญชาตญาณ สิ่งนั่นพุ่งเข้ากระแทกพื้นอย่างแรงจนพื้นดินระเบิดเป็นหลุม

" กี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ !!!!!!!!!!!!!!!! " สิ่งนั้นคำรามก้อง พลาง
จ้องมองไรเดอร์บลาสท์ด้วยสายตาเคียดแค้น

" อะไรกัน ???? สัตว์ประหลาดยักษ์ !!?!?!?!?!? " เขากล่าวอย่างพรั่นพรึง เมื่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้
คือปลิงตัวขนาดยักษ์สูงประมาณ 10 เมตรได้

" กี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซ !!!! " ลีชเชอร์เมก้าเดธ ( ร่างยักษ์ของลีชเชอร์ไบโอบีสต์ ) ยิงปลิงระเบิด
ใส่บลาสท์ทันที ซึ่งบลาสท์ก็กลิ้งตัวหลบอย่างคล่องแคล่ว แล้วเตรียมใช้ท่าไฟนอล แกรนซอร์ด อีกครั้ง
แต่ทว่า

Energy Down

" หะ....หา !?!??! " ไรเดอร์บลาสท์อึ้งเมื่อได้ยินเสียงเตือน เพราะตอนนี้พลังงานของดาบแทบไม่เหลือแล้ว
แล้วนี่เขาจะทำเช่นไรดี ? ขณะที่สถานการณ์กำลังคับขัน อุโมงค์แห่งกาลเวลาก็เปิดขึ้น รถถังข้ามเวลาติด
อาวุธหนัก " ไทเพลนเซอร์ " ก็ปรากฏตัวออกมา

" เอ๊ะ !?!? นั่นมัน ??? " บลาสท์ที่ยังคงยืนงงอยู่เมื่อเห็นไทเพลนเซอร์ แต่จู่ ๆ ธันเดอร์ไรเซอร์ก็เข้ามาจอด
ข้าง ๆ เขา

" นี่..แกจะบอกให้ชั้นไปขับเจ้านั่นอย่างนั้นรึ ? " แม้ว่าจะยังคงมึน ๆ อยู่ แต่บลาสท์ก็จำเป็นต้องเลยตามเลย
เขาขับธันเดอร์ไรเซอร์ไปยังไทเพลนเซอร์ทันที

.................................................
....................................
.....................
...........
...
.

บนห้องบังคับการของรถถัง ไทเพลนเซอร์

" อ่า....นี่มันอะไรกันเนี่ย ??? " บลาสท์ยังคงมึนตึ้บเมื่อเขาขึ้นไทเพลนเซอร์มาก็เห็นแต่ปุ่มรูปร่างประหลาด
เต็มไปหมด แถมหน้าจอของห้องบังคับการ ก็แสดงภาพลีชเชอร์เมก้าเดธที่กำลังพุ่งมาทางนี้อย่างช้า ๆ

" เอาวะ ! เป็นไงเป็นกัน " บลาสท์กดปุ่มสีแดงที่อยู่ตรงหน้าของเขา แล้วโฮมมิ่งค์มิตไซน์ก็ถูกยิงไปใส่
ลีชเชอร์เมก้าเดธอย่างแม่นยำ

" กี๊ซซซซซซซซซซซซ !?!??!?! " มันคำรามก้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่จะพุ่งเข้าชนไทเพลนเซอร์
อย่างบ้าคลั่ง

" เหวออออ !?!?!? " บลาสท์ที่อยู่ในห้องบังคับการก็ได้รับแรงสะเทือนจากการพุ่งชนไปด้วย เขาไม่มีเวลา
ควานหาคู่มือแล้ว บลาสท์รีบกดปุ่มทุกปุ่มที่เขาเห็นทันที ซึ่งผลปรากฏว่า....


เปรี้ยงงงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!! ตูมมมมมมมมมมม !!!!!!!!!!! ซู่มมมมมมมมมมมมมมม !!!!!!!!!!!!

กี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ !?!!?!??!?!?!?!!!?!?!?!?!?!?!?!?


โฮมมิ่งค์มิตไซน์ , ปืนกล , ปืนลำแสง และอาวุธแทบทุกชนิดที่ติดตั้งบนไทเพลนเซอร์ได้ถูกยิงไปใส่
ลีชเชอร์เมก้าเดธในคราวเดียวจนมันทนความเจ็บปวดไม่ได้ ระเบิดตายไปในทันที

" อ้าว ? ชนะแฮะ " แม้ว่าจะยังงง ๆ กับผลลัพธ์ที่ออกมาแบบฟลุ๊ค ๆ แต่ในที่สุดเขาก็สามารถทำลายลีชเชอร์
ไบโอบีสต์ได้อย่างถอนรากถอนโคนซักที

.............................................
.............................
................
........
...
.


" ดีใจด้วยนะลูกที่ออกจากโรงพยาบาลแล้ว " แม่ของริโอะกล่าวอย่างยินดีพลางกอดลูกสาวของตัวเอง

" โอ๊ย ! แม่ขา เบา ๆ หน่อยสิคะ ! มากอดหน้าโรงพยาบาลแบบนี้หนูอายนะ " ริโอะเขิน ๆ แต่เธอก็ดีใจที่ถูกกอด

" ดีนะที่ออกมาได้เร็ว แต่ช่วงนี้ลูกเองก็อย่าพึ่งทำอะไรหักโหมล่ะ หมอบอกให้พักผ่อนเยอะ ๆ " พ่อของริโอะ
เองก็เตือนด้วยความเป็นห่วง

" ค่า~~~~~~ ทราบแล้วค่ะ คุณพ่อ "

" ว่าแต่...พี่โทโมะไม่มาเยี่ยมเลยน้า ทั้ง ๆ ที่พี่อุตส่าห์ออกจากโรงพยาบาลทั้งที " ชิโนบุทำหน้าบูดเล็กน้อย

" ไม่เป็นไรหรอกจ้า ช่างอีตาคนบ้างานเค้าเถอะ ฮะ ๆ ๆ ๆ ๆ " เสียงหัวเราะดังขึ้นท่ามกลางครอบครัว
โคโนเดระ โดยที่โทโมยะได้แต่แอบเฝ้ามองอยู่ห่าง ๆ ... เขาดีใจมากที่ริโอะปลอดภัย แต่ก็ไม่กล้าไปแสดง
ความยินดีเท่าไหร่นัก เมื่อครอบครัวโคโนเดระลับสายตาไปแล้ว เขาก็กลับไปที่มอเตอร์ไซด์ของตัวเอง

" เอาล่ะ....ไปดีกว่า ! " โทโมยะสตาร์ทเครื่อง สวมหมวกกันน๊อคและทะยานมอเตอร์ไซด์ออกไป โดยที่
พฤติกรรมทุกอย่างของโทโมยะอยู่ในสายตาของหญิงสาวผมแดง ที่สวมชุดสีดำโดยตลอด เธอนึกถึงตอนที่
เจอกับโทโมยะครั้งแรก

..............................................
..............................
................
........
...
.

" ชั้นก็คือ... คนที่จะมาฆ่าคุณ หากคุณเปลี่ยนแปลง " เวลานั้น " ไม่สำเร็จยังไงล่ะ !!!!!! "

" วะ.....เวลาอะไร !?!?!? "

" เมื่อถึง " เวลานั้น " คุณก็จะรู้เอง.....ถ้าคุณเปลี่ยนแปลงไม่สำเร็จ... ชั้นก็จะฆ่าคุณอย่างโหดเหี้ยมที่สุด "

" แต่แม้ว่าจะมีโอกาสเป็นไปได้เพียง 1 ใน 100 หากคุณเปลี่ยนแปลง " เวลานั้น " ได้....คุณก็........ "

" เดี๋ยวสิ !!!!!!! ถ้าหากชั้นเปลี่ยนแปลงสำเร็จแล้วมันจะมีอะไรเกิดขึ้น !?!?!? อย่าพึ่งไปสิ !!!!!!! "

............................................
............................
..................
........
....
.

" ทำไมตอนนั้น....ชั้นไม่บอกคุณไปนะ...ว่าถ้าหากคุณเปลี่ยนแปลง " เวลานั้น " ได้ คุณก็คือ..... "
เธอคนนั้นได้เฝ้ามองแผ่นหลังของโทโมยะที่ค่อย ๆ ห่างออกไปเรื่อย ๆ

" คุณคือ...... " อนาคตเพียงหนึ่งเดียวของมนุษยชาติ " ........... "




Episode 3 End

To be Continue in Episode 4


ตัวอย่างตอนหน้า

การพบกันของผู้ที่ได้รับพลังจากอนาคต

เร็น : คิริซากิ โทโมยะ สินะ
โทโมยะ : เธอคือ...............

มหันตภัยครั้งใหม่ที่เริ่มคืบคลาน

สเนคไบโอบีสต์ : หึ ๆ พิษของข้ารุนแรงและสมบูรณ์แบบที่สุดในโลก...
ชิโนบุ : กะ....กะ...กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด !?!??!?!!?
สเนคไบโอบีสต์ : ร้องเข้าไปสิ หนูน้อย อีกไม่นาน เธอก็ต้องเป็นเหยื่อของข้า ฮ่า ๆ ๆ

การต่อสู้ระหว่าง " สายฟ้าสีทอง " และ " แสงจันทร์สีดำ "

เร็น : ชั้นจะฆ่านายและคว้าอนาคตมาไว้ในมือเอง
โทโมยะ : พูดบ้าอะไรของนาย !?!?!?
เร็น : แปลงร่าง....
โทโมยะ : แปลงร่างงงง !!!!!!!!!!

"Changing Complete "



Masked Rider Blast
Episode 4 Moonlight and the eyes of snake ( แสงจันทร์และนัยน์ตาของอสรพิษ )



" จำไว้ คิริซากิ โทโมยะ.... เพียงแค่ชั้นต้องการ แม้แต่ " โชคชะตา "ก็ยังต้องเข้าข้างชั้น


เนเธเน‰เน„เธ‚เธฅเนˆเธฒเธชเธธเธ”เน‚เธ”เธข เน€เธกเธทเนˆเธญ Sun Apr 01, 2007 11:11 pm, เธ—เธฑเน‰เธ‡เธซเธกเธ” 1 เธ„เธฃเธฑเน‰เธ‡
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
Rei
ผู้ดูแลพิเศษ
ผู้ดูแลพิเศษ
Rei


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 88
อายุ : 33
สังกัด : Asgard
อาชีพ : Grim Angel
ความสนใจ : Diviner
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: อสูร
อาชีพ: จอมเวท

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeTue Mar 27, 2007 9:06 pm

เข้ามาดู "ใต้โต๊ะ" 555+

/me ชะแว้บ
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
http://skully.exteen.com
Hoiji
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
Hoiji


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 65
อายุ : 37
สังกัด : Minerva Guard
อาชีพ : นักศึกษามหาลัย , คาเมน ไรเดอร์
ความสนใจ : การ์ตูน เกม ฮีโร่ญี่ปุ่นและความสงบสุข
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeThu Mar 29, 2007 12:43 pm

ณ บริเวณชานเมืองโตเกียว เวลา 22.36 น.

เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นท่ามกลางพายุฝนฟ้าคะนอง...คมดาบสีเงินได้เริงระบำฟาดฟันฝูงไบโอบีสต์
ที่ดาหน้าเข้ามาอย่างไม่กลัวความตาย การต่อสู้ระหว่างเหล่าไบโอบีสต์ 1 ฝูงและชาย
ลึกลับคนหนึ่ง ดำเนินมาเป็นเวลาค่อนข้างนาน ทั้ง ๆ ที่จำนวนต่างกันราว 10 ต่อ 1 แต่กลับเป็น
ฝูงไบโอบีสต์ที่ค่อย ๆ ล้มตายลงไปทีละน้อย ๆ พวกที่เหลือเริ่มขยับถอยหนีเพราะไม่ว่าจะบุกโจมตี
บุคคลลึกลับนั่นเท่าไหร่ เขาก็แทบไม่ได้รับบาดแผลเลย มีเพียงฝ่ายพวกมันเท่านั้นที่ต้องสังเวย
ชีพให้แก่คมดาบของบุคคลลึกลับนั้น

" กะ...แกเป็นตัวอะไรกันแน่ !?!??! " แรทไบโอบีสต์ ซึ่งเป็นไบโอบีสต์ระดับ 2 ที่คุมฝูงไบโอบีสต์
กลุ่มนี้พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและหวาดกลัว...

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

แทนคำตอบ......ดาบสีเงินนั้นพุ่งตวัด เข้าตัดคอของแรทไบโอบีสต์ขาดกระเด็น แรทไบโอบีสต์
แทบไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองตาย.... ร่างที่ปราศจากหัวของมันค่อย ๆ ล้มลงกับพื้น เลือดสีดำ
ที่ไหลทะลักออกจากส่วนคอ ค่อย ๆ กลืนกับน้ำฝนที่ตกลงมาจากฟากฟ้า.....

" กี๊ซซซซซซ !?!??!?! " เหล่าไบโอบีสต์ที่เหลือ เมื่อจ่าฝูงถูกโค่นก็เริ่มแตกฮือเป็นรังผึ้ง และบุก
เข้ามาใส่ชายคนนั้นอย่างบ้าคลั่ง...แต่ทว่า พวกมันก็ถูกส่งไปหาจ่าฝูงของพวกมันจนหมดภายใน
ระยะเวลาอันสั้น.......

" ชั้นก็คือ....ชายผู้อยู่เหนือทุกสรรพสิ่งเฉกเช่นเดียวกับพระเจ้ายังไงล่ะ..... " เสียงของชายคนนั้น
พูดขึ้นหลังจากส่งพวกไบโอบีสต์ไปปรโลกหมดแล้ว...

เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ฟ้าผ่าขึ้นอีกครั้งจนเกิดแสงสว่างวาบ เผยให้เห็นชุดเกราะสีดำสนิท ที่ยืนถือดาบที่มีด้ามดาบสีแดง
และคมดาบเป็นสีเงิน ก่อนที่ความมืดจะเข้าปกคลุมพื้นที่บริเวณนั้นอีกครา..

" คิซารากิ โทโมยะ....ล้างคอรอเอาไว้ได้เลย.... " เขาพูด...ท่ามกลางความมืดมิดที่บัดนี้มีเพียง
แสงสีเขียวอ่อนอมฟ้าจากดวงตาของเขาที่ยังคงสว่างอยู่เพียงจุดเดียวนั้น....

Masked Rider Blast
Episode 4 Moonlight and the eyes of snake ( แสงจันทร์และนัยน์ตาของอสรพิษ )



ณ บ้าน โอโนเดระ... เวลา 14.20 น.

" อ่าฮะ ! ปุ่มที่คันบังคับด้านขวานี่เอาไว้ยิงจรวดมิตไซน์นั่นเอง... " โทโมยะตั้งใจอ่านคู่มือการ
บังคับไทเพลนเซอร์อย่างตั้งอกตั้งใจ หลังจากที่เขาไปพบคู่มือเล่มนี้ในตู้เก็บของไทเพลนเซอร์

( ว่าแต่....รถถังขนาดยักษ์นี่เป็นของใครกันนะ...ดูเหมือน AI ของธันเดอร์ไรเซอร์ก็รู้จักมันด้วย )
โทโมยะเองยังงงกับเหตุการณ์อยู่ หลังจากที่เขาแปลงร่างได้ครั้งแรกตั้งแต่เมื่อ 3 วันที่แล้ว ก็มี
เรื่องราวต่าง ๆ มากมายมาหาเขาไม่หยุดหย่อน จนเขาแทบไม่ได้พักหายใจเลย...

วืดดด.........

" หือ ? อุ๊บส์ !?!??! " โทโมยะสะดุ้ง เมื่อมีบางอย่างยื่นเข้ามาโดนปากเขา ซึ่งสิ่งนั้นร้อนพอที่จะทำ
ให้เขาตกใจจนเผลอโยนคู่มือไทเพลนเซอร์ปลิวไปได้

"ทะ.....ทำอะไรอ่ะ ??? ชิโนบุจัง !?!?! -*- "

Masked Rider Blast Akibakko-11761362934039

" ฮิ ๆ ก็เห็นพี่โทโมะตั้งอกตั้งใจอ่านหนังสือขนาดนั้นก็เลยอยากลองแหย่เล่นดูน่ะค่ะ ! ว่าแต่เป็นไง
ข้าวต้มฝีมือหนู "

" ร้อนน่ะสิ -*- แล้วอีกอย่างก็รู้ ๆ กันอยู่ว่าอาหารของเธอน่ะ รสชาติ ห่ว... " โทโมยะยั้งคำพูดไว้
เพราะสังเกตุเห็นตาที่เป็นประกายของเธอ ประมาณบอกคำตอบไว้ในดวงตาว่า " อร่อยใช่ไหมคะ "
แบบนั้นแล้วทำให้เขาพูดทำร้ายจิตใจเด็กสาว......ไม่ลง

" รสชาติเยี่ยมมากเลยล่ะจ๊ะ..... " โทโมยะกัดฟันตอบ แม้ว่าความเป็นจริงคือเขาเคยเกือบเข้า
โรงพยาบาลเพราะเค๊กที่เธอทำให้กินเมื่อสัปดาห์ก่อนก็ตาม....

" เย้ ! ดีใจจังพี่โทโมะชมหนูด้วย >_< "

" เอาล่ะ ! ถ้าให้ชิมเสร็จแล้ว พี่ขออ่านหนังสือต่อนะ... " โทโมยะควานจะไปเก็บคู่มือที่เขาเผลอ
โยนไป แต่โดนชิโนบุที่เข้าถึงเร็วกว่าแย่งไปซะก่อน

" เฮ้ !?!?! ชิโนบุ ! นั่นมัน.... "

"ระบบควบคุม และการปฏิบัติการณ์เบื้องต้นของรถถังข้ามมิติ ???? พี่โทโมะ นี่หนังสือเกมเหรอคะ"

" อ่า......ใช่ ๆ หนังสือเกมน่ะ ไม่มีอะไรหรอก.... -*- "

" แหม...พี่เนี่ย....เอาแต่อ่านหนังสือเกมแบบนี้แล้วอย่างนี้จะสอบรอดเหรอคะ ? เห็นพี่ริโอะบอก
ว่าคะแนนพี่เนี่ยยิ่งไม่ค่อยดีอยู่... "

" อ่า.................. " แน่นอนโทโมยะเถียงไม่ออก

" เอ้า ! นี่ค่ะ ! " เธอคืนหนังสือคู่มือให้โทโมยะ " หัดอ่านหนังสือเรียนบ้างสิคะ พี่โทโมะ... "

" จ้า ๆ " โทโมยะรับคู่มือคืนแบบเอือม ๆ ให้ตายสิ พี่น้องคู่นี้เหมือนกันจริง ๆ เขาคิด...
................................................................................
.......................................................
.................................
................
...
.

" กลับเย็นอีกแล้ววุ้ยชั้น.... ==" " โทโมยะเหลือบมองนาฬิกาขณะขับรถคู่ใจของเขาลัดเลาะตาม
ตรอกซอยเพื่อกลับไปยังอพาธเมนท์ของเขา แต่จู่ ๆ

" เฮ้ยยยย !?!?!?!?!?!?!?! " โทโมยะรีบขับรถเบี่ยงหลบเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่มายืนขวางทางกลางถนน
ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มอเตอร์ไซด์ของโทโมยะเซถลาจนเกือบล้ม แต่ยังดีที่เขาพยุงตัวเครื่องเอา
ไว้ได้ทัน

" นี่....มันอันตรายนะ !! อะ....อ้าว ? " โทโมยะหันมาดุเด็กหนุ่มที่มายืนขวางทางรถเขา แต่เขาคน
นั้นกลับไม่อยู่ตรงจุดเดิมแล้ว..

" หายไปไหนแล้ว ? " โทโมยะกวาดสายตามองไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่มีวี่แววของเด็กคนนั้นเลย...

" คิซารากิ โทโมยะสินะ.. " น้ำเสียงเย็นชาดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของโทโมยะ เมื่อเขาหันกลับ
ไปมองก็พบเด็กคนนั้นยืนอยู่ด้านหลังเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

" เธอ....คือ.... " โทโมยะสังเกตุเห็นเด็กคนนั้น ซึ่งดูจากรูปลักษณ์ภายนอกแล้ว น่าจะเป็นเด็ก
มัธยมปลาย แต่ยังไม่ทันที่เขาจะถามว่าเด็กคนนั้นรู้จักเขาได้ยังไง ชายโครงของเขาก็ปวดจี๊ดขึ้น
มาทันที เพราะเท้าของเด็กคนนั้นหวดเข้าใส่เต็มแรง

( อั่ค !?!? ระ....เร็ว !?!?!? ) โทโมยะกระเด็นตกจากรถมอเตอร์ไซด์ตามแรงเตะของเด็กคนนั้น
ทันที เขากลิ้งไปกับพื้นหลายตลบ ก่อนที่จะลุกขึ้นมา

ผัวะ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

" อ่อคคคค !?!?!?!?! " ยังไม่ทันที่โทโมยะจะได้ตั้งตัว หมัดของเด็กคนนั้นก็กระแทกเข้าเต็มลิ้นปี่
อย่างแรง โทโมยะเจ็บจนแทบบอกไม่ถูก นี่ทำไมเขาถูกเด็กคนนี้เล่นงานเนี่ย ? จู่ ๆ ก็โผล่มาอย่าง
ไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย แถมอัดเขาแบบไม่ทันตั้งตัว หนำซ้ำทำไมเด็กคนนี้ยังรู้จักชื่อของเขา หรือว่า....

" แกเป็นพวกไบโอบีสต์เรอะ !?!?!?! "

เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

โทโมยะซัดหมัดขวาใส่เต็มแก้มของเด็กคนนั้นอย่างแรง จนเด็กคนนั้นเซถลาเพราะความรุนแรง
ของหมัด เลือดไหลซึมออกมาทางปาก..

" หึ ๆ ไม่เลว.... " เด็กคนนั้นยิ้มพลางใช้แขนเสื้อเช็ดเลือดที่ซึมออกมาจากปากของตน

" นายเป็นใคร ! " โทโมยะตวาดถามด้วยเสียงอันดัง

"ชั้นก็คือ...." เด็กคนนั้นพูดพลางเอานิ้วชี้ขึ้นฟ้า...

" ชายผู้เดินบนเส้นทางแห่งสวรรค์และครอบครองทุกสิ่ง... มิคามิ เร็น "

" หา ??????? " แว่บแรกโทโมยะคิดว่าเด็กนี่ต้องเสียสติ แต่เด็กคนนั้นก็ชักอะไรบางอย่างที่เขาคาด
ไม่ถึงขึ้นมา

" นะ....นั่นมัน !?!?!? " โทโมยะอึ้ง...ในเมื่อสิ่งที่ถูกดึงออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเร็นนั้น คือตลับ
สีดำที่มีรูปร่างคล้าย Blast Card ของเขาไม่มีผิด...

" ชั้นจะฆ่านายและคว้าอนาคตมาไว้ในมือเอง " เร็นยิ้มมุมปากพร้อม ๆ กับมีดาบสีดำที่มีด้าม
ดาบสีแดง และคมดาบสีเงินปรากฏออกมาข้าง ๆ มือนั้น...

" พูดบ้าอะไรของนาย !?!? " โทโมยะเห็นท่าไม่ดี เขารีบดึง Blast Card ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
แจ็คเก็ตของเขาอย่างรวดเร็ว แล้วเข็มขัด Blast Belt ก็ปรากฏขึ้นที่ท้องของเขา...

" แสงที่จะส่องสว่างไปในความมืดได้นั้น มีเพียงแสงจันทร์เท่านั้นแหละ แปลงร่าง...... " เร็น
เสียบ Darth Card ลงไปในดาบเล่มนั้น แล้วแสงสว่างสีดำปนม่วงก็ค่อย ๆ ครอบคลุมร่างของเขา

" แปลงร่างงง !!!!!!!!!! " โทโมยะเสียบ Blast Card ใส่เข็มขัดอย่างรวดเร็ว แล้วแสงสว่างสีทอง
ก็โอบร่างของเขาเอาไว้

" Changing Complete "

วิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


" ข้าคือ..หนึ่งเดียวผู้ย่างก้าวระหว่างโลกสวรรค์และโลกมนุษย์ แสงจันทร์สีดำผู้ครอบครองชะตาของทุกสิ่ง Masked Rider Darth "

" Masked Rider Darth อย่างนั้นรึ ? " บลาสท์ชะงักเล็กน้อยพลางจ้องมองชุดเกราะไรเดอร์ที่มี
รูปร่างคล้าย Blast แต่เป็นสีดำสนิทและมีดวงตาสีเขียวอ่อนอมฟ้า ซึ่งต่างจากชุดเกราะของเขาที่
มีสีทอง และดวงตาสีแดงทับทิม..

" จำไว้ คิริซากิ โทโมยะ.... เพียงแค่ชั้นต้องการ แม้แต่ " โชคชะตา "ก็ยังต้องเข้าข้างชั้น "
พูดจบ ดาร์ธก็ควงดาบของเขาพุ่งเข้าใส่บลาสท์ทันที

" หนอย....เข้ามาเลย !!! " บลาสท์เองก็เรียก "แกรนซอร์ด " ดาบประจำตัวของเขาออกมาเช่นกัน

เคร๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

คมดาบของทั้งคู่ฟาดฟันใส่กันอย่างรุนแรง โดยที่มีสายตาลึกลับดวงหนึ่งจ้องมองการต่อสู้ของทั้ง
สองอยู่...

" Masked Rider อีกตัวนึงอย่างนั้นรึ ??? " ดวงตาคู่นั้นคำรามในลำคอเบา ๆ ก่อนที่มันจะหายตัวไป

" ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกซ์ !!!!!!!!!!!!!! " บลาสท์ตวัดแกรนซอร์ดฟันเข้าทางด้านขวาใส่ดาร์ธ
แต่ดาร์ธใช้ดาบรับด้วยมือเดียวอย่างง่ายดาย พลางใช้มือข้างที่เหลือต่อยเข้าหน้าแงบลาสท์เต็ม ๆ

เปรี้ยะ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

" อั่ค !?!? " บลาสท์โดนดาร์ธเบลดฟันเข้าที่เกราะหน้าอกเต็ม ๆ จนเกิดเป็นประกายไฟ บลาสท์ล้ม
กลิ้งลงกับพื้น แต่ดาร์ธไม่รอช้า เขารีบรุกไล่บลาสท์ที่เสียหลักอย่างรวดเร็วด้วยการฟาดดาร์ธเบลด
ใส่บลาสท์ที่กลิ้งอยู่กับพื้น แต่บลาสท์กลิ้งหลบได้ และเรียก บลาสท์ชู๊ตเตอร์ยิงใส่ดาร์ธไปบ้าง

" อะ.... " ดาร์ธชะงักเพราะโดนบลาสท์ชู๊ตเตอร์เข้าไป ขณะเดียวกันบลาสท์ก็ลุกขึ้นแล้วฟาดดาบ
ใส่บริเวณเกราะส่วนท้องของดาร์ธ แต่เขากระโดดหลบขึ้นไปยืนบนตึกบริเวณนั้น

" ไม่เลว......แต่วันนี้ชั้นแค่มาทักทายเท่านั้น เพราะฉะนั้นคงต้องขอตัวก่อน "

" คิดจะหนีเรอะ !!?!? "

" ไม่หรอก......รีบจัดการไปมันก็ไม่สนุกสิ แล้วเราค่อยเจอกันครั้งหน้าละกัน ล้างคอรอเอาไว้ได้
เลย คิซารากิ โทโมยะ ไม่สิ Masked Rider Blast ! " พูดจบ ดาร์ธ ก็เดินหลบฉากออกไป...

" Masked Rider Darth งั้นรึ.... ช่างเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งจริง ๆ " บลาสท์พึมพำพลางหยิบ Blast
Card ออกมาจากเข็มขัดเพื่อคืนร่าง

.....................................................
...................................
................
.....
..
.

" นี่ ชิโนบุ...เธอเลือกซื้อหนังสือเสร็จรึยัง ? " เพื่อนชายของชิโนบุเริ่มระอา หลังจากที่เขาต้องรอ
คุณเธอเลือกซื้อหนังสือ มานานเกือบชั่วโมงครึ่ง

" อีกแป๊ปน๊า~~~ " เธอยิ้มให้เพื่อนตัวเองเล็กน้อย ขณะพยายามยืดตัวไปหยิบหนังสือที่ตั้งวางอยู่บน
ชั้นสูงกว่าตัวเธออยู่ ทั้ง ๆ ที่ในมือเธอก็มีหนังสือเตรียมสอบถือเอาไว้หลายเล่มแล้ว


" โอย....หนังสือเตรียมสอบแท้ ๆ ไม่รู้ว่าจะซื้อไว้ทำไมตั้งหลายเล่ม -*- " เพื่อนชายของชิโนบุบ่น
กระปอดกระแปด เพราะเธอเสียเวลาซื้อหนังสือนานเกินจนพลบค่ำ

" ก็ขอโทษไปหลายรอบแล้วไง -*- อีกอย่างนะ ถ้าไม่ซื้อหลาย ๆ เล่ม ของหลาย ๆ อาจารย์มา
เปรียบเทียบดู เราจะรู้ได้ยังไงว่าส่วนใหญ่เค้าใช้วิธีไหนกัน " เธอพยายามแก้ตัว

" โอย....ของแบบนี้เอาแค่เล่มเดียวอาจารย์เดียวก็พอแล้วน่ะ ชั้นไม่มีเวลาติวหลายเล่มเหมือนเธอ
หรอก -*- "

" ตามใจ -*- เธอสอบตกไปชั้นไม่รู้ด้วยแล้ว " ทั้งคู่เดินคุยหยอกล้อกันไปจนถึงซอยเปลี่ยว ๆ แห่ง
หนึ่ง ที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านไปมาซักเท่าไหร่นัก

" กี๊ซซซ...เจอเหยื่อแล้ว " เงาดำร่างยักษ์ที่แอบในซอยนั้นเอ่ยขึ้นอย่างพึงพอใจ เมื่อเห็นชิโนบุ
กับเพื่อนชายของเธอเดินเคียงคู่กันอยู่นั้น...

โครมมมมมมมมมมมมมมม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

" สะ....เสียงอะไรน่ะ !?!?!?! " ทั้งคู่ตกใจ เมื่อได้ยินเสียงดังมาจากข้างหลัง และเมื่อหันไปมอง
เพื่อนชายของชิโนบุ ก็โดนอะไรบางอย่างพุ่งเข้ากัดที่ซอกคออย่างรวดเร็ว

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !?!?!??!?!?! " เขาร้องอย่างเจ็บปวด พยายามเอา
มือแกะสิ่งที่กัดคอของเขาอยู่ แต่มันไม่ปล่อยซ้ำยังกัดแรงขึ้นไปอีก

" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด !?!??! " ชิโนบุร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นเงาดำโผล่ออกมาจากซอย สิ่งที่
กำลังกัดคอเพื่อนชายของเธออยู่นั้นที่แท้มันก็คือ....

" หึ ๆ " เงาดำนั้นเผยโฉมออกมา ที่แท้มันก็เป็น ไบโอบีสต์ที่มีรูปร่างเหมือนงู มีเกล็ดสีเขียว
ท่าทางดุร้าย และมือขวาของมันก็เป็นงูเห่าขนาดยักษ์ที่กำลังกัดคอเพื่อนชายของชิโนบุอยู่

" อ่อค....... " สิ้นเสียงของเพื่อนชายของชิโนบุ เขาก็ลงไปนอนกองกับพื้น พิษแล่นเข้าสู่หัวใจ
อย่างรวดเร็วทำให้เขาสิ้นชีวิตลงทันที

" หึ ๆ พิษของข้ารุนแรงและสมบูรณ์แบบที่สุดในโลก... " มันมองผลลัพธ์อย่างพึงพอใจ และจ้องมา
ทางชิโนบุด้วยสายตาดุร้าย

" อะ.. อะ..... " ชิโนบุพูดด้วยเสียงสั่นเครือ แล้วเตรียมหันหลังวิ่งหนี แต่ไม่ทันซะแล้ว เมื่อมือขวา
ของสเนคไบโอบีสต์พุ่งเข้าไปกัดที่ซอกคอของเธออย่างแรง

" กะ...กรี๊ดดดดดดดดดดดด !?!??! "

" ร้องเข้าไปสิ หนูน้อย อีกไม่นาน เธอก็ต้องเป็นเหยื่อของข้า ฮ่า ๆ ๆ " มันหัวเราะอย่างพอใจ

" อะ...อะ.... " ชิโนบุสลบลงกับพื้นทันที

" หึ ๆ ดีนะที่ข้าใจดีกับสาว ๆ พิษที่ข้าฉีดใส่น่ะ จะทำให้ตายอย่างช้า ๆ เอาล่ะ ! ข้าไปหาที่ทดสอบ
พิษอีกดีกว่า 555 " พูดจบมันก็หายตัวไปในเงามืด ทิ้งให้ร่างของสาวน้อยครวญครางอยู่กับพื้นด้วย
ความทรมานไว้เพียงลำพัง....

Episode 4 End

To be Continue in Episode 5

ตัวอย่างตอนหน้า


วิกฤติครั้งใหญ่

โทโมยะ : ชิโนบุ !?!?!?!?
คุณหมอ : ทางเราไม่สามารถหาเซรุ่มที่จะใช้แก้พิษชนิดนี้ได้เลยครับ
คุณแม่ของชิโนบุ : ขอร้องล่ะค่ะ ! คุณหมอ....ช่วยลูกดิฉันด้วย โฮ ๆ ๆ

การต่อสู้ที่เดิมพันด้วย " เวลา " และ " ชีวิตของชิโนบุ "

บลาสท์ : ชั้นไม่มีเวลาว่างมาสู้กับนายหรอกนะ !!!
ดาร์ธ : ชั้นไม่สนหรอกว่านายจะเป็นอะไร แต่ที่แน่ ๆ นายต้องตายด้วยมือชั้นคนนี้
สเนคไบโอบีสต์ : พิษของข้าไม่มียาที่ไหนรักษาได้หรอกน่า ฮ่า ๆ ๆ

ตอนต่อไป เตรียมพบกับ " สายลม "

สเนคไบโอบีสต์ : อะ...อะไรกัน !??! ทำไมมัน.. !?!?!
????? : อย่าว่ากันเลยนะ แต่ชั้นต้องเอาชนะแก เพื่อช่วยชีวิตเธอ...

Masked Rider Blast
Episode 5 Under the blue wind ( ภายใต้สายลมสีน้ำเงิน )

ข้าคือสายลม ที่จะมาพัดพาความชั่วร้ายให้หายไป....


เนเธเน‰เน„เธ‚เธฅเนˆเธฒเธชเธธเธ”เน‚เธ”เธข เน€เธกเธทเนˆเธญ Thu May 03, 2007 1:43 pm, เธ—เธฑเน‰เธ‡เธซเธกเธ” 7 เธ„เธฃเธฑเน‰เธ‡
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
-Ken-
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม



Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 60
อายุ : 33
สังกัด : Resena School
อาชีพ : Emperor
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeMon Apr 02, 2007 8:33 pm

แปบต่อแล้วหายเลยนะครับ=_________=
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
vspell
เด็กอนุบาลสานฝัน
เด็กอนุบาลสานฝัน
vspell


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 18
อายุ : 33
สังกัด : เทพ
อาชีพ : ว่างงาน
ความสนใจ : 2D Girl
Registration date : 31/03/2007

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeFri Apr 06, 2007 2:06 am

เธญเน‰เธฒเธ‡เธญเธดเธ‡เธˆเธฒเธ :
" ชั้นก็คือ....ชายผู้อยู่เหนือทุกสรรพสิ่งเฉกเช่นเดียวกับพระเจ้ายังไงล่ะ..... "

พูดได้เท่ดีวุ้ย


ลุงหายไปช้ำรักที่ไหนรีบกลับมาต่อก่อนเซ่
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
Hoiji
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
Hoiji


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 65
อายุ : 37
สังกัด : Minerva Guard
อาชีพ : นักศึกษามหาลัย , คาเมน ไรเดอร์
ความสนใจ : การ์ตูน เกม ฮีโร่ญี่ปุ่นและความสงบสุข
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeFri Apr 06, 2007 11:11 am

อุ.....โดนทวงฟิคแล้วแหะ เด๋วคืนนี้น้า
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
raymiel02
เด็กอนุบาลสานฝัน
เด็กอนุบาลสานฝัน
raymiel02


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 11
สังกัด : SoS Brigade Space Force
Registration date : 06/04/2007

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeFri Apr 06, 2007 8:55 pm

โฮ่ แอบมาโพสที่บอร์ดนี้เองหรือโฮคุง เนื้อหาส่วนใหญ่โอเชแล้วล่ะ คอยดูต่อไปละกัน
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
Rei
ผู้ดูแลพิเศษ
ผู้ดูแลพิเศษ
Rei


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 88
อายุ : 33
สังกัด : Asgard
อาชีพ : Grim Angel
ความสนใจ : Diviner
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: อสูร
อาชีพ: จอมเวท

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeFri Apr 06, 2007 9:03 pm

ออกมาแล้ว.... แสงจันทร์สีดำ... * *
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
http://skully.exteen.com
Hoiji
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
Hoiji


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 65
อายุ : 37
สังกัด : Minerva Guard
อาชีพ : นักศึกษามหาลัย , คาเมน ไรเดอร์
ความสนใจ : การ์ตูน เกม ฮีโร่ญี่ปุ่นและความสงบสุข
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeTue Apr 10, 2007 4:10 pm

ดูกเอ๊ย ! ขอข้อมูลอุปกรณ์แปลงร่าง และท่าต่อสู้ของ Rider Darth อย่างละเอียด ๆ ด้วยได้ไหม ?

ไม่งั้นเค้าแต่งไม่ถูก cry
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
Rai
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
Rai


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 85
อายุ : 29
สังกัด : E.S.
อาชีพ : Fiction Burner
ความสนใจ : Moe
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeTue Apr 10, 2007 4:39 pm

ฮาเร็มชัดๆ =___=*
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
NaNaChan
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
NaNaChan


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 81
อายุ : 38
สังกัด : Lunartia Royal Army
อาชีพ : White Paladin
ความสนใจ : มากมาย
Registration date : 28/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeSun Apr 15, 2007 3:43 pm

ไอ้ท่าชี้นิ้วขึ้นฟ้ามันคุ้นๆ นะ = =
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
-Ken-
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม



Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 60
อายุ : 33
สังกัด : Resena School
อาชีพ : Emperor
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeMon Apr 16, 2007 6:08 pm

น้องสาวน่ารักวุ้ย=w= ส่วนไอ้ตัวดูกเก่งซิบ...- -
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
SrwKung
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
SrwKung


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 82
อายุ : 33
สังกัด : Climax!!!
อาชีพ : Climax!!!
ความสนใจ : Robot,2D Girl
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeMon Apr 16, 2007 7:25 pm

เมื่อไำรจะมาต่อ~~~
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
Hoiji
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
Hoiji


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 65
อายุ : 37
สังกัด : Minerva Guard
อาชีพ : นักศึกษามหาลัย , คาเมน ไรเดอร์
ความสนใจ : การ์ตูน เกม ฮีโร่ญี่ปุ่นและความสงบสุข
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeSat May 12, 2007 2:08 pm

Masked Rider Blast
Episode 5 Under the blue wind ( ภายใต้สายลมสีน้ำเงิน )


ณ โรงพยาบาลเอกชน

ปึงงงงงงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!!!!!!!

" ชิโนบุ !?!?!?!!!? " โทโมยะเปิดประตูห้องผู้ป่วยเข้ามาด้วยความเร่งรีบ ในห้องนั้นเขาพบกับพวก
ริโอะที่มาก่อนแล้ว

" ทะ....โทโมะจัง... " ริโอะที่ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา พูดด้วยเสียงสั่นเครือ เธอกุมมือของชิโนบุ
ที่นอนสลบไสลไม่ได้สติอยู่บนเตียง

" นะ...นี่มันเกิดอะไรกันขึ้นน่ะ !?!? "

" เราก็ไม่รู้เหมือนกัน มีพลเมืองดีพบเธอที่ซอยหลังสถานีรถไฟ และพามาส่งที่โรงพยาบาลนี่แหละ"
พ่อของชิโนบุตอบพลางปลอบประโลมภรรยาของตนที่สะอึกสะอื้น

" ฮึก ๆ นี่มันอะไรกัน...บ้านเราเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย ไม่นานมานี้ริโอะก็พึ่งออกจากโรงพยาบาล
แท้ ๆ นี่ชิโนบุก็ต้องเข้าโรงพยาบาลอีก ฮือ ๆ ๆ นี่มันเคราะห์กรรมอะไรของครอบครัวเรากัน ฮือ ๆ "
แม่ของชิโนบุน้ำตาแทบไหลเป็นสายเลือดด้วยความสงสารลูก แต่เธอเองก็ไม่รู้จะทำเช่นไรดี

" ผลการวินิจฉัยออกมาแล้วครับ ! " คุณหมอและนางพยาบาลเปิดประตูห้องเข้ามาพอดี

" เป็นยังไงคะ !?!? ลูกของชั้นเป็นอะไร !?!? " แม่ของชิโนบุปราดเข้าไปหาคุณหมออย่างรวดเร็ว

" ใจเย็น ๆ ก่อนครับคุณนาย เราทราบแล้วว่าลูกของคุณถูกสัตว์มีพิษกัดเข้าครับ... " คุณหมอ
อธิบายให้ฟัง

" สัตว์มีพิษกัดอย่างนั้นเหรอครับ ? " พ่อของชิโนบุทวนคำ

" ครับ ! เพียงแต่ว่าพิษชนิดนี้เราไม่เคยพบเห็นมาก่อนเลย ทำให้เราไม่สามารถทำเซรุ่มเพื่อที่จะ
ฉีดให้ลูกสาวคุณได้ครับ และอีกอย่าง พักนี้ก็มีคนไข้ที่เป็นเคสเดียวกับลูกสาวคุณมากขึ้น เรื่อย ๆ
ทางเราก็พยายามที่จะค้นหาวิธีทำเซรุ่มเพื่อช่วยเหลืออย่างเต็มความสามารถนะครับ "

" ขะ...ขอบคุณมากค่ะ คุณหมอ...... "

" ครับ...งั้นหมอขอตัวนะครับ " พูดจบคุณหมอก็เดินออกจากห้องไป แต่บรรยากาศภายในห้อง
ก็ยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร่นัก

" อะ.....อือ.... " จู่ ๆชิโนบุครางเพราะพิษไข้ขึ้นมาด้วยความทรมาน

" ชิโนบุ !?!??! นี่แม่เอง....แม่เองนะลูก ฟื้นสิลูก ! "

" ชะ...ชิโนบุ ! นี่พี่เองนะ พี่จะอยู่ข้าง ๆ เธอนะ เพราะฉะนั้นห้ามเธอเป็นอะไรไปเด็ดขาดนะ ชิโนบุ
ฮึก ๆ " ริโอะปาดน้ำตา พลางกุมมือชิโนบุแน่นขึ้นเรื่อย ๆ

" อือ....อือ...คุณพ่อคะ...คุณแม่...พี่คะ...ช่วยหนูด้วย.....ปะ..ปีศาจ...ปีศาจ.... อือ...อือ..."

" ชิโนบุ !?!? แม่อยู่ข้าง ๆ หนูนี่ ลูกไม่ต้องกลัวนะ ชิโนบุ ฮึก ๆ "

" อือ....ปีศาจงู....ปีศาจงู... อือ....อือ.... " ชิโนบุครางหนักขึ้นเรื่อย ๆ

( ปีศาจงู ???? หรือว่าจะเป็นฝีมือของพวกไบโอบีสต์ ? ) โทโมยะคิด

" ชิโนบุ....พ่อ..แม่..ริโอะ... ทุก ๆ คนจะอยู่ข้าง ๆ หนูนะลูก เพราะฉะนั้น..อย่าเป็นอะไรไปนะ "
พ่อของชิโนบุเอาลืมลูบหน้าผากที่เต็มไปด้วยเหงื่อของชิโนบุ น้ำตาเขาอาบแก้มเมื่อเห็นความ
ทรมานของลูกสาวตัวเอง เมื่อโทโมยะเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง และเขาเตรียมเดินออกจากห้องประตูผู้ป่วย

" ทะ...โทโมะจัง ??? จะไปไหนน่ะ ?? "

" ชั้น...จะหาวิธีช่วยชิโนบุอีกทางนึงละกัน คุณลุง คุณป้า ริโอะ.. อยู่ดูแลชิโนบุทางนี้นะ... "

" ดะ...เดี๋ยวสิ !!! " แต่ริโอะก็ห้ามไม่ทัน เพราะโทโมยะเดินออกจากห้องไปแล้ว...

......................................................
......................................
........................
............
...
.

บรืนนนนนนนน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

( ชิโนบุ.....ทำยังไงถึงจะช่วยชิโนบุได้นะ ) โทโมยะครุ่นคิด วิตกกังวลเป็นอย่างมาก เขาเที่ยวขับ
รถตระเวณตามที่ต่าง ๆ เพื่อตามหาตัวการ แต่ทว่าก็ไม่มีวี่แววหรือเบาะแสอะไรเลย...ทำให้เขาเริ่ม
ท้อแท้ แต่ขณะที่เขากำลังสิ้นหวังเขาสังเกตุเห็น... เธอ....

" อ๊ะ !?!?!?!? "

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

" ผู้หญิงคนนั้น !!??!? " โทโมยะถอดหมวกกันน๊อคออก เขาจำได้ เธอคนที่เคยหันดาบใส่เขา
ผู้หญิงในชุดดำคนนั้น กำลังเดินมุ่งหน้าเข้าซอย ๆ หนึ่งอย่างช้า ๆ

" ระ...รอก่อน !!! " โทโมยะไม่รอช้า เขารีบวิ่งตามผู้หญิงคนนั้นเข้าซอยไปทันที แต่ทว่า...

" เฮ้ย !?!?! นี่มันซอยตันแท้ ๆ นี่นา ? แล้วเธอหายไปไหนแล้ว ??? " โทโมยะกวาดสายตาดูรอบ ๆ
ในตรอกซอยนั้น แต่ก็ไม่เห็นวี่แววของเธอเลยแม้แต่น้อย

" ตามหาชั้นอยู่เหรอ ? " เสียงของเธอคนนั้นดังมาจากทางด้านหลังของเขา ทำเอาโทโมยะสะดุ้ง
นี่เธอแอบมาทางด้านหลังเขาเมื่อไหร่กัน ? แต่ทว่านี่ไม่ใช่เวลาสงสัยเรื่องนั้น เขามีเรื่องสำคัญกว่า
ที่อยากจะถามเธอ

" นี่เธอ ! รู้ไหมว่า.... "

" สเนคไบโอบีสต์... "

" หา ??? "

" เจ้าตัวการของพิษที่แก้ไม่ได้ตัวนี้ยังไงล่ะ "

" เธอ....รู้ได้ยังไงกัน.... "

" ตอนนี้ยังทันเวลานะ พิษที่ชิโนบุได้รับนั้นเป็นพิษที่ไม่ร้ายแรง แต่ทว่าหากปล่อยไว้เป็นเวลานาน
เธอก็อาจเสียชีวิตได้เช่นกัน "

" แล้วชั้นต้องทำยังไงถึงจะช่วยชีวิตเธอได้ ??? " โทโมยะพูดเสียงอ่อยเล็กน้อย

" ตามหาสเนคไบโอบีสต์แล้วชิงเซรุ่มแก้พิษที่อยู่กับตัวของมันมา แล้วจะสามารถช่วยชีวิตน้องสาว
ของคุณได้ "

" ตะ...แต่ชั้นไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหนน่ะสิ !!! "

" สเนคไบโอบีสต์มักจะล่าเหยื่อตอนกลางคืน ซึ่งจุดที่มันโผล่ออกมาบ่อยที่สุดก็คือ แถวโรงเรียน
ซึคุบะ.... "

" ระ....โรงเรียนซึคุบะอย่างนั้นเหรอ ??? " โทโมยะอึ้งเล็กน้อยเพราะนั่นเป็นโรงเรียนของชิโนบุ
นั่นเอง

" หากผ่านพ้นคืนนี้แล้วคุณยังไม่สามารถชิงเซรุ่มมาได้ น้องสาวของคุณจะต้องเสียชีวิตอย่าง
แน่นอน " เมื่อเธอพูดจบ ก็ทำท่าจะเดินออกจากซอยไป

" ดะ...เดี๋ยวสิ !?! " เมื่อได้ยินเสียงโทโมยะตะโกน ทำให้เธอหยุดเดินเพียงแต่ไม่ได้หันหลังมามอง

" เธอ...เป็นใครกันแน่ ? ทำไมถึงรู้เรื่องราวของไบโอบีสต์พวกนี้ดีนักล่ะ ? "

" อีกไม่นาน ชั้นก็จะบอกทุกสิ่งทุกอย่างให้คุณรับรู้เอง เพียงแต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลานั้น... " พูดจบ
หญิงสาวชุดดำคนนั้นก็เดินหายไปอีกครั้ง

" อีกไม่นานงั้นเหรอ...... " โทโมยะงุนงงกับคำพูดของเธออีกครั้ง แต่ด้วยคำแนะนำของเธอทำให้
เขารู้จุดมุ่งหมายที่เขาต้องไปแล้ว เมื่อคิดได้ดังนั้น โทโมยะก็รีบมุ่งหน้าไปที่โรงเรียนซึคุบะทันที

ณ โรงเรียนซึคุบะ เวลา 18.32 ณ

" กี๊ซซซซซซซซซซซ " สเนคไบโอบีสต์คำรามอย่างพอใจ หลังจากทดลองพิษของมันกับเหยื่อ
ผู้เคราะห์ร้ายที่เดินผ่านมาละแวกนั้นพอดี

" เยี่ยมจริง ๆ ยุคนี้มีคนให้ข้าทดลองพิษอยู่มากมาย 555 ชักไม่อยากจะกลับซะแล้วสิ ... อุ๊ฟฟฟ !?!?"
สเนคไบโอบีสต์กระเด็นเพราะแรงกระแทกของมอเตอร์ไซด์ที่พุ่งเข้าชนมันพอดี

" หยุดอยู่แค่นั้นแหละ ไบโอบีสต์ !!!! " โทโมยะลงมาจากมอเตอร์ไซด์และหยิบ Blast Card ออก
มาและเสียบใส่เข็มขัดเพื่อแปลงร่างทันที

" โฮ่ !!! Kamen Rider Blast เองรึ ? "

" บอกมา !!!! เซรุ่มอยู่ที่ไหน !!! " บลาสท์ถามถึงเซรุ่มอย่างรีบร้อน

" ชนะข้าให้ได้ก่อนสิ แล้วจะบอก 5555 !!! " สเนคไบโอบีสต์ปล่อยมือขวาที่มีรูปร่างเป็นงูของมัน
ออกมาใส่บลาสท์ทันที แต่เขากลิ้งตัวหลบได้ด้วยความว่องไว และเรียกแกรนซอร์ดออกมาทันที

" ตายซะ !!!!!! " สเนคไบโอบีสต์ยิงพิษของมันจากทางปาก แต่บลาสท์เบี่ยงตัวหลบพร้อมทั้งพุ่ง
เข้าหาสเนคไบโอบีสต์อย่างว่องไว

เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เขาฟันเข้าใส่สเนคไบโอบีสต์เต็มแรงจนมันกระเด็นลอยไปชนกำแพง

" เอาล่ะนะ !!! " บลาสท์ตั้งท่าเตรียมชาร์จพลังขอบแกรนซอร์ดเพื่อใช้ท่าไม้ตายแต่ทว่า....

" ช้าก่อน !!! ถ้าแกฆ่าข้าตอนนี้ แกก็ไม่มีทางได้เซรุ่มนะเฟ้ย !!!! " ด้วยคำพูดนี้ทำให้บลาสท์ถึงกับชะงัก

" อะ....อึก.... " บลาสท์ต้อง cancel การชาร์จพลังของแกรนซอร์ดทันที

" หึ ๆ ๆ ดีมากกก !!! " เมื่อเห็นว่าตนเป็นฝ่ายได้เปรียบ สเนคไบโอบีสต์ก็พุ่งเข้ามาต่อยบลาสท์ใส่
เต็มหน้าอกจนเกิดประกายไฟ

" อั๊คคคค !?!??! "

" หึ ๆ คราวนี้ตาข้าเอาคืนบ้างล่ะ !!! " สเนคไบโอบีสต์ระดมโจมตีใส่บลาสท์อย่างรุนแรง แม้ว่า
เขาจะพยายามใช้แกรนซอร์ดปัดป้อง แต่ทว่าหากไม่สามารถโจมตีกลับได้แบบนี้ แล้วโอกาสชนะ
ของเขาล่ะ ?

" แกตาย !!!!!!!!!!!! " สเนคไบโอบีสต์รวมพิษไว้ที่มือด้านขวาแล้วต่อยกระแทกใส่หน้าบลาสท์
เต็ม ๆ เขากระเด็นลงไปคลุกฝุ่นทันที

" อะ...อา.... " บลาสท์บาดเจ็บไปทั่วทั้งตัว แต่ทว่า เขาจะยอมแพ้ไม่ได้ หากเขาแพ้ที่นี่ ชีวิตของ
ชิโนบุก็ต้อง.........

" หึ ๆ ทนเหลือเชื่อจริง ๆ นะแก แต่ตราบใดที่เซรุ่มอยู่ในมือข้า แกก็ไม่มีทางชนะได้หรอก... "

" กะ...แก... "

" หึ ๆ ๆ ฮ่า ๆ ๆ ๆ " มันเดินย่างสามขุมเข้าหาบลาสท์ที่บาดเจ็บ....


เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

" อั่คคคคคคคคคคค !?!??!?!?!!?!?! " จู่ ๆ สเนคไบโอบีสต์ก็คำรามก้องอย่างเจ็บปวด เขี้ยวในปาก
ของมันหายไป 2 ซี่

" คะ....เขี้ยวของข้า !??!?! " มันตื่นตระหนก พลางสำรวจบนพื้นว่าเขี้ยวมันหายไปไหน

" เขี้ยวนี่สินะ ที่บรรจุเซรุ่มเอาไว้นะ.... " สเนคไบโอบีสต์และบลาสท์รีบมองไปตามต้นเสียงทันที

" กะ....แก !?!?! "

" นะ....นายคือ........... "

..........................................................
..........................................
........................
............
...
.

" หึ ๆ ๆ ๆ ข้าคือ..หนึ่งเดียวผู้ย่างก้าวระหว่างโลกสวรรค์และโลกมนุษย์ แสงจันทร์สีดำผู้ครอบครองชะตาของทุกสิ่ง Masked Rider Darth " ดาร์ธนั่นเองที่เป็นเจ้าของเสียง ซึ่งในมือของเขา
ถือเขี้ยวของสเนคไบโอบีสต์ไว้ 2 ซี่อีกด้วย


เนเธเน‰เน„เธ‚เธฅเนˆเธฒเธชเธธเธ”เน‚เธ”เธข เน€เธกเธทเนˆเธญ Tue Jun 19, 2007 1:21 pm, เธ—เธฑเน‰เธ‡เธซเธกเธ” 2 เธ„เธฃเธฑเน‰เธ‡
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
-Ken-
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม



Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 60
อายุ : 33
สังกัด : Resena School
อาชีพ : Emperor
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Masked Rider Blast Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Masked Rider Blast   Masked Rider Blast Icon_minitimeWed May 16, 2007 8:20 pm

มาซักทีสิครับ=______=
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
 
Masked Rider Blast
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ 
เธซเธ™เน‰เธฒ 1 เธˆเธฒเธ 1
 Similar topics
-
» ในท???ุด Masked Rider the next ????~~~
» Mask Rider Haruhito

Permissions in this forum:เธ„เธธเธ“เน„เธกเนˆเธชเธฒเธกเธฒเธฃเธ–เธžเธดเธกเธžเนŒเธ•เธญเธš
REDICULOUS X WKCreative :: บริเวณลานกิจกรรม :: FICTION Library-
เน„เธ›เธ—เธตเนˆ: