Masked Rider Blast
Episode 2 Blood Seeker Evil ( อสูรกายผู้เสาะหาโลหิต ) ณ อพาธเมนท์ของโทโมยะ...
" คะแนนที่ได้ 39 จาก 100 เนี่ยนะ ? " หญิงสาวทำเสียงเอือมระอา หลังจากที่ตรวจคะแนนเทสต์ย่อยวิชา
ภาษาญี่ปุ่นของโทโมยะเสร็จสิ้น....
" อ่า....พอดีบทนี้มันค่อนข้างยากน่ะ แหะ ๆ " โทโมยะหัวเราะกลบเกลื่อน แต่ดูเหมือนสาวเจ้าจะไม่เล่นด้วย
" เพราะโทโมะจังไม่ค่อยเข้าเรียนต่างหาก ถึงได้เรียนตามเค้าไม่ทัน แล้วอย่างนี้สอบปลายภาคจะรอดเหรอ "
" โทษทีนะ "
" บอกแล้วให้แบ่งการเรียนกับงานพิเศษให้ดี ๆ นี่เอาแต่โหมงานพิเศษจนการเรียนย่ำแย่เลยนะ "
" อย่าจุ้นเลย "
" แล้วนี่ไปขับรถล้มที่ไหนมาอีกล่ะ ? หน้าตาถึงยับเยินติดพลาสเตอร์ยา ซะเละเทะดูไม่ได้อีกต่างหาก "
" มากไปแล้วเจ๊ "
" ถามจริง...สอบปลายภาควิชาภาษาญี่ปุ่นเนี่ย ? ท่อง อะ อิ อุ เอะ โอะ ได้รึยังหือ ? "
" ........นี่...หล่อน.... "
" ฮะ ๆ โทษที ๆ แต่แกล้งโทโมะจังสนุกดีออก ^-^ "
" นี่ชั้นกำลังแย่นะ....ใกล้จะสอบปลายภาคแล้วด้วย อย่าพึ่งเล่นแล้วมาช่วยชั้นก่อนซี่... "
" แล้วเมื่อกี้ชั้นอธิบายไปรอบนึงแล้วนี่ ? โทโมะจังมัวสนใจอะไรอยู่ล่ะ ? "
" มัวแต่ดู ( กกน. ) สีชมพูใต้กระจก ( โต๊ะใส ) อ่ะ "
" หา ? สีชมพูใต้กระจกอะไร ??? "
" เอ้อ ! เปล่า ๆ โทษที -*- ติวต่อเถอะ "
" เฮ้อ....เอาล่ะ ท่องตรงนี้ให้ขึ้นใจนะ อาจารย์บอกออกเยอะด้วย "
..................................................
...................................
......................
.............
.....
..
.
" แน่ใจเหรอว่าจะไม่ให้ไปส่ง ? " โทโมยะถามริโอะเพื่อนสนิทของเขาหลังจากทั้งคู่ติวหนังสือกันเสร็จแล้ว
" อื้อ ! ไม่เป็นไรหรอก....บ้านชั้นอยู่ใกล้แค่นี้เอง " เธอยิ้มตอบขณะที่ใส่รองเท้าอยู่
" เอ่อ...ริโอะ... "
" หืม ? อะไรเหรอ ? โทโมะจัง "
" ขอโทษที่ต้องรบกวนเธอนะ...ทั้ง ๆ ที่ชิโนบุ น้องสาวเธอก็กำลังจะสอบเข้ามหาลัยแท้ ๆ แต่ก็ยังต้องมาช่วยติวให้ชั้นอีก "
" อื้อ ! ไม่เป็นไรหรอก อีกอย่างทางนั้นน่าเป็นห่วงน้อยกว่าเธอซะอีก "
" นี่จะบอกว่าชั้นโง่กว่าน้องเธอเรอะ -*- "
" ฮะ ๆ ๆ ล้อเล่น ๆ แต่จริง ๆ แล้วโทโมะจังน่ะหัวดีนะ อาจจะฉลาดกว่าชั้นก็ได้ ถ้าเพียงเธอมีความขยันกับความรับผิดชอบมากกว่านี้น่ะ "
" ช่วยไม่ได้นิ -*- ถ้าชั้นไม่ทำงานพิเศษแล้วจะหาเงินจากไหนมาจ่ายค่าเทอมล่ะ ? เธอเองก็ยังทำงานพิเศษเป็นครูสอนพิเศษเด็กมัธยมเลยนี่นา "
" แต่ชั้นก็แบ่งเวลาเรียนกับเวลางานพิเศษได้ไม่เหมือนนายหรอก... "
" .......... อือ ๆ ชั้นผิดก็ได้ -*- "
" แหม.....โทโมะจังเนี่ย เมื่อไหร่จะเลิกนิสัยขี้งอนแบบเด็ก ๆ ซักทีนะ "
" อะ...ขอโทษทีนะ พอดีช่วงนี้มีเรื่องอารมณ์เสียเกิดขึ้นอ่ะ... "
" เรื่องอะไรเหรอ ? " ริโอะเลิกคิ้วด้วยความสงสัย
" คือ........ขอโทษที ลืมมันซะเถอะ -*- " โทโมยะเลิกล้มความคิดที่จะบอกความจริงให้แก่ริโอะได้ฟัง
" ??? เอาเถอะ ! ถ้าเธอไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร.... งั้นราตรีสวัสดิ์นะ โทโมะจัง "
" อือ...ราตรีสวัสดิ์ ริโอะ... " หลังจากริโอะเดินกลับบ้านไปแล้ว โทโมยะก็เก็บตัวอย่างข้อสอบที่ติวกัน
เมื่อกี้พร้อมกับเปิดโทรทัศน์ดูไปด้วย ซึ่งในขณะนั้นเป็นรายการข่าวช่วงหัวค่ำพอดี ซึ่งในข่าวกำลังเสนอ...
" เกิดคดีฆาตรกรรมลึกลับที่ผู้เคราะห์ร้ายถูกสูบเลือดหมดตัวจนเสียชีวิตค่ะ ! ซึ่งขณะนี้ทางแพท์กำลังทำการ
ตรวจสอบศพของผู้เคราะห์ร้ายเพื่อการวินิจฉัยในขึ้นต่อไปค่ะ "
( ฝีมือเจ้าพวกสัตว์ประหลาดที่เรียกว่าไบโอบีสต์งั้นเหรอ ? )
................................................
....................................
.......................
...............
.......
...
.
" คุณควรจะต้องตายอยู่ที่นี่ "
" หา !?!?!?!?! เดี๋ยวสิ ! ทำไมมีแต่คนจ้องเอาชีวิตชั้นนัก -*- " เธอคนนั้นเอะใจเล็กน้อยและลดดาบที่จ่อ
หน้าโทโมยะลง
" พวกนั้น...ยังไม่ได้บอกอะไรคุณสินะ ? "
" บอกอะไร !!!!!! -*- " โทโมยะเริ่มปวดหัวขึ้นเรื่อย ๆ พวกคอมมานโดนั่นก็มาพูดอะไรไร้สาระกับเค้า แล้ว
ผู้หญิงแปลก ๆ ที่ถือดาบนี่ ยังพูดอะไรแปลก ๆ แบบที่เขาตามไม่ทันอีก โอ...วันนี้เขาบ่นถึงพระเจ้าเป็นครั้งที่
เท่าไหร่แล้วเนี่ย ? แต่ขอร้องเถอะครับ พระเจ้า...ช่วยบอกลูกที....นี่มันเรื่องอะไรกัน -*-
" ถ้าคุณยังไม่รู้...งั้นก็แล้วไป... " เธอพูดจบก็เก็บดาบไว้ในเสื้อ เอ๊ะ ? เดี๋ยว ๆ ดาบไม่มีฝักแบบนั้นเก็บไว้
ในเสื้อนี่มันไม่บาดเอาแย่เรอะ ? แต่นี่ไม่ใช่เวลาสนใจเรื่องพรรณนั้นซักหน่อย...
" เดี๋ยวสิ ! เธอรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับตัวชั้นกัน !?!? " โทโมยะตั้งท่าจะลุกเข้าไปเพื่อเรียกเธอไว้เพื่อถาม แต่
บาดแผลที่เขาได้รับจากการต่อสู้เมื่อกี้เริ่มออกอาการ ทำให้เขาทรุดกับพื้นดังเดิม
" ตอนนี้คุณยังไม่จำเป็นต้องรู้อะไรมากมายหรอก....รู้แต่ว่า หลังจากนี้ไป....ชีวิตที่ผ่านมาของคุณจะไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว... "
" หา ???? หมายความว่ายังไงกัน ?? "
" คุณครอบครอง Blast Card และแน่นอนว่าจะต้องมีเหล่าไบโอบีสต์มากมายมาเพื่อตามล่าคุณแน่ ๆ "
ไบโอบีสต์ ??? ชื่อเรียกตัวประหลาดที่เขาพึ่งกำจัดไปเมื่อกี้น่ะเหรอ ? นี่หมายความว่ายังไง ? แล้วทำไมเขาต้องโดนพวกมันตามล่าด้วย ?
" งั้นถ้าชั้นทิ้งไอ้ตลับนี่ไป พวกมันจะเลิกตามล่าชั้นไหม ? "
" ถึงคุณทิ้งไป ยิ่งแต่จะเป็นผลร้ายกับตัวคุณเปล่า ๆ ทางที่ดี เก็บมันไว้และรอรับชะตากรรมเถอะ "
" เดี๋ยวสิ ! แล้วเธอเป็นใครกัน !?!?!? " เมื่อโทโมยะถามไป....เธอคนนั้นก็นิ่งเงียบไปซักครู่ก่อนที่จะตอบ
ออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น
" ชั้นก็คือ... คนที่จะมาฆ่าคุณ หากคุณเปลี่ยนแปลง " เวลานั้น " ไม่สำเร็จยังไงล่ะ !!!!!! "" วะ.....เวลาอะไร !?!?!? " โทโมยะหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นใบหน้าที่บิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธของเธอคนนั้น
นี่เขาไปทำอะไรให้เธอเคียดแค้นมากมายขนาดนั้นกัน
" เมื่อถึง " เวลานั้น " คุณก็จะรู้เอง.....ถ้าคุณเปลี่ยนแปลงไม่สำเร็จ... ชั้นก็จะฆ่าคุณอย่างโหดเหี้ยมที่สุด " เธอลดเสียงลง แต่ก็ยังแฝงไปด้วยรังสีอำมหิต
" แต่แม้ว่าจะมีโอกาสเป็นไปได้เพียง 1 ใน 100 หากคุณเปลี่ยนแปลง " เวลานั้น " ได้....คุณก็........ "
ทั้ง ๆ ที่ยังพูดไม่ทันจบ.....แต่สาวน้อยผมแดงคนนั้นก็หายตัวไปต่อหน้าต่อตาของโทโมยะ !?!??!
" เดี๋ยวสิ !!!!!!! ถ้าหากชั้นเปลี่ยนแปลงสำเร็จแล้วมันจะมีอะไรเกิดขึ้น !?!?!? อย่าพึ่งไปสิ !!!!!!! " โทโมยะ
ได้แต่สับสน...งุนงงกับชีวิตตัวเองมากขึ้นทุกที ๆ แต่ทว่าเธอผู้นั้นก็ไม่อยู่ซะแล้ว...
........................................
..........................
...............
.......
...
.
" ถ้า... " เวลานั้น " ถูกเปลี่ยนแปลงไป...จะเกิดอะไรขึ้นกับตัวชั้นกันแน่นะ ? " เขาพึมพำกับตัวเองพลาง
หยิบ Blast Card ที่อยู่ในกระเป๋าออกมา
" Blast Card อย่างนั้นเหรอ.... "
ณ บริษัท มิยาบิ ดิลิเวอร์รี่
" โอ๊ทส์ อรุณสวัสดิ์ครับ ผู้จัดการ " โทโมยะ เข้ามาในบริษัทสายเล็กน้อยเพราะเมื่อคืนเขามัวแต่คิดเรื่องนั้น
จนนอนแทบไม่หลับ
" ไง โทโมยะ นายมาสายนะ -*- วันนี้ออร์เดอร์เยอะด้วย ! รีบ ๆ เปลี่ยนชุดเร็วเข้า "
" แหงะ ! งานเยอะเหรอครับ ? "
" ช่วงนี้มีแต่คดีแปลก ๆ เกิดขึ้น อย่างศพที่ถูกดูดเลือดนั่น ทางแพทย์ก็ยังไม่อาจระบุได้ว่าถูกอะไรฆ่าตาย
ทำให้ผู้คนเกิดกลัวไม่กล้าออกจากบ้านกัน เพราะฉะนั้นเลยมีออร์เดอร์เยอะยังไงล่ะ ! " ผู้จัดการอธิบาย
" แล้วกัน....แล้วผู้จัดการไม่ห่วงความปลอดภัยของผมบ้างเลยรึ ? -*- "
" ไม่ซักนิด =w= "
" ............................... -*-................................... "
" เอาเถอะน่า ! เร็วเข้า "
" ครับ ๆ "
สรุปว่าวันนั้น โทโมยะต้องขับรถ รับของ - ส่งของ หลายรอบ เพราะงานเยอะเป็นสิบกว่างานได้ เรียกได้ว่ายุ่ง
แทบทั้งวัน......
( อ๊ากกกกกก !!!!! ต้องชาร์จค่าน้ำมันกับค่าดูแลเครื่องกับบริษัทแล้วนะเนี่ย -*- ) แต่ก็เช่นเดิม บ่นไปก็ไม่ได้อยู่ดี
...........................................................
...........................................
...........................
.................
.......
...
.
" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !?!?!?!??!?!!??!? " เสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว
ของหญิงสาวดังขึ้น ขณะที่เธอกำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่างที่คลานเกาะตามกำแพงตรอกซอยมาเรื่อย ๆ ยังกะ
ไอ้แมงมุม.....
" หึ ๆ เจอแล้ว...เลือดสาวอันโอชะ..... " สิ่งนั้นแสยะยิ้มเผยให้เห็นเขี้ยวซี่เล็ก ๆ รอบปากของมันจนไปถึง
ส่วนท้อง มันไม่รอช้า เจ้าปีศาจตัวนั้นกระโดดจากกำแพงเข้าคว้าตัวหญิงสาวคนนั้นทันที
" ม่ายยยยย !?!??! ใครก็ได้ช่วยด้วยยยยยย !!!!!!!!!!!! " เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการของมัน แต่
มีหรือที่แรงของสาวน้อยอ่อนแอ จะต้านพลังของไบโอบีสต์ได้
" ไม่ได้หรอก.... เพราะเลือดของหญิงสาวน่ะ...คืออาหารอันโอชะของข้า 5555 " พูดจบ มันก็ใช้ปากที่ยาว
เป็นงวงของมันกัดเข้าที่ซอกคอของหญิงสาวทันที
" กะ.....กรี๊ดดดดดดดดดดดดด...... " เสียงร้องของเธอค่อย ๆ เงียบลง พร้อม ๆ กับร่างของเธอเริ่มซูบซีด
ผิวหนังหดลีบลง ผิวสีขาวอมชมพูของเธอค่อย ๆ กลายเป็นสีขาวซีด...
" จ๊วบบบ จ๊วบบบ จ๊วบบบบ.... หึ ๆ อร่อยมากเลยจ๊า " ไบโอบีสต์ตัวนั้นยิ้มอย่างพอใจ แล้วใช้มือของมันปล่อยร่างไร้วิญญาณของหญิงสาวผู้โชคร้ายทิ้งกับพื้น.....
.................................................
................................
...............
......
...
.
" นี่ !!!!!! โทโมะจัง อย่าพึ่งหลับสิ -*- " ริโอะพยายามปลุกโทโมยะที่พึ่งทำข้อสอบไปได้ไม่กี่ข้อก็ฟุบลงกับโต๊ะด้วยความเหนื่อยอ่อน...
" อือ.....ซอรี่... วันนี้ทำงานหนักไปหน่อยอ่ะ " โทโมยะงัวเงียตอบ
" เมื่อคืนนอนดึกด้วยล่ะสิ ? ขอบตาคล้ำเชียว... "
" แทบไม่ได้นอนเลยตะหาก.... ==" "
" รักษาสุขภาพด้วยสิ เดี๋ยวไม่สบายตอนสอบปลายภาคล่ะก็ ชั้นไม่รู้ด้วยนะ "
" อืม ๆ "
" เอาเถอะ ! วันนี้คงติวกันไม่รู้เรื่องแล้ว งั้นเดี๋ยวชั้นกลับก่อนละกัน.... " ริโอะเก็บหนังสือเข้ากระเป๋า
" อ้าว ? จะกลับแล้วเหรอ ? "
" อือ....แล้วจะให้ชั้นอยู่ดูหน้าตอนเธอหลับรึไง ? "
" หล่อนนี่.....กวนชั้นได้เรื่อยเลยนะ -*- เอาเถอะ ! งั้นเดี๋ยวชั้นไปส่งละกัน "
" แหม....ไม่ต้องหรอกจ๊ะ เธอพักผ่อนไปเถอะ ! "
" ไม่ได้หรอก เพราะรบกวนเธอไว้ตั้งหลายครั้ง อีกอย่าง....ข่าวช่วงนี้มัน.... "
" อ๋อ....นี่เธอเป็นห่วงชั้นด้วยอย่างนั้นรึ ? พ่อยอดชายนายโสด ศิษย์กินไร่แห้ว ฮิ ๆ " ริโอะยิ้มพร้อมกับแกล้งยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ
" หะ.....ห่วงอะไรกันเล่า !?!?!? " โทโมยะชักหน้ากลับ
" ว่าแต่.....เธอไปรู้สมญานามนั้นมาจากใคร ?? -*- "
" นั่นสิ.....ใครกันน้า~~~~~ "
" เจ้าไรล่ะสิ -*- "
" แหม.....อย่าไปโทษสึบาสะคุงเลยน่า ก็มันจริงไม่ใช่เหรอว่ามันเป็นความจริง... "
" ........ ( แทงใจดำนะเฟ้ย -*- ) เอาเหอะ ! กลับบ้านดี ๆ ก็แล้วกัน.... "
" จ้า~~~ แล้วเจอกันพรุ่งนี้ที่มหาลัยนะ ห้ามโดดด้วยล่ะ "
" เออ ๆ รู้แล้ว.... "
" งั้นราตรีสวัสดิ์ "
" อือ ราตรีสวัสดิ์ "
เมื่อริโอะเดินทางกลับบ้านไปแล้ว....โทโมยะก็เข้าไปเก็บหนังสือที่วางกองพะเนินไว้บนโต๊ะ แต่จู่ ๆ...
วิ้งงงงงง~~~~~~~~~~~~ " อุ๊ !?!??!?! " โทโมยะรู้สึกเหมือนมีอะไรผ่านเข้ามาในหัวของเขา และเขารู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นเรื่อย ๆ
" อะไรกัน....ความรู้สึกนี้...... ริโอะ... " โทโมยะรู้สึกเป็นห่วงริโอะขึ้นฉับพลัน....
..........................................................
........................................
.......................
...........
....
..
.
" ทำไมรู้สึกคืนนี้มืด...และเปลี่ยวกว่าที่คิดนะ....รู้งี้ไม่น่าฟอร์ม ให้โทโมะจังมาส่งซะก็ดีหรอก ==" "
ริโอะเริ่มรู้สึกใจไม่ดี เธอได้ยินเสียงอะไรแปลก ๆ ที่ไม่เหมือนเสียงฝีเท้าไล่ตามหลังมาตลอด แต่เมื่อหันไป
ดูก็ไม่พบอะไรเลย....
" ระ....รีบกลับบ้านดีกว่า.... " เธอเริ่มเร่งฝีเท้าและภาวนาให้ถึงบ้านตัวเองเร็วขึ้นซักวินาทีนึงก็ยังดี
" หึ ๆ จะรีบไปไหนรึ ? สาวน้อย..... " ริโอะชะงักทันทีเมื่อได้ยินเสียงชวนขนหัวลุกมาจากด้านบน เมื่อเธอ
เงยหน้าขึ้นไปมองก็ต้องพบกับ อสูรกายที่เกาะติดกำแพงหน้าตาคล้ายปลิง แต่รูปร่างน่าเกลียดมากกว่าเยอะ
" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ~~~~~~~~~ " ริโอะตกใจจนแทบสลบ เธอทิ้งกระเป๋าและเตรียม
วิ่งหนีทันที แต่ไม่ทันแล้ว เมื่อเจ้านั่นกระโดดลงมาจากกำแพง คว้าข้อมือของเธอ และโอบเอวของเธอเอาไว้
" หึ ๆ หนีไปไม่รอดหรอกน่า..... " เจ้าตัวนั้นยิ้มกริ่ม
" ปะ...ปะ....ปีศา................ " ริโอะพูดไม่เป็นภาษาเพราะความตื่นตระหนก แล้วปีศาจตัวนั้นใช้ปากที่
ยาวเป็นงวงของมันกัดเข้าที่คอของริโอะทันที
" อะ.....อ๊ายยยยย !?!?!?!? " ริโอะน้ำตาไหลพรากด้วยความเจ็บปวด.....
" หึ ๆ ๆ อร่อยจริง ๆ " มันดูดเลือดริโอะอย่างเอร็ดอร่อย แต่ทว่า
แว๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ~~~~~~~~~~~~~~" อะ....อะไร !?!?!?!? " จู่ ๆ ก็มีแสงไฟสว่างวาบถูกส่องมาที่ตัวมัน มันตกใจจนปล่อยตัวริโอะทันที
บรืนนนนนนนนนนนนนนนนนนน~~~~ โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม !!!!!!!!!!!!!" อั่คคคคค !?!??!?! " มันถูกมอเตอร์ไซด์ของโทโมยะชนกระเด็นกลิ้งไป ก่อนที่โทโมยะจะลงจากรถเข้า
มาประคองริโอะที่นอนกองอยู่กับพื้น
" เฮ้ ! ริโอะ !?!?? ทำใจดี ๆ ไว้ !!!?!?!? " แต่เธอก็ไม่ตอบรับ เพราะเสียเลือดมากเกินไปจนสลบไปแล้ว
" โฮ่.....แกคือ คนที่สามารถใช้ Masked Rider System ได้งั้นสินะ " เจ้าปีศาจตัวนั้นลุกขึ้นมาแล้ว....
" กะ...แก...เป็นพวกของสัตว์ประหลาดตัวนั้นสินะ !?!?!?!?!?!? " โทโมยะตะโกนด้วยเสียงเกรี้ยวกราด
" ถูกต้อง....ข้าคือ ลีชเชอร์ไบโอบีสต์ เป็นไบโอบีสต์ระดับ 4 ที่ถูกส่งมายังโลกในยุคนี้ยังไงล่ะ "
" แก....ต้องการอะไร ???? "
" หึ ๆ จริง ๆ แล้วเป้าหมายของเราคือการกำจัดแก แล้วแย่งชิง Blast Card มา แต่อย่างน้อยก็ขอข้าสนุกกับ
โลกในยุคนี้ให้มันเต็มที่ก่อนสิ 555 "
" แก............................ "
" หึ ๆ ๆ " ลีชเชอร์ไบโอบีสต์หัวเราะในลำคอเบา ๆ แล้วก็กระโดดปีนป่ายกำแพงหนีไป
" หยุดนะ !!!!!!!! " โทโมยะคำรามก้อง
" นี่คุณครับ ! มีอะไรรึเปล่า ??? " พอดีมีนายตำรวจคนหนึ่งปั่นจักรยานผ่านมาพอดี
" อ๊ะ ! คุณตำรวจครับ ! ช่วยพาเธอคนนี้ไปส่งโรงพยาบาลให้ที เธอเสียเลือดมาก " โทโมยะอุ้มริโอะส่งให้กับ
ตำรวจคนนั้น เมื่อนายตำรวจคนนั้นรับตัวริโอะไว้ โทโมยะก็รีบขึ้นมอเตอร์ไซด์ขับไล่ตามลีชเชอร์ไบโอบีสต์
ตามไปทันที
" อ๊ะ ! เดี๋ยวสิคุณ !! คุณ !!! " นายตำรวจคนนั้นรับตัวริโอะมาอย่างงง ๆ แต่ทว่าเขาก็ห้ามโทโมยะไม่ทันซะแล้ว
บรืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน~~~~~~~~~~~" แก........ทำไมไม่มาจัดการชั้นคนเดียวล่ะ ? ทำไมต้องทำให้คนอื่นเดือดร้อนด้วย " โทโมยะดึงเอา
Blast Card ออกมาจากกระเป๋าเสื้อแจ๊คเก็ตของเขา เข็มขัด Blast Belt ก็ปรากฏขึ้นที่ท้องของโทโมยะ
โทโมยะยืนขึ้นบนมอเตอร์ไซด์ แล้วผายมือขวาที่ถือ Blast Card ทำมุมเฉียง 45 องศา แล้วกวาดมือมาทับ
มือซ้ายที่ข้อมือ แล้ววาดมือเป็นครึ่งวงกลมก่อนที่จะชูมือขวาที่ถือ Blast Card ขึ้นท้องฟ้า แล้วพูดว่า....
แปลงงงงงงง ร่างงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
" Changing Complete "
วิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง~~~~~~~~~~~~~~~~~~~โทโมยะเสียบ Blast Card ลงใน Blast Belt แล้วแสงสีทองก็โอบร่างเขาเอาไว้ เพื่อเปลี่ยนร่างเป็น
Masked Rider Blast ทันที ! ไม่แค่นั้น....มอเตอร์ไซด์ที่เขาขับอยู่ก็เปลี่ยนสภาพไปตามการแปลงร่าง
ของโทโมยะด้วย มอเตอร์ไซด์ของโทโมยะกลายสภาพเป็น
Thunder Riserทันที และความเร็ว
ก็เพิ่มขึ้นด้วย
" หึ ๆ ๆ " ลีชเชอร์ไบโอบีสต์พาบลาสท์มาถึงลานกว้างที่กำลังก่อสร้างแห่งหนึ่ง แล้วในที่สุดทั้งคู่ก็ได้ประจัญหน้ากัน...
" ชั้นจะกำจัดแกเอง คอยดูสิ !!!!! " บลาสท์ประกาศกร้าว
" งั้นก็เข้ามาดูสิ ข้าเองก็อยากรู้เหมือนกันว่า ประสิทธิภาพของคนธรรมดาที่ใส่ Rider System จะมีมากแค่ไหน... "
" ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!!!!!!!!!!!!!!! " บลาสท์พุ่งเข้าใส่ลีชเชอร์ไบโอบีสต์ทันที
Episode 2 End
To be Continue in Episode 3
ตัวอย่างตอนหน้า
คาเมนไรเดอร์ บลาสท์ : อึก......มันแข็งแกร่งจริง ๆ -*-
ลีชเชอร์ไบโอบีสต์ : แน่นอน ก็ข้าคือไบโอบีสต์ระดับ 4 นี่นา หึ ๆ
โทโมยะ : ตัวเราในตอนนี้.....อ่อนแอเกินไปอย่างนั้นรึ ?
ลีชเชอร์เมก้าเดธ : กี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
คาเมนไรเดอร์ บลาสท์ : อะไรกัน ???? สัตว์ประหลาดยักษ์ !!?!?!?!?!?
Masked Rider Blast
Episode 3 Giant of Sin ( ยักษ์แห่งตราบาป )" ทำไมตอนนั้น....ชั้นไม่บอกคุณไปนะ...ว่าถ้าหากคุณเปลี่ยนแปลง " เวลานั้น " ได้ คุณก็คือ.....