REDICULOUS X WKCreative
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.


ยินดีต้อนรับทุกท่านสู่ สมาคมไร้สาระ ที่ๆท่านควรระลึกไว้ว่าท่านจะไม่พบความมีสาระ ณ ที่นี่
 
เธšเน‰เธฒเธ™Portalliเธ„เน‰เธ™เธซเธฒLatest imagesเธชเธกเธฑเธ„เธฃเธชเธกเธฒเธŠเธดเธ(Register)เน€เธ‚เน‰เธฒเธชเธนเนˆเธฃเธฐเธšเธš(Log in)

 

 Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8

Go down 
+3
Rei
moopra
ReshaValentine
7 posters
เธœเธนเน‰เธ•เธฑเน‰เธ‡เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก
ReshaValentine
นักเรียนมัธยม
นักเรียนมัธยม
ReshaValentine


Female
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 145
อายุ : 32
สังกัด : โทโฮคลับ
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeMon May 07, 2007 10:45 pm

Lunar Gate
สายพันธุ์มรณะ

ชั้น... ลูน่า...
ชั้น... เป็นเพียงแค่เครื่องมือที่ใช้ในการสังหาร...
เพียงเท่านั้น...

ตอนที่1 - อาวุธลับ
‘ปังๆๆๆๆ!’ ห่ากระสุนถูกยิงออกมาจากใต้อาคารสูงในเมืองแห่งหนึ่ง เด็กสาวผมแดง นัยน์ตาสีชมพูในชุดหนังสีดำ หรือ ลูน่านั่นเอง วิ่งหนีออกมาจากอาคารนั้นพร้อมกับมีรถกระบะสีดำพร้อมมือปืนจำนวนมากไล่หลังเธอมา
“ฆ่ามัน!!” ชายคนหนึ่งตะโกนจากรถกระบะในขบวนนั้น
“จะไล่ชั้นไปถึงไหนฮะ อยากตายมากใช่มั้ย” ลูน่ายังคงวิ่งต่อไปด้วยความเร็วสูง พร้อมหลบกระสุนที่ยิงมาอย่างสบายๆ
“ดูแม่นั่นพูดสิ อย่างกับว่ามีคนเดียวจะฆ่าพวกเราได้หมดงั้นแหละ” แล้วคนบนรถกระบะเหล่านั้นก็หัวเราะร่า
“จิงหรอ?” ลูน่าทะยานขึ้นบนฟ้าแล้วพุ่งดิ่งลงมายังรถกระบะคันกลาง “ฆ่าชั้นให้ได้สิ” เธอยิ้มและกระโดดไปยังรถอีกคนหนึ่ง รถคันก่อนนั้นก็ระเบิดขึ้นทันที รถรอบๆก็โดนแรงระเบิดไปบ้าง

“เฮ้ย!! มันทำได้ไงวะ!!” ชายคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา และลูน่าก็กระโดดไปยังรถคันนั้นทันที
“ทำอย่างงี้ไง” เธอยิ้มและแบมือไปยังส่วนที่เป็นถังน้ำมัน “บอกไม่ถูกแฮะ?” มีดสั้นก็พุ่งออกมาจากมือเธอทะลวงเข้าไปยังส่วนนั้น แล้วเธอก็กระโดดออกไป พร้อมกับเสียงระเบิดอันกึกก้อง

เวลาผ่านไปได้ซักพักหนึ่ง รถกระบะทั้งหมดก็ถูกทำลาย มีศพนอนเกลื่อนอยู่ทั่วไปหมด น่าแปลกที่ลูน่ากลับไม่มีรอยแผลอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว
“มิชชั่น คอมพลีท...” เธอเดินไปขึ้นรถมอเตอร์ไซค์สีดำ ใส่หมวกกันน็อค แล้วสตาร์ทรถออกไปทันที

ชั้นคือมือสังหารขององค์กรชินระ องค์กรลับที่มีเป้าหมายเพื่อช่วยเมืองไซชินแห่งนี้ ให้พ้นภัยต่างๆทั้งปวง ภารกิจที่พึ่งจะเสร็จสิ้นไปนั้น เป็นการทำลายองค์กรค้ายาเสพย์ติดรายใหญ่ ความจริงๆแล้ว มือสังหารในองค์กรเนี้ย มีแค่มนุษย์กลายพันธุ์อย่างชั้นเท่านั้นแหละ แต่ละคนจะมีความสามารถแตกต่างกันไป อย่างของชั้นจะเป็นการเรียกอาวุธมาใช้ได้ อาวุธที่ถนัดก็คงจะเป็นมีดสั้น แต่อาวุธอื่นๆก็ใช้ได้สบายๆ แต่ก็มีอีกอย่างนึงล่ะนะ ที่คงจะต้องเก็บไว้ ใช้ในคราวจำเป็นเท่านั้น ความรุนแรงของมันมีมากเกินกว่าจะเอาออกมาใช้พร่ำเพรื่อได้ แต่ว่าคืออะไรงั้นหรอ???

ขณะที่ลูน่าได้มาอยู่ที่อาคารแห่งหนึ่งในใจกลางเมืองซึ่งมีโลโก้สีแดงเขียนไว้ว่า “Shinra World” ชั้นบนสุดของอาคารแห่งนั้น เป็นห้องห้องหนึ่งใหญ่พอสมควร บ่งบอกได้ว่าเจ้าของห้องมีตำแหน่งที่สูงเอาการ
“ภารกิจเสร็จสิ้นค่ะลีดเดอร์ ชินระ” ลูน่าเดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ด้านหน้าโต๊ะทำงานสีดำของชายวัยกลางคนคนหนึ่ง
“ยอดมากลูน่า ชอบมั้ย?” เขาพูดอย่างนุ่มนวล ไม่กระโชกโฮกฮากเหมือนลูน่าเท่าไหร่
“ไม่เลย ฆ่าคนไปน้อยมาก”
“งั้นอย่าพึ่งเบื่อไป ภารกิจหน้า รับรองมันส์~~”
“จริงหรอคะ งั้นจะรอนะคะ” เธอยิ้ม “ไปละค่ะ” แล้วเธอก็เดินออกไป
“บายจ้ะ”

องค์กรชินระนั้นมีเปลือกนอกคือบริษัทนำเข้าสินค้าต่างประเทศ เพราะฉะนั้นจึงไม่มีใครสงสัยถึงการทำงานขององค์กรแห่งนี้

ลูน่าเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องแต่งตัวขององค์กร ไปใส่เสื้อยืดสีขาว กระโปรงสั้นสีดำ แทน เธอช่างดูเหมือนเด็กธรรมดาทั่วไปจริงๆ แล้วเธอก็กลับบ้าน โดยการ.. เดิน... ซึ่งมันก็เป็นเวลาที่พระอาทิตย์ใกล้ตกดินแล้ว..

เมื่อเธอใกล้ถึงบ้านเธอ ชายหนุ่มสองคนท่าทางไม่น่าไว้วางใจก็เดินเข้ามาหาเธอ
“คืนนี้ว่างมั้ยจ๊ะ” ชายคนหนึ่งพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงกวนๆ
“ไปกับพี่มั้ย” อีกคนก็กระชากแขนเธอทันที ลูน่ามองเขาด้วยสายตาที่น่ากลัวมาก
“คิดว่ามองอย่างนั้นแล้วจะกลัวเหรอ ฮะๆๆ” แล้วลูน่าก็ดึงแขนกลับมา
“ไม่ได้ขอให้กลัว” เธอชี้หน้าของชายคนนั้น แล้วมีดเล่มหนึ่งก็พุ่งออกมา เสียบทะลุเข้าไปกลางหน้าผากเขาทันที
ชายอีกคนดูท่าทางจะช็อคมาก และพยายามจะวิ่งเต็มกำลัง แต่ทว่า... เขาโดนลูน่าตัดขาไปแล้วนี่สิ...
“ชั้นไม่ใช่คนที่แกจะมายุ่งด้วยได้เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆหรอกนะ!!” เธอตะโกน แล้วเธอก็... ปลิดชีวิตเขาทิ้ง... ศีรษะของเขากระเด็นออกไปไกลหลายเมตร เลือดจำนวนมากพุ่งออกมาเป็นสาย ย้อมพื้นถนนจนกลายเป็นสีแดงทั้งหมด
ลูน่าเดินจากไปอย่างไม่สนใจ แล้วเธอก็เข้าบ้านไป...

To be continue…


เนเธเน‰เน„เธ‚เธฅเนˆเธฒเธชเธธเธ”เน‚เธ”เธข เน€เธกเธทเนˆเธญ Wed Jun 27, 2007 8:58 am, เธ—เธฑเน‰เธ‡เธซเธกเธ” 8 เธ„เธฃเธฑเน‰เธ‡
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
http://members.thai.net/animeost/index.html
moopra
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
moopra


เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 30
Registration date : 01/04/2007

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeMon May 07, 2007 10:57 pm

Gอีกแล้ว- -*

ว่าแต่พี่ท่านฆ่าคนกลางถนนเลยรึ= ="
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
Rei
ผู้ดูแลพิเศษ
ผู้ดูแลพิเศษ
Rei


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 88
อายุ : 33
สังกัด : Asgard
อาชีพ : Grim Angel
ความสนใจ : Diviner
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: อสูร
อาชีพ: จอมเวท

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeTue May 08, 2007 7:05 pm

งานเนียนขึ้น =w= จังหวะเปลี่ยนมุมมองจาก 1 ไป 3 ก็... พอไหวมั้ง
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
http://skully.exteen.com
Rai
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
Rai


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 85
อายุ : 29
สังกัด : E.S.
อาชีพ : Fiction Burner
ความสนใจ : Moe
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeTue May 08, 2007 7:30 pm

ผู้หญิงแบบนี้ออกห่างดีที่สุด -*-
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
NaNaChan
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
NaNaChan


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 81
อายุ : 38
สังกัด : Lunartia Royal Army
อาชีพ : White Paladin
ความสนใจ : มากมาย
Registration date : 28/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeWed May 09, 2007 9:46 am

เค้ากลัวลูน่าอ่ะ แต่ก็รีไรท์จนได้สินะ.. ดีขึ้นๆ จำได้ว่าอ่านตั้งแต่ตอนยังเป็นภาษาอังกฤษอยู่เลย >_<
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
ReshaValentine
นักเรียนมัธยม
นักเรียนมัธยม
ReshaValentine


Female
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 145
อายุ : 32
สังกัด : โทโฮคลับ
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeWed May 09, 2007 9:13 pm

Lunar Gate
สายพันธุ์มรณะ

“พบศพชายนิรนามสองคนถูกฆาตรกรรมอย่างเหี้ยมโหดในซอยเปลี่ยวแห่งหนึ่งในเมืองไซชิน ชายคนหนึ่งถูกมีดสั้นทิ่มทะลุหน้าผากเข้าจนถึงสมอง ส่วนชายอีกคนถูกตัดขาทั้งสองข้าง แล้วตัดคอทิ้ง บนอาวุธไม่มีรอยนิ้วมืออยู่ และไม่พบพยานรู้เห็นใดๆทั้งสิ้น” เสียงจากข่าวในโทรทัศน์ดังขึ้น แต่สาวน้อยผู้เป็นมือสังหารกลับไม่ได้ยินเพราะเสียงฝักบัวที่กำลังชำระร่างบางของเธออยู่

ตอนที่2 - ภารกิจ
ตอนนี้ชั้นได้รับภารกิจใหม่แล้ว ลีดเดอร์ชินระบอกว่า ตำรวจในเมืองเนี้ย มีแต่คนเลว ฉ้อโกง จึงให้งานชั้นไปกำจัดเจ้าพวกนี้ให้หมด คงจะสนุกน่าดู แต่เสียดายเมืองนี้เป็นแค่เมืองเล็กๆ คงไม่ได้มีตำรวจเยอะนักหรอก

ลูน่าในชุดหนังสีดำเดินทางมาถึงหน้าสถานีตำรวจ เป็นสถานที่เล็กๆ ไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากมาย เธอก้าวเข้าไปอย่างร่าเริง และตรงไปยังเคาน์เตอร์ที่มีตำรวจหญิงนั่งอยู่
“อ... เอ่อ ขอโทษค่ะ” ลูน่าพูดด้วยน้ำเสียงแบบไร้เดียงสา
“มีอะไรให้ช่วยเหรอคะ”
“มีอะไรติดอยู่น่ะ” ลูน่าชี้นิ้วไปที่หน้าของเธอ
“เอ๋?” ตำรวจสาวคลำใบหน้าของเธอ “ไม่เห็นมีอะไรหนิ”
“มีสิคะ” เมื่อลูน่าพูดจบ มีดสั้นก็พุ่งออกจากมือเธอ ทะลุผ่านศีรษะของหญิงสาวไปอย่างรุนแรง ของเหลวสีแดงก็พุ่งย้อนกลับเข้าทางลูน่า แต่เธอก็เดินหลบออกไป จากนั้นตำรวจทั้งสถานีก็ออกมารวมตัวกันพร้อมอาวุธปืน

“ยกมือขึ้นเหนือหัวไว้” ตำรวจคนหนึ่งตะโกนออกมา ลูน่าก็ค่อยๆยกมือขึ้น จนตำแหน่งนิ้วนั้นตั้งฉากกับพื้น และปล่อยดาบยาวในแนวขวางออกไป มันก็พุ่งไปปลิดชีวิตตำรวจหลายนายตรงนั้น
ตำรวจที่เหลือรอดก็ยิงกระสุนมา แต่ลูน่าก็ใช้มือข้างหนึ่งยกร่างของตำรวจสาวขึ้นมาบังอย่างรวดเร็ว และใช้มืออีกข้างปล่อยดาบยาวออกไปอีก
“ชิ ดาบกับมีดเร็วไม่พอ ไม่สะใจ เอานี่ดีกว่า..” เธอเรียกปืนกลออกมา แต่ก่อนเรียกนั้นเธอขว้างมีดสั้นออกไปรอบๆก่อน และโยนศพตำรวจสาวทิ้งไป พร้อมกราดยิงปืนกลใส่ตำรวจที่เหลือทั้งหมด

เวลาผ่านไปซักพักก็มีกำลังเสริมมา รวมถึงทหารและหน่วยสวาท แต่เพียงแค่นั้น ก็ไม่ครณามือของสาวน้อยมือสังหารคนนี้ได้หรอก
“พวกเราล้อมไว้หมดแล้ว ยอมจำนนซะเถอะ” ชายคนหนึ่งใช้โทรโข่งพูดกับลูน่า
“ทำไมชั้นต้องยอมด้วยล่ะ?” ลูน่าเรียกเอาปืนกลออกมาและกราดยิงไปที่กลุ่มคนข้างหน้าทั้งหมด แต่ส่วนใหญ่นั้นมีเกราะป้องกันกระสุน จึงไร้รอยแผลใดๆ

“หน่วยหนึ่ง อ้อมไปด้านข้างและด้านหลัง แล้วลอบยิงเธอซะ” ทหารนายหนึ่งซึ่งดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าสั่งการทหารกลุ่มหนึ่ง แล้วทหารกลุ่มนั้นก็วิ่งไปด้านข้าง บางส่วนก็ไปด้านหลังของสถานีตำรวจ และเตรียมพร้อมยิงลูน่า
แต่ว่าด้วยสายเลือดมนุษย์กลายพันธ์ของลูน่า ทำให้เธอมีประสาทสัมผัสที่ไวมาก เธอจึงขว้างมีดและดาบไปยังทหารกลุ่มนั้นทั้งหมดในพริบตา
เมื่อเธอเห็นว่ากระสุนปืนกลนั้นไร้ประโยชน์ เธอจึงเรียกเอาบาซูก้าออกมาแทน แล้วยิงไปยังทหารและหน่วยต่างๆมากมายที่อยู่โดยรอบเธอ

แรงระเบิดจากบาซูก้านั้นรุนแรงเอาการ ทำให้กองทัพหายไปส่วนหนึ่ง เมื่อทางกองทัพรู้ตัวแล้วว่าการโจมตีทางพื้นดินไม่เป็นผลสำเร็จ ก็เริ่มมีการจู่โจมทางอากาศ
ทางกองทัพได้ส่งเครื่องบินทิ้งระเบิดมาทางลูน่า แต่เธอได้ทำลายระเบิดนั้นลงกลางอากาศด้วยดาบยาวเพียงเล่มเดียวเท่านั้น และเธอก็ใช้บาซูก้าถล่มเครื่องบินลำนั้นทิ้งอย่างไร้ความปราณี ซากเครื่องบินที่ถูกระเบิดก็ร่วงหล่นลงสู่กองทัพบนผืนแผ่นดิน และทำลายจนราบเป็นหน้ากลอง

เมื่อกองทัพทหาร และกองกำลังเสริม หน่วยสวาททั้งหมดถูกทำลาย สถานีตำรวจ และบริเวณหน้าสถานีทั้งหมดก็อมไปด้วยกลิ่นคาวเลือด รอยจากการระเบิด รอยกระสุน และศพที่เรียงรายกันเป็นภูเขา แต่ทว่า... ยังคงหลงเหลือร่างที่มีชีวิตอยู่ตรงมุมของสถานีตำรวจนั้น

“คุณฆ่าพวกเราทำไม” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา
“โคกะ!!” เมื่อลูน่าเห็นหน้าเขาก็ส่งเสียงออกมาด้วยความตกใจ “เธอคือโคกะใช่ไหม!!”
“คุณรู้ชื่อผมได้ยังไงน่ะ” ความหวาดกลัวของเขาเริ่มหายไป
“ช่างเถอะ... ชั้นไปล่ะ” แล้วเธอก็เดินออกไป
“อย่าพึ่งไปสิ บอกผมก่อน” ชายคนนั้นวิ่งตามออกมา

“อย่ารู้จะดีกว่านะ” ลูน่าหยุดหันไปมองเขา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา จากนั้นเธอก็จากไป
“ดีจังที่ชั้นไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว... แต่ก็.. ชั้นรู้สึกแค่อยากจะแก้แค้นแล้วสินะ” เธอขี่มอเตอร์ไซค์คันเดิมกลับไปที่ชินระเวิล์ดอีกครั้ง

ห้องของชินระ...
“มิชชั่นคอมพลีทค่ะลีดเดอร์ชินระ” เธอเดินไปนั่งที่เก้าอี้ด้านหน้าโต๊ะทำงานของชินระ
“ดีมากลูน่า แต่ว่า... คราวนี้เธอทำเกินไปหน่อยรึเปล่า ภารกิจนี้แค่ให้ฆ่าตำรวจนะ”
“ขอโทษละกันค่ะ ก็พวกมันจะฆ่าชั้น ชั้นก็ต้องป้องกันตัว ไม่ถูกเหรอคะ?” เธอก็เดินออกจากห้องไปทันที

ขอแค่ชั้นได้ฆ่าคนก็พอแล้ว ชั้นไม่สนอะไรทั้งนั้นแหละ แค่คำสั่งของแก ชั้นจะต้องทำตามทุกอย่างรึไง อย่าคิดว่าจะควบคุมชั้นได้เลยนะ ชั้นก็แค่ใช้แกเป็นเครื่องมือในการฆ่าคนพร้อมกับได้รับสิ่งตอบแทนก็เท่านั้น แค่มีเงินใช้ มีที่อยู่ ก็พอแล้วหนิ?

To be continue…


เนเธเน‰เน„เธ‚เธฅเนˆเธฒเธชเธธเธ”เน‚เธ”เธข เน€เธกเธทเนˆเธญ Sat May 26, 2007 4:09 pm, เธ—เธฑเน‰เธ‡เธซเธกเธ” 1 เธ„เธฃเธฑเน‰เธ‡
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
http://members.thai.net/animeost/index.html
Rai
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
Rai


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 85
อายุ : 29
สังกัด : E.S.
อาชีพ : Fiction Burner
ความสนใจ : Moe
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeSat May 12, 2007 10:44 pm

โรคจิตได้ใจ มีแต่เลือด -*-
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
moopra
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
moopra


เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 30
Registration date : 01/04/2007

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeSat May 12, 2007 11:03 pm

สั้นไปมั้ยอ่า แต่อ่านแล้วสะใจดี

ฟิคเบียร์มีแต่แนวๆนี้แฮะ - -*
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
ReshaValentine
นักเรียนมัธยม
นักเรียนมัธยม
ReshaValentine


Female
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 145
อายุ : 32
สังกัด : โทโฮคลับ
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeSat May 19, 2007 5:32 pm

Lunar Gate
สายพันธุ์มรณะ

ตอนที่3 - ความทรงจำ
“โคกะ... เอ่อ... คือว่า...” สาวน้อยหน้าตาเหมือนลูน่าในชุดนักเรียน เธอดูเด็กกว่าลูน่าเล็กน้อย เธอกำลังพูดับชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งในชุดนักเรียนด้วยความเขินอาย
“มีอะไรเหรอลูน่า?”
“ชั้นชอบเธอ!!” ลูน่าก็รีบวิ่งออกไปทันที
“เดี๋ยวสิ” ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าโคกะก็วิ่งตามไปดึงแขนเธอไว้ “ชั้นก็ชอบเธอเหมือนกันนะ ลูน่า...”
“จริงหรอ...” ลูน่าก็เข้าไปซบอกเขาทันทีพร้อมกับร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ โคกะก็เอาแขนทั้งสองโอบลูน่าไว้...

---------------------------------------------

“โคกะ....” ลูน่าลืมตาตื่นขึ้นจากความฝันอันแสนหวาน “ชั้นเกลียดแก!!” เธอตะโกนออกมาสนั่นด้วยความโมโห ทั้งๆที่ความฝันนั้นน่าจะทำให้เธอมีความสุขเสียอีก
“ทำไมเจ้านั่นมันลืมชั้นได้นะ” เธอลุกออกจากเตียงไปทำภารกิจส่วนตัว และมุ่งตรงไปยังสถานีตำรวจอีกครั้ง...

--------------------------------------------

ความจริงแล้วเหตุการณ์หลังจากนั้นน่ะนะ มันไม่ได้สวยหรูนักหรอก... เย็นวันนึง... ชั้นกำลังเดินกลับบ้าน วันนั้นโคกะไม่ได้ไปส่งชั้น ชั้นเลยแวะเข้าห้างไป... แล้วชั้นก็เจอโคกะ แต่ว่า... เขาไม่ได้อยู่คนเดียวน่ะสิ!!
เขาอยู่กับผู้หญิงผมน้ำตาลคนนึง ดูเตี้ยกว่าเขาเล็กน้อย ทั้งสองคนดูท่าจะสนิทสนมกันมาก ตอนแรก ชั้นก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่าเป็นเพื่อนสนิทกัน หรือไม่ก็น้องสาวเค้า แต่พอชั้นกำลังจะเดินออกมาจากบริเวณนั้น...
ผู้หญิงคนนั้นก็ถามโคกะว่า “โคกะ... เธอรักชั้น เหมือนที่ชั้นรักเธอรึเปล่า”
ฝ่ายชายก็ตอบเธอว่า “แน่นอน ชั้นรักเธอคนเดียวเสมอ ไม่เคยไปรักคนอื่นเลยนะ” รอยยิ้มของเขาในตอนนั้น มันทำให้ชั้นควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้แล้วชั้นก็เดินเข้าไป...
“แล้วชั้นล่ะ โคกะ” ชั้นยิ้มให้เค้า แต่เขาก็คงเห็นนัยน์ตาของชั้น ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความโมโหของชั้น “เธอรักชั้นมั้ย?”
“ยัยนี่ใครอะโคกะ” ยัยนั่นถามโคกะพร้อมมองหน้าชั้นด้วยหางตา มันยิ่งทำให้ชั้นโมโหยิ่งขึ้นไปอีก
“ชั้นตอบเอง ชั้น คนรักของโคกะไงล่ะ” ชั้นก็ง้างมือ เตรียมจะตบยัยนั่น จากนั้น... ดาบยาวเล่มหนึ่งออกมาจากมือชั้นตรงไปยังคอของหล่อน ชั้นตกใจมากเพราะหัวของเธอ ร่วงหล่นลงไปทันที โคกะที่มองอยู่ด้วยความกระวนกระวาย ก็ช็อคทันที
“ตอบมาสิโคกะ...” ชั้นก็เดินออกมาจากห้างนั้น แต่ก่อนออกมา ชั้นก็เหลียวมองเข้าไป... ทุกคนกำลังวิ่งกันอย่างพลุกพล่าน แต่โคกะกลับยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น... ชั้นก็ไม่รู้นะว่าเพราะอะไร ถึงชั้นจะตกใจก็เถอะ แต่ก็สะใจดีที่ยัยนั่นตาย ในตอนนั้น ชั้นสงสัยในตัวของชั้นมาก.... ดาบนั่นมาจากไหน... แต่ตอนนี้ชั้นก็รู้แล้วล่ะ ควบคุมได้ด้วย
กล้องวงจรปิดในห้างนั้นไม่ได้จับภาพในช่วงที่ชั้นได้ลงมือฆ่ายัยนั่น แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน ชั้นก็เลยไม่ถูกสอบสวนอะไรเลย หลังจากนั้นมา ชั้นก็ไม่ได้ไปโรงเรียนอีก อยู่แต่กับบ้าน และที่ทำงานพิเศษ เพราะว่าชั้นอยู่บ้านคนเดียว ไม่มีพ่อแม่พี่น้องอยู่ด้วย เลยต้องหาเลี้ยงตัวเอง แต่ว่าทำไมชั้นถึงมาทำงานในตอนนี้งั้นหรอ?

------------------------------------------------------

หน้าสถานีตำรวจในตอนนี้ ศพและเลือดทั้งหมดถูกจัดการและชำระล้างไปเรียบร้อยแล้ว ในสถานีนั้น... ชายหนุ่มคนหนึ่งยังคงนั่งอยู่ในมุมมืดของบริเวณนั้น...
“คุณมาที่นี่อีกทำไม” ชายคนนั้นหรือโคกะพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา
“จำชั้นไม่ได้เหรอ...” เธอยื่นมือออกไปข้างๆ แล้วดาบเล่มหนึ่ง ซึ่งมีรูปร่างเหมือนกับดาบในตอนที่เธอใช้ฆ่าหญิงคนนั้นก็ร่วงลงมา “แล้วจำนี่ได้มั้ยล่ะ?” เธอยิ้มอย่างน่ากลัว
“ดาบนี้มัน...” เขากุมขมับตัวเองและเริ่มมีอาการทุรนทุราย เหมือนกับจะเป็นบ้ายังไงยังงั้น แล้วเขาก็ได้สติขึ้นมา..

“ลูน่า...” เขาพูดพร้อมยืนขึ้น
“จำได้แล้วสินะ” ลูน่าเอานิ้วแตะที่หน้าอกเขาพร้อมยื่นหน้าเข้าไป “เรื่องระหว่าง เราสองคนนะ” เธอยิ้มพร้อมกับถอยออกมา แล้วก็ตบหน้าเขาด้วยความโมโห จนเขาทรุดลงไปอีกครั้ง
“ชั้นขอโทษ ที่ไม่ได้บอกเธอก่อน ชั้นกลัวว่าเธอจะไม่ยกโทษให้ชั้น ชั้นก็เลยได้แต่เก็บเป็นความลับ...”
“ไม่ต้องพูดมาก!!” เธอกระชากคอเสื้อเขา แล้วดึงเขาขึ้นมา “จะให้ชั้นเชื่อคนอย่างแกได้ยังไง ฮะ!!” เธอมองตาเขาด้วยอารมณ์ที่รุนแรงจนน่ากลัว
“ชั้นขอโทษ...” เขาเบือนหน้าหนี ลูน่าก็ปล่อยเขา อารมณ์ของเธอก็เย็นลงทันที
“ยังไงซะ ชั้นก็ให้อภัยเธอไม่ได้...” เธอใช้มือทั้งสองสัมผัสหน้าเขาอย่างอ่อนโยน แล้วหันหน้าเขากลับมา “ลาก่อนนะ” เธอยิ้มแล้วหันหลังกลับไป พร้อมกับเรียกดาบไปฟันกลางลำตัวของเขาในแนวขวาง จนร่างของชายหนุ่มขาดออกจากกัน...
“ชั้นจะได้ไม่ต้องนึกถึงเธออีกแล้วไง...” ลูน่าเดินต่อไปพร้อมกับน้ำใสๆที่รินไหลออกมาจากดวงเนตรสีทับทิมของเธอ...

To be continue…
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
http://members.thai.net/animeost/index.html
A i R ~
เด็กอนุบาลสานฝัน
เด็กอนุบาลสานฝัน
A i R ~


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 16
อายุ : 41
Registration date : 12/04/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeMon May 21, 2007 10:59 am

โหดชะมัด omg

แต่จะว่าไปก็ดีเหมือนกันนะ ความโหดช่วยทำให้เรื่องตื่นเต้นกว่าที่ผ่านๆมา Suspect


ปล. ฉากตอนหน่วยสวาทมาเสริม มันรวบรัดเกินไปหน่อยนะ น่าจะมีการบรรยายฉากต่อสู้สักนิดนึง ~~~
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
http://rpg.b1.jcink.com/index.php?showforum=15
ReshaValentine
นักเรียนมัธยม
นักเรียนมัธยม
ReshaValentine


Female
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 145
อายุ : 32
สังกัด : โทโฮคลับ
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeSat May 26, 2007 3:48 pm

Lunar Gate
สายพันธุ์มรณะ

ตอนที่4 - อดีต
รู้มั้ย ทำไมชั้นถึงได้มาทำงานเป็นนักฆ่าอย่างนี้? ทำไมชั้นถึงรักที่จะฆ่าคน?...
มันก็เพราะ... ชั้นเบื่อน่ะสิ เบื่อกับการที่จะต้องเป็นคนที่ถูกทำร้ายมาตลอด แล้วการฆ่าคนเนี่ย มันก็ทำให้ชั้นลืมอดีตทั้งหมดไปได้ มันสะใจดีนะเวลาที่ได้เห็นเลือด และได้ยินเสียงครวญครางขอชีวิตของผู้คน แต่ที่ว่า ถูกทำร้ายน่ะ ไม่ใช่ร่างกายหรอกนะ แต่มันคือ จิตใจ ของชั้นต่างหากล่ะ เพราะมันไม่มีใครมาสนคนอย่างชั้นละ มีแต่จะทำร้ายชั้น สำหรับโลกนี้น่ะ มันน่ารังเกียจ เพราะงั้น ในเมื่อทุกอย่างมันน่ารังเกียจอยู่แล้ว ชั้นก็จะทำลายมันให้หมด ด้วยมือของชั้นเอง...

ย้อนกลับไปเมื่อหลังจากเหตุการณ์หลังจากที่ลูน่าฆ่าคนเป็นครั้งแรก พร้อมกับการอกหักครั้งแรกเช่นกัน...
เมื่อเวลาผ่านไปราวๆเดือนหนึ่ง เธอก็เริ่มทำใจได้ แล้วไปโรงเรียนอีกครั้ง คราวนี้ เธอตกหลุมรักคนคนหนึ่งที่โรงเรียนอีกครั้ง
แต่ความสัมพันธ์ครั้งนี้ก็เป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆอีกเหมือนเคย มันทำให้ลูน่าเข้าสู่อาการซึมเศร้ามากกว่าเดิม เพราะการจบความสัมพันธ์ของทั้งสองในครั้งนี้นั้น ไม่มีสาเหตุใดๆทั้งสิ้น อยู่ดีๆชายคนนั้นก็บอกเลิกเธอ โดยไม่มีเหตุผลประกอบ และบอกเพียงแค่ว่า “เราคงไปกันไม่ได้หรอกนะ” เขาพูดเพียงแค่นี้
ลูน่าก็ทำใจไม่ได้กับเหตุการณ์นี้ เพราะเธอยังคงมีความรู้สึกดีๆให้เขาอยู่ แต่เมื่อเวลาผ่านไปอีกซักพัก เธอก็พบกับชายหนุ่มอีกคนหนึ่ง แต่ครั้งนี้ เป็นความเจ็บปวดครั้งสุดท้ายของเธอ และทำให้เธอเป็นนักฆ่าโดยสมบูรณ์

“ชั้นกลับบ้านแล้วนะ นากิ” ลูน่ายืนโบกมือพร้อมรอยยิ้มให้กับชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง ที่โรงเรียน
“พรุ่งนี้เจอกันนะ” เขายิ้มตอบ แล้วลูน่าก็เดินจากไป
ระหว่างทางเดินกลับบ้านนั้น ลูน่าก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ตามเธอมาเรื่อยๆ เธอจึงแกล้งเดินไป ราวกับไม่รู้ว่ามีใครตามเธอมาอยู่
จนถึงตรอกเล็กๆแห่งนี้ เป็นทางสำหรับเดินผ่านได้เพียงคนเดียว ไม่สามารถมีคนเดินสวนมาได้ ลูน่าก็เดินเข้าไป พร้อมกับเสียงฝีเท้าที่ตามมาตลอด
เธอหยุดลงที่บริเวณกลางตรอกนั้น แล้วหันกลับไป
“นากิ??!!” ลูน่าตกใจมากที่เห็นว่า แฟนหนุ่มของเธอเดินตามเธอมาตลอด “เธอตามชั้นมาทำไมหรอ?”
“มาฆ่าเธอน่ะสิ ชั้นน่ะรู้นะว่าเธอเป็นมนุษย์กลายพันธ์ ยัยปีศาจ!!” นากิมองเธออย่างไร้เยื่อใย พร้อมกับหยิบปืนกระบอกหนึ่งออกมา
“เธอไม่เคยรักชั้นเลยใช่มั้ย...” น้ำใสๆเริ่มไหลลงมาจากดวงตาของเธอ
“ก็ใช่น่ะสิ ไอพวกไม่ใช่คนอย่างเธอ ใครมันจะไปชอบลง คิดไปเองรึเปล่าที่จะมีคนมารัก มาชอบเธอน่ะ หึ และอีกอย่าง... แกฆ่าพี่สาวชั้น!!” นากิพูดพร้อมสายตาเหยียดหยาม และชักไกปืนเตรียมพร้อมที่ยิง
“อย่างนี้นี่เอง เธอเป็นน้องของยัยชั่วนั่นสินะ..." น้ำตาทั้งหมดก็หายไป แปรเปลี่ยนเป็นความโกรธมหาศาล “ลาก่อน!!” เธอกระโดดขึ้นกลางอากาศ และปล่อยมีดใส่นากิด้วยความเร็วสูง
มีดเล่มนั้นก็ปักเข้ากลางศีรษะของเขา แล้วร่างนั้นก็ปราศจากวิญญาณไปในทันทีแล้วล้มลง...

หลังจากเหตุการณ์นั้น ทำให้เธอเก็บตัวเงียบอยู่ในบ้านเป็นเวลานาน แต่แล้วความรู้สึกที่เธอได้ฆ่าคน ก็กลายเป็นแรงผลักดันให้เธอสามารถออกมาสู่โลกภายนอกได้อีก แต่เธอก็ออกมาสู่โลกภายนอกด้วยความเกลียดชัง ไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆอีกตลอดมา
แล้วเธอก็ได้รับการว่าจ้างจาก ชินระ ชายปริศนาในตอนแรกที่มอบหมายงานให้เธอไปฆ่าโจรกลุ่มหนึ่ง จนท้ายที่สุด ลูน่าก็เข้ารวมองค์กรชินระเรื่อยมา

To be continue…


เนเธเน‰เน„เธ‚เธฅเนˆเธฒเธชเธธเธ”เน‚เธ”เธข เน€เธกเธทเนˆเธญ Sat May 26, 2007 4:11 pm, เธ—เธฑเน‰เธ‡เธซเธกเธ” 1 เธ„เธฃเธฑเน‰เธ‡
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
http://members.thai.net/animeost/index.html
moopra
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
moopra


เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 30
Registration date : 01/04/2007

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeSat May 26, 2007 4:06 pm

คราวนี้แค่จิ้มหน้าผากแฮะ- -

ปล.คนปกติถ้ารู้ว่าเป็นมนตุษย์กลายพันธ์จะต้องหนีไม่เข้าใกล้แล้วสิ น่าจะอธิบาย

หน่อย=w="
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
ReshaValentine
นักเรียนมัธยม
นักเรียนมัธยม
ReshaValentine


Female
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 145
อายุ : 32
สังกัด : โทโฮคลับ
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeSat May 26, 2007 4:14 pm

เฮ้ย แก้แล้วลืมใส่ >.<
ไม่รู้จะไปใส่ตรงไหนน่ะ *-*
แก้ตอน2หน่อยนึงนะ
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
http://members.thai.net/animeost/index.html
NaNaChan
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
NaNaChan


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 81
อายุ : 38
สังกัด : Lunartia Royal Army
อาชีพ : White Paladin
ความสนใจ : มากมาย
Registration date : 28/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeMon May 28, 2007 10:22 am

สั้นดี... แต่ก็อ่าน
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
ReshaValentine
นักเรียนมัธยม
นักเรียนมัธยม
ReshaValentine


Female
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 145
อายุ : 32
สังกัด : โทโฮคลับ
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeWed May 30, 2007 8:59 pm

Lunar Gate
สายพันธุ์มรณะ

ตอนที่5 - ภารกิจสุดท้าย
ในห้องทำงานอันใหญ่โตและหรูหราชั้นบนสุดของชินระเวิล์ด ชายหญิงคู่หนึ่งกำลังสนทนากันในหัวข้อของงานชิ้นต่อไป
“เอ้านี่ ภารกิจต่อไปของเธอ” ชินระยื่นซองสีน้ำตาลให้แก่ลูน่า งานครั้งนี้ดูท่าแล้วจะหนักกว่างานอื่นๆ เพราะงานอื่นไม่ได้มีการใช้ซองเอกสารเช่นนี้ ผู้รับมอบซองนั้นก็เปิดซองแล้วอ่านข้อความภายใน
“สังหารประมุข!!” เธอตกใจมากจนทำซองหล่นลง แต่ก็เก็บขึ้นมาทันที
“เธอทำได้มั้ยล่ะ”
“ได้ค่ะ” ลูน่ายิ้มพร้อมกับความมุ่งมั่นในความทำงาน
“ชั้นเชื่อใจเธอนะ ฝากด้วยล่ะ” ชินระตบบ่าลูน่าหนึ่งครั้ง เธอก็พยักหน้าให้แล้วเดินออกไป

‘ชินระคิดอะไรกันแน่ ประมุขของเมืองนี้ไม่เคยทำความผิดเลยนะ.... หรือว่ามันจะมีแผนอะไรซ่อนอยู่กันแน่....’ ลูน่าคิดในขณะที่กำลังสวมชุดหนังสีดำที่เธอใส่ทุกครั้งในการทำภารกิจ แต่เธอก็เลิกคิด เพราะว่าเธอจะได้ฆ่าคนจำนวนมหาศาลอีกครั้ง ซึ่งเธอชอบใจมาก
เมื่อเธอแต่งตัวเสร็จแล้ว เธอก็มุ่งตรงไปยังลานจอดรถของอาคาร และเลือกมอเตอร์ไซค์สีดำในลานจอดรถนั้น และซิ่งออกไปด้วยความเร็วแสง(?)

ระหว่างทางจากชินระเวิล์ดไปยังพระราชวังนั้น ลูน่าก็คิดถึงเรื่องต่างๆมากมาย แต่เรื่องที่เธอคิดมากที่สุดคือภารกิจที่กำลังทำอยู่ ว่าชินระนั้นคิดอะไรกันแน่ และคิดถึงแผนที่อยู่เบื้องหลังงานนี้ แต่เธอก็ไม่สามารถไขปัญหานี้ได้ จนถึงพระราชวังแล้ว...
เธอเดินไปยังประตูทางเข้า และทำลายประตูด้วยดาบคู่ในพริบตา ผู้รักษาความปลอดภัยที่ประจำเวรอยู่ที่หน้าประตูนั้นก็ต้านลูน่าไว้ด้วยปืนในมือ แต่ไร้ผล เพราะลูน่านั้นเรียกเกราะมากำบังตัวเธอไว้ และสวนกลับด้วยมีดสั้น
การจู่โจมของลูน่าครั้งนี้ง่ายกว่าที่เธอคิด เพราะว่าไม่มีกองกำลังรักษาความปลอดภัยบ้านเมืองเหลืออีกแล้ว ทั้งตำรวจ ทหาร และหน่วยอื่นๆต่างก็ถูกเธอทำลายไปแล้วทั้งสิ้น จึงไม่เป็นปัญหาอะไร

“หยุดนะ ห้ามทำร้ายประมุขของเมืองนี้เป็นอันขาด ไม่งั้น...” ฝ่ายรักษาความปลอดภัยในพระราชวังทั้งหมดมารวมตัวกันที่ทางเข้า พร้อมอาวุธปืนครบมือ
“ไม่งั้นจะทำไมหรอ” ลูน่าพูดแทรกขึ้นมา พร้อมยิงบาซูก้าออกไปทันที บางส่วนโดนระเบิดเข้าไปเต็มแรง บางส่วนโดนสะเก็ดระเบิดจนถึงกับเสียชีวิต และบางส่วนก็รอดชีวิตจากแรงระเบิดและสะเก็ดระเบิดมาได้ ลูน่ายิงบาซูก้าใส่อีกครั้งหนึ่งเพื่อทำลายกองกำลังที่เหลือจนหมดไป แล้วเธอก็เดินเข้าไปในตัวพระราชวังอย่างสง่างามราวกับเป็นยมฑูตที่มานำพาชีวิตคนไปอย่างไม่เกรงกลัวต่อบาป

เธอเดินสำรวจรอบพระราชวัง จนพบกับประมุขของเมืองนี้ ซึ่งก็มีบอดี้การ์ดอยู่จำนวนหนึ่งเฝ้าคุ้มกันอยู่ บอดี้การ์ดเหล่านั้นไม่รอรี สาดกระสุนใส่ลูน่าไม่ยั้งเมื่อเธอเดินเข้ามา แต่ก็อีกเช่นเคย กระสุนไร้ประโยชน์ต่อลูน่า “ระวัง!!” หนึ่งในนั้นตะโกนพร้อมทำสัญญาณมือให้ทุกคนหมอบลงแล้วขว้างระเบิดใส่นักฆ่าสาว แต่เธอก็เพียงแค่โดนแรงระเบิดกระเด็นออกไปเท่านั้น พร้อมกับรอยแผลเล็กน้อย
“ถอยไป!!” เค้าขว้างระเบิดออกไปอีกลูก แต่คราวนี้ลูน่าใช้มีดตัดมันกลางอากาศและระเบิดใส่พวกของเขาเองทั้งหมด

“ชั้นล่ะเบื่อ” ลูน่าชี้นิ้วขึ้นกลางศีรษะของชายผู้ขว้างระเบิด และลากนิ้วลงมาอย่างรวดเร็ว มีดสั้นเล่มหนึ่งก็พุ่งทะลวงในแนวดิ่งตั้งแต่หัวจนลงมาถึงส่วนล่างของเขา และทะลุออกไป สร้างความสยองให้กับสมาชิกคนอื่นๆในห้องนี้ได้เป็นอย่างดี
เธอสังหารคนอื่นๆในห้องอย่างโหดเหี้ยม เหลือไว้เพียงท่านประมุขวัยชราเท่านั้น ซึ่งเขาก็ร้องขอชีวิตอย่างทุรนทุรายด้วยความกลัว
“มันไม่เจ็บหรอกค่ะ” ลูน่ายิ้มพร้อมกับเรียกดาบออกมาในมือเธอ แล้ววาดดาบไปในแนวขวางบริเวณคอของท่านประมุข
“ไม่!!” จ้าวเมืองเอามีดแทงเข้าที่หัวไหล่ของลูน่า ก่อนที่ดาบนั้นจะตัดคอของท่าน และสิ้นลมในที่สุด

“ตาแก่เอ๊ย!!” เธอเตะร่างที่ไร้วิญญาณของชายชราผู้สูงศักดิ์ครั้งหนึ่งด้วยความโมโหที่ถูกแทง แล้วเธอก็ดึงมีดออกพร้อมกับเลือดที่ทะลักออกมาไม่หยุด
เธอร้องครวญครางซักพักก่อนจะเอาเสื้อผ้าของบุคคลในห้องมาปิดปากแผล แล้วก็เดินออกไปจากพระราชวังด้วยความเจ็บปวดเล็กน้อย เธอขึ้นขี่มอเตอร์ไซค์ของเธอแล้วมุ่งตรงกลับชินระเวิล์ดทันที

“มิชชั่นคอมพลีทค่ะลีดเดอร์” เธอนั่งลงบนเก้าอี้ในห้องทำงานของชินระอย่างอ่อนแรง
“ยอดเยี่ยมมากลูน่า” เขาปรบมือให้ “ช่วงนี้จะไม่มีงานไปซักพักนะ”
“งั้นหรอคะ... แย่จัง งั้นวันนี้ชั้นขอกลับก่อนนะคะ แล้วเจอกันค่ะ” เธอยิ้มแล้วเดินออกไป
“เจอกัน”
ลูน่าก็ไปเปลี่ยนชุดกลับ ทำแผลเล็กน้อยก่อนกลับ แล้วก็เดินกลับบ้านทันทีเมื่อทำทุกอย่างในชินระเวิล์ดเสร็จแล้ว

“เรียกทั้งสามคนเข้ามาซิ” ชินระพูดโทรศัพท์กับเลขาด้านนอกห้อง
“ค่ะ” เมื่อสิ้นเสียงของเลขาสาว เขาก็วางโทรศัพท์ลง พร้อมเด็กสาวสามคนก็เดินเขามาในห้องของเขา ทั้งสามมีหน้าตาที่ละม้ายคล้ายคลึงกันจนดูรู้ว่าเป็นพี่น้องกัน ต่างกันเพียงแค่บุคลิกและทรงผมของทั้งสามที่ดูแล้วจะต่างกันมาก คนซ้ายสุดมีเส้นผมสีดำยาวดูแล้วเป็นคนเงียบๆ คนกลางมีเส้นผมสีบลอนด์บิดเป็นเกลียว ดูแล้วเป็นคนห้าวๆ อีกคนหนึ่งมีเส้นผมสีแดงสั้น ดูแล้วเป็นคนที่ร่าเริง
“สวัสดีค่ะ ลีดเดอร์” ทั้งสามพูดพร้อมกัน
“เก็บยัยนี่ซะ เนริ อันยะ และโคโนะ” เขายื่นรูปของลูน่าให้กับทั้งสาม
“โอเคค่ะมาสเตอร์ พวกเราจะฆ่าเธอเอง ใช่มั้ย เนริ โคโนะ” เด็กสาวคนกลางพูดอย่างไร้กังวล เธอคนนี้คืออันยะ พี่คนรอง
“ค่ะ โคโนะสู้ตาย~~” หญิงผมแดงพูดอย่างร่าเริง เธอคนนี้คือโคโนะ พี่คนโต
“ค่ะ...” เด็กสาวที่เหลืออีกคนพูดอย่างไร้อารมณ์ เธอคนนี้คือ เนริ น้องเล็กสุด

To be continue…
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
http://members.thai.net/animeost/index.html
moopra
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
moopra


เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 30
Registration date : 01/04/2007

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeThu May 31, 2007 1:02 pm

เอาตอนต่อมา =[]=

ปล. ไหงคราวนี้ให้แทงง่ายๆฟระ ลังเลรึ- -
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
Rai
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
Rai


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 85
อายุ : 29
สังกัด : E.S.
อาชีพ : Fiction Burner
ความสนใจ : Moe
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeFri Jun 01, 2007 9:57 pm

อ่านตอน 3 จบละ เนื้อเรื่องใช้ได้ แต่บทบรรยายยัยไม่ค่อยดีอ่ะนะ (ตรงที่บอกไปใน m)
รวมๆแล้วหนุกดี
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
ReshaValentine
นักเรียนมัธยม
นักเรียนมัธยม
ReshaValentine


Female
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 145
อายุ : 32
สังกัด : โทโฮคลับ
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeSat Jun 02, 2007 8:07 pm

Lunar Gate
สายพันธุ์มรณะ

ตอนที่6 - ทรยศ
สาวน้อยผมชมพู ลูน่ากำลังเดินอยู่ท่ามกลางความมืดยามค่ำคืนและแสงสว่างเล็กน้อยจากเสาไฟตามข้างถนน เป็นทางที่เธอคุ้นเคยดีเพราะหลังจากเธอเลิกงานทุกวันก็จะผ่านเส้นทางนี้ทุกครั้ง
“มนุษย์กลายพันธุ์!!” เธอหมุนตัวกลับหลังไปอย่างรวดเร็วหลังจากสัมผัสได้ถึงความรู้สึกบางอย่าง แล้วเธอก็พบกับเด็กผู้หญิงสามคนที่มีหน้าตาละม้ายคล้ายกัน ทั้งสามคือคนที่ชินระพูดด้วยนั่นเอง เนริ อันยะ และโคโนะ
“สวัสดีค่ะ คุณลูน่า ชั้นอันยะ” สาวน้อยผมบลอนด์ หรืออันยะกล่าวขึ้น ลูน่ามองพวกเธอด้วยสายตาที่ไม่พอใจนัก
“สวัสดีเช่นกัน โคโนะค่ะ” โคโนะ สาวผมแดงพูด
“สวัสดีก็ได้ค่ะ เนริ...” เนริ น้องเล็กประจำตระกูลเอ่ยด้วยเสียงเบาๆ

“พวกเธอมีธุระอะไร” ลูน่าพูดอย่างไม่เต็มใจนัก
“ก็พวกเรามีคำสั่งจากลีดเดอร์ชินระ ให้มากำจัดพี่น่ะค่ะ” อันยะยิ้มอย่างไร้เดียงสา
“ชิ ตาแก่นั่นใช้ชั้นเสร็จแล้วก็ทิ้งสินะ งั้นสิ่งที่ชั้นคิดไว้ก็ถูกเลยสิเนี่ย... ทำลายกองทัพ... ทำลายราชวงศ์... แล้วเดี๋ยวเจ้านั่นมันก็คงขึ้นครองเมืองสินะ เอาเถอะ ชั้นไม่ยอมหรอกนะที่จะถูกฆ่าง่ายๆน่ะ” ลูน่าตั้งท่าต่อสู้ทันที
“อย่าพึ่งรีบร้อนสิคะ” โคโนะมองลูน่า “พี่สาว” เธอหัวเราะเล็กๆ

“พี่สาว?” ลูน่าเกิดอาการสงสัยในคำพูดของโคโนะเล็กน้อย
“พวกเราเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ สายพันธุ์เดียวกันไงคะพี่ลูน่า สายพันธุ์ทำลายล้าง และก็ไม่ได้อยู่ในโลกนี้มาตั้งแต่เกิด พวกเราเพียงแค่ถูกส่งมา เพราะงั้น พี่ถึงไม่มีความทรงจำในวัยเด็กไงคะ เหมือนพวกเรา” เนริอธิบายอย่างใจเย็นและไร้ความรู้สึก
“อ๋อ แค่นั้นสินะ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับชั้นล่ะ?” ลูน่าขว้างมีดสั้นจำนวนมากใส่ทั้งสามทันทีหลังจากพูดจบ แล้วการต่อสู้ก็เริ่มขึ้นโดยทั้งสามกระโดดหลบมีดได้หมด

เนรินั้นมีพลังจิตที่สามารถควบคุมสิ่งต่างๆได้ และใช้พลังจิตโจมตีได้เช่นกัน อันยะนั้นมีพลังทำลายล้างที่รุนแรงมาก แต่ไม่สามารถโจมตีระยะไกลได้ โคโนะเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ที่สามารถเปลี่ยนรูปร่าง ยืดหด ขาและแขนของตนเองได้
เนริเริ่มโจมตีด้วยการใช้มีดของลูน่าที่ขว้างมาใส่พวกเธอ ขว้างกลับไป ลูน่าก็เรียกเกราะมากำบังเอาไว้ หลังจากมีดทั้งหมดถูกขว้างกลับมาแล้ว อันยะก็วิ่งเข้าไปเตะเกราะของลูน่านั้น จนทั้งลูน่าและเกราะกระเด็นไปไกล แต่ลูน่าตั้งตัวได้และปล่อยดาบใส่อันยะที่กำลังจะวิ่งเข้ามาโจมตีซ้ำ ทำให้อันยะต้องถอยไป
ตามมาด้วยแขนของโคโนะที่แปรสภาพเป็นดาบอันแหลมคม ซึ่งพุ่งตรงไปยังศีรษะของลูน่า ซึ่งผู้ถูกโจมตีก็ก้มหลบลงและเรียกปืนยิงสวนกลับไป

เนริก็ใช้พลังจิตของเธอหยุดกระสุนนั้นไว้ เธอเหวี่ยงแขนไปด้านหลังแล้วเหวี่ยงกลับมาด้านหน้าเหมือนกับตบอากาศที่อยู่ด้านหน้าอย่างรุนแรง แต่คนที่โดนมือของเธอจนกระเด็นออกไปนั้นกลับเป็นลูน่าที่อยู่ห่างจากเธอมากๆ นั่นก็คือพลังจิตของเธอเอง

“แสบดีนะยัยเนริ” ลูน่าพูดแล้ววิ่งเข้าไป กระโดดข้ามอันยะที่เข้ามาโจมตีเธอ และเบี่ยงตัวหลบแขนทั้งสองของโคโนะ จนเข้าไปถึงตัวของเนริ
“กรี๊ด!!” เนริร้องลั่นหลังจากที่ลูน่าเข้ามาประชิดตัวเธอ พร้อมกับเอาสันมีดแตะหน้าผากเธอ
“หึ พวกพลังจิตน่ะ มีประสาทควบคุมอยู่บริเวณหน้าผาก และแพ้สิ่งของจำพวกโลหะ เพราะงั้นพลังจิตของเธอก็คงใช้ไม่ได้ไปชั่วคราวล่ะนะ” ลูน่าถอยออกมาอย่างมั่นใจว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพราะเนริ และมุ่งตรงไปยังอันยะที่กำลังวิ่งเข้ามา และกำลังจะเรียกดาบยาวออกมาเล่มหนึ่ง แต่ว่า...
“ชั้นไม่ใช่พวกอ่อนหัดขนาดนั้นนะ” เนริใช้พลังจิตของเธอยกตัวของลูน่าให้ลอยสูงขึ้น ลูน่านั้นก็ขว้างมีดลงมายังเนริ แต่โคโนะก็ใช้แขนที่แปรสภาพเป็นเกราะกำบังไว้ให้

“ชั้นจัดการต่อเองเนริ” อันยะกระโดดขึ้นกลางอากาศบริเวณที่ลูน่าลอยอยู่พร้อมจับขาลูน่า แล้วเหวี่ยงลงสู่พิ้นดินอย่างรุนแรง
แรงโน้มถ่วงของพื้นโลกทำให้ลูน่าร่วงลงมารวดเร็วมาก แต่เธอก็ใช้แขนดันพื้นไว้และตีลังกากลับหลังลงสู่พื้นอย่างสวยงาม แต่ก็สร้างความเจ็บปวดให้แขนเธอไม่น้อย
โคโนะก็ใช้แขนของเธอทะลวงเข้าใส่ลูน่าอีกครั้ง แต่เธอก็เบี่ยงตัวหลบพร้อมขว้างมีดใส่เช่นเคย
“ย้ากส์~~” อันยะที่ลอยอยู่กลางอากาศก็พุ่งตรงลงมายังลูน่าและเกิดการกระแทกอย่างรุนแรง ทำให้ลูน่ากลิ้งไปไกล

ลูน่าถูกทำให้ลอยตัวขึ้นอีกครั้งหนึ่ง แต่คราวนี้สติของเธอเริ่มเลือนลางแล้ว เพราะการกระแทกเมื่อครู่สร้างความเสียหายให้แก่ร่างกายเธอมหาศาล แต่เธอก็ยังคงคุมสติไว้ได้ และขว้างมีดจำนวนมากใส่เนริอีกครั้ง ซึ่งก็เหมือนเดิมคือโคโนะใช้แขนเธอกันไว้ให้ แล้วลูน่าก็เรียกบาซูก้าออกมายิงใส่เนริและโคโนะ ทำให้เนริต้องปล่อยลูน่าและวิ่งหลบออกไปพร้อมโคโนะ
ขณะที่ลูน่ากำลังร่วงลงสู่พื้นดิน อันยะก็เข้ามาประทะกับเธออีกครั้ง แต่คราวนี้ลูน่าสามารถตอบโต้ได้เพราะไม่ได้โดนพลังจิตของเนริควบคุมตัวอยู่ และทั้งสองก็ลงสู่พื้นดินอย่างสบายๆ
อันยะปล่อยหมัดขวาเข้ามา ลูน่าได้จังหวะเบี่ยงตัวออกทางซ้าย จับแขนอันยะไว้แล้วอ้อมไปด้านหลังพร้อมเรียกมีดมาจี้คอเธอไว้

“ลาก่อน” สีหน้าของอันยะเริ่มซีดลง ลูน่าก็แทงมีดเข้าใส่อันยะอย่างไม่รอรี แต่ไม่เป็นผลสำเร็จ เนริใช้พลังจิตของเธอหยุดไว้ได้ อันยะได้ที จึงกลับหลังหัน แล้วชกเข้ากลางท้องของลูน่า ทำให้ผู้ถูกโจมตีกระเด็นไปไกลจนกระแทกเข้ากับกำแพงบ้าน
“ชั้นขอพูดมั่งล่ะ ลาก่อน” โคโนะทะลวงแขนเธอเข้ากลางท้องของลูน่า....
เธอทรุดตัวลง แผลกลางท้องเธอนั้นใหญ่มาก ของเหลวก็สีแดงก็ไหลทะลักออกมาอย่างรวดเร็วจนหยุดไม่อยู่ สติของลูน่าเลือนหายไปในทันที

“เราปล่อยไว้แค่นี้ก่อนดีกว่า ชั้นอยากจะทรมานพี่สาวของพวกเราให้มากกว่านี้” โคโนะพูด แล้วทั้งสามก็กลับสู่ชินระเวิลด์


-------------------------------------------------------------------

“ฆ่าเธอสำเร็จมั้ย?” ชินระถามทั้งสามทันที เมื่อเห็นทั้งสามเดินเข้ามาในห้อง
“ยังค่ะ พวกเราอยากจะทรมานเธอให้มากกว่านี้” อันยะเป็นคนตอบ
“แล้วเมื่อไหร่ล่ะ”
“ไม่ต้องห่วงค่ะ...” เนริพูดอย่างเย็นชา
“พวกเราจัดการแน่” โคโนะพูดต่อ
“ชั้นจะรอละกัน” ชินระยืนขึ้น แล้วเดินไปยังกระจกที่เป็นกำแพงของห้อง เขากวาดสายตาดูเมืองแห่งนี้ในยามค่ำคืนด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหยิ่งผยองที่ในที่สุด เขาก็จะได้ควบคุมเมืองนี้เสียที

To be continue…


เนเธเน‰เน„เธ‚เธฅเนˆเธฒเธชเธธเธ”เน‚เธ”เธข เน€เธกเธทเนˆเธญ Sun Jun 03, 2007 4:48 pm, เธ—เธฑเน‰เธ‡เธซเธกเธ” 1 เธ„เธฃเธฑเน‰เธ‡
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
http://members.thai.net/animeost/index.html
moopra
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
moopra


เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 30
Registration date : 01/04/2007

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeSat Jun 02, 2007 9:06 pm

แต่เธอก็เบี่ยวตัวหลบพร้อมขว้างมีดใส่เช่นเคย

ฉากสู้วุ่นวายดีชมัด=___="
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
ReshaValentine
นักเรียนมัธยม
นักเรียนมัธยม
ReshaValentine


Female
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 145
อายุ : 32
สังกัด : โทโฮคลับ
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeMon Jun 11, 2007 8:45 pm

Lunar Gate
สายพันธุ์มรณะ

ตอนที่7 - บ้านหลังใหม่
หญิงสาวผมแดงซึ่งนอนอยู่บนเตียงค่อยๆเปิดดวงตาสีทับทิมของเธอขึ้น แล้วเธอก็พบว่าตัวเองนั้นอยู่ในสถานที่ที่แปลกตา และไม่คุ้นเคยเป็นอย่างยิ่ง
ลูน่ามองไปรอบๆก็พบกับเด็กสาววัยรุ่นอีกคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างๆ เด็กคนนั้นมีดวงตาและเส้นผมสีน้ำตาลอ่อน ดูแล้วเธอเป็นคนที่ใจดีและอบอุ่นมากเลย
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ” หญิงคนนั้นพูดเมื่อเห็นลูน่าตื่นขึ้นมาแล้ว
“ที่นี่.... สวรรค์หรอ” ลูน่าพยายามลุกขึ้นจากเตียง แต่ไม่สำเร็จ
“ไม่ใช่สวรรค์หรอกค่ะ” เด็กสาวหัวเราะ “ชั้นชื่อโทริ บลูสกาย เป็นเจ้าของบ้านแห่งนี้ พอดีชั้นเห็นคุณสลบอยู่บนถนน ชั้นเดินผ่านไปพอดีเลยพาคุณมานี่แล้วทำแผลให้น่ะค่ะ แผลลึกมากเลยนะคะ ไปทำไรมาหรอ?” โทริพูดด้วยน้ำเสียงที่ไร้เดียงสา ลูน่าก็ไม่พูดอะไรตอบ
“เดี๋ยวรอแปปนะคะ จะไปเอาน้ำมาให้” เมื่อโทริพูดจบก็ลุกพรวดออกไปทันที

“ฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้...” ลูน่าพยายามลุกขึ้นจนสำเร็จ และเดินไปที่ประตูด้วยความทรมานจากพิษบาดแผล เมื่อเธอพยายามอย่างหนักจนไปถึงประตู เธอก็ล้มลง โทริที่กำลังนำแก้วน้ำมาจึงรีบมาช่วยพยุงลูน่ากลับไปยังเตียงทันที
“อย่าพึ่งลุกสิคะ แผลคุณยังไม่หายดี” โทริปล่อยร่างของลูน่าลงบนเตียง
“ชั้นอยูที่นี่ไม่ได้...”
“ทำไมล่ะคะ?”
“ถ้าชั้นยังอยู่ที่นี่ เธอจะเป็นอันตรายได้ มีใครบางคนพยายามจะทำร้ายชั้นอยู่น่ะสิ...” โทริแสดงอาการตกใจเล็กน้อยหลังจากได้ฟังลูน่าพูด แต่เธอก็ไม่สนใจ
“แล้วคุณชื่ออะไรหรอคะ?”
“ลูน่า... ลูน่า เกรซเซอร์...”
“เอ้อ ชั้นว่าคุณต้องหิวแล้วแน่เลย เดี๋ยวชั้นไปเตรียมอาหารมาให้นะคะ” เธอลุกยืนขึ้น “แล้วก็... อยูที่นี่ได้ตามสบายเลยค่ะ จะอยู่นานเท่าไหร่ก็ได้ ไม่ต้องห่วงนะคะ” โทริยิ้มให้ ก่อนจะออกจากห้องไป
“เฮ่อ~~” ลูน่าถอนหายใจ แล้วก็ผลอยหลับไป

โทริเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับจานอาหาร แต่เมื่อเธอเห็นลูน่าหลับไปแล้ว จึงเอาฝาชีมาครอบอาหารไว้ พร้อมกับเขียนโน้ตแผ่นหนึ่งไว้ให้ลูน่า
เมื่อลูน่าลืมตาตื่นขึ้น ก็เป็นเวลาเย็นแล้ว เธอลุกขึ้นนั่ง ก็พบว่าบาดแผลของเธอเริ่มทุเลาลงบ้างแล้ว แต่ก็หิวเล็กน้อย จึงเปิดฝาครอบอาหารนั้นแล้วลงมือรับประทาน
เมื่อเธอทานอาหารเสร็จแล้ว เธอก็เหลือบไปเห็นโน้ตแผ่นหนึ่งที่โทริเขียนไว้ให้
“ฉันจะออกไปข้างนอกหน่อยนะคะ ถ้าคุณลุกไหวแล้วก็กินข้าวได้เลยนะคะ” .... ลูน่าคิดในใจว่าเธอกินหมดไปแล้วนี่นา...

เธอลุกขึ้น แล้วเปิดประตูห้องออกไปซึ่งเป็นโถงทางเดิน และมุ่งไปยังประตูบ้าน เมื่อเธอกำลังจะเปิดประตูบ้านออกไป เธอก็เห็นข้อความที่เขียนไว้บนหน้าประตู
“ได้โปรดเถอะค่ะ อย่าทิ้งชั้นไว้คนเดียวอีกเลย...” เมื่ออ่านข้อความเสร็จ เธอก็หันหลังและตรงกลับไปยังห้องนอน
“เธอคงจะอยู่ตัวคนเดียวเหมือนชั้นสินะ...” เธอก็หลับไปอีกครั้ง

หลังจากนั้นไม่นานโทริก็กลับมาถึงบ้าน แล้วก็เข้ามายังห้องนอนที่ลูน่านอนอยู่ทันที
“ดีใจจัง” น้ำใสๆก็รินไหลออกมาจากดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของโทริ เพราะการที่ลูน่าอยู่ด้วยนั้นคือการที่เธอได้มีเพื่อนแล้ว แต่ว่า ทำไมเธอถึงอยู่ตัวคนเดียวล่ะ?

To be continue…
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
http://members.thai.net/animeost/index.html
Rai
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
Rai


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 85
อายุ : 29
สังกัด : E.S.
อาชีพ : Fiction Burner
ความสนใจ : Moe
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeSat Jun 16, 2007 8:53 pm

มาอ่านเพิ่มอีก 2 ตอนแล้วเน้อ - -//
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
ReshaValentine
นักเรียนมัธยม
นักเรียนมัธยม
ReshaValentine


Female
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 145
อายุ : 32
สังกัด : โทโฮคลับ
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeWed Jun 27, 2007 8:58 am

Lunar Gate
สายพันธุ์มรณะ

ตอนที่8 - โทริ
สองสาวลูน่าและโทริ ซึ่งกำลังนั่งอยู่ในห้องนอน ที่ลูน่าพึ่งตื่นขึ้นมา
“อาการดีขึ้นมั้ยคะ?” โทริมองไปยังบาดแผลที่ท้องของลูน่า
“ก็ดีขึ้นแล้วแหละ” ลูน่าก็ลุกขึ้นมานั่ง แต่ก็ยังมีอาการเจ็บอยู่เล็กน้อย
“เย้~~ ดีขึ้นแล้ว~~” โทริยิ้มอย่างร่าเริง เมื่อเห็นว่าลูน่าลุกขึ้นนั่งได้แล้ว

“นี่.... ทำไมเธอถึงพาชั้นมาที่นี่ล่ะ” นักฆ่าสาวจับจ้องสายตาไปยังนัยน์ตาคู่สีน้ำตาลของโทริ
“ก็... ชั้นเห็นเธอนอนอยู่บนถนน แล้วก็มีแผลลึกมากเลย ก็เลยพามาน่ะ”
“มันมีเหตุผลมากกว่านั้นใช่มั้ย” ลูน่ายังคงจ้องไปยังดวงตาทั้งสองของโทริ
“ค่ะ...” โทริเริ่มเบือนสายตาหนี
“เหตุผลนั้นคืออะไร” ลูน่าใช้มือทั้งสองจับไปที่แก้มทั้งสองของโทริ แล้วหันหน้าโทริให้มามองเธอ “บอกชั้นมาได้มั้ย?” แล้วเธอก็ปล่อยมือออก

“ชั้นไม่อยากฆ่าใครอีกแล้ว!!” โทริพูดเสียงดัง แล้วก้มหน้าลง
“หมายความว่าไง??!!” ลูน่าตกใจเล็กน้อย
“เพราะชั้นรู้ว่าเธอต้องหยุดชั้นได้ จากการฆ่าคน.... ชั้นเป็นมนุษย์กลายพันธุ์เหมือนเธอนะลูน่า” สิ่งที่โทริพูดออกมานั้น ทำให้ลูน่าช็อคทันที
“แล้วทำไม... ชั้นก็ยังไม่เห็นเธอฆ่าใครเลยหนิ?”
“ชั้นเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ ชนิดที่มีอารมณ์เป็นตัวกระตุ้นความรู้สึก... อารมณ์นั้นก็คือความรักยังไงล่ะ... มันทำให้ชั้นไม่สามารถมีเพื่อนได้ เพราะถ้าหากชั้นมีความสัมพันธ์กับใคร... หรือรักใคร ชอบใครก็ตาม.. ชั้นจะต้องฆ่าคนคนนั้นทิ้ง และชั้นรู้ว่าเธอคงป้องกันตัวเองจากชั้นได้ เพราะงั้น... ขอล่ะค่ะ ช่วยอยู่เป็นเพื่อนชั้นที” โทริพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินลงมาอย่างช้าๆ

“แล้วทำไมตอนนี้... เธอยังไม่ฆ่าชั้นซะล่ะ”
“มันยังไม่ถึงเวลาค่ะ... เมื่อดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า ตัวตนของชั้นอีกคนหนึ่งจะออกมา เมื่อถึงเวลานั้น ชั้นจะเปลี่ยนไปนะคะ ทั้งสภาพร่างกาย และจิตใจ ถ้าหากชั้นทำร้ายเธอจิงๆ ฆ่าชั้นเลยนะคะ ชั้นไม่อยากทำร้ายใครอีกแล้ว” น้ำตาของโทริยังคงไหลออกมาจากดวงตาทั้งสอง
“อีกไม่กี่ชั่วโมงสินะ...” ลูน่าหันไปมองนาฬิกา “เวลาที่ดวงอาทิตย์จะลับฟ้าไป...”

----------------------------------------------

ย่างเข้าเวลาสายัณห์ ทั้งสองสาวนั่งรอเวลาอยู่ในห้องที่ผ่านไปอย่างเชื่องช้า แต่ไม่หยุดหย่อน... จนเมื่อดวงตะวันลาโลกไป เด็กสาวผมน้ำตาลก็เริ่มมีบางอย่างผิดปกติไป... โทริยืนขึ้น

นัยน์ตาที่เคยเป็นสีน้ำตาล.... ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด เส้นผมสีน้ำตาลของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงสดเช่นกัน เล็บของเธอก็ยาวขึ้น จนกลายเป็นกรงเล็บสีทับทิม

“สวัสดีค่ะ...” โทริสีแดงจ้องมองมายังลูน่า ด้วยสายตาอาฆาตแค้น...

To be continue….
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
http://members.thai.net/animeost/index.html
Tochikawa2
เด็กอนุบาลสานฝัน
เด็กอนุบาลสานฝัน
Tochikawa2


เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 1
Registration date : 05/08/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8   Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8 Icon_minitimeSun Aug 05, 2007 3:18 pm

เหอๆ...No comment...บ่มีคำบรรยายใดๆ >.<

(ป.ล.พึ่งมาช่วยสิงสู่ที่นี่ จากบอร์ดฟิคที่ soi13...)
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
 
Lunar Gate - สายพันธุ์มรณะ (รีไรท์) ตอนที่8
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ 
เธซเธ™เน‰เธฒ 1 เธˆเธฒเธ 1

Permissions in this forum:เธ„เธธเธ“เน„เธกเนˆเธชเธฒเธกเธฒเธฃเธ–เธžเธดเธกเธžเนŒเธ•เธญเธš
REDICULOUS X WKCreative :: บริเวณลานกิจกรรม :: FICTION Library-
เน„เธ›เธ—เธตเนˆ: