REDICULOUS X WKCreative
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.


ยินดีต้อนรับทุกท่านสู่ สมาคมไร้สาระ ที่ๆท่านควรระลึกไว้ว่าท่านจะไม่พบความมีสาระ ณ ที่นี่
 
เธšเน‰เธฒเธ™Portalliเธ„เน‰เธ™เธซเธฒLatest imagesเธชเธกเธฑเธ„เธฃเธชเธกเธฒเธŠเธดเธ(Register)เน€เธ‚เน‰เธฒเธชเธนเนˆเธฃเธฐเธšเธš(Log in)

 

 Rediculous Trip – ทัวร์ไร้สาระ

Go down 
เธœเธนเน‰เธ•เธฑเน‰เธ‡เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก
taedarknight
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
taedarknight


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 70
อายุ : 32
สังกัด : Dark night
อาชีพ : 1 ใน 12 ผู้คุมกฏแห่งความมืด
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Rediculous Trip – ทัวร์ไร้สาระ Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Rediculous Trip – ทัวร์ไร้สาระ   Rediculous Trip – ทัวร์ไร้สาระ Icon_minitimeMon Jun 04, 2007 8:47 pm

Rediculous Trip – ทัวร์ไร้สาระ

ในเมืองหลวงของประเทศไทย ที่ชื่อว่ากรุงเทพมหานคร อมรรัตนโกสินทร์ มหินทรายุธยา มหาดิลกภพ นพรัตนราชธานีบูรีรมย์ อุดมราชนิเวศน์มหาสถาน อมรพิมานอวตารสถิต สักกะทัตติยวิษณุกรรมประสิทธิ์
ได้มีการนัดพบปะกันของเหล่าคนที่ไม่รู้จักหน้าคร่าตากันมาก่อนเลย...

ตอนที่ 1 เริ่มออกเดินทาง

วันที่ 31 มีนาคม 2550 ประเทศไทย เวลา 7.40 น.

“ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ไปก่อนนะแม่เดี้ยวไปสายพอดี”

เด็กหนุ่มวิ่งออกจากบ้านด้วยความไวสูงแต่ทว่า

“ปัง! โอ๊ย!!”

เด็กหนุ่มวิ่งชนประตูเข้าอย่างจังก่อนที่จะเปิดประทูแล้ววิ่งเอามือกุมหัวต่อไป

“สวัสดีครับทุกคน ผมมีชื่อว่าเต้ วันนี้ผมจะต้องไปเที่ยว ที่ไหนไม่รู้กับเพื่อนกลุ่มนึงครับ แต่ผมก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าจะไปที่ไหนแต่ที่แน่ๆถ้าผมไปไม่ทันเวลารถออกผมคงต้องอดไปแน่ๆเลยครับ”

เด็กหนุ่มพูดแนะนำตัวขณะรอรถที่ป้ายรถเมย์ โดยไม่สนว่าคนด้านข้างจะว่าบ้าหรือไม่

“เฮ้ย!!! รอด้วยคร๊าบ ผมไปด้วย …. เฮ้อ มัวแต่พูด เกือบตกรถเมย์ซะแล้วสิเรา”

.................................

อีก 15 นาทีต่อมา

“เฮ้อรอดไปที่รถยังไม่ออก” เด็กหนุ่มเดินเข้าไปตรงบริเวณที่รถของกลุมเพื่อนของตนนั้นจองไว้

“เอ่อนั่นใครหน่ะ” ผู้ชายวัยประมาณ 20 สูงประมาณ 160กว่าๆ หน้าตาค่อนข้างดี ได้ทักเขาขึ้นมา

“เอ่อ ผม...เต้ครับ”
เด็กหนุ่มพูดอย่างหวาดระแวง เพราะยังกลัวคนแปลกหน้าที่ยืนอยู่ตรงหน้า

“ไม่ตัวกลัวหรอกน่า เรียกลุงว่าน่านนะ ถ้าเรียกพี่ได้จะดีมาก”

ชายหนุ่มคนนั้นแนะนำตัวก่อนที่จะชี้ไปที่รถ แล้วบอกว่า

“ไปรอที่รถเลย เค้ามากันแทบทุกคนแล้ว ไม่ต้องไปเถลไถล ที่ไหนนะเพราะรถจะออกใน 5 นาทีแล้ว”

“ครับ....ลุงน่าน”
เด็กหนุ่มรับคำของผู้ชายคนนั้นแล้วเดินไปที่รถแล้วได้ยินเสียงเด็กผู้ชาย 2 คนคุยกันอยู่ว่า

“เอ่อ วิว ได้สเปลของมาริสะหรือยังอ่ะ”ชายคนที่หน้าตาค่อนข้างดี คาดว่าน่าจะเป็นคนเริ่มงานได้ถามขึ้น

“ภาค8เราไม่ได้เล่นอะ”
เด็กชายใส่เสื้อลายหญิงสาวจากอนิเมคาดว่าจะเป็นโอตาคุพูดอย่างตัดบท

“หรอ....งั้นไม่เป็นไร”
เด็กผู้ชายคนแรกทำหน้าซึมก่อนที่จะหันมาเจอผมแล้วพูดว่า

“อ้าวมาใหม่นี่ชื่อไรหรอ”

“ชื่อเต้ครับ…แล้วคุณใช่เบียร์ กับวิวไหมครับ”

เด็กหนุ่มได้ลองถามดูโดยคิดว่าถ้าผิดจะเดินหนีทันที

“ใช่ครับผมวิว แล้วนี่เบียร์ ทำไมหรอ”

ชายหนุ่มคนนั้นถามมา ผมเลยตัดสินใจตอบเค้าไปว่า

“เอ่อพี่ม่วงครับ น้องม่วงไม่มาหรอครับ”

ชายคนนั้นหน้าถอดสีแล้วบอกว่า

“ช้านไม่ได้ม่วงเฟร้ย ส่วนแมวม่วงอยู่ข้างหลังตามชื่อมั้ง”

“ช้านก็ไม่ได้ม่วงเฟร้ย แล้วชั้นนั่งตรงกลางด้วยไม่ได้นั่งข้างหลัง”
เสียงเด็กผู้ชายค่อนข้างดี ตะโกนมาอย่างไว

“ฮายหรอ”
เด็กหนุ่มหันไปมองด้านที่เสียงดังออกมา

“ทำไมหรอเต้”
หลังจากเด้กหนุ่มเห็นฮายแล้วจึงมองซ้ายมองขวาหาคนที่กล้ามเยอะที่สุดในรถจึงพบว่านั่งอยู่ข้างๆกับฮายนั่นเอง

“ไม่มีอะไรหรอกฮาย ว่าแต่ข้างๆนั่นเคคุงป่ะ”
เด็กหนุ่มขี้นิ้วไปที่ชายเล่นกล้ามซึ่งดูเหมือนจะสั่งสับรางจนไม่ได้นอนมาทั้งคืน

“เฮ้ยรู้ได้ไงเนี่ยเต้เก่งนะเราหน่ะ”

เด็กหนุ่มมีท่าทีเขินเล็กน้อยที่ถูกชมก่อนที่จันำมือไปเกาหัวแล้วพูดว่า
“เดาเอาหน่ะเห็นว่ากล้ามเยอะที่สุดเลยลองเสี่ยงดูหน่ะ”

“หึหึ ก็ว่าบอกไม่มีกล้ามไม่มีกล้าม กล้ามเยอะสุดๆเลยนะเนี่ย”
ฮายบอกพูดกับเต้ก่อนที่จะหัวเราะกันยกใหญ่

“เอ่อนั่นเต้ใช่ไหม”
เด็กผู้ชายผิวขาวหน้าตาดีคนนึงได้เอ่ยถามออกมา

“คะ..ครับ”
เด็กหนุ่มพูดอย่างงงงวยก่อนที่จะเดาว่าคนนั้นเป็นใครได้เพราะประโยคที่เข้าพูดขึ้นมาว่า

“ทีนี้ไตรเกย์ก็อยู่ครบหน้ากันแล้วสินะ”

เด็กหนุ่มและฮายได้ตะโกนออกมาพร้อมกันว่า “ตรูไม่ใช่เกย์เฟร้ย”

“มุขนี้พอเดาได้เลยเนเน่ชัวสินะ”

“อิอิ ทายถูกแฮะ”

“เอ่อเนเน่ ที่นั่งผมตรงไหนหรอ”
เด็กหนุ่มถามชายผู้นั้นเพราะว่าตัวเองเกิดขี้เกียจยืนแล้ว

“เอ่อเต้หรอ ไปนั่งข้างหลังเกย์มาสเตอร์สิ”

“เกมส์อ่ะหรอ...แล้วคนไหนอ่ะเกมมี่”
เด็กหนุ่มพูดพร้อมเอามือขึ้นเกาหัว

“คนที่นั่งโม้อยู่ตรงนั้นหน่ะเกมส์คุง ถ้าลูปางน้องของเกมส์หล่ะก็นั่งอยู่กับไตร**ด้านหลังน่ะ”

“ครับ”
เต้เดินไปนั่งที่ที่นั่งของตนแล้วได้ยินคนข้างหน้าพูดกันว่า

“เนะ ได้ดูOPของ srw W ยัง”
เกมมี่เอ่ยถามเด็กชายที่อยู่ข้างๆ

“ดูแล้ว ก็ที่เกมส่งลิ้งมาทางห้องเอ็มไง”

“ไงเจเนะ เกมส์คุง”
เด็กหนุ่มโผล่หน้าออกไปทักชายทั้ง 2

“เอ่อเต้หรือเปล่าเนี่ย”
เจเนะลองสุ่มถามดู

“ครับ ว่าแต่มาถึงกันนานหรือยังครับเนี่ย”

“ก็มาถึงจนคุยจบไปแล้วหลายเรื่องหล่ะนะ”
เกมมี่ตอบมาอย่างร่าเริง

“งั้นผมไม่กวนแล้วนะครับ”
เด็กหนุ่มดันตัวกับมาพิงที่เบาะของตนแล้วหลับตาลง แต่ว่าเค้ายังไม่ทันได้หลับ ลุงน่านก้เปิดประตูเข้ามาแล้วบอกว่า

“เอาหล่ะถึงเวลารถออกแล้วไปกับเถอะทุกคน”

เด็กหนุ่มได้ยินสัญญาณออกเดินทางก็หลับลงไปในทันที

To be Continue
เอามาลงใหม่เพราะมีตอน 3 มาเพิ่ม Wink
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
taedarknight
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
taedarknight


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 70
อายุ : 32
สังกัด : Dark night
อาชีพ : 1 ใน 12 ผู้คุมกฏแห่งความมืด
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Rediculous Trip – ทัวร์ไร้สาระ Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Rediculous Trip – ทัวร์ไร้สาระ   Rediculous Trip – ทัวร์ไร้สาระ Icon_minitimeMon Jun 04, 2007 8:48 pm

ตอนที่ 2

“เอ้า ตื่นๆ ตื่นได้แล้วเฟร้ยเต้”
เด็กผู้ชายใส่แว่นที่นั่งข้างๆเค้าได้เขย่าตัวเค้าอย่างแรงพร้อมบอกว่า

“ถึงแล้วเฟร้ย”

“ถึงแล้วหรอ...คุณคือ...”

“อ๋อฉันลืมแนะนำตัวสินะ ฉันหมูป่าไง”
หมูป่าพูดพร้อมขยับแว่นตาของเขา

“ครับลงกันเถอะ”
เด็กหนุ่มมองไปทางเคนว่าตื่นหรือยังแต่ภาพที่เห็นตรงหน้าคือ ฮายกำลังพยายามปลุกเคนอยู่

“เค้ารักกันดีเนอะหมู”
เด็กชายพูดขึ้นพร้อมเอามือชี้ไปที่ 2 คนนั้น

“นั่นสิเนอะ”
หมูป่าพูดออกมาก่อนที่จะหัวเราะแล้วลงจากรถ

“เอาหล่ะหล่ะทุกคนลงกันมาหมดแล้วใช่ไหม”
ลุงน่านพูดขึ้นทันทีที่เห็นฮายกับเคนเดินเซลงมาจากรถ

“วันนี้หลังจากเข้าที่พักแล้วเราจะแบ่งออกเป็น 5 กลุ่มโดยจะมีกลุ่มเบญจเป็นหัวหน้ากลุ่ม”
ลุงน่านชูป้ายขึ้นในป้ายนั้นเขียนว่า

กลุ่ม 1 ไปกับวาวี่ดังนี้
นพ ลิง วอ นิว เมา

กลุ่ม 2 ไปกับ เกมมี่มีดังนี้
หมูป่า ลูจัง ปุ้ม ฟู ตะขบ

กลุ่ม 3 ไปกับ ลุงโฮได้แก่
วิว แอร์ เนะ ฮาย เต้

กลุ่ม 4 ไปกับ ฮาเมะคุงได้แก่
ดูกกี้ มิว เมะ วาย ลูคุง

กลุ่ม 5 ไปกับ ลุงน่านได้แก่
เนเน่ เบียร์ เฟอร์ เคน นานะ

“ส่วนเรื่องที่พักห้องละ 5 คนนั้น แจ้งให้ทราบหลังมารวมกันแล้ว”

หลังจากนั้นผมก็เอาของที่เตรียมมาไปวางไว้ที่ๆพักโดยยังไม่รู้ห้องของตนเองแล้วมายืมรวมกันเพื่อฟังคำอธิบายจากลุงน่าน

“เอ่อ จะปล่อยให้ไปเที่ยวกันอิสระนะจะไปน้ำตกหรือเล่นน้ำทะเลหรือจะเข้าไปซื้อของก็ได้นะไม่ห้ามแต่มาเจอกันตอน 6 โมงเย็น”
ลุงน่านอธิบายแผนการของการแยกเป็นกลุ่มครั้งนี้

“เอาหล่ะแยกย้ายกันได้แล้ว”
หลังจากได้ยินคำนั้นเด็กหนุ่มก็เดินไปหา 1 ใน 5 เบญจทียืนอยู่ด้านหน้าตามที่เห็นพวกฮายเดินไป

“ดีครับลุงโฮ แล้วฝากตัวด้วยครับ ทุกคน”
เด็กหนุ่มกล่าวฝากตัวกับทุกคน

“ไม่เป็นไรหรอกน่า ทำตัวตามสบายเถอะ”
ลุงโฮพูดอย่างเป็นมิตร

“แล้วพวกเราจะไปไหนหรอ”
ชายแปลกหน้าที่เต้ยังไม่รู้จักคนเดียวในกลุ่มพูดขึ้น

“แอร์คุงสินะ เราไปเดินเล่นแถวๆนี้กันไหม”

“ก็ดีนะ”
ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน

หลังจากตกลงเรื่องราวกันเรียบร้อยลุงโฮก็พาทุกคนเดินไปที่บริเวณน้ำตก
“เดินกันระวังนะ ทางมันลื่นเดี๋ยวตกลงไปจะลำบาก”
ลุงโฮพูดด้วยความเป็นห่วง

“ลุงดอครับ...เฮ้ย!!! ลุงโฮครับ ฮายจะตกแล้วคร๊าบ”
วิวตะโกนพร้อมจับมือฮายไว้แน่น
“พี่ม่วงอย่าปล่อยมือนะ”
ฮายตะโกนด้วยเสียงโหยหวน
“พูดงี้ปล่อยมือแม่ม อย่ามัวแต่ดูเดะมาช่วยกันมั่ง”
แล้วทุกคนก็มาช่วยพยายามดึงฮายขึ้นมา

“ซุ่มซ่ามจริงๆเลยแกให้ตายสิ”
วิวต่อว่าฮายด้วยความเป็นห่วง

“เป็นไรไหมเนี่ยฮาย”
เจเนะถาม

“ไม่เป็นไรครับ ไปกันต่อเถอะ”

“เล่นน้ำตกกันไหม”
ลุงโฮเอ่ยปากถามถึงทุกคนทันทีที่เห็นน้ำตก

“เล่น”
ทุกคนประสานเสียงกันด้วยความพร้อมเพรียง

ทุกคนได้เล่นน้ำด้วยความสนุกสนาน แต่ก็มีเหตุการหลายอย่างเกิดขึ้น
เช่นฮายจมน้ำแล้ววิวช่วยฝายปอด ลุงโฮดำน้ำแข่งกับแอร์แล้วขำหน้าของฝ่ายตรงข้ามจนตัดสินผลไม่ได้
ไหนจะเจเนะกระโดดถีบผมลงน้ำตอนขึ้นมาเอาของ แต่สิ่งที่ทุกคนได้มาเหมือนกันก็คือความสนุกสนานนั่นเอง

“ขึ้นกันเถอะ เดี๋ยวกลับไปสาย”
ลุงโฮบอกให้ทุกคนขึ้นจากน้ำด้วยความเป็นห่วง

“เอาหล่ะกลับกันเถอะ”
ทุกคนขึ้นจากน้ำมาแล้วเตรียมตัวเดินทางกลับแต่ทว่า

“ว่าแต่เรามาจากไหนหรอ”
ลุงโฮถาม

“ทางนี้มั้งครับ”
ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน โดยเจเนะชี้ไปทางซ้าย วิวกับฮายชี้ไปทางขวา แอร์คุงชี้ไปทางด้านหน้า ส่วนผมชี้ไปด้านหลัง

“แหมเล่นพูดพร้อมกันแต่ชี้ไม่ตรงอย่างนี้ปวดหัวนะเนี่ย”
ลุงโฮพูดก่อนที่จะเดินไปทางด้านหน้าแล้วบอกว่า
“น่าจะเป็นทางนี้มั้ง เพราะถ้าจำไม่ผิดตรงโน้นฮายมันจะเดินตกเขา”

แล้วลุงโฮก็พาทุกคนกลับมาทันเวลานัดที่กำหนดโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“เอาหล่ะกลับมาแล้วสินะทุกคน ส่วนเรื่องที่นอนคงไม่ใช่ห้องละ 5 แล้วนะ”
ห้อง 201 ได้แก่
ลิง นพ ดูก วอ เนเน่ วา

ห้อง 202 ได้แก่
ลุงโฮ แอร์ นานะ โอเมะ เคน ลูจัง

ห้อง 203 ได้แก่
เต้ ฮาย วิว ลุงน่าน เจเนะ หมูป่า

ห้อง 204 ได้แก่
ตะขบ เมา ฮาเมะ เกมมี่ เบียร์

ห้อง 205 ได้แก่
ปุ้ม นิว มิว ฟู วาย ลูคุง เฟอร์

“เอาของไปเก็บที่ห้องของตนแล้วจะปล่อยวางจนกว่าอาหารจะเสร็จหรือ 1ทุ่มนั่นเอง”

To be Continue
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
taedarknight
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
taedarknight


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 70
อายุ : 32
สังกัด : Dark night
อาชีพ : 1 ใน 12 ผู้คุมกฏแห่งความมืด
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Rediculous Trip – ทัวร์ไร้สาระ Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Rediculous Trip – ทัวร์ไร้สาระ   Rediculous Trip – ทัวร์ไร้สาระ Icon_minitimeMon Jun 04, 2007 8:49 pm

ตอนที่ 3 วันแรกตอนกลางคืน (ครึ่งแรก)

“ที่พักไรฟร่ะเนี่ยห้องละ 6 คน”
หมูป่าพูดพร้อมเอามือทุบกำแพง

“เอาน่าเค้าคงขี้เกียจให้นอนหลายห้องมั้ง”
ลุงน่านให้กำลังใจหมูป่า

“งั้นเราขี้เกียจจ่ายเงินบ้างได้ไหมลุง”
ฮายยกมือขึ้นแล้วพูดอย่างตั้งใจ

“จะบ้าหรอ ไม่จ่ายได้โดนจับทั้งทั้งบอดเดะ”
เจเนะบอกอย่างหัวเสีย

“แต่ว่าน่าจะให้นอนห้องละ 2 คนเนอะ”
วิวเสนอความคิดเห็น

“อ้าวพี่ม่วงจะไปนอนกับน้องม่วง 2 คนหรอ”
เต้พูดแขวะกัดทั้ง 2

“ไอ้เต้ แก....”
วิวกับฮายพูดพร้อมกัน

“เอาน่า เอาน่า ไปกินข้าวกันได้แล้ว ใครไม่กินก็รออยู่ในห้อง”
ลุงน่านพูดพร้อมเปิดประตูแล้วเดินนำออกไปที่โรงอาหาร

“มาช้านะเนี่ยกลุ่มลุงน่านอ่ะ”
ชายที่ดูท่าทางหยิ่งทะนงและทะเยอทะยานพูดขึ้น

“โทษทีเว้ยดูก พอดีตกลงกันไม่ลงตัวน่ะ”
ลุงน่านพูดก่อนที่จะเดินเข้าไปนั่งข้างๆเบญจทั้ง 4 ที่มานั่งก่อนแล้ว

“กว่าจะมานะพี่”
เสียงของสาวน้อยคนนึงดังขึ้นมา

“โทษทีโทษที”
เจเนะกล่าวขอโทษก่อนที่จะลงไปนั่งข้างๆสาวน้อยคนนั้น

แล้วผมก็นั่งกินข้าวตรงที่ใกล้กับทางเดินมาห้องอาหารที่สุดทำไมน่ะหรอเพราะผมขี้เกียจเดินหาที่นั่งไงกับข้าววันนี้ดูจากที่เห็นแล้วน่าจะเป็นหมูกระทะซึ่งทุกคนก็กินกันอย่างสนุกสนาน

“เฮ้ย หมูป่า ตับของผม”
แต่ถึงผมจะพูดไปแต่ก็ไม่ทันอยู่ดีตับที่ผมย่างเข้าปากหมูไปซะแล้ว

“นี่สินะสามเหลี่ยมเบอมิวด้าของจริง”
เนเน่พูดขึ้นมาตอนหยิบหมูที่ผมอื่นย่างไว้เข้าปาก

“ไม่มีใครไปแย่งของกระทะนั้นมั่งหรอ”
ผมพูดพร้อมชี้ไปที่กระทะที่ไตรอยู่

“ไปแย่งโต๊ะนั้นกินก็ตายเดะ”
ลิงพูดก่อนที่จะหยิบเนื้อชิ้นใหญ่เข้าปาก

“ตรงนั้นหน่ะนินทากันเบาๆไม่เป็นหรือไง”
เด็กผู้หญิงค่อนข้างโหดพอสมควรอายุประมาณ 17 ปีตะโกนออกมา

“ลูกอย่าดุนักสิ”
ชายค่อนข้างมีอายุคนนึงพูดขึ้นมา

“โธ่ ป๊ะป๋า อ่ะเค้าล้อหนูนิเดี้ยวให้แม่ๆเก็บเลย”
หญิงโหดพูดขู่ชายสูงอายุคนนั้น

“กินกันเถอะอย่าสนใจเลย พ่อลูกทะเลาะกัน”
หมูป่าบอก

หลังจากนั้นทุกคนก็ได้บรรจงกินกันไปเรื่อยๆใช้เวลาไปทั้งหมดร่วม 2 ชั่วโมง บางคนย่างเยอะกินน้อยบางคนไม่ได้ย่างเลยแต่กินจนอิ่มก็มี

“เอาหล่ะไคลแม็กของคืนนี้แล้วสินะ”
บรรดาเบญจพูดพร้อมกัน

“ทำไรหรอครับ”
ผมถามด้วยความสงสัย

“เราจะเดินเล่นแถวนี้น่ะเต้แต่ ที่ละ 2 คนนะ หึหึ”
ลุงน่านพยายามทำเสียงให้ดูน่ากลัวแต่กลับกันมันดูตลกมากกว่า

“อั่ก”
ผมแทบกลั้นหัวเระไว้ไม่ไหว

“เงียบเถอะเอาหล่ะไป ที่สวนด้านหลังกันดีกว่า”
ลุงน่านพาเดินไปที่สวนด้านหลัง

“นี่มันสวนแน่เหรอลุง”
เสียงเด็กผู้หญิงท่าทางนางสาวไทย(รักเด็ก)คนหนึ่งพูดขึ้นมา

“ไม่ใช่สวนหรอกลุงพูดผิดป่าต่างหาก”
ลุงน่านพูดพร้อมยื่นตะเกียบจำนวน 30 อันออกมาก่อนที่จะพูดว่า
“ตะเกียบนี้จะมีเลข 1-15อยู่จะแบ่งเป็น 15 คู่ แล้วเลขบนตะเกียบเป็นหมายเลขของคนที่จะต้องเดินไปเริ่มจาก 1 2 3 เข้าใจนะ”

“เอาหล่ะเริ่มหยิบได้”

“เอาหล่ะไหนยืนเป็นคู่ตามเลขสิลุงก็จะเข้าคู่ด้วยหล่ะนะ”
ลุงน่านพูดพร้อมหยิบตะเกียบอันที่เหลืออยุ่มาดูแล้วเดือนไปเข้าที่

“ได้ตามนี้สินะ”
วิว - เบียร์
เนเน่ - นิว
ฮาย - ฟู
มิว - หมูป่า
เจเนะ - เฟอร์
ดูก - ลูคุง
ลิง - ปุ้ม
นพ - วาย
ฮาเมะ - ตะขบ
เมา - เกมมี่
วอ-เมะ
วา-โฮ
แอร์ - นานะ
เคน - ลูจัง
เต้ – ลุงน่าน

“เราอยู่คู่สุดท้ายสินะลุงน่านคิด”

“ขออันเชิญคู่แรก วิว เบียร์”
ลุงน่านตะโกน

To be Continue

มันกลับมาแล้วหลังจากดองข้ามปี แต่เนื้อเรื่องยังคงเป็นเช่นเดิม
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
taedarknight
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
taedarknight


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 70
อายุ : 32
สังกัด : Dark night
อาชีพ : 1 ใน 12 ผู้คุมกฏแห่งความมืด
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Rediculous Trip – ทัวร์ไร้สาระ Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Rediculous Trip – ทัวร์ไร้สาระ   Rediculous Trip – ทัวร์ไร้สาระ Icon_minitimeMon Jun 04, 2007 10:00 pm

ตอนที่ 4 วันแรกตอนกลางคืน (ครึ่งหลัง)

“ไปกันเถอะพี่วิว”
เบียร์เดินจับมือกับพี่วิวหายไปในความมืดมิด

หลังจากนั้น 1 นาทีลุงน่านก็ได้ขานชื่อเรียกคู่ต่อไป
“เนเน่ นิว ออกมาได้แล้ว”

ผมซึ่งนั่งดูอยู่ตรงที่นั่งด้านหลัง ได้แต่ยืนมองคนอื่นผ่านไปคนแล้วคนเล่าจนกระทั่ง...

“เฮ้ยเต้ ข้าไปก่อนนะ”
เคนซึ่งนั่งอยู่ใกล้ๆ กับผมเดินไปหาลูจังแล้วเดินหายไปในความมืดมิด

“เต้ มาเถอะ ถึงตาเราแล้ว”
ลุงน่านซึ่งยืนอยู่ตรงทางเข้าเรียกผมให้เข้าไปหา

“ครับ ในนั้นมีอะไรหรือปล่าวอ่ะลุง”
ผมถามด้วยอาการณ์ไม่สู้ดีอย่างที่ควร เนื่องจากว่าผมเป็นคนค่อนข้างจะกลัวผี แต่คำตอบของลุงน่านนั้นออกมาว่า

“ไม่มีอะไรหรอก เต้......”
ลุงน่านพูดด้วยสายตาน่ากลัว ราวกับ เคย์อิจิ ในเรื่องฮิกุราชิ

ผมกับลุงน่านเดินเข้าไปในความมืดมิดนั้นด้วยความหวาดกลัวแล้วไม่รู้ว่าข้างหน้านั้นจะมีอะไร...

“กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!”
ผมเดินไปได้สักพักก็ได้ยินเสียงผู้ชายกรี๊ด!!!เสียงหลง ในใจผมตอนนั้นกลัวมากเพราะเสียงที่ได้ยินน่าจะเป็น เคน กับลูจัง ที่เข้ามาก่อนผมนั่นเอง

ผมซึ่งกลัวมากได้เอ่ยถามลุงน่านว่า
“ลุงน่าน แล้ว สอง คนนั้น จะไม่เป็นอะไรหรอครับ”

“ไม่รู้สิไว้เราไปถึงก็รู้เอง”
ลุงน่านตอบด้วยความเย็นชา

เดินไปได้สักพักผมเห็นสิ่งที่ไม่น่าเห็น ผู้ตรงบริเวณเชิงผา ผมจึงได้สะกิดถามลุงน่านอีกครั้งว่า...
“ลุงน่านครับคนนั้นใช่คนที่แต่งตัวเพื่อหลอกเราหรือเปล่าครับ”

ลุงน่านหันไปมองด้วยความตกใจ ก่อนที่จะหันซ้ายหันขวาแล้วพูดว่า
“ลุงจำได้ว่าลุงไม่ได้บอกให้ใครมาแต่งตัวหลอกนะ กะว่าจะให้เดินเล่นกันเฉยๆ”

หลังจากลุงน่านพูดจบ ผมกับลุงน่านก็มองหน้ากันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะวิ่งหนีกันไปโดยไม่ได้มองข้างหลังเลย...

“ลุงน่านครับ...หนีมาขนาดนี้...คงรอด...แล้ว...สินะ...ครับ…”
ผมพูดไปหอบไปด้วยความเหนื่อยที่ วิ่งหนีมาโดยไม่คิดชีวิต

“ก็นน่าจะรอดแล้วนะ”
ลุงน่านพูดกับผมด้วยความเหนื่อยพอกัน

“รอ...ด้วย....”
มีเสียงโหยหวยเสียงหนึ่งลอยมาจากด้านหลังของผมกับลุงน่าน พอผมหันกลับไปสิ่งที่เห็นก็คือ ชายคนนึง ซึ่งตัวของเขาส่งกลิ่นเหม็นออกมา แต่ยังไม่ทันได้มองอะไร ผมกับลุงน่านก็วิ่งหนีไปจนถึงทางออกซะแล้ว

“ช่วยด้วย!!”
ผมวิ่งหน้าตั้งมาจนถึงทางออกแล้วตะโกนออกมาด้วยความกลัว

“เต้ แก...ก็เจอหรอ ผู้ชายหน้าตาน่ากลัวในบ่อโคลนใช่ป่ะ”
เคนพูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างหวาดกลัว

“ในบ่อโคลนหรอของฉันเจอที่เชิงเขา แล้วพอวิ่งหนีมันก็มาพูกว่ารอ...ด้วย....อยู่ข้างหลัง แล้วฉันกับลุงน่านวิ่งหนีแทบตายเลย”
ผมพูดถึงเรื่องผีที่ตัวเองเจอก่อนที่จะมองไปตรงทางออกแล้วผมจึงเห็น....

“นั่นไง! ไอ้ผีตัวนี้แหละ”
ผมลุงน่านและพวกเคนตะโกนออกมาพร้อมกันก่อนที่จะมีเสียงหนึ่งพูดขึ้นมาว่า

“นั่นมันฮายไม่ใช่หรอ?...”
ออยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งและเงียบทำเอพวกผมอึ้งและหันกลับไปมองไอสิ่งที่ผมเรียกว่าผีอีกที

“ก็ว่านึกว่าหายไปที่ไหน”
ออยพูดพร้อมเดินไปหาฮาย

“ทะ..ทะ..โทษที พอดีเดินสะดุดก้อนหินตกบ่อโคลนเข้าอ่ะ พอรู้สึกตัวก็เห็นเคนกับลูคุงเดินผ่านมาพอจะเข้าไปทัก ทั้ง สอง คนก็กรี๊ดกันเสียงหลง แล้วก็วิ่งเตะฉันแล้วก็หนีไป”
ฮายพูดจบประโยคนี้แล้วหันหน้าไปมองเคนกับลูจังในทันใด

“เอ่อ...ฮายฉันไม่ได้เตะฮายนะ...”
ลูจังพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย

“โกหก”
ฮายพูดออกมาด้วยหน้าตาอันหน้ากลัว (คิดไม่ออกก็คิดถึงหน้าเรนะ ในฮิกุราชิตอนด่าพระเอกอ่ะ)
“แล้วพอฉันเดินไปตรงเชิงเขาก็เห็นเต้กับลุงน่านเดินมาพอจะเข้าไปทักก็ดันวิ่งหนีกันซะงั้น พอวิ่งไปถึงก็ดันหนีกันอีก จนต้องตามมาถึงทางออกเนี่ย”

“ก็ใครจะไปรู้หล่ะว่าเป็นฮาย เล่นโผล่มาอย่างกับผีอย่างนั้นใครไม่กลัวก็บ้าแล้ว”
ผมพูดแก้ตัวอย่างฉับพลัน

“เอาหล่ะวันนี้ก็เหนื่อยกันมามากแล้ว ไปอาบน้ำแล้วเข้านอนกันดีกว่า”
ลุงน่านพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกันไม่เกิดอะไรขึ้น

“ลุงน่านก็วิ่งหนีมาด้วยไม่ใช่หรือไง”
เต้ตะโกนขึ้นทันทีที่ลุงน่านพูดออกมาอย่างมั่นใจ

หลังจากผมพูดจบทุกคนก็หัวเราะกันยกใหญ่ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปที่ห้อง (แต่ฮายต้องไปอาบน้ำล้างโคลนก่อน)
….
หลังจากฮายกลับเข้ามาที่ห้องลุงน่านก็ได้ปิดไฟลงทันที
“หลับฝันดีนะครับทุกๆคน”
นี่คือคำพูดสุดท้ายในวันที่แสนสนุกวันนี้ วันพรุ่งนี้จะมีอะไรรอผมอยู่นะ แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว.....

To be Continue


ในที่สุดก็จบวันแรกได้สักที แล้วอีก 2 วัน 1 คืนที่เหลือจะเป็นยังไง จะได้กลับบ้านหรือว่าได้ค้างที่นี่อีกเป็นเดือน คงอยู่ที่ความขี้เกียจของผมแล้วสินะ


หลังจากผ่านพ้นช่วงโรคเดือน 5 มาได้ก็มานั่งเคลียฟิคเก่าๆ
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
 
Rediculous Trip – ทัวร์ไร้สาระ
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ 
เธซเธ™เน‰เธฒ 1 เธˆเธฒเธ 1

Permissions in this forum:เธ„เธธเธ“เน„เธกเนˆเธชเธฒเธกเธฒเธฃเธ–เธžเธดเธกเธžเนŒเธ•เธญเธš
REDICULOUS X WKCreative :: บริเวณลานกิจกรรม :: FICTION Library-
เน„เธ›เธ—เธตเนˆ: