เนื่องด้วย.... ถูกครอบงำมา... โปรเจ็กต์นี้จึงถือกำเนิดขึ้น...
แม้นว่าภาษาอังกฤษข้าจะไม่แข็งแรง แต่ก็จะกระแดะแปลต่อไป -*-
เอาน่า... ฝึกภาษา -*- ไม่มีใครเก่งตั้งแต่ครั้งแรกหรอก ต่อไปงานคงดีขึ้นน่ะนะ
ต้นฉบับแบบแปลอังกฤษจากเว็บ >
http://www.baka-tsuki.netหมายเหตุ : ผู้แปลไม่เคยอ่านคอมมิคของเรื่องนี้... ดังนั้น ชื่อ หรือ นิสัย ไม่ตรงกับคอมมิค หรือต้นฉบับมันก็ขออภัยด้วย -*-
GOTH
GOTH เป็นนิยายแนวจิตวิทยา,สยองขวัญ ซึ่งเขียนโดย Otsuichi ซึ่งประกอบด้วย 6 ตอนสั้นๆ โดยจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นรอบๆตัวเอกและเพื่อนสาวร่วมชั้นเรียนที่ชื่อ โมริโนะ โยรุ
====================
GOTH 暗黒系
(1/4)
ราวๆยี่สิบวันหลังจากที่ปิดเทอมฤดูร้อนสิ้นสุดลง ในวันที่ต้องไปเรียนตามปกติ ผมได้พูดคุยกับโมริโนะเป็นครั้งแรก แม้จะเพียงครู่เดียวก็ตาม
ก่อนที่โฮมรูมคาบเช้าจะเริ่ม เธอมาถึงโรงเรียน... เดินผ่านกลุ่มเพื่อนร่วมชั้นที่พูดคุยกันเสียงดัง เธอทำในสิ่งที่ผมไม่คิดว่าเธอจะทำ... นั่นคือเดินตรงเข้ามายังโต๊ะเรียนที่ผมนั่งอยู่เป็นประจำ
แม้ว่าเรานั้นจะไม่เคยแม้แต่ทักทายกันมาก่อน แต่ในขณะนี้เธอกลับยืนอยู่ตรงหน้าผม หญิงสาวล้วงหยิบสมุดเล่มหนึ่งออกมาจากกระเป๋าหนังสือของเธอแล้ววางมันลงบนโต๊ะของผม... เป็นสมุดที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
สมุดเล่มนั้นมีขนาดประมาณหนึ่งฝ่ามือ ตัวปกดูเหมือนว่าจะทำจากหนังเทียมสีน้ำตาล ซึ่งมันก็เป็นเพียงสมุดธรรมดาๆที่สามารถหาได้ตามร้านขายเครื่องเขียนทั่วไป
"ฉันเก็บได้" เธอเปิดปากในที่สุด
"เหรอ... แต่มันไม่ใช่ของฉันหรอกนะ"
"ใช่... ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ"
การหยิบยื่นสมุดเล่มนี้ให้กับผม... เธอคงมีเหตุผลอะไรสักอย่างจึงทำเช่นนั้น
ผมหยิบสมุดเล่มนั้นขึ้นมา ปกของมันนั้นให้สัมผัสที่แสนนุ่มนวล นิ้วมือของผมพลิกเปิดหน้ากระดาษแบบผ่านๆอย่างรวดเร็ว... ครึ่งแรกของสมุดเล่มนั้นเต็มไปด้วยตัวอักษรตัวเล็กๆที่เขียนอย่างบรรจง ส่วนอีกครึ่งเล่มที่เหลือนั้นว่างเปล่า ไร้ซึ่งตัวอักษรใดๆ
"ลองอ่านดูตั้งแต่แรกสิ!"
เธอพูดสั่ง แม้จะยังไม่รู้ว่าใครคือเจ้าของสมุดเล่มนี้ แต่ผมก็ค่อยๆกวาดสายตาผ่านตัวอักษรเหล่านั้นอย่างช้าๆ อ่านทุกบรรทัดที่มีการลงบันทึกไว้แบบบรรทัดต่อบรรทัด
10 พฤษภาคม
ที่หน้าสถานี ฉันได้พบกับผู้หญิงที่ชื่อ คุซุดะ มิทสึเอะ
อายุ 16 ปี
ฉันเริ่มพูดคุยกับเธอ หลังจากนั้นไม่นานนัก ฉันก็พาเธอมาที่รถของฉัน
และแน่นอน ฉันพาเธอไปยังภูเขา T
เธอจ้องมองไปยังภายนอกตลอดเวลาที่นั่งอยู่ในรถ นานๆทีก็พูดเรื่องบทความในหนังสือพิมพ์ที่แม่เธอสนใจบ้าง
ฉันหยุดรถที่บริเวณใกล้ยอดเขาของภูเขา T
เมื่อฉันนำกระเป๋าที่ใส่มีด ตะปู และพวกสิ่งของอื่นๆที่ซ่อนไว้ในโพรงลำต้นของต้นไม้ออกมา เธอหัวเราะร่าและถามฉันว่ามันคืออะไร
............
ข้อความยังคงมีต่อไปอีก
ผมจำชื่อ 'คุซุดะ มิทสึเอะ' ได้
......สามเดือนก่อน ครอบครัวครอบครัวหนึ่งได้เดินทางไปท่องเที่ยวที่ภูเขา T ครอบครัวนั้นประกอบด้วยเด็กชายคนหนึ่งกับพ่อแม่ของเขา มันเป็นช่วงวันหยุดยาวที่ชายผู้เป็นพ่อนั้นรอคอยมานาน เขาหลับทันทีที่มาถึงที่ภูเขานั้น... ตัวลูกชายนั้นดูจะพยายามปลุกพ่อของเขาขึ้นมาเพราะต้องการเพื่อนมาเล่นด้วย... แต่ก็ไม่เป็นผล
และบ่ายวันนั้นเองที่เด็กชายได้เดินเข้าป่าไปคนเดียว
แม่นั้นสังเกตเห็นว่าลูกชายได้หายตัวไป ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงร้องดังมาจากในป่าลึก
สามีภรรยาทั้งสองได้ออกค้นหาตัวลูกชายในป่า ทั้งสองพบตัวเด็กชายในขณะที่เขากำลังจ้องมองบางสิ่งที่อยู่เหนือหัวไปเล็กน้อย ด้วยท่าทางแน่นิ่งไม่ขยับไหวติง
เมื่อมองตามสายตาของลูกชายไป คู่สามีภรรยาทั้งสองพลันสังเกตเห็นรอยเปื้อนสีดำคล้ำบนลำต้นของต้นไม้ใหญ่ ทั้งสามมองเห็นบางสิ่งถูกตอกตรึงไว้กับต้นไม้ด้วยตะปู เมื่อมองไปรอบๆก็พลันเห็นว่าต้นไม้ทั้งหมดรอบๆตัวพวกเขานั้น ก็มีบางสิ่งที่ถูกตอกยึดไว้ด้วยตะปูเช่นกัน
'สิ่ง'เหล่านั้นล้วนเป็นของคุซุดะ มิทสึเอะ... ใครบางคนหั่นชำแหละศพของเธอ ในป่าลึกนี่... ลูกตา ลิ้น ใบหู หัวแม่มือ ตับ... ทั้งหมดนี้ล้วนถูกตะปูตอกตรึงยึดติดไว้กับล้ำต้นของต้นไม้ใหญ่
และบนต้นไม้ต้นหนึ่ง... เมื่อมองไล่ลงมาจากส่วนยอดของลำต้น... หัวแม่เท้าซ้าย ริมฝีปากบน จมูก และหน้าท้อง ทั้งหมดถูกตรึงติดแน่น ต้นไม้ต้นอื่นๆก็เช่นกัน ถูกตรึงติดด้วยเศษซากแห่งความตายของหญิงสาวประดับประดาไว้ ราวกับเป็นการตกแต่งของต้นคริสมาสต์
เรื่องราวที่เกิดขึ้นนั้นนำพาผู้คนทั้งประเทศหวาดผวาอย่างรวดเร็ว
ภายในสมุดบันทึกที่โมริโนะนำมานั้น... คุซุดะ มิทสึเอะถูกฆ่าตายยังไง ชิ้นส่วนใดบ้างที่ถูกตอกตรึงยึดติดกับต้นไม้ ตะปูที่ใช้นั้นเป็นตะปูชนิดใด... หน้ากระดาษแต่ละหน้าที่ไร้ซึ่งการตกแต่งใดๆ... แต่อัดแน่นไปด้วยข้อมูลรายละเอียดมากมาย
ตัวผมเองนั้นก็รู้ข้อมูลค่อนข้างมากเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทั้งจากโทรทัศน์ นิตยสาร และอินเตอร์เน็ต แต่สมุดเล่มนี้... เพียงแค่สมุดเล่มเล็กๆกลับมีข้อมูลที่ละเอียดยิบถี่ถ้วนยิ่งกว่าที่สื่อต่างๆได้นำเสนอเสียอีก
"บางทีนะ... ฉันว่า... คนที่ฆ่าหล่อนทำสมุดเล่มนี้ตก"
คุซุดะ มิทสึเอะนั้น จัดได้ว่าเป็นนักเรียนมัธยมปลายที่เข้าใกล้กับคำว่าสมบูรณ์แบบ เธอถูกพบครั้งสุดท้ายโดยเพื่อนของเธอที่แยกทางกันที่ตึกหน้าสถานี ก่อนที่คุซุดะ มิทสึเอะจะกลายเป็นเหยื่อนรายแรกในการฆาตกรรมที่แปลกประหลาด ซึ่งเป็นเหตุให้ญี่ปุ่นต้องตกอยู่ในความวุ่นวาย
อีกทั้งยังมีเหตุการณ์ที่มีวิธีการลงมือคล้ายคลึงกันเกิดขึ้นอีก ซึ่งคาดว่าอาจจะเป็นการฆาตกรรมต่อเนื่อง
"แล้วก็มีอะไรบางอย่างบันทึกไว้เกี่ยวกับเหยื่อรายที่สองด้วยเหมือนกัน"
21 มิถุนายน
ฉันได้คุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง ในมือของเธอนั้นเต็มไปด้วยถุงใส่ข้าวของที่ไปซื้อมา... เธอกำลังรอรถเมล์อยู่
เธอเรียกตัวเองว่า นาคานิชิ คาสึมิ
ฉันขอไปส่งเธอที่บ้าน
แต่ฉันพาเธอไปยังภูเขา H ... ไม่ใช่ที่บ้านของเธอ... นั่นจึงทำให้เธอเริ่มส่งเสียงร้องจากที่นั่งผู้โดยสารในรถที่ฉันกำลังขับ
ฉันจึงหยุดรถชั่วคราวแล้วทุบหัวเธอแรงๆสักครั้งด้วยค้อน... นั่นทำให้เธอเงียบเสียงลง
ฉันนำตัวเธอไปที่เพิงเก่าๆหลังหนึ่งบนภูเขา H
............
ชื่อของนาคานิชิ คาสึมิ... นักเรียนอาชีวะคนหนึ่ง กลับกลายเป็นที่รู้จักในวงกว้างเนื่องด้วยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อหนึ่งเดือนก่อน และด้วยข่าวลือต่างๆนานาที่ปรากฏตามหน้าหนังสือพิมพ์ ก็ได้ทำให้ผมทราบเรื่องการพบศพของเหยื่อรายที่สองนี้ในขณะที่กำลังกลับจากโรงเรียน
เธออยู่ภายในเพิงบนภูเขา H ที่ไม่ทราบว่าใครเป็นเจ้าของสิ่งปลูกสร้างที่ดูเก่าแก่พอสมควรหลังนั้น หลังคารั่วซึม ภายในกระท่อมเต็มไปด้วยราและคราบสกปรก และเพิ่งเก่าๆนั้นกว้างเพียงสามตารางเมตรเท่านั้น
ชายชราที่อาศัยอยู่บริเวณตีนเขาได้ขึ้นภูเขา H มาเพื่อเก็บสมุนไพรในช่วงเช้าตรู่ เขาพบว่าประตูเพิงนั้นถูกเปิดทิ้งไว้... ด้วยความประหลาดใจ ชายแก่ค่อยๆย่ำเท้าเข้าไปใกล้ๆ... ในขณะนั้นเองที่กลิ่นเหม็นร้ายกาจได้โชยมาเตะจมูกของเขาเข้า
ชายชรามองสำรวจภายในตัวเพิงผ่านทางประตูที่เปิดอยู่ สิ่งที่ชายชราได้เห็นนั้น.... เขาคงไม่อาจเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่
ที่พื้นนั้น ร่างของนาคานิชิ คาสึมิถูกจัดการให้มีสภาพคล้ายกับเหยื่อรายแรก แต่ละส่วนของร่างกายขาดออกจากกัน และกระจายออก ราวๆสิบเซนติเมตรเหนือพื้น... และด้วยแบบแผนเช่นนี้ ร่างของเธอก็กลับกลายเป็นเพียงก้อนเนื้อเล็กๆร้อยก้อนที่เกลื่อนกลาดอยู่บนพื้น
ในสมุดเล่มนี้... กรรมวิธีในการสร้างผลงานถูกบรรยายไว้อย่างละเอียดถี่ถ้วน
ซึ่งทั้งสองคดีนี้ยังไม่สามารถระบุตัวคนร้ายได้ ฆาตกรที่ฆ่าหญิงสาวทั้งสองยังไม่ถูกจับกุม
สื่อต่างๆก็ยังคงมีการประโคมข่าวเกี่ยวกับสองคดีนี้ว่าเป็นคดีฆาตกรรมพิสดารต่อเนื่อง
"ฉันชอบดูข่าวเกี่ยวกับคดีพวกนี้นะ"
"ทำไมถึงชอบล่ะ?"
"เพราะมันผิดปกติไง"
โมริโนะตอบอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก
ผมรู้ดีว่าเธออยากจะพูดอะไร เพราะที่ผมติดตามข่าวเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้อย่างต่อเนื่องก็ด้วยเหตุผลเดียวกันกับเธอ
ผู้คนถูกฆ่าแล้วถูกหั่นเป็นชิ้นๆ โดยผู้ที่ลงมือนั้น... น่าจะยังมีชีวิตอยู่
ผมกับโมริโนะมีความสนใจเป็นพิเศษเกี่ยวกับเรื่องราวที่น่าสะอิดสะเอียนพวกนี้ เราพยายามสืบหาเรื่องราวที่คุณจะพยายามอยู่ให้ห่างจากมันมากที่สุดเมื่อคุณรับรู้เรื่องพวกนั้น
ผมไม่พูดถึงคุณลักษณะที่แปลกๆนี้ในทันทีทันใด... แต่ถึงจะไม่ได้พูดออกไป เราทั้งคู่ก็รู้อยู่แก่ใจ
บางที... คนปกติทั่วไปคงจะทำสีหน้าปั้นยากยากเวลาพูดเรื่องพวกนี้ มันก็เหมือนๆกับเวลาที่เวลาคนเราพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องของอุปกรณ์ทรมาน หรือวิธีการฆ่าแบบแปลกๆนั้นจะต้องพูดด้วยเสียงที่เบาเป็นพิเศษนั่นแหละ
โมริโนะละสายตา เงยหน้าขึ้นจากสมุดเล่มเล็กนั่นแล้วเหม่อมองไปที่นอกหน้าต่าง เธอคงกำลังจินตนาการภาพชิ้นส่วนต่างๆของนาคานิชิ คาสึมิกระจัดกระจายอยู่เกลื่อนพื้นก็เป็นได้
"สมุดเล่มนี้น่ะ... เธอเจอมันที่ไหนเหรอ?"
เมื่อผมเอ่ยถาม เธอจึงเริ่มเปิดปากอธิบาย
มันเป็นช่วงเย็นของเมื่อวานนี้ โมริโนะนั้นได้ไปที่ร้านกาแฟร้านโปรด เจ้าของร้านนั้นไม่ค่อยชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องของลูกค้ามากนัก อีกทั้งบรรยากาศของร้านยังค่อนข้างสลัวๆและสงบเงียบ... เธอว่างั้นนะ
เด็กสาวดื่มกาแฟที่เจ้าของร้านยกมาเสิร์ฟให้พร้อมๆกับอ่านหนังสือ 'Cruel Tales of the World' ไปพลาง
ทันใดนั้นเอง แว่วสายฝนพรำ เมื่อมองไปข้างนอกก็เห็นว่าเป็นช่วงเวลาเย็นที่สายฝนโปรยปรายลงมาอย่างหนัก
โมริโนะมองไปยังลูกค้าที่ยืนขึ้นแล้วทำท่าว่าจะเดินออกจากร้าน แต่ก็กลับนั่งลงที่เก่า ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรอให้ฝนหยุดตกเสียก่อน
ในขณะนี้ ในร้านมีลูกค้าทั้งหมดห้าคน ไม่รวมโมริโนะ
โมริโนะลุกจากที่นั่งของเธอเพื่อที่จะไปห้องน้ำ... ระหว่างทาง เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเหยียบอะไรบางอย่างอยู่ เมื่อมองลงไปก็เห็นสมุดเล่มหนึ่งที่คงมีใครทำตกไว้อยู่บนพื้นไม้สีดำ เธอหยิบมันขึ้นมาแล้วสอดเจ้าสมุดเล่มนั้นใส่ไว้ในกระเป๋า... เห็นได้ชัดว่าเด็กสาวไม่คิดที่จะนำไปแจ้งเจ้าของร้าน
เมื่อกลับออกมาจากห้องน้ำ... ลูกค้าในร้านกำลังมองดูทัศนียภาพภายนอกที่ถูกปกคลุมด้วยสายฝนที่โปรยปราย... จำนวนของลูกค้าในร้านยังคงเท่าเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง
เด็กสาวสามารถบอกได้เลยว่าฝนตกหนักขนาดไหนโดยการสังเกตจากเสื้อผ้าที่เจ้าของร้านสวมใส่อยู่ เพียงแค่ครู่เดียวที่เขาออกไปทำธุระข้างนอกร้าน นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คุณเจ้าของร้านเปียกโชกไปทั้งตัว
โมริโนะลืมเรื่องสมุดเสียสนิท เธอก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือในมือต่อไป
เมื่อสายฝนหยุดโปรยปราย ก็กลับเป็นอีกครั้งที่ดวงตะวันส่องแสงจ้า
ลูกค้าทั้งหลายต่างลุกขึ้นยืน ก่อนที่จะเดินออกจากร้าน
แสงแดดของฤดูร้อนสามมารถทำให้น้ำฝนที่นองถนนนั้นกลับแห้งเหือดได้อย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้น เมื่อเธอกลับถึงบ้านแล้ว เด็กสาวพลันนึกขึ้นได้เกี่ยวกับสมุดเล่มนั้น... แล้วเธอก็เริ่มอ่านสิ่งที่บันทึกอยู่ภายใน
"ฉันเข้าห้องน้ำสองครั้ง ครั้งแรกน่ะยังไม่มีสมุดตกอยู่ แล้วหลังจากนั้นฝนก็ตกลงมา จำนวนลูกค้าในร้านก็ยังเท่าเดิม... แล้วพอฉันเข้าห้องน้ำครั้งที่สอง ฉันก็เห็นสมุดเล่มนั้นตกอยู่... เพราะงั้น เป็นไปได้ว่าฆาตกรน่ะอยู่ในร้านในขณะนั้น หรือบางทีก็อาจจะอาศัยอยู่ในละแวกนั้นเลยก็ได้"
เธอกล่าวแล้วกำหมัดแน่นด้วยท่าทางมั่นใจ
จะว่าไปแล้ว... ถ้าจะเดินทางจากเมืองนี้ไปยังสถานที่ที่พบศพแต่ละศพนั้น ก็ใช้เวลาแค่ราวๆสองหรือสามชั่วโมงเท่านั้น... เพราะฉะนั้น ก็คงจะมองข้ามประเด็นที่ว่าฆาตกรอาศัยอยู่ในเมืองนี้ไปไม่ได้เสียแล้ว
แต่ก็พูดไม่ได้เต็มปากเต็มคำนักหรอก
เพราะเหตุการณ์สะเทือนขวัญทั้งสองเหตุการณ์นี้กลายเป็นที่สนใจในวงกว้าง ทั้งข่าวลือทั้งหลายแหล่ที่นับวันจะยิ่งมากขึ้น จนยากที่แยกแยะเรื่องจริงเรื่องเท็จ และยิ่งพวกที่นิยมชมชอบการเสาะหาเรื่องแปลกหันมาให้ความสนใจกับเรื่องนี้แล้ว ยิ่งทำให้คดีนี้กลายเป็นที่กล่าวถึงทุกหนแห่ง... ไม่เว้นแม้แต่โรงเรียนประถม
จนบอกได้เลยว่า... เรื่องนี้น่ะ มันโด่งดังมากเกินไป
จนยากที่จะเชื่อว่าไอ้เจ้าฆาตกรนั่นน่ะจะใช้ชีวิตอยู่ที่นี่
"เป็นไปได้ไหมที่บันทึกเล่มนี้จะถูกเขียนขึ้นโดยการจินตนาการต่อยอดจากที่พวกสื่อรายงานข่าว?"
"งั้นลองอ่านส่วนที่เหลือดูก่อนสิ"
'ได้โปรด... เชื่อฉัน' ผมสัมผัสความรู้สึกเช่นนี้ได้จากคำพูดของโมริโนะ จึงก้มหน้าลงอ่านสมุดนั่นอีกครั้ง
5 สิงหาคม
ฉันขับรถไปกับผู้หญิงที่ชื่อ มิงุจิ นานามิ
ฉันเจอเธอที่ร้านโซบะที่อยู่ใกล้ๆกับภูเขา S
เมื่อเราไปถึงป่าที่อยู่ทางทิศใต้ของภูเขา S... เราพบศาลเจ้าของลัทธิชินโตหลังหนึ่ง
ฉันพาตัวเธอเข้าไปในป่า
............
เมื่อมาถึงกลางป่า เจ้าของสมุดเล่มนี้ใช้มีดแทงเข้าที่ท้องของหญิงสาวที่ชื่อมิงุจิ นานามิ
เมื่อกวาดสายตาอ่านสิ่งที่ถูกบันทึกไว้ด้วยตัวอักษรที่บรรจงเขียน... ร่างของเธอถูกทำลาย ดวงตาทั้งสองถูกควักออกมานอกเบ้าตา สีสันสดเข้มเป็นมันเงาที่ฉาบอยู่ที่มดลูกของเธอที่ถูกคว้านออกมาจากช่องท้อง.... ทุกสิ่งถูกบรรยายเอาไว้อย่างละเอียด
แล้วร่างไร้วิญญาณของเธอก็ถูกจัดการไว้ในป่าลึก
"นายเป็นเพื่อนสนิทของมิงุจิ นานามิไม่ใช่เหรอ?"
จู่ๆโมริโนะเอ่ยถาม... นั่นทำให้ผมถึงกับตกตะลึง
ทั้งๆที่จนถึงขณะนี้... ยังไม่มีรายงานข่าวว่ามีการพบศพของมิงุจิ นานามิเลย...
====================
ผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้... ใครว่างๆ ไปดูเว็บต้นฉบับ แล้วจะจับผิดที่ผมแปลนี้ก็ไม่ว่ากัน - -
แต่เดี๋ยวก่อน! อ่านหนึ่ง เม้นท์ถึงสอง.... เราแถมให้ท่าน ไปเม้นท์ที่
http://skully.exteen.comจัดไป! -*-
เนเธฃเธทเนเธญเธ: GOTH (นิยายแปล) 
Sat May 19, 2007 9:30 pm
