Dark Vanish
บทนำ
ค่ำคืน ท้องฟ้า แสงดวงดาวระยิบระยับ แสงจันทร์นวลผ่องสำหรับหลาย ๆ คนอาจมองว่ามันสวยงาม แต่สำหรับข้าแล้วมันน่ารังเกียจที่สุด เพราะมันทำให้นึกถึงแต่เรื่องเก่า ๆ ที่ไม่อยากนึกถึง รู้สึกเหมือนโดนแสงสว่างเรือง ๆ นั่นยิ้มเยาะเย้ยยังไงก็ไม่รู้ สำหรับข้าแล้วคืนที่ไร้แสงดาวและแสงจันทรา คืนที่มีเมฆหมอกหนาทึบปกคลุมท้องฟ้าในยามราตรี มันเป็นคืนที่น่าสนุกที่สุด เพราะในค่ำคืนแห่งการไล่ล่าไม่จำเป็นต้องมีแสงสว่างหรอก เลือดที่ย้อมไปในความมืดมันหอมหวานกว่าไวน์ที่ผ่านการหมักบ่มมานานนับปีหลายร้อยหลายพันเท่า ท่ามกลางซากศพที่นอนทอดยาวต่างต้นหญ้า คราบเลือดที่เปรอะเปื้อนบนพื้นประหนึ่งกลีบกุหลาบ นี่คือโลกที่มนุษย์ธรรมดาไม่อาจจะย่างกรายเข้ามาได้ มันคือโลกที่ผู้เข้มแข็งเท่านั้นที่จะอยู่ต่อไปได้ ใช่แล้ว ตั้งแต่จำความได้ข้าก็อยู่ในความมืดมิดนี้มาตลอด ข้าไม่เคยสนใจว่าตนเองจะเป็นใคร มาจากที่ไหน สิ่งที่ข้าสนใจมีเพียงสิ่งเดียวคือการลากพวก มัน ออกมาจากความมืดเพื่อสังหารอย่างไม่ใยดี ข้าจะทำลายพวกมันทั้งหมดที่อยู่บนโลกใบนี้ไม่ให้เหลือแม้แต่ตัวเดียว
ปล.ฟิกนี้จะลงที่นี่ที่เดียวเท่านั้นนะครับไม่มีที่อื่น