REDICULOUS X WKCreative
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.


ยินดีต้อนรับทุกท่านสู่ สมาคมไร้สาระ ที่ๆท่านควรระลึกไว้ว่าท่านจะไม่พบความมีสาระ ณ ที่นี่
 
เธšเน‰เธฒเธ™Portalliเธ„เน‰เธ™เธซเธฒLatest imagesเธชเธกเธฑเธ„เธฃเธชเธกเธฒเธŠเธดเธ(Register)เน€เธ‚เน‰เธฒเธชเธนเนˆเธฃเธฐเธšเธš(Log in)

 

 Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก

Go down 
2 posters
เธœเธนเน‰เธ•เธฑเน‰เธ‡เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก
ome
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
ome


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 20
อายุ : 34
สังกัด : สมาคมไร้สาระ
อาชีพ : ชาวไร้สาระ
ความสนใจ : ฟิค และ เกม
Registration date : 28/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก   Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก Icon_minitimeMon Jun 04, 2007 6:17 pm

Chapter 0

นานมาแล้วในสมัยที่โลกยังน่าอยู่กว่านี้ สิ่งต่างๆเกิดขึ้นมาบนผืนแผ่นดินซึ่งหนึ่งในนั้นคือมนุษย์...

บางทีการที่มนุษย์เกิดมาบนโลกอาจจะเป็นความผิดพลาดก็ได้ เพราะไม่นานหลังจากถือกำเนิดสิ่งต่างๆก็เสียสมดุลเพราะมนุษย์ จนเกิดเหตุการณ์ แสงจันทร์ทมิฬที่แบ่งมนุษย์และสิ่งต่างๆออกจากกันกลายเป็นโลกคู่ขนานที่ไม่สามารถกลับไปได้อีก กาลเวลาผ่านไปเหตุการณ์แสงจันทร์ทมิฬได้ถูกลืมเลือนและกลายมาเป็นเพียงตำนานในคนกลุ่มเล็กๆ เมื่อเทคโนโลยีของมนุษย์ก้าวหน้าขึ้นอีกครั้งบางทีประวัติศาสตร์อาจซ้ำรอยอีกครั้ง


เนเธเน‰เน„เธ‚เธฅเนˆเธฒเธชเธธเธ”เน‚เธ”เธข เน€เธกเธทเนˆเธญ Thu Jun 28, 2007 5:53 pm, เธ—เธฑเน‰เธ‡เธซเธกเธ” 4 เธ„เธฃเธฑเน‰เธ‡
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
ome
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
ome


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 20
อายุ : 34
สังกัด : สมาคมไร้สาระ
อาชีพ : ชาวไร้สาระ
ความสนใจ : ฟิค และ เกม
Registration date : 28/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก   Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก Icon_minitimeMon Jun 04, 2007 8:48 pm

Chapter 1 ทะเลเงียบก่อนพายุใหญ่

เช้านี้ดูเป็นวันที่สดใสทีเดียว แสงแดดยามเช้าหลังฝนที่ตกหนักตลอดทั้งคืน หยดน้ำยังคงเกาะอยู่บนยอดหญ้าของสนามหน้าบ้านที่เป็นพื้นที่สีเขียวหย่อมเล็กๆเท่านั้น

"กริ้งงงงงงงงงงงง!! โครม!!"เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นก่อนที่มันจะสั่นเหมือนเจ้าเข้า ก่อนที่จะถูกหมอนกอดลายสาวโลลิปาตกจากโต๊ะหัวเตียง

เด็กหนุ่มผมสีดำค่อยๆเลื่อนตัวออกมาจากเตียงอย่างเกียจคร้านก่อนจะหยิบนาฬิกาตัวดีขึ้นมาดู

"ชิ พึ่งเจ็ดโมงเองใครตั้งเอาไว้ฟะ"เด็กหนุ่มพึมพำ โดยไม่สนใจว่าตัวเองจะโดนไปเต็มๆ
"........ซวยหล่ะซิวันนี้เรายัดกับยายท่อนไม้ไว้นี้นา"เด็กหนุ่มพึมพำก่อนเอามือตบหน้าตัวเองและวิ่งเข้าห้องน้ำทันที ส่วนนาฬิกาถูกโยนลอยออกจากหน้าต่างและไม่ทราบชะตากรรมอีกเลย

หลังจากจัดการภารกิจส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย เขาก็เลือกชุดที่มีอยู่จากตู้เสื้อผ้า เสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนส์ แจ็กเกตหนังสีดำและ หมวกสีดำลายเปลวเพลิง จะว่าไปแล้วเขาดูคล้ายๆพวกแก้งค์ซิ่งเหมือนกัน ถ้าเขาไว้หนวดและทำหน้าให้แก่กว่านี้หน่ะนะ

"โครม!!"ประตูบ้านถูกผลักออกก่อนจะปิดตามหลังเสียงดังสนั่น ก่อนที่เด็กหนุ่มจะวิ่งหน้าตั้งมุ่งหน้าสู่สวนสาธารณะทันที

สวนสาธารณะแห่งนี้ร่มรื่นไปด้วยต้นไม้เขียวชอุ่มผิดกับส่วนอื่นๆของเมือง ที่นี้คือสถานที่สำหรับพักผ่อนหย่อยใจ แต่มีบางคนที่ทำหน้าไม่เหมาะสม

เด็กสาวคนหนึ่งยืนหน้าบูดบึ้งบ่งบอกถึงอารมณ์ที่คุกรุ่นขณะที่มองดูนาฬิกาข้อมืออย่างหงุดหงิด เธออยู่ในชุดกระโปรงลายเรียบๆ ผมสีทองที่ถูกมัดไว้เป็นหางม้า พริ้วไสวไปตามแรงลม

นัยต์ตาสีทองของเธอตวัดวูบเมื่อรับรูถึงการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง เต็กหนุ่มในแจ็คเก็ตหนังวิ่งหน้าตั้งเข้ามา โดยมีเป้านำวิธีสีแดง กระพริบอยู่กลางหัว

"ขอโทษ ที่มา....แอ้ก!!"คำพูดที่เหลือถูกกลืนหายไปเมื่อเด็กสาว สวนหมัดตรงใส่เต็มๆหน้าก่อนจะตามด้วยกระบวณถ้าลิมิต สาม หมัดโทสะมังกร ร่างของเด็กหนุ่มลอยหายเข้าป่าโดยที่เด็กสายยืนหันหลังและตัวอักษรสีแดงที่อ่านได้ว่า "Die Pig" ปรากฏขึ้นกลางหลัง

"ทำอะไรของเธอหน่ะยายโฉด"เด็กหนุ่ม ตะโกนหลังโผล่พรวดออกมาจากพุ่มไม้สภาพบอบช้ำดูแล้วคงไม่รอด

"สายไป สามวิกับอีก สิบสองเสี้ยววิ รู้รึเปล่าการทำให้เลดี้คอยนานขนาดนี้มันมีความผิด"เด็กสาวตอบ ขณะที่เด็กหนุ่มทำหน้าคิดหนัก สามวิยังขนาดนี้แล้วซัก สิบนาทีจะเหลืออะไร

"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนว่าแต่วันนี้เธอเรียกชั้นมาทำไม"เด็กหนุ่มส่งสายตาไม่ไว้วางใจอย่าเต็มที่

"นั้นซินะแล้วใครสัญญาไปว่าถ้าชั้นชนะงานงัดข้อของชมรมศิลปการต่อสู้จะยอมทำทุกอย่างหล่ะ"เด็กสาวถามพร้อมทั้งส่งจิตสังหาญให้เสียววูบออกมา

"ก็ใครจะคิดว่าหุ่นท่อนไม้อย่างเธอจะไปชนะหล่ะ"เด็กหนุ่มคิดแต่เพื่อรักษาฟอร์มทำให้ต้องถามออกไปว่า"แล้วเธอต้องการอะไรหล่ะ"

"นั้นซินะ ช่วยเป็นคู่เดทของชั้นซํกวันเป็นไง"เด็กสาวถามก่อนส่งนัยตาหมายเยิ้มมา เท่านั้นแหละบรรยากาศมาคุเกิดขึ้นทันใด

"จะว่าเจ้แกก็หน้ารักเสียดายหุ่นยังกะท่อนไม้แถมแรงควายซะอีก...งืมๆๆๆๆ"สมองส่วนประมวลผลของเด็กหนุ่มทำงานอย่างรวดเร็ว ถึงผลได้และผลเสีย ก่อนจะยอมรับอย่างจำยอมแม่พรุ่งนี้เขาอาจต้องหาถุงกระดาษมาครอบหัว

"งั้นก็ดีงั้นเราไปที่ สวนสนุกกันเถอะพึ่งเปิดใหม่แถมเห็นว่ามีแต่งคอสเพลย์ด้วย ชั้นหน่ะอยากลองแต่งชุดเมดหรือพวกชุดของมิโกะมานานแล้วหล่ะ"

"เมดกะมิโกะ...."เด็กหนุ่มคิดอย่างสยดสยอยและภาวนาไม่ให้ตัวเองเห็นชอตนั้น ถ้าว่ากันจริงๆเธอ หน้าตาดีพอใช้ถึงปกติหุ่นจะยังกะท่อนไม้ แต่ถ้าโกรธแล้วละก็เคนชิโร่เจ้าต้นตำหรับKอาจต้องถอย

"อาวหล่ะไปกันเถอะ"เด็กสาวกล่าวอย่างร่าเริงและ ลากเด็กหนุ่มไปด้วยมือเพียงข้างเดียว โดยที่ทั้งคู่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่ากำลังถูกกาตัวหนึ่งจับตาดูอยู่ไม่ห่าง

"ผ่านไป สามพันปีหลังการสำรวจครั้งล่าสุดพวกมนุษย์มีการพัฒนาไปมากคาดว่าอีกไม่กี่ร้อยปีอาจจะทัดเทียมกับวิยาการเก่า โปรดพิจารณา โปรเจ็คแสงจันทร์ทมิฬด้วย"อีกาตัวนั้นส่งเสียงพูดออกมาก่อนจะบินตามทั้งคู่ไป

"ว้าว~ เกมนี้น่าเล่นจังเลย"เด็กสาวกล่าวอย่างร่าเริงก่อนลากเด็กหนุ่มมายัง ตู้เกมตีตัวตุ่น
เด็กสาวหยิบค้างยางขึ้นมา ก่อนจะรอการนับเวลาถอนหลังอย่างตื่นเต้น

"3 2 1 เริ่มได้"ทันทีที่ได้ยินสัญญาณ รอบๆตัวเด็กสาวก็กลายเป็นสนามหญ้าที่มีตัวตุ่นผลุบๆโผล่ๆเต็มไปหยด

"ย่าตายซะเถอะเจ้าตุ่นงี่เง่า"เด็กสาวกล่าวขณะที่ ใช้ค้อนยางวิ่งไล่ฟาดตัวตุ่นทีละตัว
"ตูม!!"เศษน็อตและสปริง กระจุยกระจายออกมาจากตุ่นเคราะห์ร้ายพร้อมกับควันลอยขโมง

"ชินึกว่าทุบโดนแล้วจะมีเลือดสาดออกมาซะอีก"เด็กสาวพึมพำอย่างเสียดาย ขณะที่คนอื่นต่างช็อคสนิท เมื่ออ่านป้ายข้างๆตู้เกม ตัวตุ่นทำจากเหล็กอย่างดีทุบยังไงก็ไม่พัง....

เด็กสาวยังลากเด็กหนุ่มไปตามที่ต่างๆของสวนสนุก ทั้งบ้านผีสิง(ไม่โดนหลอกอีกเลยหลังจากเธอซัดผีตัวแรกด้วยอัพเปอร์คัต) วิชวลไฟติ้ง (คู่แข่งหมดสติเพราะแรงกระแทกจากการต่อสู้) ร่วมแจมจับจรเข้ด้วยมือเปล่า รวมทั้งสวมบทฮีโร่ในฮีโร่โชว์

"ติ้งต่อง....ขออภัยผู้มีอุปการะคุณทุกท่านทางสวนสนุกของเราขอปิดบริการเพื่อซ่อมบำรุงเครื่องเล่นที่เสียหาย และยังไม่มีกำหนดเปิดขออภัยเป็นอย่างยิ่งค่ะ"เสียงประกาศของประชาสัมพันธ์สาวดังขึ้นอย่างหดหู่

"ว้า~ปิดซะและไม่มันเลย"เด็กสาวบ่น
"เพราะใครหล่ะ"เด็กหนุ่มคิด แต่ไม่พูดออกไปเพราะจะทำให้อายุสั้นซะเปล่าๆ

"วันนี้ชั้นสนุกมากเลย ขอบใจนะ"เด็กสาวกล่าวก่อนยิ้มออกมา เมื่อประกอบกับแบลคกราวอาทิตย์ยามอัสดงแล้วมันทำให้เธอดูน่ารักขึ้นเป็นกอง

"มั..ไม่เป็นไร"เด็กหนุ่มกล่าวก่อนเกาแก้มแก้เขิน"กลับกันเถอะเดี๋ยวชั้นไปส่ง"
"อื้อ~"เด็กหนุ่มกล่าว

ทั้งคู่เดินไปด้วยกันจนมาถึงหน้าบ้านหลังหนึ่ง
"โชคดีหล่ะ"เด็กสาวกล่าวก่อน เดินเข้าไป

เด็กหนุ่มเพียงมองดูเด็กสาวห่อนจะเดินกลับบ้านของตนเช่นกัน
"แปลก...."เด็กหนุ่มคิด เมื่อเดินผ่านถนนแคบๆสายหนึ่ง

"คนหายไปไหนกันหมด"เขาคิดเมื่อพบว่ารอบๆตัวเขานั้นเงียบสงบ เด็กๆในระแวกนี้ไม่มีใครออกมาเล่นซักคน ถึงจะเริ่มเย็นแล้วแต่ก็ไม่ใช่เวลาที่เด็กดีควรกลับบ้าน

สิ่งผิดสังเกตหลายๆอย่างเริ่มปรากฎชัดเจนขึ้นเมื่อ
"ดวงจันทร์สีดำ....."เด็กหนุ่มตกตะลึงกับภาพที่เห็น ดวงจันทร์สีดำลอยเด่นอยู่กลางฟ้าทั้งๆที่ยังมีแสงสีทองของดวงอาทิตย์

"ครืน~"ดวงจันทร์สีดำเปล่งแสงสว่างจ้าก่อนที่ทุกอย่างที่สัมผัสแสงนั้นจะสลายไป
"หน่ะ...นี้มันอะไรกัน"เด็กหนุ่มคิดอย่างตื่นตระหนก แต่แสงจันทร์สีดำก็กระชั้นชิดเข้ามาและดูดกลืนเด็กหนุ่มเข้าไป

"อ้ากกกกกกกกกกกก~"เสียงร้องโหยหวนของเด็กหนุ่มดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัดก่อนที่จะหายไปและทุกสิ่งก็กลับสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง..... ความเงียบที่ไร้ชีวิตใดๆอาศัยอยู่.....

To Be Continued....
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
ome
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
ome


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 20
อายุ : 34
สังกัด : สมาคมไร้สาระ
อาชีพ : ชาวไร้สาระ
ความสนใจ : ฟิค และ เกม
Registration date : 28/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก   Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก Icon_minitimeFri Jun 15, 2007 3:57 pm

Chapter 2 โลกใหม่
"ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก โครม!!! ยามิ!!"ประตูห้องคนไข้สีขาวสะอาดถูกกระแทกออก โดยไม่สนใจจะเคาะประตูหรือเปิดให้ถูกวิธี
ภายในห้องคนไข้เงียบสงบนอกจากเสียงเครื่องจับชีพจรที่แสดงอัตราการเต้นสม่ำเสมอ

เด็กสาวผมทองค่อยเดินเคลื่อนกายเข้าไปหาเด็กหนุ่มบนเตียง ก่อนที่จะกุมมือที่เย็นเฉียบของเด็กหนุ่มอยู่เงียบๆ

.................................................
"งืม~ ว่าแต่ที่นี้มันที่ไหนเนี้ย"เด็กหนุ่มผมดำที่น่าจะนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยบ่น เขายังคงสวมชุดเหมือนเมื่อวาน ไม่ใช่ชุดคนไข้และดูแข็งแรงดี

"เฮ้ อากาเนะ ริโอะ เรจิ"เด็กหนุ่มตะโกนเรียกชื่อของเพื่อนร่วมห้องขณะที่สาวเท้าเข้าไปในป่า"ยามิโนะ ยูมิ"พูดถึงชื่อนี้ก็เก็เผลอยกมือปิดปากอย่างลืมตัว

อันที่จริงยูมิ กับ น้อง ท่อนไม้คือคนๆเดียว แต่ทำไมชายอกสามศอกถึงต้องกลัวเด็กสาวแรงเหนือมนุษย์เพียงเล็กน้อยนั้น ถ้าเล่าคงกินเวลาดังนั้นรอหมดมุขก่อนค่อยเล่า(อ่าว = =)

เด็กหนุ่มเดินเข้าไปในป่าเรื่อยๆ โดยที่บ่นไปตลอดทาง ทั้ง บอร์ดร้าง เรื่องของยูมิ ปัญหาการเมือง เรื่องของยูมิ พวกม็อบไร้สาระ แล้วก็วนมาที่ยูมิอีก

"ว่าแต่ ตูบ่นเรื่องไรฟะเนี้ย"เขาพึมพำเหมืแนพึ่งคิดได้ ก่อนจะหยุดเดิน สงสัยว่างานนี้ตัวเขาจะหลุดมาอยู่ในที่แปลกประหลาดซะแล้ว หรือ คิดอีกทีนี้อาจจะเป็นแค่ฝัน
มีมนุษย์หมาป่าเดินตัดหน้า

"สงสัยเราคงจะเหนื่อยเกินไป"เขาพึมพำขณะที่ขยี้ตาและพบทางข้างหน้าว่างเปล่า ไม่อย่างงั้นตอนนี้เขาอาจอยู่ในรายการล้อกันเล่นก็ได้

"งืม~ หิวน้ำชมัด แถวนี้จะมีร้านสะดวกซื้อรึเปล่านะ Redi Cafe ก็ได้"(ในป่าในเขาอย่างนี้คงจะมีแหละ = =)

"แซก แซก ใครอยู๋ตรงนั้นหน่ะ!!"ยามิตะโกนก่อนชี้ไปที่พุ่มไม้
กระต่ายสีขาวสะอาด กระโดดออกมาจากพุ่มไม้ แต่มาจาทิศตรงข้ามที่หมอนี้หน่ะนะ

"โธ่ กระต่ายนี้เอง นึกว่าจะเป็นพวก ปูกัย ซะอีก ใน่มะอยากกินแครอทม่วงรึเปล่า"เด็กหนุ่มพึมพำอย่างผิดหวัง แต่ก็หยิบแครอทม่วงออกมาจากกระเป๋าเป้

เหมือนว่ามันจะอยากกินแต่ไม่ใช่แค่แครอท เพราะพี่แกงาบทีเดียบทั้งแครอททั้งมือของเด็กหนุ่ม

"นี้คงหิวมากซินะถึงกับกัดมือชั้นด้วย"เด็กหนุ่มยิ้ม".....มือ?"
".....จ้ากกกกกกกกกกกกกก!!!!"เด็กหนุ่มร้องก่อนสะบัดมือไปมาอย่างบ้าคลั่งหลังจากโดดกระต่ายกัดเกือบ นาที

"หนอยไม่ยอมหลุดงั้นหรอ งั้นก็เจอนี้"เด็กหนุ่มะโกนก่อน ชกทั้งมือทั้งกระต่ายไปที่ไม้ใหญ่ใกล้ตัว

"พลัก!!"เสียงของแข็งกับของแข็งประทะกัน แต่ไม่ใช่กระต่ายกับต้นไม้ แต่เป็นมือกับต้นไม้

ฝ่ายเจ้ากระต่ายที่ดีดตัวออกมาและตีลังกากลับหลังโชว์หนึ่งรอบก่อนร่อนลงพื้นอย่างสวยงาม พร้อมส่งสายตาเหยียดหยามมาแบบไม่เกรงกลัว ถ้ามันพูดได้มันคงจพูดว่า

"กระจอกๆๆๆๆๆๆๆ"(อยากได้ อารมณ์เปลี่ยนเป็น สวะซะ แต่มันดูไม่สุภาพ)

"ปื้ด!!"เสียงเส้นความอดทนขาด ก่อนที่เด็กหนุ่มจะหันมาเผชิญหน้ากับกระต่าย
"มัน...จะ....มาก...ไป...แล้ว!!!!"เด็กหนุ่มตะโกนแบบเน้นทีละคำ"เจ้ากระต่ายบ้างานี้ไม่เองก็ข้า ต้องม้วยกันไปข้างนึง"

เจ้ากระต่ายยิ้มเยาะ ก่อนหยิบขวานสองคมออกมาจากพุ่มไม้พร้อมหมวกเหล็กอย่างดีที่มีพลอยสีฟ้าประดับตรงกลางออกมาสวม

ถ้าเป็นคนทั่วไปอาจรูสึกระแคะระคายบ้าง แต่สำหรับหมอนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่

ตอนหน้าฉากบู้เลือดสาด(?)ของคนกับกระต่าย

To Be Continued....

-----------------------------------------------------------------
รู้สึกรึเปล่าว่ามันน้อยลง ซึ่งมันน้อยลงจริง swt ความยาวตอนที่หนึ่งกับตอนที่สองนี้ครึ่งต่อครึ่ง คงจะได้ แต่ถ้ามองในแง่ดีคงทำให้หลายคนเสียเวลาอ่านน้อยลงละมั้ง (มาดูกันว่าตอนต่ไปจะยาวขึ้นหรือหดลงไปอีก = =) บ่นอะไรไม่รุเหมือนคนแก่เลยแฮะเรา
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
ome
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
ome


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 20
อายุ : 34
สังกัด : สมาคมไร้สาระ
อาชีพ : ชาวไร้สาระ
ความสนใจ : ฟิค และ เกม
Registration date : 28/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก   Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก Icon_minitimeThu Jun 21, 2007 6:55 pm

Chapter 3 Guardian

บรรยากาศรอบตัวทั้งคู่เงียบสงบราวกับทุกชีวิตต่างกำลังจดจ่อระหว่างศึกครั้งใหญ่ที่กำลังจะเกิดขึ้น(เรอะ?)

"ใส่ก่อนได้เปรียบ เตรียมรับมือให้ดี"ยามิตะโกนก่อนพุ่งเข้าหากระต่าย
"รับมือ!!"เด็กหนุ่มตะโกนก่อนจะเตะกวาดพื้นใส่(บอกว่ารับมือไหงใช้เท้าหล่ะ)

เจ้ากระต่ายถอยฉากออกมาก่อนใช้ขาหลัง ยันตัวพุ่งกลับมา
"อ่อนหัด"เด็กหนุ่มตะโกนก่อนเตะเบี่ยง วิถีของขวานและใช้เท้าอีกข้างเตะสวนกลับไป

ร่างของเจ้ากระต่ายลอยไปตามแรงส่งก่อนที่มันจะม้วนตัวแลนดิ้งอย่างสวยงาม
"เป็นแค่กระต่ายแล้วยังมาเทียบกับท่าน ยามิผู้นี้มันยังเร็วไปร้อยล้านปีเฟ้ย"เด็กหนุ่มแขวะก่อนหัวเราะเสียงดังลั่น

เจ้ากระต่ายขบฟันอย่างหงุดหงิดก่อนเหวี่ยงขวานสองคมเข้าใส่
"โอ๊ะๆ!!"เด็กหนุ่ม ถอยหลบออกมาทัน ถึงหลบคมขวานได้แต่ก็หลบเท้ากระต่ายที่ลอยตามมาไม่ทัน

"หนะ...หนอย"เด็กหนุ่มกัดฟันขณะที่ถอยฉากออกมา
"ฟิ้ว~"ขวานสองคมสวนทางเด็กหนุ่มโดยเฉียวเขาเพียงนิดเดียว ถ้าเขาถอยมากกว่านี้ซักนิดเขาคงลาโลกไปแล้ว

"เฮอะไม่เลวนี้"เขาพึมพำ ฝ่ายเจ้ากระต่ายก็หยิบนกหวีดออกมาและเริ่มเป่าเสียงดังลั่น

ทุกสิ่งเงียบสงบชั่วขณะก่อนที่จะตามมาด้วยฝีเท้าของกระต่ายอีกหลายสิบตัว
"เฮ้ยขี้โกง นี้หว่า"เด็กหนุ่มตะโกน แต่ไม่มีกติกาซะหน่อยว่าห้ามเรียกกำลังเสริม ฝนขวานนับสิบต่างก็พร้อมใจพุ่งเข้าหาเด็กหนุ่ม บางตัวก็พุ่งเข้ามาโจมตีตรงๆโดยไม่สนใจว่าตัวเองจะโดนลูกหลงหรือไม่

"หวะ...หวา"เด็กหนุ่ม พยายามหลบเท่าที่จะทำได้บ่อยครั้งที่เกือบโดนขวานปักหัว
"ชิ~ สงสัยต้องงัดของรักของหวงออกมาใช้ซะแล้ว"เขากล่าวก่อนล้วงหยิบ การ์ด ออกมาจากเป้

"ชั้นไม่ค่อยชอบใช้พวกนี้เพราะในการต่อสู้เพราะผิดจุดประสงค์"เด็กหนุ่มพึมพำ"แต่ครั้งนี้คงต้องลุยละนะ"

เด็กหนุ่มปาไพ่ใส่ กระต่ายสามตัวที่รวมกลุ่มกัน ไพ่สามใบปักเข้าอุ้งเท้าหน้าของพวกมัน ก่อนที่อีกสามใบจะปักกลางหน้าอก แต่แน่หล่ะการโจมตีแค่นี้คงล้มพวกมันไม่ได้และอีกไม่ช้าไพ่ของเขาก็จะหมด

"ถ้าจะแย่"เด็กหนุ่มคิด ผลพวกจากการเคลื่อนไหวตลอดเวลาทำให้เขาเริ่มอ่อนแรง การโจมตีที่ปกติหวังโค่นศัตรูไม่ได้อยู่แล้วยิ่งไม่ได้ผลเข้าไปใหญ่

"ฮึ่มเหลือไพ่แค่ใบเดียวแล้วงั้นเรอะ"เด็กหนุ่มคิดก่อนเหลือบไปดูภาพบนไพ่และตัดสินใจเก็บมันกลับเข้ากระเป๋า

"มีแค่ใบนี้เท่านั้นที่เราจะไม่ยอมให้แปดเปื้อน"

เด็กหนุ่มตัดสินใจกลับเข้าไปบู้ในระยะประชิดอีกครั้ง แต่คราวนี้เพราะจำนวนต่างกันเกินไป เขาจึงแทบไม่ได้ประชิดตัวพวกมัน

"ถ้าเป็นเธอตอนนี้จะทำยังไงนะยูมิ แหงหล่ะซิเธอก็คงจะจัดการคว้าขวานทั้งหมดมาก่อนใช้จัดการพวกมันซินะ"เด็กหนุ่มคิด พร้อมกับภาพความทรงจำในอดีตอันไม่น่าจดจำนักที่เด็กสาวสามารถคว้าก้อนหินนับสิบที่พวกเด็กผู้ชายปาเข้ามาด้วยเพียงแค่สองมือ ถ้าเขาเป็นคนดูเขาอาจจะประทับใจกับความสามารถของเธอ แต่ในเมื่อเธอทำเพื่อปกป้องเขามันทำให้เด็กหนุ่มหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก

"ไม่ต้องกลัวนะยามิต่อจากนี้ชั้นจะปกป้องเธอเอง"คำพูดของเด็กสาวในตอนนั้นทำให้เด็กหนุ่มฉุนกึก

"ทั้งๆคนที่อยากพูดอย่างนั้นหน่ะ มันชั้นแท้ๆ ทั้งๆที่ฝึกแทบตายแต่แทนที่จะเข้าใกล้กลับถูกทิ้งห่างออกไป"เด็กหนุ่มระเบิดออกมาอย่างเหลืออดทั้งๆที่ตัวเองกำลังอยู่ในสมรภูมิ"กะอีแค่กระต่าย ฝูงนึงยังจัดการไม่ได้แล้วชั้นจะมีหน้าไปพบเธอได้ยังไงกัน"

"อัก!!"ในที่สุดควาสมพยายามของกระต่ายหมู่ก็ประสบความสำเร็จ ขวานเล่มหนึ่งปักเข้าที่ไหล่ของเด็กหนุ่มจังๆเลือดสีแดงสดของเขาไหลออกมาเป็นทาง

"แค่นี้หน่ะ...ไม่เจ็บไม่คัดหรอกเฟ้ย!!"เด็กหนุ่มตะโกนก่อนที่เลือดของเด็กหนุ่มจะไหลไปสัมผัสกับไพ่ที่อยู่ในกระเป๋า ภาพบนไพ่เปล่งแสงสีขาวสว่างจ้าจนทำให้ทุกสิ่งหยุดชงัก

"อะ...ไร"เด็กหนุ่มพูดอย่างไม่เชื่อสายตา เมื่อมีหมาป่าสีขาวกระโจนออกมาจากภาพ
"ฮายาเตะ"

"ชื่อของข้าคือ ฮายาเตะ ข้ามาตามพันธะแห่งเลือดในฐานะผู้คุ้มครองของท่าน"เสียงของหมาป่าสีขาวดังก้องอยู่ในหัวเด็กหนุ่ม

"โปรดรออยู่ที่นี้แล้วข้าจะจัดการ ศัตรูให้สิ้นซาก"

To Be Continued....

-----------------------------------------------------------------
เฮ~ แต่งเสร็จไปอีก หนึ่งตอน ฉากบูยังรู้สึกไม่ได้เรื่องเหมือนเคย เอาหล่ะ ถ้าทุกอย่างยังเป็นแบบนี้คงมาลงได้อาทิตย์ละครั้งละนะ = = เอลห่ะไม่โพสไม่ว่าแต่ขอให้ตามกันต่อไปเน้อ

Character Profile No.1
Name ยามิ เพศ ชาย
Age 14
Class ผู้ใช้ภาพมนตรา (ทำให้ภาพวาดกลายเป็นรูปธรรมในระยะนึง)
อาวุธ เขี้ยวหมาป่าคู่(ยังไม่ปรากฎ) ไพ่ เพลงหมัด
นิสัย บ้ายอ ขี้โวยวาย รั่วนิดๆ รักความยุติธรรม เข้ากับคนได้ง่าย ขี้ลืมและเป็นพวกหลงทิศ
ความสามารถพิเศษ ทักษะขว้างอาวุธ การพนัน ต้านทานพิษ
สิ่งที่ชอบ การเล่นการ์ด ยูมิ สัตว์ทุกชนิด(โดยเฉพาะ สุนัขและหมาป่า)
สิ่งที่เกลียด คนเลว คนโกหก ยูมิ

เป็นตัวละครที่ยังค่อนข้างเต็มไปด้วยปริศนาไปซะหน่อย ตัวเอกของเรื่องที่เขียนแล้วรู้สึกมันจะเวอร์นิดๆ มีนิสัยบางอย่างที่เอามาจากตัวเอง เป็นตัวที่เวลาเขียนคู่กับยูมิแล้วสนุกดี อิมเมจคือเด็กหนุ่มอารมณ์ดีที่รั่วนิดๆ

Character Profile No.2
Name ยูมิ เพศ หญิง
Age 16
Class ไม่ปรากฎ
อาวุธ ไม่ปรากฎ แต่แค่แรงหมัดอย่างเดียวก็เหลือเฟือแล้ว
นิสัย เหมือนเด็กเอาแต่ใจ แต่ที่จริงแล้วห่วงใยคนรอบข้างมาก ขี้หงุดหงิดและมักจะลงที่ยามิเสมอ
ความสามารถพิเศษ ทำให้อาหารทุกอย่างเป็นพิษ สายตาและปากคมพอๆกัน
สิ่งที่ชอบ การใช้กำลัง ปกป้องคน ทำอาหาร ท่านลูก้า
สิ่งที่เกลียด พวกไม่ตรงต่อเวลา พวกดีแต่ปาก สัตว์น่าเกลียดทุกชนิด

เป็นตัวละครที่สร้างมาออกคู่กับยามิและเป็นนางเอกของเรื่อง(มั้ง) สาวน้อยเรี่ยวแรงเกินมนุษย์ ที่แก่กว่ายามิแต่อยู่ชั้นเดียวกันเพราะเข้าเรียนช้า เป็นเหมือนทั้งพี่สาวของยามิ แต่มีข้อเสียคือไม่ว่าจะมีอะไรยามิจะเป็นเบาะรองรับอารมณ์ของคุณเธอหมด อิจเมจคือพี่สาวขี้หงุดหงิดที่นิยมการเชือดหมู(?)
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
ReshaValentine
นักเรียนมัธยม
นักเรียนมัธยม
ReshaValentine


Female
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 145
อายุ : 32
สังกัด : โทโฮคลับ
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก   Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก Icon_minitimeWed Jun 27, 2007 8:16 am

คำผิดเยอะอยู่นะโอเมะคุง >.<
แต่ว่าสนุกดี *-*
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
http://members.thai.net/animeost/index.html
ome
นักเรยนประถม
นักเรยนประถม
ome


Male
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 20
อายุ : 34
สังกัด : สมาคมไร้สาระ
อาชีพ : ชาวไร้สาระ
ความสนใจ : ฟิค และ เกม
Registration date : 28/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก   Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก Icon_minitimeThu Jun 28, 2007 5:52 pm

ขอบคุณสำหรับเม้นเน้อจะพยายาม ปรับปรุงให้ดีขึ้น
-----------------------------------------------------------------------------------
Chapter 4 อาร์ติแฟก

ร่างของ ฮายาเตะ หันกลับมาเผชิญหน้ากับฝูงกระต่าย ดวงตาสีทองของมันค่อยๆปิดอย่างช้าๆ ก่อนที่สายลมเอื่อยๆจะพัดผ่านเข้ามา

ทันทีที่มันลืมตาขึ้นอีกครั้ง จากสายลมก็กลายเป็นลมกรรโชก ที่เริ่มพัดอย่างรุนแรง บนหน้าผากของมันมี สัญลักษณ์ รูปปีกปรากฎออกมา

"บรู้ววววววว~"ฮายาเตะส่งเสียง หอนก่อนที่สายลมจะมารวมกันกลายเป็น พายุกขนาดย่อม และกวาดเหล่ากระต่ายให้ลอยสูงจากพื้นดิน

"ฉัวะๆๆๆ!!"เสียงสายลม กรีดเนื้อหนังดังแทรกเข้ามา หลังจากนั้นไม่นานพายุก็สงบลง ทุกสิ่งว่างเปล่า ร่างของพวกกระต่ายหายไปราวกับไม่มีตัวตน

"ภารกิจ เสร็จสิ้น"เสียงของฮายาเตะ ดังขึ้นอีกครั้งก่อน
"ดะ...เดี๋ยวก่อน"ยามิร้อง แต่ร่างของมันจะเรืองแสงและกลับเข้าไปในการ์ด

เด็กหนุ่มหยิบการ์ด ขึ้นมาจากพื้นดินก่อนภาพทุกอย่างยังคงเหมือนไม่กี่ นาทีก่อนหน้านี้ หมาป่าสีขาวยืนอยู่บนทุ่งหญ้าเขียวขจี

"เป็น อาร์ติแฟกที่ไม่เลวเลยนี้"
"ใคร!!"เด็กหนุ่มหันขวับไปแต่ไม่พบใคร

"ทางนี้ต่างหาก"เสียงเดิมดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อหันไปเขาพบเด็กสาวในชุดนักสำรวจสีกากี ผมสีชมพูยาวสลวยถูกมัดไว้อย่างเป็นระเบียบ

"ชั้นชื่อ มินยะ เมย์ เป็นนาวิเกเตอร์ระดับสิบ ยินดีที่ได้รู้จัก"เด็กสาวแนะนำตัวเอง
"ชั้น ยามิ"เด็กหนุ่มตอบ

"แค่นั้นเองหรอ?"เด็กสาวถาม
"แค่นั้นอะไร"

"ก็แนะนำตัวไงเล่า นายจะไม่บอกคลาส หรือนามสกุล หรือรายละเอียดอื่นเลยรึไง"
"ซูการะ ยามิ ส่วนคลาสอะไรนั้นชั้นไม่รู้จักหรอก"เด็กหนุ่มตอบ

"อย่ามาทำเป็น ไก๋ไปหน่อยเลย เมื่อกี้นายยังใช้อาร์ติแฟก เรียกหมาป่านั้นออกมาเลย แล้วนายจะไม่มีคลาสได้ยังไง"

"อาร์ติแฟก? เธอพูดเรื่องอะไรหน่ะ"เท่านั้นแหละเด็กสาวถึงกับตบหน้าฝากตัวเอง หนึ่งทีอย่างหน่ายใจ

"นายต้องเป็นมนุษย์ต่างดาวแน่ๆถึงไม่รู้เรื่องระดับเด็กประถมแบบนี้"
"บางทีนะ"

"อาร์ติแฟก ก็คืออุปกรณ์ที่บรรจุ พลังเวทหรือพลังวิเศษเอาไว้ คนมีสมาคมสังกัดเท่านั้นถึงได้รับ อาร์ติแฟก อาร์ติแฟก แต่ละอันก็จะแตกต่างกันออกไป อย่างนายถึงภายนอกจะเป็นกระดาษ ธรรมดาแต่มันคงแฝงเวท อัญเชิญเอาไว้"

"โทษทีนะแต่ที่จริงมันเป็นแค่ การ์ดใบนึงที่ชั้นวาดไว้เล่นๆเท่านั้น"เด็กหนุ่มขัด"มันไม่เคย มีพลังเวทหรืออะไรพิเศษซะหน่อย"เด็กหนุ่มขัด

"ก็แค่เคยใช่ไหมหล่ะ"
"ว่าเธอมีสมาคมใช่ไหมหล่ะ งั้นเธอก็ต้องมีอาร์ติแฟกซินะ"

"ใช่ วันนี้ชั้นพึ่งได้รับอาร์ติแฟกมาหลังจากสอบเข้าสมาคมเกือบ สิบครั้ง ชื่อของมันก็ถือ แผนที่นำทาง"เด็กสาวกล่าวขณะควักม้วนกระดาษเก่าๆออกมาจากกระเป๋า

"ดูยังๆ มันก็แค่แผนที่"
"จุ๊ๆ อย่าตัดสินอะไรจากแผนที่ แผนที่นี้สามารถอัญเชิญสิ่งมีชีวิตจากต่างมิติ มาได้ด้วยคอยดูแล้วกัน"

"เหล่าชีวิตในต่างแดนเอ๋ย ข้าขอเชิญชวนเจ้ามาสู่ภพนี้ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ ณ มิติใด สมัยไหน หากได้ยินเสียงเรียกของข้าจงปรากฎกาย ซาโมเนส อีเรตา ดีเมเซีย ข้าขอเรียกปีศาจจากความมืด"เด็กสาว ร่ายคาถาอย่างรวดเร็ว โดยที่แผนที่ของเธอเปลงแสง เสาสีเขียวปรากฎขึ้นมาบนแผนที่"Summon!!"

ทันทีที่ร่ายจบ ก็เกิดหลุมอากาศ ขึ้นมากลางอากาศ ก่อนจะมีเด็กผู้หญิงคนนึงตกลงมา

"ไอหยา~ พลาดหรอเนี้ย กะจะเรียก พวดฮาเดส หรือเดียบาวออกมาซะหน่อย"เมย์ กล่าวอย่างลนลาน "แต่เดี๋ยวก่อน ถ้าผู้หญิงคนนี้ โผล่ออกมา แสดงว่าเธอ ต้องเป็นปีศาจแน่ๆ ว้าย!!"ด้วยแรงหมัดอันมหาศาลของเด็กสาวที่ถูกเรียกว่า"ปีศาจ"

"เสียมารยาทใคร เป็นปีศาจมิทราบยะ"เธอบ่น ขณะที่เด็กหนุ่มถึงกับตะลึง
"ยูมิ?"

To Be Continued....
--------------------------------------------------------------------
Character Profile No.3
Name ฮายาเตะ เพศ ชาย
Age ถูกวาดเมื่อ 6 เดือน
Class หมาป่าวายุ
อาวุธ เกรงเล็บ เขี้ยว สายลม
นิสัย คำสั่งคือทุกสิ่ง เชื่อมั่นในตัวยามิแบบไม่ลืมหูลืมตา
ความสามารถพิเศษ ควบคุมสายลม
สิ่งที่ชอบ เนื้อ ยามิ วันท้องฟ้าปลอดโปล่ง
สิ่งที่เกลียด ศัตรูของยามิ ฝน

ลิ่วล้อหมายเลขหนึ่งของยามิ ที่ยามิเป็นคนวาดขึ้นมา เชื่อฟังยามิทุกอย่างแบบไม่บิดพลิ้วและเออออห่อหมกตามยามิทุกอย่าง ควมคุมสายลมได้และเป็นพาร์ทเนอร์ที่ยามิใช้บ่อยที่สุด

Character Profile No.4
Name มินยะ เมย์ เพศ หญิง
Age 17
Class แผนที่นำทาง
นิสัย คล้ายกับยูมิ แต่ใช้สมองมากกว่ากำลัง มีความมุมานะและทนมือทนเท้า
ความสามารถพิเศษ อ่านแผนที่ มนต์อัญเชิญที่ผิดพลาดบ่อยเหลือเกิน
สิ่งที่ชอบ วางแผนชั่วร้าย เงิน แผนที่ สมบัติ
สิ่งที่เกลียด นาวิเกเตอร์ที่เก่งกว่าตน พ่อ
นาวิเกเตอร์สาวที่ฝันอยากเป็นนักล่าสมบัติ จึงลงมือมสมัครการเป็นนาวิเกเตอร์ เพราะความเข้าใจผิด(เจ้าตัวคิดว่าแผนที่ของสมาคมคือแผนที่สมบัติ) แม้จะสอบไม่ผ่านหลายครั้งแต่ในที่สุดก็ได้เป็นสมใจ
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
ReshaValentine
นักเรียนมัธยม
นักเรียนมัธยม
ReshaValentine


Female
เธˆเธณเธ™เธงเธ™เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก : 145
อายุ : 32
สังกัด : โทโฮคลับ
Registration date : 27/03/2007

ข้อมูลตัวละคร
เผ่า: มนุษย์
อาชีพ: ชาวบ้าน

Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก Empty
เธ•เธฑเน‰เธ‡เธซเธฑเธงเธ‚เน‰เธญเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡: Re: Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก   Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก Icon_minitimeThu Jun 28, 2007 11:18 pm

คำผิดน้อยลงแล้วค่ะ สั้นดี อ่านจบเร็ว แต่ถ้าสั้นๆลงบ่อยๆก็ดีนะคะ (อย่าดองเหมือนดิชั้น - -")
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ Go down
http://members.thai.net/animeost/index.html
 
Dark Moon Light Chapter 4 อาร์ติแฟก
เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™ 
เธซเธ™เน‰เธฒ 1 เธˆเธฒเธ 1
 Similar topics
-
» Battle Moon Wars : Act 1 - 3
» Final Chaos - Chapter 7 / -5
» MeteorA Online Chapter 11+12 by Woratana
» Dark Vanish
» Dark night - ???????????ลก?ืด

Permissions in this forum:เธ„เธธเธ“เน„เธกเนˆเธชเธฒเธกเธฒเธฃเธ–เธžเธดเธกเธžเนŒเธ•เธญเธš
REDICULOUS X WKCreative :: บริเวณลานกิจกรรม :: FICTION Library-
เน„เธ›เธ—เธตเนˆ: