Chapter 2 โลกใหม่
"ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก โครม!!! ยามิ!!"ประตูห้องคนไข้สีขาวสะอาดถูกกระแทกออก โดยไม่สนใจจะเคาะประตูหรือเปิดให้ถูกวิธี
ภายในห้องคนไข้เงียบสงบนอกจากเสียงเครื่องจับชีพจรที่แสดงอัตราการเต้นสม่ำเสมอ
เด็กสาวผมทองค่อยเดินเคลื่อนกายเข้าไปหาเด็กหนุ่มบนเตียง ก่อนที่จะกุมมือที่เย็นเฉียบของเด็กหนุ่มอยู่เงียบๆ
.................................................
"งืม~ ว่าแต่ที่นี้มันที่ไหนเนี้ย"เด็กหนุ่มผมดำที่น่าจะนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยบ่น เขายังคงสวมชุดเหมือนเมื่อวาน ไม่ใช่ชุดคนไข้และดูแข็งแรงดี
"เฮ้ อากาเนะ ริโอะ เรจิ"เด็กหนุ่มตะโกนเรียกชื่อของเพื่อนร่วมห้องขณะที่สาวเท้าเข้าไปในป่า"ยามิโนะ ยูมิ"พูดถึงชื่อนี้ก็เก็เผลอยกมือปิดปากอย่างลืมตัว
อันที่จริงยูมิ กับ น้อง ท่อนไม้คือคนๆเดียว แต่ทำไมชายอกสามศอกถึงต้องกลัวเด็กสาวแรงเหนือมนุษย์เพียงเล็กน้อยนั้น ถ้าเล่าคงกินเวลาดังนั้นรอหมดมุขก่อนค่อยเล่า(อ่าว = =)
เด็กหนุ่มเดินเข้าไปในป่าเรื่อยๆ โดยที่บ่นไปตลอดทาง ทั้ง บอร์ดร้าง เรื่องของยูมิ ปัญหาการเมือง เรื่องของยูมิ พวกม็อบไร้สาระ แล้วก็วนมาที่ยูมิอีก
"ว่าแต่ ตูบ่นเรื่องไรฟะเนี้ย"เขาพึมพำเหมืแนพึ่งคิดได้ ก่อนจะหยุดเดิน สงสัยว่างานนี้ตัวเขาจะหลุดมาอยู่ในที่แปลกประหลาดซะแล้ว หรือ คิดอีกทีนี้อาจจะเป็นแค่ฝัน
มีมนุษย์หมาป่าเดินตัดหน้า
"สงสัยเราคงจะเหนื่อยเกินไป"เขาพึมพำขณะที่ขยี้ตาและพบทางข้างหน้าว่างเปล่า ไม่อย่างงั้นตอนนี้เขาอาจอยู่ในรายการล้อกันเล่นก็ได้
"งืม~ หิวน้ำชมัด แถวนี้จะมีร้านสะดวกซื้อรึเปล่านะ Redi Cafe ก็ได้"(ในป่าในเขาอย่างนี้คงจะมีแหละ = =)
"แซก แซก ใครอยู๋ตรงนั้นหน่ะ!!"ยามิตะโกนก่อนชี้ไปที่พุ่มไม้
กระต่ายสีขาวสะอาด กระโดดออกมาจากพุ่มไม้ แต่มาจาทิศตรงข้ามที่หมอนี้หน่ะนะ
"โธ่ กระต่ายนี้เอง นึกว่าจะเป็นพวก ปูกัย ซะอีก ใน่มะอยากกินแครอทม่วงรึเปล่า"เด็กหนุ่มพึมพำอย่างผิดหวัง แต่ก็หยิบแครอทม่วงออกมาจากกระเป๋าเป้
เหมือนว่ามันจะอยากกินแต่ไม่ใช่แค่แครอท เพราะพี่แกงาบทีเดียบทั้งแครอททั้งมือของเด็กหนุ่ม
"นี้คงหิวมากซินะถึงกับกัดมือชั้นด้วย"เด็กหนุ่มยิ้ม".....มือ?"
".....จ้ากกกกกกกกกกกกกก!!!!"เด็กหนุ่มร้องก่อนสะบัดมือไปมาอย่างบ้าคลั่งหลังจากโดดกระต่ายกัดเกือบ นาที
"หนอยไม่ยอมหลุดงั้นหรอ งั้นก็เจอนี้"เด็กหนุ่มะโกนก่อน ชกทั้งมือทั้งกระต่ายไปที่ไม้ใหญ่ใกล้ตัว
"พลัก!!"เสียงของแข็งกับของแข็งประทะกัน แต่ไม่ใช่กระต่ายกับต้นไม้ แต่เป็นมือกับต้นไม้
ฝ่ายเจ้ากระต่ายที่ดีดตัวออกมาและตีลังกากลับหลังโชว์หนึ่งรอบก่อนร่อนลงพื้นอย่างสวยงาม พร้อมส่งสายตาเหยียดหยามมาแบบไม่เกรงกลัว ถ้ามันพูดได้มันคงจพูดว่า
"กระจอกๆๆๆๆๆๆๆ"(อยากได้ อารมณ์เปลี่ยนเป็น สวะซะ แต่มันดูไม่สุภาพ)
"ปื้ด!!"เสียงเส้นความอดทนขาด ก่อนที่เด็กหนุ่มจะหันมาเผชิญหน้ากับกระต่าย
"มัน...จะ....มาก...ไป...แล้ว!!!!"เด็กหนุ่มตะโกนแบบเน้นทีละคำ"เจ้ากระต่ายบ้างานี้ไม่เองก็ข้า ต้องม้วยกันไปข้างนึง"
เจ้ากระต่ายยิ้มเยาะ ก่อนหยิบขวานสองคมออกมาจากพุ่มไม้พร้อมหมวกเหล็กอย่างดีที่มีพลอยสีฟ้าประดับตรงกลางออกมาสวม
ถ้าเป็นคนทั่วไปอาจรูสึกระแคะระคายบ้าง แต่สำหรับหมอนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่
ตอนหน้าฉากบู้เลือดสาด(?)ของคนกับกระต่าย
To Be Continued....
-----------------------------------------------------------------
รู้สึกรึเปล่าว่ามันน้อยลง ซึ่งมันน้อยลงจริง
ความยาวตอนที่หนึ่งกับตอนที่สองนี้ครึ่งต่อครึ่ง คงจะได้ แต่ถ้ามองในแง่ดีคงทำให้หลายคนเสียเวลาอ่านน้อยลงละมั้ง (มาดูกันว่าตอนต่ไปจะยาวขึ้นหรือหดลงไปอีก = =) บ่นอะไรไม่รุเหมือนคนแก่เลยแฮะเรา